ลำดับตอนที่ #5
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 5 พนัน!! (ครบ100%จริงๆแล้วน้า >_
กริ๊งง กริ๊งง
“ฟ่าง ตื่นเว้ย!”
“……” เสียงครายยเนี่ย -__-;
;
“ฟ่างงง ตื่น!!”
อ้อ ไอ้พี่ฟิล์มนี่เอง มันอยู่ในชุดนอนสุดสยิวกิ้ว เอ๊ย ไม่ใช่ สุดโทรมต่างหาก
คิดดูสิ เสื้อมันนะเป็นลายอุลตร้าแมนเก่าๆขาดๆ
ฉันจำได้นะว่า เสื้อตัวนี้แม่ซื้อให้มันตอน ม.2 สภาพเสื้อดูไม่ได้เล้ย
“อารายยอ่ะ +__=; พี่ฟิล์มมีอารายยเหรอ”
“ไปอาบน้ำ กรูไม่อยากไปโรงเรียนสาย -__-^”
ลืมบอกไป ว่าพี่ฟิลมมีหน้าที่ฉุดกระชากลากถูปลุกฉันกับไอ้แฟงทุกทุกเช้า
ส่วนฉันกับไอ้แฟงมีหน้าที่หลับสบาย ^^ 555+คิดแล้วก็น่าสงสาร
“ม่ายอาวว =_+;”
“เมิงจะไปดีดีหรือจะไปอย่างทรมาน -__-^^”
“อ่ะค่า >_<”
อยากนอนก็อยาก แต่ไอ้ฟ่างน้อยผู้นี้ยังม่ายยอยากตาย TT^TT
พอพี่ฟิล์มออกไปจากห้องแล้ว ฉันก็รีบอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดนักเรียนที่แสนจะน่ารักสมกับที่เสียไปหลายตังค์ ^^
แล้ววันนี้ฉันเรียนอะไรบ้างเนี่ย อืม มีวิทย์สองคาบแน่ะ เซ็งชะมัด TT^TT วันนี้ลองมัดผมไปดีกว่า
ในเงากระจกตอนนี้มีภาพของฉันปรากฏอยู่ ภาพของเด็กสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มมัดผมสองข้างกำลังจ้องมองฉันกลับมา
ตาโตสีน้ำตาลกับปากสีแดงระเรื่อเป็นธรรมชาตินั่นทำให้ฉันคิดถึง แม่ของฉัน…
ฉันคงลืมบอกนังซินญอริต้าผู้แต่งเรื่องนี้ไปว่าฉันมีแม่สองคน คนแรกคือแม่จริงจริงของฉัน แม่เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น
คงไม่ต้องบอกว่าแม่ของฉันกับพี่ฟิล์มสวยมากแค่ไหน ส่วนแฟงเป็นลูกของพ่อกับแม่เลี้ยงของฉัน
จะถามว่าโกรธรึเปล่าที่พ่อแต่งงานใหม่ ฉันไม่โกรธพ่อหรอกนะเพียงแต่มีบางสิ่งที่ทำให้ฉันไม่สามารถเรียกพ่อว่าพ่อได้เหมือนเดิม
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงต้องเรียกพ่อว่า ป๊า
หลายคนคงสงสัยว่า แม่ฉันยังมีชีวิตอยู่รึเปล่า แม่ฉันตายไปตอนฉันอายุได้ซักประมาณ 5-6 ขวบได้
แต่แม่เลี้ยงฉันคนนี้เป็นคนที่น่ารักจริงจริงเลย เธอรักฉันกับพี่เหมือนลูกแท้แท้ นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันรักเธอเหมือนแม่แท้แท้ของฉันที่จากไป……..
“ว้าว +0+ สปาเกตตี้กุ้ง”
พระเจ้า O__O นี่คือวันดีโคตะระดีอย่างแรงเลย มีสปาเกตตี้กุ้ง Oh My God!!
(เวอร์ไป ตกใจซะเวอร์ -__-;; : ซินญอ)
ก็ทุกวันฉันต้องกินไข่เจียวมหากาฬของแม่นี่นา TT_TT ไม่ดีใจก็บ้าแล้ว
อ๊ากก ลืมไป ต้องรีบๆกินกุ้งให้หมด >0<
เพราะ ไม่งั้นไอ้
“เย้ สปาเกตตี้กุ้ง ^0^ พี่ฟ่าง แฟงขอกุ้งตัวนึงได้ป่ะ”
ไอ้ตัวประหลาดนี่แหละ ไอ้น้องบ้าของฉันนี่แหละ (กรุณาใส่อารมณ์)
“ไม่ให้เว้ย -__-^”
ใครจะให้ เหอ เหอ ให้ก็โง่ดิ
“แม่ครับ วันนี้มีอะไรกินบ้างครับเนี่ย =0=;;”
ไอ้นี่ก็ด้วย ตัวประหลาดสองตัวนี้มันชอบแย่งอาหารฉันไปกิน กิน และ กิน TToTT
เฮ้ยย!! ยังงี้ก็ซวยดิ เมื่อสัตว์ประหลาดสองตัวรวมพลังกัน แล้วข้าวฟ่างผู้บอบบางและอ่อนแออย่างฉันจะสู้ไหวเรอะ O__O
“ซู้ดยอดด วันนี้มีสปาเกตตี้กุ้ง O_O” นี่คือเสียงไอ้พี่เฮงซวย
