คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ศัตรูตัวใหม่!!
“เบลล์ๆ”
โอยย =_+;; ใครมันบังอาจมาปลุกฉันเนี่ย ฮ้าววว -O-''
“เบลล์เว้ย ตื่นๆ ตื่นเซ่!! >O<”
“งั่มๆ แจ๊บๆ อารายกานห๊า!! ตะโกนอยู่ได้ หนวกหูชะมัด >O<”
“โว้ยย!! >O< ถ้ากรูนับหนึ่งถึงสามแล้วเมิงยังไม่ตื่นกรูจะ..”
“อะไร จะอะไร ^O^~~”
หุหุ จะทำอะไรช้านนนได้ฟะ 555+
“กรูก็..”
“ก็อะไร ^O^”
“กรูก็จะฟ้องคุณป๋าสุดที่รักว่าเมิงดื้อกะกรูไง >..< 555+”
เฮ้ยย!! ฟ้องคุณป๋า O_O
“เอ่อ..พี่บอลสุดหล่อสุดเท่สุดน่ารักแห่งปีอย่าฟ้องคุณป๋าเลยน้า *_*” ฉันทำตาปิ๊งๆไปให้มัน
“ไม่รู้เฟ้ย คิดดูก่อน ^O^~~”
เชอะ -*- ไอ้พี่ใจดำ
“น้า >_< เค้าจะไม่ดื้อกะพี่อีกแล้วนะ ต่อไปเค้าจะตื่นเช้าๆ เอ่อ พอใจยังอ่า”
“เออๆก็ได้ คราวนี้ยอมให้ แต่คราวหน้า หึหึ -__-*”
“ค่าคุณพี่บอล ^_^;;”
“รีบอาบน้ำแต่งตัวให้เรียบร้อย เข้าใจบ่? -O-“
“อื้ม รู้แล้วน่า ออกไปซะทีดิ เค้าจะได้อาบน้ำ >O<”
“เออ กรูก็ไม่พิศวาสจะแอบดูเมิงอาบน้ำนักหรอกเฟ้ย เชอะ”
อ้าว พี่ตรูมันเดินงอนไปนู่นแล้วค่ะ เหอเหอ อาบน้ำเสร็จเดี๋ยวค่อยง้อมันละกัน
ผู้ชายบ้าอะไรฟะ ขี้งอนเป็นบ้าเลยอ่า -*- เซ็งว่ะ มีพี่แบบเนี้ย
(เอ่อ โทษนะเบลล์ คือว่าอารมณ์หวงพี่แกหายไปไหนหมดวะ งงอ่ะ -_-;; : ซินญอ)
(555+ คือว่าจริงๆแล้วเค้าไม่ร้ายขนาดนั้นหรอกนะ แค่หวงพี่เกินไปแค่นั้นเองอ่ะ : เบลล์เบลล์)
ก็นะคะ บางคนที่อ่านเรื่องนี้อาจจะเข้าใจว่าเบลล์ร้ายมากๆอะไรแบบเนี้ยอ่ะ แต่จริงๆก็ไม่ใช่นะคะ
ตัวเบลล์เองมันก็คนทำมะดาที่หน้าตาสวยเว่อร์แค่นั้นเองแหละค่ะ โฮะ โฮะ ^O^
ฉันอาบน้ำเสร็จก็รีบลงมากินข้าวเช้าที่ป้าพิมเตรียมไว้ให้ ซึ่งมันก็คือ
~~แต่นแตนแต๊น~~
ข้าวหน้าหมูแดงอบน้ำผึ้ง
ว้าวๆ ^_^ วันนี้มีหมูแดงอบน้ำผึ้งด้วย ฮี่ฮี่ๆๆๆ อร่อย
“เฮ้ยไอ้บาส -–O- นักข่าวคนนั้นโคตรสวยเลยว่ะ”
ฟึบบ เสียงพี่บาสหันหลังไปจ้องทีวี
“ไม่เห็นสวยเลยไอ้บ่อลบ๊อล น่ารักสู้กิ๊กใหม่กรูยังไม่ได้เลย” พี่บาสหันกลับมาพร้อมกับกินหมูแดงต่อ
“อ้าวเฮ้ย >O<^ หมูแดงกรูหายไปสามชิ้น ไอ้เวรบอล!!” พี่บาสแย่งชามข้าวพี่บอล
“อะไรไอ้ฟายบาส กรูกินของกรูอยู่ดีๆเมิงเสือกหันไปทำไมอ่ะ กรูก็นึกว่าเมิงอิ่มแล้ว >O<” ไอ้พี่บอลรีบยกชามข้าวตัวเองให้พ้นรัศมีมือไวของพี่บาส
ทำไมไอ้ลิงพวกนี้มันต้องเป็นพี่ฉันด้วยฟระ เล่นกันยังกะเด็ก ป.4 =_=;; เซ็งเว้ย
อะเฮ้ เฮ้ๆ O_O ไหนย้อนขึ้นไปห้าบรรทัดดิ๊ พี่บาสมันบอกว่าอะไรนะ..
