ยัยซ่าส์ Vs หนุ่มเซี้ยว

ลำดับตอนที่ #2 : เรื่องวุ่นๆที่โรงอาหาร

" นี่ๆ ยัยนาเดียเธอไปไหนมาหะ! เพื่อนที่แสนดีของเธอตามหาต้องนาน " โหพูดมาได้ไม่อายปาก -*- " หรอ..เพื่อนผู้แสนดี..เวลาฉันซวยอ่ะทิ้งเลยนะยะ! " แล้วเราก็วิ่งไล่จับกัน " อ่า..ขอโทษจ้าฉันว่าเราไปกินข้าวกันดีกว่านะนาเดีย เหอะๆ "
" ก็ได้แต่เธอเลี้ยง โอ มะ " 555+ ได้กินของฟรี " ก็ได้..หมดแน่เงินฉัน " ยายโมบ่น
" ไปกันเร้ว...ฉันเอาข้าวผัดกุ้งนะ " เหอะๆ ของชอบเลยนะเนี่ย 
" มาแล้ว อ่ะ..ข้าวผัดกุ้ง " กรี๊ด! พี่กอล์ฟ พี่บีม พี่เรด พี่แบงค์ หล่อจัง กรี๊ด! "
อะไรกันอ่ะ ผู้หญิงพวกนั้นกรี๊ดอะไรกันนักหนา เมื่อฉันยืนขึ้น

ฉันเห็นพวกผู้หญิงมุงดูนายกอล์ฟและผู้ชายอีก 3  คน คนหนึ่งหน้าตี๋แต่ก็หล่อ
อีกคนหนึ่งหัวตั้ง   คนสุดท้ายหัวแดงแปร๊ดเลย รสนิยมแปลกแฮะไอ้ผู้หญิงพวกนี้
แล้วนายกอล์ฟก็เดินมาทางฉัน  แงๆแม่จ๋าผู้หญิงพวกนั้นมองหน้าหนูตาเขียวปึ้ดเลยอ่า แงๆหนูไม่อยากตาย  นั่งด้วยนะยัยเต่า "
" ไม่อนุญาต "
" ทำไมอ่ะ"
" ไม่อยากให้นั่ง "
" จะนั่งอ่ะ....เฮ้ย! บีม ไมค์ เรด นั่งดิ "
หึม! นายกอล์ฟจะมานั่งข้างฉันแต่ก็โดนนายหัวแดงตัดหน้า มันก็เลยเดินไปนั่งตรงข้ามกับฉันด้วยสีหน้าบึ้งๆ -*- ไม่มีมารยาทซะเลย
" นี่! พวกนายใครอนุญาตยะ "
" อ้าว! ก้อไม่มีป้ายบอกนี่ว่าห้ามนั่ง "
ไอ้หัวแดงตอบ ^o^
" นาเดียให้เขานั่งไปเหอะน้า พลีส "
แล้วฉันก็ต้องทนนั่งกินข้าวกับมันจนหมด
" ปายแระ...” เซ็ง ต้องนั่งกินข้าวกับไอ้พวกนี้ เซ้ง “นั่งต่อดินาเดีย "
" 555+ เฮ้ยกอล์ฟ ยายนี่ชื่อนาเดียหรอ ทำไมไม่อินเดียไปเลยนะ 555+ " ^o^
" นี่นาย " " นาเดียฉันมีเรื่องจะบอกเธอน่ะ " ไอ้หัวแดงพูด " ว่ามาสิ " ร้อยปีมีหนนะเนี่ยที่นายนี่พูดกับฉันดีๆได้อ่ะ -_-^^^
"เอ่อ..ฉันชอบเธออ่ะนาเดีย " อึ้ง! " เงียบไว้นาเดียฉันทดสอบไอ้กอล์ฟอยู่ " 
ปัง! นายกอล์ฟทุบโต๊ะแล้วเดินออกไปเลย 
นี่นายกอล์ฟนายทำให้ฉันนึกว่านายหึงฉันนะ -*- "เรด บีม ไมค์ ไปได้แล้ว " 
เรดหันมามองหน้าฉันแบบ ยิ้มๆ แล้วก็เดินออกไป
งง มันทดสอบอะไรกันเนี่ย
 พอฉันลุกไปเก็บจานกับโมก็มีกลุ่มผู้หญิงกลุ่มหนึ่งเดินมา
เพียะ! " เธอตบฉันทำไม " ฉันพูดอย่างเอาเรื่อง
" โม..ไปรอที่ห้องก่อนไป " " แต่ว่า "
" ไปสิโม " " ก็ได้ๆ " แล้วโมก็วิ่งไป
" เธอไปยุ่งกับ กลุ่มของ กอล์ฟทำไมยะ! อยากตายรึไง " ยัยผู้หญิงปากแดงพูด
 " แอปเปิ้ลเดี๋ยวฉันจัดการเอง " " แต่ว่า ปราง! " น่าขอฉันจัดการเองเหอะนะ "
" ก็ได้ " -*- อะไรกันวะ " ตอบมาซิ เธอไปยุ่งกับกอล์ฟทำไม "
 "ฉันไม่ได้ยุ่งอะไรกับนายพวกนั้นนะ " " อย่าโกหก! " แงๆๆๆ อะไรของเค้าว้า
เพียะ! ฉันตบมัน " เธอกล้าตบฉันหรอ " ก็เออดิวะ โง่นี่! " เฮ้ย! พวกเรารุม "
เอาแล้วไง แล้วฉันก็โดนไอ้พวกนั้นรุม ทั้งเตะ จิกหน้า " นี่! พวกเธอหยุดนะ " โอ๊ย! ฉันว่าฉันได้ยินเสียงของนายกอล์ฟนะ แล้วฉันก็สลบไป ซักพักหนึ่ง " โอ๊ย! นี่ที่ไหนเนี่ย " " เอ่อ..นาเดียเป็นอะไรปล่าว "
เสียงของเรดถามฉัน " เธออยู่ที่โรงพยาบาลต้องเย็บแผลไปหลายเข็มแน่ะ " "ยังไงพวกเราก็ต้องขอโทษนะ นาย บีม เรด ไมค์ กอล์ฟ พูดขึ้นอย่างรู้สึกผิด " ช่างมันเหอะ " "ยายนาเดีย ฮือๆๆ ฉันเห็นท่าไม่ค่อยดีเลยไปบอก พวกนายกอล์ฟ น่ะ เธอไม่เป็นไรนะ " ยัยโมวิ่งเข้ามากอดฉันแล้วร้องไห้ไปด้วย
" อืมๆฉันไม่เป็นไรหรอก..โม " แล้ววันนั้นพวกนายกอล์ฟก็ไปส่งฉันที่บ้าน
" @#$@#%&#$#@ " พี่ของฉันบ่นยาวเป็นชั่วโมงเลยล่ะ
" พี่เตยขอไปนอนพักได้ป่ะ...ปวดหัวอ่ะ "
 " เออ..เดินระวังล่ะ " คืนนั้นฉันนอนคิดถึงพวกนายกอล์ฟ
เฮ้อ! ยายนาเดีย เธอจะไปคิดถึงพวกนั้นทำไมนะนอนดีกว่า ZzZz ^o^