“พี่ฟ่าง ขอกุ้งหน่อยนะ น้า ^__^” และนี่ ไอ้แฟง
“….” ฉันไม่ตอบอะไร เพราะตอนนี้ต้องรีบกระซวกสิ่งที่คิดว่ามีค่าควรแก่การแย่งชิงของไอ้ตัวประหลาดสองตัวนี่ก่อน
ขอเน้นและย้ำค่ะ ว่ามันคือการกระซวก!! ฉันรีบยัดกุ้งน้อยในจานของฉันจนเกือบหมดแล้ว
ส่วนไอ้สองตัวนี่ มัน อึ้งค่ะ
หน้าตายังงี้เลย O__O
555+ สมน้ำหน้า วันนี้เตรียมตัวมาดีเว้ย
ไอ้แฟงกำลังอยู่ในภาวะพูดไม่ออก O_O
ส่วนไอ้พี่ฟิล์มน่ะเรอะ มันแย่งกุ้งผู้โชคร้ายของไอ้แฟงมาได้สี่ตัวแล้ว
~เย้~ ถึงโรงเรียนแล้ว..ว..ว
ฉันไปหาพี่น้ำตาลที่ห้องดีกว่า ^__^
ณ ห้อง ม.5/1
“พี่น้ำตาลลล ^0^” ฉันตะโกนเรียกพี่น้ำตาลอยู่หน้าห้อง
“เอ่อ น้องครับ ห้องเราไม่มีคนชื่อน้ำตาลนะครับ”
ลืมไปว่า ไม่มีใครรู้ว่าพี่เขาชื่อน้ำตาล
“พี่คะ เรียกพี่บอยให้หน่อยค่ะ ^0^”
“น้องแน่ใจนะว่าให้เรียกคนที่ชื่อบอยจริงจริง”
“ค่ะ ^0^”
“งั้นแป๊บนะน้อง”
_____________________________________________________________________________________
ในห้อง ม.5/1 มีเสียงนักเรียนหัวเราะพูดคุยกัน เสียงดีดกีต้าร์ และ เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายเหมือนเช่นทุกวัน
แต่ผมว่า มันเป็นสิ่งที่น่าเบื่อมากมายเลย -__-;; ที่ต้องมานั่งแหง็กอยู่ในห้องเรียนที่ดูเหมือนคุกแค่ไฮโซกว่านิดส์นึงอ่ะ(ห้องเรียนทุกห้องในรร.ติดแอร์)
และก็จะมีเสียงเพลงชั้นดีจากอาจารย์ใกล้เกษียณทั้งหลายคอยกล่อมให้เราไปเฝ้าพระอินทร์
เฮ้ออ น่าเบื่อโคตะระ -__- ยังดีนะที่ไอ้ฟิล์มมันอยู่ห้องเดียวกับผม ไม่งั้นเซ็งตายแน่
“ท่านบอยครับ มีผู้หญิงม.4คนนึงมาขอพบครับ” ไอ้เวงตัวนึงวิ่งมาบอกกับผม
“ใคร”
“ไม่ทราบครับ แต่น่ารักมากกกเลยครับผม”
ใครกันฟะ คนกำลังเซ็งเซ็ง ให้ตายสิ -__-^
“ใครฟะ ไอ้บอย เดี๋ยวนี้เมิงหัดเหล่หญิงแล้วเรอะ” พี่เกี้ยมอี๋พูดกับผม
พี่เกี้ยมอี๋อายุมากกว่าผมสามปีเพราะพี่แกเรียนซ้ำชั้น พี่ท่านจึงเป็นนักเรียนที่อาวุโสที่สุดในโรงเรียนแห่งนี้
เพราะงั้นเวลาพี่อี๋พูดหรือทำอะไร นักเรียนส่วนมากกกกกกก็จะเชื่อกันไปหมด -__-
“โธ่ พี่อี๋ ผมเนี่ยนะจะเหล่หญิง เหอะ ไม่มีทาง”
“กรูก็ว่างั้น เพราะมีแต่หญิงจะเหล่เมิง 555+ เอางี้ดีกว่า ถ้าเมิงแน่จริง เมิงมาพนันกับกรู ถ้าเมิงทำให้สาวน้อยหน้าห้องคนนั้นตกนรกปลงใจเป็นแฟนเมิงได้
ภายใน 1 เดือน เมิงก็จะได้แฟน >_< แต่ถ้าเมิงทำให้สาวน้อยน่ารักนั่นเป็นแฟนกับเมิงไม่ได้ กรูก็จะบอกกับทุกคนในโรงเรียนนี้ให้หมดว่า เมิงเป็นเกย์ ตกลงมะ”
นี่เห็นแก่พี่แกนะว่าแก่แล้ว ไม่งั้นพ่อเตะปากฉีกแน่ -__-^^
“แล้วถ้าผมไม่ตกลงอ่ะ -__-;”
“เมิงไม่กล้างั้นสิ ไอ้เวง -__-^”
ให้ตายเหอะ นี่ถ้าผมไม่สัญญากับย่าผมไว้นะ ว่าห้ามทำร้ายคนแก่ เด็ก และสตรี มันคงตายไปแล้ว -__-^^^
“ทำไมผมจะไม่กล้า ตกลง ผมพนันด้วย -__-^^^”
ไอ้พี่อี๋ฟรายนั่นมองผมสักพักแล้วก็เดินกลับไปที่ที่มันสิงสถิตดังเดิม -__-^
ผมออกไปข้างนอกห้อง และ ผู้หญิงคนนั้นค่อยค่อยหันหน้ามาช้าๆ เหมือนภาพสโลวโมชั่น…
เธอคนนั้นน่ารักมากกกมายอย่างที่ไอ้เวงตัวนั้นมันบอก พระเจ้า!! O_O ถ้าผมจำไม่ผิด เธอคือน้องสาวของไอ้ฟิล์มนี่นา
