รัก(กรรณ)วันละนิด (สนพ.ทัช)

ตอนที่ 40 : ทายาทอสูร ๓

“เดี๋ยวเลี้ยวซอยหน้าก็ได้ค่ะ ทางนั้นมันอ้อม”

“แล้วมีทางลัดทางไหน ที่จะถึงหัวใจคุณหมอเร็วๆบ้างล่ะครับ”

สงบสุข สงบศึก ได้ไม่ถึงสองนาที กรรณก็เริ่มยียวนกวนประสาท

“เผอิญว่าหนทางนี้มีแต่ทางตันน่ะค่ะ” นีรดาพูดเป็นนัย อย่างไรเธอก็ไม่มีวันใจอ่อน

สำหรับเธอความรักระหว่างหนุ่มสาว ไม่ใช่สิ่งสำคัญที่สุดในชีวิต และเธอก็ไม่ปรารถนาจะได้มาครองในเร็ววันนี้

“ตันก็ไปต่อได้ พี่จะทลายกำแพงให้ดู”

ทางลัดมาถึงบ้านไพศาลธนาเวศน์เร็วอย่างที่เธอลั่นวาจา นีรดายกมือไหว้คนอายุมากกว่าอย่างสุภาพเรียบร้อยเช่นเคย ก่อนจะลงจากรถอย่างรวดเร็ว เพื่อเลี่ยงการเจอกันของบิดาและจอมยียวน แต่กรรณกลับไม่ปล่อยให้เป็นเช่นนั้น เขาดับเครื่องยนต์ แล้วตามเธอลงมา ซึ่งเป็นจังหวะเดียวกับที่ศตวรรษซึ่งได้ยินเสียงรถจึงเดินออกมารับลูกสาว

“สวัสดีครับคุณพ่อ”

ศตวรรษหรี่ตามองดุดัน มันกล้าดียังไงมาเรียกเขาว่าพ่อ

“ฉันมีลูกแค่สี่คน” เขาใช้ประโยคเดียวกับที่พูดขมขู่ว่าที่เขยคนรอง

และคงจะใช้ไม่ได้ผลอีกเช่นเคย

“ทราบครับ ผมเลยอยากสมัครเป็นลูกเขย”

“ฮึ”

แค่ลมปาก ใครๆก็พล่ามออกมาได้ คิดว่าจะเอาชนะใจเขาได้หรืออย่างไร

“คุณ พอได้แล้ว!” นีรดาปรามให้หนุ่มใหญ่หยุดพูดจาไร้สาระ แต่ดูเหมือนเขาจะไม่ฟังเธอเลย

“หนูนิดเข้าบ้าน”

“ค่ะพ่อ คุณกลับไปเถอะค่ะ”

“ห่วงพี่เหรอครับ” กรรณกระซิบถาม ซึ่งภาพอันน่ารักของหนุ่มสาว ก็ยิ่งสร้างความไม่พอใจให้แก่ศตวรรษ

“ฉันแค่ไม่อยากให้คุณพ่อโมโหจนความดันขึ้นต่างหาก คุณกลับไปเถอะค่ะ ฉันขอร้อง” นีรดาพูดซีเรียสจริงจัง กรรณเห็นว่าเธอเหนื่อยมากทั้งวัน จึงยอมถอย

“ก็ได้ครับ งั้นผมลานะครับ” กรรณพูดอย่างว่าง่าย แล้วขอตัวลา

“อืม” ศตวรรษรับคำในลำคอ ก่อนจะโอบไหล่พาลูกเข้าบ้านไป

เสี้ยววินาที นีรดาหันกลับไปมอง พบว่าเขามองเธออยู่เหมือนกัน ดวงตาสองดวงสบสาน แววตาคมฉายแววเศร้าระคนตัดพ้อ คนตัวโตเดินไหล่ตกขึ้นรถ กุมารแพทย์สาวพยายามยิ่งยวดที่จะไม่สนใจ

หากแต่แววตานั้นยังตามติดมาจนถึงตอนนี้

สามวัน เขาหายไปจากชีวิตเธอสามวันแล้ว!

เธอไม่รู้ว่าเขาหายไปไหน ไปทำงานต่างจังหวัด ไปทำธุระเมืองนอก หรืออาจจะเบื่อเล่นเกมส์ราชสีห์จับหนู เธอก็สุดจะรู้

ผู้ชายก็เป็นเหมือนกันหมด นีรดาชินเสียแล้ว และพยายามจะชินกับการหายไปของเขา แม้จะรู้สึกใจหาย แต่โชคดีที่เธอไม่ถลำลึกกับคำลวงของหนุ่มใหญ่ไปมากกว่านี้ ไม่เช่นนั้นก็คงไม่ต่างจากผู้หญิงคนอื่นที่วิ่งไล่ตามจับเขา

จบสิ้นกันเสียที...