ไอ้พี่บาสมันริอาจมีกิ๊กงั้นเรอะ เหอ เหอ เมิงตายแน่ กิ๊กใหม่ไอ้บาส!! -__-^^^
“พี่บาสขา ^^ กิ๊กใหม่พี่บาสชื่ออะไรหรอคะ” ฉันส่งรอยยิ้มหวานไปให้พี่ชายอย่างเนียนๆ
ยิ้มหวาน... ทั้งๆที่ในใจมันเดือดปุดๆจะตายอยู่แล้ว -_-^^
“หืม ชื่อปิงปอง ^O^~~”
หึหึ เธอตายแน่นังปิงปอง -_-^
“น่ารักมั๊ยคะ ^_^”
“น่ารักมากเลย เป็นนางแบบสังกัดเดียวกะเบเบ้ด้วยนะ ^O^~” พี่ทำตาเคลิ้ม
ชิๆ หมั่นไส้ -*-
“ไม่อยากจะเชื่อ -_-” พี่บีมมองไอ้บาสแล้วส่ายหน้านิดๆ
“ไม่เชื่อเมิงถามไอ้บอลก็ได้ มันเคยเห็นตอนไปรับน้องพลอยที่สตูดิโอ”ฉันหันไปมองพี่บอลที่ตอนนี้หน้าซีดเป็นกระดาษ
รู้สึกว่ามันจะมีศัตรูเพิ่มมาอีกสองแล้วสิฉัน ยัยปิงปองกะยัยน้องพลอย สองนางแบบที่น่ารัก
แต่ไม่เป็นไรเว้ย >O< น่ารักแค่ไหนนังเบลล์คนนี้ก็ขอสู้ตาย!! ^O^~~
ฮี่ฮี่ >.,< ที่ฉันเคยบ่นว่าเซ็งๆ ตอนนี้หายแล้ว ฮิ้วววว~~ มีอะไรน่าสนุกมาเล่นแก้เซ็งสักกะที
++++++++++++++++++++++++++++++
“นี่อิง พี่ชายฉันมันมีกิ๊กใหม่อีกแล้วน่ะแก ^O^~~” ฉันหยิบเลย์ใส่ปากอย่าอารมณ์ดี
“เออ แล้วไง -_-a” อิงเกาหัว
“แล้วไงบ้านแกดิ ฉันจะได้มีอะไรทำสนุกๆแก้เซ็งซักที ^_^”
“แก้เซ็ง O_O” ยัยอิงทำตาโต
ทำไมยะ ถึงแกจะทำตาโตยังไงตาแกมันก็โตไม่เท่าฉันหรอกย่ะ -*-
“อื้อ ^O^” เลย์ชิ้นที่สองและสามถูกฉันยัดเข้าปากอย่างรวดเร็ว
ฉันเห็นอิงทำปากขมุบขมิบเป็นคำว่า โรคจิต
“ไอ้บร้า แกดิยะโรคจิต ฉันออกจะปกติ >O<” ฉันแว้ดใส่
“แล้วแกมีแผนจะทำอะไรล่ะ”
“ยังไม่รู้เลย ช่วงนี้หัวมันหนักๆตันๆไงไม่รู้ >_<;;” ฉันหยิบเลย์ชิ้นใหม่เตรียมยัดเข้าปากแต่ว่ามีคนมาแย่งมันไปค่ะ มันก็คือ
พี่บาส(ไอ้พี่ชายที่น่าจับฆ่ายัดส้วมของฉันนั่นเอง -_-‘’)
“ไอ้เบลล์ >O< กรูเห็นนะเว้ย ในวงเล็บบรรทัดบนอ่ะ”