ชื่อ ข้าวฟ่าง แต่ที่ผมเจอเมื่อวานไหงมันไม่สวยเท่าวันนี้นะ แต่ก็ช่างเถอะ เพราะผมปิ๊งยัยนี่ตั้งแต่แรกพบ ล้อเล่นฮะ
ผมปิ๊งยัยนี่ตอนที่เธอตบคนที่ชื่อผึ้ง แบบตบเอา ตบเอา (แกซาดิสก์งั้นสิ o_O : ซินญอ) ไม่รู้สิ ผมไม่ได้ซาดิสก์นะ
แต่ผมชักสนใจเธอซะแล้วสิ ^0^ ท้าทายดี ถ้าผมได้เป็นแฟนกับยัยนี่จริง ผมก็จะไม่แพ้พนัน แถมได้แฟนอีกตะหาก ~เจริญใจ~
“อ้าว ฟ่างเองเหรอเนี่ย ^0^”
“ค่า ^0^”
โอ๊ย เธออย่ายิ้มอย่างนั้นสิ ยัยบ๊อง เธอทำผมใจเต้น ~ตึก ตัก~ได้งัยเนี่ย บ้าชะมัดเลย
“แล้วฟ่างมาทำไมอ่ะ”
_____________________________________________________________________________________
“อ๋อ จะมาถามอ่ะ ว่าที่พี่น้ำตาลชวนฟ่างไปเที่ยวสวนสนุกเนี่ย ฟ่างชวนเพื่อนฟ่างไปด้วยได้ปะ”
“แล้วแต่ฟ่างละกัน เพราะว่าไอ้ฟิล์มพี่ชายเธอก็ไปด้วยและก็เพื่อนพี่ก็ไปกันหลายคน”
“โอเคเจ้าค่ะ ^0^”
งั้นฉันพกเจ้าเพื่อนตัวแสบอย่างไอ้ผิง กะ เจ๊ฝ้ายไปด้วยดีกว่า เห็นบ่นว่า เซ็งเซ็ง ^______^
“ฟ่าง เดี๋ยวคืนนี้พี่โทรไปหานะ ^0^”
“อะอือ o_O งั้นไม่มีรัยแล้วฟ่างไปนะ”
“คร้าบบ ^0^”
โอ๊ยย ใจละลายกลายเป็นอากาศ ยิ้มน่ารักอีกแล้ว >0< น้ำตาลของช๊านนนนนนนน
กิ๊ง ก่อง กิง ก่อง กิ่ง กอง กิ๊ง ก่อง
แว๊กกกกกกกกก ออดดังแล้ว รีบขึ้นห้องดีกว่า
หน้าห้อง ม.4/1 ในขณะนี้
อาจารย์สอนอยู่พอดีเลย อยากจะบ้าตาย เจ๊ดาที่ปรึกษาของห้องฉันกำลังสอนวิทยาศาสตร์อย่างเมามันส์มากมาย แล้วฉันจะเข้าไปนั่งยังงัยเนี่ย
ปิ๊ง!! +0+
ไอเดียสุดเก๋ไก๋ของฉันได้ถือกำเนิดขึ้น
แอ๊ดด ฉันเปิดประตูห้องเรียนเข้าไปแล้วแสร้งเอามือกุมท้อง เจ๊ดาแกทำท่าจะด่าฉันแต่แกด่าบ่ออกเพราะ
“โอ๊ยยย อาจารย์คะ หนูปวดท้องค่ะ ขอโทษนะคะที่เข้าห้องช้า”ฉันทำเนียนเดินกะเผลกกะเผลกไปนั่งข้างๆผิงกะฝ้าย
“เฮ้ย แกเป็นไรมากป่าว ฟ่าง”นี่คือเสียงของฝ้ายผู้ใสซื่อ
“เหอะ ไอ้ฟ่างอย่ามาทำสำออยหน่อยเลย แกอ่ะสบายดี ฉันรู้” และนี่ นังผิงเพื่อนผู้น่าตบ -__-a
“ทำไมฟะ แค่นี้ยังเนียนไม่พออีกเรอะ >_<”
“ก็เออดิ แกต้องทำเสียงให้ฟังแล้วดูเจ็บปวดกว่านี้ และก็แววตาแกต้องมีน้ำคลอนิดนิดอ่ะ มันถึงจะเนียน ^0^”
“…………”ฉันไม่พูดอะไรเพราะชิน ผิงมันแสดงละครเก่งมาตั้งแต่เด็กแล้ว มันเลยฝันจะเป็นดารา
ส่วนเจ๊ฝ้ายดูท่า อึ้ง อย่างแรง
ก็นะ อย่าให้ said เลย เพราะยังมีเรื่องอีกมากมายให้ฝ้ายได้แปลกใจเล่น 555
ก็พวกเรามันบ้าบ้าบอบอติ๊งติ๊งต๊องต๊องจะตาย ^0^
แต่เจ๊ฝ้ายบอกฉันว่า ฝ้ายโตขึ้นอยากเป็นอาจารย์สอนเทควันโด้ บอกว่า เท่ดี
แต่ฉันก็ว่าเหมาะนะเพราะเจ๊แกแรงฟายมหาศาล ^_________________________^
ตอนนี้เรากำลังย้ายห้องไปเรียนที่ห้องดนตรี
ขณะที่ฉันกำลังลุกนั้น ก็มีคนมาสะกิดฉัน
คนที่สะกิดฉัน คือ อาร์ท o_O
คนที่สะกิดฉันคือ อาร์ท O_O
“มีอะไรหรอ อาร์ท ^0^”
“คือข้าวฟ่างชอบพี่บอยหรอ ^__^;;”
ฉึกก
“ปะป่าวซักหน่อย >_<”
“ข้าวฟ่างชอบพี่บอยจริงรึป่าวล่ะ”
แล้วทำไมนายต้องทำหน้าเครียด -__-;; เอ่อ จริงจัง ขนาดนั้นด้วยอ่ะ ไม่เข้าใจนายจริงจริงเลย
เอ๊ะ หรือว่านายแอบชอบฉัน ^0^; (เหอะ นังหลงตัวเอง -__- : ซินญอ)
“อะเอ่อ >_<”
“ฟ่าง!”