ตกลงดีใจหรือเสียใจเคอะคูมหมออออ แหมมมมม แซะนางเอกตัวเองได้ด้วยย 55555

ฝากเพจด้วยย

ผลงานเรื่องอื่นๆ

หมอกลวงใจ ปัณภัส www.mebmarket.com ความรักเกิดขึ้นแต่ก็ต้องสลายกลายเป็นเพียงสายหมอกเพราะเขาเป็นของต้องห้าม และหัวใจรักของ “เรา” ก็เกิดผิดที่ผิดเวลา เธอจำต้องปลิดดอกรักออกจากต้น แล้วปล่อยให้มันปลิวไปตามสายลมโดยที่ลืมคิดไปว่าคนอย่างเจษฎ์ลองได้รักใครแล้ว เขาจะไม่มีวันเปลี่ยนใจ !

 

สายใยซ่อนรัก ปัณภัส www.mebmarket.com เขาตอกย้ำทุกเมื่อเชื่อวันว่าเด็กฝึกงานอย่างเธอเป็นของเขาเธอคงมีความสุขหากได้เป็นของรัก ไม่ใช่ของเล่นเหมือนทุกวันนี้เธอต้องอุ้มท้องอย่างสุดช้ำ เพราะเขาที่ยังทำท่าเหมือนรักใคร่เอ็นดูเธอสม่ำเสมอแต่วันคลอดของเธอกลับเป็นวันหมั้นของเขาในเมื่อไม่คิดจะรั้งใจและกายตัวเองไว้ตั้งแต่แรก แล้วเธอจะโทษใครได้..

   

เมียบำเรอแรกแย้ม รสลิน www.mebmarket.com “ชินา…”“คุณรังเกียจชินา ชินาโป้งแล้ว”อ้าวเฮ้ย ยัยจิ๋วงอน งานเข้า!“พูดบ้าๆ ฉันอยากเอาเธอจะตายแล้วยัยตัวเปี๊ยก” เตียงคิงไซส์และลูกชายที่ยังแข็งโด่เป็นพยานคำว่า ‘เอา’ ของภาสกร ฟังดูรุนแรงและดุดันเหลือเกิน ทำเอาคนน้อยใจหน้าแดงแจ๋“ตะ แต่คุณภาสทำท่าเหมือนรังเกียจชินา”“ถ้ารังเกียจจะมาทำแบบนี้ทำไมฮึ” เขากอดกายบางที่ทั้งตัวมีแค่บิกินี่ปกปิดความสาว“ก็…”

 

ดุจใจร้าว รสลิน www.mebmarket.com “คุณชัชขา”“หืม ว่าไงเด็กดื้อ”“พิมร้อน ถอดเสื้อนะ ถอดให้หน่อย” ไม่พูดเปล่าพยายามจะดึงคอเสื้อลงมาด้วย“อดทนหน่อย เดี๋ยวก็ถึงแล้ว” เขาดึงมือซุกซนมาจับไว้ข้างหนึ่งได้ผล ! พิพิมเลยหันมาสนใจเขาแทน“คุณชัชของพิมหล่อจัง หล่อเหมือนเจ้าชายเลยอะ” เด็กสาวเท้าคางมองผู้ปกครองหนุ่มตาหวาน“ฉันเป็นของพิมหรือ”  “อื้อ” คนสมอ้างพยักหน้าหงึกหงัก“แล้วพิมเป็นของฉันด้วยหรือเปล่า” แกล้งถามกลับขัน ๆ“เป็นสิคะ เราเป็นของกันและกัน คิก ๆ”ถึงจะรู้ว่าคำพูดที่หลุดออกมาจากปากเธอนั้นเกิดจากน้ำเมา แต่รณชัชก็อดปลื้มใจไม่ได้“งั้นพิมเป็นเด็กดีของฉันตลอดไปได้หรือเปล่า”“แน่นอนอยู่แล้ว พิมไม่เหลือใครแล้วนี่นา”ความคิดและความรู้สึกที่ซุกซ่อนในใจเด็กสาวพรั่งพรูออกมา ทำให้รณชัชสงสารและรักเธอมากกว่าเดิม ถึงแม้การแสดงออกของพิพิมจะเต็มไปด้วยความร่าเริงสดใส แต่ภายในใจยังมีแผลที่ไม่มีวันรักษาหาย เขาจะเยียวยาบาดแผลเหล่านั้นให้เธอเอง รณชัชให้สัญญา