มันเห็นได้ไงวะ อุตส่าห์วงเล็บเอาไว้ -_-a
“เอ่อ =_=;;” อิงมองฉันกะพี่แล้วทำหน้ายังกะเห็นแมงกะพรุนเต้นระบำ
แต่ตอนนี้ช่างอิงมันก่อนเถอะ
“เออพี่บาส พี่มาทำไมอ่ะ -_-a”
“ทำไมฟะ กรูเป็นพี่เมิงนะเฟ้ย กรูจะมาหาเมิงบ้างไม่ได้เลยเรอะ >O<^^”
ก็มันแปลกนี่หว่า ชาตินึงกว่าจะพี่แกเสด็จมาหาฉันที
“พี่มีเรื่องอะไรกันแน่อ่ะ”
“ไม่มีหร้อก กรูก็แค่จะมาบอกเมิงว่า น้องปิงปองเค้ายอมเป็นแฟนกะกรูแล้วเว้ย!! ^O^”
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก >O< ม่ายน้า ยัยปิงปอง แก ต า ย!!!
“ดีใจด้วยนะคะพี่บาส ^_^;;” อิงหันไปพูดกะพี่บาส
ไอ้เพื่อนทรยศ -_-^
พี่บาสหันมาพูอะไรกับฉันเล็กน้อยก่อนจะเดินออกไป
“อิง!! >O<”
“จ๋า มีอะไรจ๊ะเบลล์เพื่อนรัก ^_^;;”
“ไม่ต้องมาทำแด๊ะแด๋ เลิกเรียนแกไปกะฉัน!! >O<^^”
ฉันชักจะทนไม่ไหวแล้วนะ!! ยัยปิงปองนั่นมันเป็นใคร! มาจากไหนห๊ะ! -_-^^^
หึหึ เลิกเรียนนี้ไปเจอกันหน่อยเป็นไงยะ นังปิงปอง!!
เลิกเรียน
“อิงเร็วๆสิ >O<^” ฉันตวาดแว้ดใส่อิงอย่างไม่มีเหตุผล
ความจริงอาการแบบนี้ฉันเป็นตั้งแต่ตอนที่พี่บาสมาบอกว่ามันมีแฟนแล้ว
อาการเลวๆแบบนี้จะเกิดขึ้นทุกครั้งที่พวกพี่ๆของฉันมีกิ๊ก มีแฟน
ฉันไม่เคยชอบให้ตัวเองพูดจาหยาบคายด่าว่าและตบตีกะผู้หญิงที่มายุ่งกับพี่ชายฉันอย่างนั้น
มันทำให้ฉันรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าในสายตาของคนอื่น
หลายครั้งที่ฉันพยายามจะหยุดตัวเองไม่ให้ไปยุ่งกับผู้หญิงของพี่
แต่มันก็ทำไม่ได้...
ฉันอยากให้พี่ได้เจอรักแท้ที่มั่นคงกับผู้หญิงที่ดีพร้อม ไม่เจ็บปวดกับผู้หญิงที่หวังในความร่ำรวยและความสวยงามจากรูปกายภายนอก
ประสบการณ์อันน้อยนิดครั้งนึงในชีวิตสอนให้ฉันรู้ว่าโลกเรามีหลายด้าน ไม่ได้มีเพียงด้านดีด้านเดียวเท่านั้น...