ว้ากกก หน้าเครียดกว่าเดิมอีกอ่ะ T_T
“อะอือ ฟ่างชอบพี่เค้าอ่ะ >0<”
โว้ยยยยย!! แล้วฉันจะบอกนายทำวุ้นมะพร้าวอะไรฟะเนี่ย อ๊ากก ข่อยอยากตาย TT^TT
“ระเหรอ ^__^;;”
“เสียงนายสั่นๆนะอาร์ท ไม่สบายป่าวเนี่ย ^0^”
“อ๋อ ป่าวหรอก เราสบายดี”
“แน่ใจนะ ว่าไม่เป็นไร”
“ชัวร์ ^0^”
“งั้นรีบไปห้องดนตรีเถอะ อาจารย์แกยิ่งชอบวีนอยู่”
อาจารย์แกไม่วีนหรอก แต่เจ๊ฝ้ายกะไอ้ผิงนั่นแหละมันจะฆ่าฉันตายถ้าฉันเข้าเรียนสายไป10นาที TT^TT
“เอ่อ ฟ่างไปก่อนแล้วกันนะ ^__^;”
“แล้วอาร์ทจะไปไหนอ่ะ ให้เราไปเป๊นเพื่อนมั๊ย”
“ห้องน้ำชาย ^0^ จะไปกับผมมั๊ยล่ะคร้าบ”
“O_O”
ถึงว่าทำไมวันนี้อาร์ทดูกวน Teen ชอบกล สงสัยธาตุแท้เพิ่งจะเผย -___-;;
อ่านะ เหลือเวลาอีก 2 นาที ออดเข้าเรียนวิชาดนตรีก็จะดัง แล้วฉันก็จะตายเพราะเพื่อนและครู TT^TT
พระเจ้า ฉันเกลียดวิชานี้จังเลย ขนาดสอบเป่าขลุ่ยตอนม.2 ฉันก็เกือบจะตกอยู่แล้วนะ ได้ 49 คะแนน
ไปอ้อนจารย์คะ จารย์ขา ปัดคะแนนให้หนูหน่อยอยู่ตั้ง 2 อาทิตย์ เป็นเบ๊อาจารย์ตั้ง 2 อาทิตย์เชียวนะ
ฮึ้ยย คิดแล้วแค้นนน -__-^^ แต่ช่างเถอะยังไงฉันก็รอดมาได้เพราะคะแนนเบ๊ที่จารย์ให้ฉันนี่แหละ ^__^
รอดแบบคาบเส้นเลยล่ะ ^0^ (แกภูมิใจมากเลยงั้นสิ -__-;; : ซินญอ)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากที่ผมแยกกับฟ่างแล้ว ผมไม่ได้ไปห้องน้ำชายหรอกครับ ผมไปที่สวนหลังโรงเรียน
ที่นี่ผมเป็นคนค้นพบเองแหละ เมื่อปีที่แล้วนี่เอง เพราะงั้นมันจึงเป็นที่ลับของผมคนเดียว 555+ ^0^
ผมล้มตัวลงนอนบนพื้นหญ้าใต้ต้นมะขามอันแสนนุ่มน่านอน >0<
และแน่นอน คาบนี้ ผม โ ด ด 555+ ^___^;;
และตอนนี้หัวสมองของผมกำลังคิดมากเพราะผู้หญิงคนนึงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เธอคนนั้น ไม่ได้สวยเลิศเลอเหมือนนางฟ้า ไม่ได้น่ารักมากมายเหมือนตุ๊กตา
แต่ให้ตายเถอะ ผมชอบฟ่าง ผมชอบฟ่างจริงจริง
แล้วฟ่างก็ชอบพี่บอย ผมเจ็บใจตัวเองจัง ทำไมผมไม่บอกฟ่างไปนะว่าผมชอบเธอ
แต่ถ้าผมบอกฟ่างออกไป ฟ่างก็จะเก็บไปคิดมาก และเจ็บเหมือนที่ผมเจ็บสินะ
ไม่รู้ว่าผมชอบฟ่างตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้ว
รู้มั๊ยวันนั้นที่ผมจะสอนฟ่างวาดรูป ผมตื่นมารอเธอที่ร้านนมสดตั้งแต่เช้า แล้วเธอก็ไม่มา
อาจจะดูขี้ขลาดที่ผมไม่กล้าจะเข้าไปทักเธอ ไม่กล้าพอที่จะบอกว่าชอบเธอ
แต่ผมก็พอใจนะ ที่เธอไม่ต้องเจ็บเหมือนผม เจ็บอย่างที่ผมเจ็บตอนนี้.............................................................
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ปล.คือซินน้อยขอโทษน้า >_<
มาอัพให้ช้ามั่กมากเลย แต่ซินน้อยมะบอกหรอกว่าเหตุผลที่ช้าก็เพราะนอนตีพุงกินหนมอยู่ ล้อเล่นฮับ
คือซินน้อยลง Chapter 5 ให้มะครบอ่ะ
ก็เลยเอามาลงให้วันนี้
ยังไงก็กรุณาช่วยอ่านด้วยนะค้า ^0^ คุณผู้อ่านที่ร้ากกกกกทุกท่าน
วันนี้ซินน้อยก็ขอลาไปก่อนเน้อ
แต่สัญญาด้วยเกียรติของเนตรนารีสามัญรุ่นใหญ่เลยเอ้า!
ว่า \"ซินน้อยจะพยายามมาอัพให้เร็วขึ้นอีกนะ\"
ยะฮู้ บ๊ายบาย
_________________________LovE U ForeveR___________________________________
“ฟ่าง ตื่นเว้ย!”
“……” เสียงครายยเนี่ย -__-;
;
“ฟ่างงง ตื่น!!”
อ้อ ไอ้พี่ฟิล์มนี่เอง มันอยู่ในชุดนอนสุดสยิวกิ้ว เอ๊ย ไม่ใช่ สุดโทรมต่างหาก
คิดดูสิ เสื้อมันนะเป็นลายอุลตร้าแมนเก่าๆขาดๆ
ฉันจำได้นะว่า เสื้อตัวนี้แม่ซื้อให้มันตอน ม.2 สภาพเสื้อดูไม่ได้เล้ย
“อารายยอ่ะ +__=; พี่ฟิล์มมีอารายยเหรอ”
“ไปอาบน้ำ กรูไม่อยากไปโรงเรียนสาย -__-^”
ลืมบอกไป ว่าพี่ฟิลมมีหน้าที่ฉุดกระชากลากถูปลุกฉันกับไอ้แฟงทุกทุกเช้า
ส่วนฉันกับไอ้แฟงมีหน้าที่หลับสบาย ^^ 555+คิดแล้วก็น่าสงสาร
“ม่ายอาวว =_+;”
“เมิงจะไปดีดีหรือจะไปอย่างทรมาน -__-^^”
“อ่ะค่า >_<”
อยากนอนก็อยาก แต่ไอ้ฟ่างน้อยผู้นี้ยังม่ายยอยากตาย TT^TT
พอพี่ฟิล์มออกไปจากห้องแล้ว ฉันก็รีบอาบน้ำแต่งตัวด้วยชุดนักเรียนที่แสนจะน่ารักสมกับที่เสียไปหลายตังค์ ^^
แล้ววันนี้ฉันเรียนอะไรบ้างเนี่ย อืม มีวิทย์สองคาบแน่ะ เซ็งชะมัด TT^TT วันนี้ลองมัดผมไปดีกว่า
ในเงากระจกตอนนี้มีภาพของฉันปรากฏอยู่ ภาพของเด็กสาวหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้มมัดผมสองข้างกำลังจ้องมองฉันกลับมา
ตาโตสีน้ำตาลกับปากสีแดงระเรื่อเป็นธรรมชาตินั่นทำให้ฉันคิดถึง แม่ของฉัน…
ฉันคงลืมบอกนังซินญอริต้าผู้แต่งเรื่องนี้ไปว่าฉันมีแม่สองคน คนแรกคือแม่จริงจริงของฉัน แม่เป็นลูกครึ่งไทย-ญี่ปุ่น
คงไม่ต้องบอกว่าแม่ของฉันกับพี่ฟิล์มสวยมากแค่ไหน ส่วนแฟงเป็นลูกของพ่อกับแม่เลี้ยงของฉัน
จะถามว่าโกรธรึเปล่าที่พ่อแต่งงานใหม่ ฉันไม่โกรธพ่อหรอกนะเพียงแต่มีบางสิ่งที่ทำให้ฉันไม่สามารถเรียกพ่อว่าพ่อได้เหมือนเดิม
นี่เป็นเหตุผลว่าทำไมฉันถึงต้องเรียกพ่อว่า ป๊า
หลายคนคงสงสัยว่า แม่ฉันยังมีชีวิตอยู่รึเปล่า แม่ฉันตายไปตอนฉันอายุได้ซักประมาณ 5-6 ขวบได้
แต่แม่เลี้ยงฉันคนนี้เป็นคนที่น่ารักจริงจริงเลย เธอรักฉันกับพี่เหมือนลูกแท้แท้ นั่นเป็นสิ่งที่ทำให้ฉันรักเธอเหมือนแม่แท้แท้ของฉันที่จากไป……..
“ว้าว +0+ สปาเกตตี้กุ้ง”
พระเจ้า O__O นี่คือวันดีโคตะระดีอย่างแรงเลย มีสปาเกตตี้กุ้ง Oh My God!!
(เวอร์ไป ตกใจซะเวอร์ -__-;; : ซินญอ)
ก็ทุกวันฉันต้องกินไข่เจียวมหากาฬของแม่นี่นา TT_TT ไม่ดีใจก็บ้าแล้ว
อ๊ากก ลืมไป ต้องรีบๆกินกุ้งให้หมด >0<
เพราะ ไม่งั้นไอ้
“เย้ สปาเกตตี้กุ้ง ^0^ พี่ฟ่าง แฟงขอกุ้งตัวนึงได้ป่ะ”
ไอ้ตัวประหลาดนี่แหละ ไอ้น้องบ้าของฉันนี่แหละ (กรุณาใส่อารมณ์)
“ไม่ให้เว้ย -__-^”
ใครจะให้ เหอ เหอ ให้ก็โง่ดิ
“แม่ครับ วันนี้มีอะไรกินบ้างครับเนี่ย =0=;;”
ไอ้นี่ก็ด้วย ตัวประหลาดสองตัวนี้มันชอบแย่งอาหารฉันไปกิน กิน และ กิน TToTT
เฮ้ยย!! ยังงี้ก็ซวยดิ เมื่อสัตว์ประหลาดสองตัวรวมพลังกัน แล้วข้าวฟ่างผู้บอบบางและอ่อนแออย่างฉันจะสู้ไหวเรอะ O__O
“ซู้ดยอดด วันนี้มีสปาเกตตี้กุ้ง O_O” นี่คือเสียงไอ้พี่เฮงซวย
“พี่ฟ่าง ขอกุ้งหน่อยนะ น้า ^__^” และนี่ ไอ้แฟง
“….” ฉันไม่ตอบอะไร เพราะตอนนี้ต้องรีบกระซวกสิ่งที่คิดว่ามีค่าควรแก่การแย่งชิงของไอ้ตัวประหลาดสองตัวนี่ก่อน
ขอเน้นและย้ำค่ะ ว่ามันคือการกระซวก!! ฉันรีบยัดกุ้งน้อยในจานของฉันจนเกือบหมดแล้ว