ผู้ชายคนนั้น หลังจากที่เขาเข้ามาในชีวิตฉัน ทำให้ฉันรู้จักคำว่า รัก และ เจ็บปวด ว่าแท้จริงแล้ว สองคำนี้สะกดว่ายังไง และมีความหมายมากเพียงไรกับผู้หญิงตัวเล็กๆอย่างฉัน
ครั้งนึงที่ฉันเคยมีความสุข หัวเราะได้แม้จะไม่มีอะไรให้ขำ
ครั้งนึงที่ฉันเคยเปิดรับหัวใจให้กับทุกคนที่ผ่านเข้ามาในชีวิต
ครั้งนึงที่ฉันไม่เคยรู้สึกเสียใจกับสิ่งที่ทำลงไป
ครั้งนึงที่ฉันเคยร้องไห้กับเรื่องเล็กๆน้อยๆ
และครั้งนึงที่ฉันได้เรียนรู้คำว่า รัก...
รัก ที่มักมากับความเจ็บปวดเสมอ ฉันเคยเป็นคุณหนูเบลล์ผู้อ่อนโยน น่ารัก ที่จมอยู่กับความเจ็บปวดในส่วนลึกของหัวใจ ความรู้สึก รัก ที่เคยมีมากมายให้เขาคนนั้นค่อยๆเหือดหายไปพร้อมๆกับน้ำตาหยดแล้ว หยดเล่า
แต่ต่อไปนี้จะไม่มีอีกแล้ว คำว่า รัก
เบลล์เบลล์คนนี้เปลี่ยนไปมาก จากที่ชอบร้องไห้เมื่อไม่พอใจ แววตาที่มักจะสดใสอยู่เสมอ
ตอนนี้เปลี่ยนไปแล้ว กลายเป็นเบลล์คนใหม่ที่เก็บอารมณ์ได้อย่างดีเยี่ยม ฉันคนใหม่ที่สามารถยิ้มและหัวเราะได้ทั้งๆที่ในใจเจ็บปวดทรมาน
ฉันเฝ้าเตือนตัวเองทุกวันว่า เขาคนนั้นจะไม่มีวันกลับมาหาและบอกกับฉันว่าสิ่งที่เขาพูดไปทั้งหมดเป็นเรื่องโกหก
ผู้ชายเป็นสิ่งมีชีวิตที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตฉัน โดยเฉพาะผู้ชายคนนั้น
ผู้ชายที่ฉันเคยรัก..โซดา..
“เบลล์เป็นอะไรน่ะ ใครทำอะไรแก!! O_O” อิงเขย่าแขนฉัน
“อะ.อะไรอิง เรียกทำไม -_-^”
“แกเป็นอะไร บอกฉันมานะ!! >O<” อิงเข่าแขนฉันแรงกว่าเดิม
“เปล่า ฉันไม่ได้เป็นอะไร แกน่ะแหละที่เป็น เขย่าแขนอยู่ได้ เจ็บนะเว้ย -_-^^”
“ก็..น้ำตาแก..ไหล”
ฉันค่อยๆเอานิ้วชี้แตะที่ใต้ตา น้ำอุ่นๆหยดเผาะลงที่แขนฉัน
ฮะฮะๆ ฉันคงอ่อนแอมากเลยซินะ แค่นึกถึงเรื่องของโซดา..
น้ำตามันก็ไหลออกมาเอง
แบบนี้ แสดงว่าฉันยังคงไม่ดีพอสำหรับนายใช่มั๊ย..โซดา
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ทักทายกันนิดนึง
อัพตอนใหม่ได้ซะทีนะ ^O^~~ ติชมกันมาเยอะๆนะคะ ซินไม่ว่าหรอก
เรื่องนี้รู้สึกว่ามันจะไม่ใช่สบายๆคลายเครียดแล้วสิ มันจะกลายเป็นรักหวานแหววไปแล้ว เรื่องนี้ตอนแรกเรากะจะให้ไม่มีพระเอกนะ แต่ไปๆมาพระเอกอาจจะต้องมีแล้วล่ะ หุหุ >.,<
<< ตอนหน้า >> บุกสตูดิโอจ้ะ
ความคิดเห็น