ส่วนไอ้สองตัวนี่ มัน อึ้งค่ะ
หน้าตายังงี้เลย O__O
555+ สมน้ำหน้า วันนี้เตรียมตัวมาดีเว้ย
ไอ้แฟงกำลังอยู่ในภาวะพูดไม่ออก O_O
ส่วนไอ้พี่ฟิล์มน่ะเรอะ มันแย่งกุ้งผู้โชคร้ายของไอ้แฟงมาได้สี่ตัวแล้ว
~เย้~ ถึงโรงเรียนแล้ว..ว..ว
ฉันไปหาพี่น้ำตาลที่ห้องดีกว่า ^__^
ณ ห้อง ม.5/1
“พี่น้ำตาลลล ^0^” ฉันตะโกนเรียกพี่น้ำตาลอยู่หน้าห้อง
“เอ่อ น้องครับ ห้องเราไม่มีคนชื่อน้ำตาลนะครับ”
ลืมไปว่า ไม่มีใครรู้ว่าพี่เขาชื่อน้ำตาล
“พี่คะ เรียกพี่บอยให้หน่อยค่ะ ^0^”
“น้องแน่ใจนะว่าให้เรียกคนที่ชื่อบอยจริงจริง”
“ค่ะ ^0^”
“งั้นแป๊บนะน้อง”
_____________________________________________________________________________________
ในห้อง ม.5/1 มีเสียงนักเรียนหัวเราะพูดคุยกัน เสียงดีดกีต้าร์ และ เสียงตะโกนโหวกเหวกโวยวายเหมือนเช่นทุกวัน
แต่ผมว่า มันเป็นสิ่งที่น่าเบื่อมากมายเลย -__-;; ที่ต้องมานั่งแหง็กอยู่ในห้องเรียนที่ดูเหมือนคุกแค่ไฮโซกว่านิดส์นึงอ่ะ(ห้องเรียนทุกห้องในรร.ติดแอร์)
และก็จะมีเสียงเพลงชั้นดีจากอาจารย์ใกล้เกษียณทั้งหลายคอยกล่อมให้เราไปเฝ้าพระอินทร์
เฮ้ออ น่าเบื่อโคตะระ -__- ยังดีนะที่ไอ้ฟิล์มมันอยู่ห้องเดียวกับผม ไม่งั้นเซ็งตายแน่
“ท่านบอยครับ มีผู้หญิงม.4คนนึงมาขอพบครับ” ไอ้เวงตัวนึงวิ่งมาบอกกับผม
“ใคร”
“ไม่ทราบครับ แต่น่ารักมากกกเลยครับผม”
ใครกันฟะ คนกำลังเซ็งเซ็ง ให้ตายสิ -__-^
“ใครฟะ ไอ้บอย เดี๋ยวนี้เมิงหัดเหล่หญิงแล้วเรอะ” พี่เกี้ยมอี๋พูดกับผม
พี่เกี้ยมอี๋อายุมากกว่าผมสามปีเพราะพี่แกเรียนซ้ำชั้น พี่ท่านจึงเป็นนักเรียนที่อาวุโสที่สุดในโรงเรียนแห่งนี้
เพราะงั้นเวลาพี่อี๋พูดหรือทำอะไร นักเรียนส่วนมากกกกกกก็จะเชื่อกันไปหมด -__-
“โธ่ พี่อี๋ ผมเนี่ยนะจะเหล่หญิง เหอะ ไม่มีทาง”
“กรูก็ว่างั้น เพราะมีแต่หญิงจะเหล่เมิง 555+ เอางี้ดีกว่า ถ้าเมิงแน่จริง เมิงมาพนันกับกรู ถ้าเมิงทำให้สาวน้อยหน้าห้องคนนั้นตกนรกปลงใจเป็นแฟนเมิงได้
ภายใน 1 เดือน เมิงก็จะได้แฟน >_< แต่ถ้าเมิงทำให้สาวน้อยน่ารักนั่นเป็นแฟนกับเมิงไม่ได้ กรูก็จะบอกกับทุกคนในโรงเรียนนี้ให้หมดว่า เมิงเป็นเกย์ ตกลงมะ”
นี่เห็นแก่พี่แกนะว่าแก่แล้ว ไม่งั้นพ่อเตะปากฉีกแน่ -__-^^
“แล้วถ้าผมไม่ตกลงอ่ะ -__-;”
“เมิงไม่กล้างั้นสิ ไอ้เวง -__-^”
ให้ตายเหอะ นี่ถ้าผมไม่สัญญากับย่าผมไว้นะ ว่าห้ามทำร้ายคนแก่ เด็ก และสตรี มันคงตายไปแล้ว -__-^^^
“ทำไมผมจะไม่กล้า ตกลง ผมพนันด้วย -__-^^^”
ไอ้พี่อี๋ฟรายนั่นมองผมสักพักแล้วก็เดินกลับไปที่ที่มันสิงสถิตดังเดิม -__-^
ผมออกไปข้างนอกห้อง และ ผู้หญิงคนนั้นค่อยค่อยหันหน้ามาช้าๆ เหมือนภาพสโลวโมชั่น…
เธอคนนั้นน่ารักมากกกมายอย่างที่ไอ้เวงตัวนั้นมันบอก พระเจ้า!! O_O ถ้าผมจำไม่ผิด เธอคือน้องสาวของไอ้ฟิล์มนี่นา
ชื่อ ข้าวฟ่าง แต่ที่ผมเจอเมื่อวานไหงมันไม่สวยเท่าวันนี้นะ แต่ก็ช่างเถอะ เพราะผมปิ๊งยัยนี่ตั้งแต่แรกพบ ล้อเล่นฮะ
ผมปิ๊งยัยนี่ตอนที่เธอตบคนที่ชื่อผึ้ง แบบตบเอา ตบเอา (แกซาดิสก์งั้นสิ o_O : ซินญอ) ไม่รู้สิ ผมไม่ได้ซาดิสก์นะ
แต่ผมชักสนใจเธอซะแล้วสิ ^0^ ท้าทายดี ถ้าผมได้เป็นแฟนกับยัยนี่จริง ผมก็จะไม่แพ้พนัน แถมได้แฟนอีกตะหาก ~เจริญใจ~
“อ้าว ฟ่างเองเหรอเนี่ย ^0^”
“ค่า ^0^”
โอ๊ย เธออย่ายิ้มอย่างนั้นสิ ยัยบ๊อง เธอทำผมใจเต้น ~ตึก ตัก~ได้งัยเนี่ย บ้าชะมัดเลย
“แล้วฟ่างมาทำไมอ่ะ”
_____________________________________________________________________________________
“อ๋อ จะมาถามอ่ะ ว่าที่พี่น้ำตาลชวนฟ่างไปเที่ยวสวนสนุกเนี่ย ฟ่างชวนเพื่อนฟ่างไปด้วยได้ปะ”
“แล้วแต่ฟ่างละกัน เพราะว่าไอ้ฟิล์มพี่ชายเธอก็ไปด้วยและก็เพื่อนพี่ก็ไปกันหลายคน”
“โอเคเจ้าค่ะ ^0^”
งั้นฉันพกเจ้าเพื่อนตัวแสบอย่างไอ้ผิง กะ เจ๊ฝ้ายไปด้วยดีกว่า เห็นบ่นว่า เซ็งเซ็ง ^______^
“ฟ่าง เดี๋ยวคืนนี้พี่โทรไปหานะ ^0^”
“อะอือ o_O งั้นไม่มีรัยแล้วฟ่างไปนะ”
“คร้าบบ ^0^”
โอ๊ยย ใจละลายกลายเป็นอากาศ ยิ้มน่ารักอีกแล้ว >0< น้ำตาลของช๊านนนนนนนน
กิ๊ง ก่อง กิง ก่อง กิ่ง กอง กิ๊ง ก่อง
แว๊กกกกกกกกก ออดดังแล้ว รีบขึ้นห้องดีกว่า
หน้าห้อง ม.4/1 ในขณะนี้
อาจารย์สอนอยู่พอดีเลย อยากจะบ้าตาย เจ๊ดาที่ปรึกษาของห้องฉันกำลังสอนวิทยาศาสตร์อย่างเมามันส์มากมาย แล้วฉันจะเข้าไปนั่งยังงัยเนี่ย
ปิ๊ง!! +0+
ไอเดียสุดเก๋ไก๋ของฉันได้ถือกำเนิดขึ้น
แอ๊ดด ฉันเปิดประตูห้องเรียนเข้าไปแล้วแสร้งเอามือกุมท้อง เจ๊ดาแกทำท่าจะด่าฉันแต่แกด่าบ่ออกเพราะ
“โอ๊ยยย อาจารย์คะ หนูปวดท้องค่ะ ขอโทษนะคะที่เข้าห้องช้า”ฉันทำเนียนเดินกะเผลกกะเผลกไปนั่งข้างๆผิงกะฝ้าย
“เฮ้ย แกเป็นไรมากป่าว ฟ่าง”นี่คือเสียงของฝ้ายผู้ใสซื่อ
“เหอะ ไอ้ฟ่างอย่ามาทำสำออยหน่อยเลย แกอ่ะสบายดี ฉันรู้” และนี่ นังผิงเพื่อนผู้น่าตบ -__-a
“ทำไมฟะ แค่นี้ยังเนียนไม่พออีกเรอะ >_<”
“ก็เออดิ แกต้องทำเสียงให้ฟังแล้วดูเจ็บปวดกว่านี้ และก็แววตาแกต้องมีน้ำคลอนิดนิดอ่ะ มันถึงจะเนียน ^0^”
“…………”ฉันไม่พูดอะไรเพราะชิน ผิงมันแสดงละครเก่งมาตั้งแต่เด็กแล้ว มันเลยฝันจะเป็นดารา
ส่วนเจ๊ฝ้ายดูท่า อึ้ง อย่างแรง
ก็นะ อย่าให้ said เลย เพราะยังมีเรื่องอีกมากมายให้ฝ้ายได้แปลกใจเล่น 555
ก็พวกเรามันบ้าบ้าบอบอติ๊งติ๊งต๊องต๊องจะตาย ^0^
แต่เจ๊ฝ้ายบอกฉันว่า ฝ้ายโตขึ้นอยากเป็นอาจารย์สอนเทควันโด้ บอกว่า เท่ดี
แต่ฉันก็ว่าเหมาะนะเพราะเจ๊แกแรงฟายมหาศาล ^_________________________^
ตอนนี้เรากำลังย้ายห้องไปเรียนที่ห้องดนตรี
ขณะที่ฉันกำลังลุกนั้น ก็มีคนมาสะกิดฉัน
คนที่สะกิดฉัน คือ อาร์ท o_O
คนที่สะกิดฉันคือ อาร์ท O_O
“มีอะไรหรอ อาร์ท ^0^”
“คือข้าวฟ่างชอบพี่บอยหรอ ^__^;;”
ฉึกก
“ปะป่าวซักหน่อย >_<”
“ข้าวฟ่างชอบพี่บอยจริงรึป่าวล่ะ”
แล้วทำไมนายต้องทำหน้าเครียด -__-;; เอ่อ จริงจัง ขนาดนั้นด้วยอ่ะ ไม่เข้าใจนายจริงจริงเลย
เอ๊ะ หรือว่านายแอบชอบฉัน ^0^; (เหอะ นังหลงตัวเอง -__- : ซินญอ)
“อะเอ่อ >_<”
“ฟ่าง!”
ว้ากกก หน้าเครียดกว่าเดิมอีกอ่ะ T_T
“อะอือ ฟ่างชอบพี่เค้าอ่ะ >0<”
โว้ยยยยย!! แล้วฉันจะบอกนายทำวุ้นมะพร้าวอะไรฟะเนี่ย อ๊ากก ข่อยอยากตาย TT^TT
“ระเหรอ ^__^;;”
“เสียงนายสั่นๆนะอาร์ท ไม่สบายป่าวเนี่ย ^0^”
“อ๋อ ป่าวหรอก เราสบายดี”
“แน่ใจนะ ว่าไม่เป็นไร”
“ชัวร์ ^0^”
“งั้นรีบไปห้องดนตรีเถอะ อาจารย์แกยิ่งชอบวีนอยู่”
อาจารย์แกไม่วีนหรอก แต่เจ๊ฝ้ายกะไอ้ผิงนั่นแหละมันจะฆ่าฉันตายถ้าฉันเข้าเรียนสายไป10นาที TT^TT
“เอ่อ ฟ่างไปก่อนแล้วกันนะ ^__^;”
“แล้วอาร์ทจะไปไหนอ่ะ ให้เราไปเป๊นเพื่อนมั๊ย”
“ห้องน้ำชาย ^0^ จะไปกับผมมั๊ยล่ะคร้าบ”
“O_O”
ถึงว่าทำไมวันนี้อาร์ทดูกวน Teen ชอบกล สงสัยธาตุแท้เพิ่งจะเผย -___-;;
อ่านะ เหลือเวลาอีก 2 นาที ออดเข้าเรียนวิชาดนตรีก็จะดัง แล้วฉันก็จะตายเพราะเพื่อนและครู TT^TT
พระเจ้า ฉันเกลียดวิชานี้จังเลย ขนาดสอบเป่าขลุ่ยตอนม.2 ฉันก็เกือบจะตกอยู่แล้วนะ ได้ 49 คะแนน
ไปอ้อนจารย์คะ จารย์ขา ปัดคะแนนให้หนูหน่อยอยู่ตั้ง 2 อาทิตย์ เป็นเบ๊อาจารย์ตั้ง 2 อาทิตย์เชียวนะ
ฮึ้ยย คิดแล้วแค้นนน -__-^^ แต่ช่างเถอะยังไงฉันก็รอดมาได้เพราะคะแนนเบ๊ที่จารย์ให้ฉันนี่แหละ ^__^
รอดแบบคาบเส้นเลยล่ะ ^0^ (แกภูมิใจมากเลยงั้นสิ -__-;; : ซินญอ)
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
หลังจากที่ผมแยกกับฟ่างแล้ว ผมไม่ได้ไปห้องน้ำชายหรอกครับ ผมไปที่สวนหลังโรงเรียน
ที่นี่ผมเป็นคนค้นพบเองแหละ เมื่อปีที่แล้วนี่เอง เพราะงั้นมันจึงเป็นที่ลับของผมคนเดียว 555+ ^0^
ผมล้มตัวลงนอนบนพื้นหญ้าใต้ต้นมะขามอันแสนนุ่มน่านอน >0<
และแน่นอน คาบนี้ ผม โ ด ด 555+ ^___^;;
และตอนนี้หัวสมองของผมกำลังคิดมากเพราะผู้หญิงคนนึงอย่างที่ไม่เคยเป็นมาก่อน
เธอคนนั้น ไม่ได้สวยเลิศเลอเหมือนนางฟ้า ไม่ได้น่ารักมากมายเหมือนตุ๊กตา
แต่ให้ตายเถอะ ผมชอบฟ่าง ผมชอบฟ่างจริงจริง
แล้วฟ่างก็ชอบพี่บอย ผมเจ็บใจตัวเองจัง ทำไมผมไม่บอกฟ่างไปนะว่าผมชอบเธอ
แต่ถ้าผมบอกฟ่างออกไป ฟ่างก็จะเก็บไปคิดมาก และเจ็บเหมือนที่ผมเจ็บสินะ
ไม่รู้ว่าผมชอบฟ่างตั้งแต่เมื่อไหร่ รู้ตัวอีกทีก็ชอบไปแล้ว
รู้มั๊ยวันนั้นที่ผมจะสอนฟ่างวาดรูป ผมตื่นมารอเธอที่ร้านนมสดตั้งแต่เช้า แล้วเธอก็ไม่มา
อาจจะดูขี้ขลาดที่ผมไม่กล้าจะเข้าไปทักเธอ ไม่กล้าพอที่จะบอกว่าชอบเธอ
แต่ผมก็พอใจนะ ที่เธอไม่ต้องเจ็บเหมือนผม เจ็บอย่างที่ผมเจ็บตอนนี้.............................................................
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ปล.คือซินน้อยขอโทษน้า >_<
มาอัพให้ช้ามั่กมากเลย แต่ซินน้อยมะบอกหรอกว่าเหตุผลที่ช้าก็เพราะนอนตีพุงกินหนมอยู่ ล้อเล่นฮับ
คือซินน้อยลง Chapter 5 ให้มะครบอ่ะ
ก็เลยเอามาลงให้วันนี้
ยังไงก็กรุณาช่วยอ่านด้วยนะค้า ^0^ คุณผู้อ่านที่ร้ากกกกกทุกท่าน
วันนี้ซินน้อยก็ขอลาไปก่อนเน้อ
แต่สัญญาด้วยเกียรติของเนตรนารีสามัญรุ่นใหญ่เลยเอ้า!
ว่า \"ซินน้อยจะพยายามมาอัพให้เร็วขึ้นอีกนะ\"
ยะฮู้ บ๊ายบาย
_________________________LovE U ForeveR___________________________________
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น