ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 3 ความลับ
วันเสาร์ 8.05 น.
ตื่นเต้น ตื่นเต้นเว้ย จะได้ไปเจออาร์ทแล้ว เอ๊ย ไปเรียนศิลปะแล้ว ใส่ชุดอะไรดี ชุดอะไร
อ๊ากก จะใส่ชุดอะไรดีอ่า ใส่แบบเดะแนวเลยดีป่ะ -__-;; รึว่าจะเอาแบบคิขุโนเนะดี อี๋ ไม่เอาดีกว่า
แง้ แล้วฉันจะใส่อะไรดี >o<
“ปีโป้จ๋า ใส่ชุดอะไรดีอ่ะ”
“…….” ไร้ซึ่งคำตอบจากปีโป้น้อย
“ชุดนี้ดีมะ ^_^”
“………”
“เออใช่ ลืมไป ปีโป้พูดไม่ได้”
ขอแนะนำปีโป้คุงหน่อยน้า ^___^ ปีโป้เป็นตุ๊กตาของฉันเอง...เอ่อ อันที่จริงมันเกือบจะเป็นของฉันแล้วอ่ะ
ก็ไอ้แฟงมันแย่งฉันไป TToTT จะแย่งคืนก็ไม่กล้า เด๋วโดนท่านแม่ด่า
(เลยแอบจิ๊กน้องตัวเองมางั้นสิ -_- : ซินญอ)(เค้าไม่ได้จิ๊กนะ แค่แอบยืมเอง >o< : ฟ่าง)
แล้วก็เหมือนดั่งสวรรค์มอบความคิดอันบรรเจิดให้ฉัน
“ในเมื่อคิดไม่ออกว่าจะใส่ชุดอะไร ก็ให้คนอื่นช่วยคิดสิฟะ ไม่เห็นยาก”(ถ้าไม่ยากแล้วทำไมแกคิดโคตรนานเลยวะฟ่าง)
เออ ใช่ ให้พี่ฟิล์มช่วยเลือกให้ดีกว่า หุ หุ
คิดได้ ฉันก็ลากสังขารออกมาจากห้องมาหยุดที่หน้าประตูห้องไอ้ฟิล์ม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“พี่ฟิล์ม ฟ่างเข้าไปเลยนะ”
แอ๊ดด
“พี่ฟิล์ม”
“……”ไม่มีใครอยู่หรือไงฟะ
“พี่ฟิ..เฮ้ยย O__O”
ตุบบ เสียงฉันล้มเพราะสะดุดขวดอะไรสักอย่าง
แมร่ง ใครเอาขวดเป๊บซี่มาวางไว้เนี่ย โคตรรกสุดยอดเลย
ขณะที่กำลังลุก สายตาของฉันดัน(เจือก)เหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นนึงวางอยู่บนโต๊ะ
และด้วยความอยากรุ้อยากเห็นตามประสาเด็กน้อยวัยละอ่อนอ่ะนะ ฉันก็เลยหยิบมาอ่าน
ในจดหมายเขียนไว้ว่า
[ไอ้ห่าฟิล์ม กรูอุตส่าห์ย้ำเมิงนักหนาแล้วนะเว้ยว่า ห้ามเบี้ยว แล้วเมื่อวันศุกร์เมิงก็เบี้ยวกรู
ถ้า G รู้ เมิงตายแน่ วันนี้เมิงต้องมานะเว้ย กรูเตือนเมิงแล้วนะ มาที่โรงเรียนตรงข้ามกับโรงเรียนพวกเราอ่ะ
ตอน 8 โมง ฟิตให้ดีล่ะเมิง เมิงต้องสู้กับพวกแรงฟายย
จาก
บอย(สุดหล่อ)]
o_O
O_O!!
นี่มันอะไรกันเนี่ย
ก็พี่บอกแม่ว่าเป็นโรคหัวใจอยู่ไม่ใช่เหรอ O_O แล้วทำไมพี่…
พี่ฉันซึ่งเป็นโรคหัวใจจะสู้กับไอ้พวกแรงฟายยโรงเรียนตรงข้ามนั่นเรอะ O__O
แล้วพี่ฉันเป็นใครเนี่ย แล้วไอ้บอยนี่มันใคร O_O
แล้วทำไมฉันไม่รู้อะไรเลย
มีแต่คำถามพวกนี้วนเวียนอยู่ในหัวฉันเต็มไปหมด
แต่เขาสู้กัน 8 โมงนี่
ไปห้ามพี่ตอนนี้ก็ยังทัน เดี๋ยวอาการทรุดขึ้นมาจะว่ายังงัย
แต่พี่ฉันไปสู้กับพวกแรงฟายนั่นได้งัย O__O; (ยังช็อกเรื่องนี้ไม่หาย -_-;;)
โทรไปหาอาร์ทก่อน
“ดีจ้า อาร์ทเหรอ”
“อื้ม”
“คือ ฟ่างขอโทษนะ พอดีมีธุระด่วนน่ะ คงไปไม่ได้แล้วล่ะ”
“เหรอ… ไม่เป็นไรหรอก”
“ฟ่างขอโทษจริงจริงน้า”
“อือ”
“งั้นแค่นี้นะอาร์ท ฟ่างรีบมากเลย”
“อืม”
แล้วฉันก็วางหูไป อาร์ทจ๋า ฟ่างลาก่อน…
อ่า ต้องไปโรงเรียนที่พี่สู้กันก่อน แล้วจะไปยังงัยเนี่ย ตังค์ก็ไม่มี (ฟ่าง แกนี่มัน -_-a)
ขับมอ’ไซค์ไปเองก็ได้วะ
อือ สตาร์ทก่อนใช่ป่ะ
ไม่ติดอ้ะ T_T อีกทีอีกที ~เย้ ^_^ ติดแล้ว~ บรื้นน บรื้นน
ขับออกถนนใหญ่ทั้งที่ไม่มีใบขับขี่เนี่ย น่ากลัวจังเลย -__-;; แต่ช่างมันเถอะ คิดดูอีกที อนาคตก็คงต้องขับออก
ถนนใหญ่บ่อยบ่อยแหละ ขับหนีตำรวจตอนเล่นป๊อกเด้งงัย 555+
ใกล้ถึงแล้ว..จะถึงแล้ว..ถึงแล้ว เฮ้อ รอดตาย
เอี๊ยดด
เหอเหอ กรูนี่ก็เก่งเหมือนกันเฟ้ย ^0^;
แต่โรงเรียนนี้น่ากลัวสุดยอดเลย ตอนเลิกเรียนฉันเคยเห็นนักเรียนตีกันในนี้บ่อยมากกเลยล่ะ
อ๊ะ ลืมไปว่าโรงเรียนนี้มีผีด้วยอ่ะ หวาหวา น่ากลัว >_<
เฮ้ยย ตามบทฉันต้องรีบตามหาไอ้พี่เวงนั่นไม่ใช่เหรอฟะ (เออ ก็ใช่อะดิ -_-^)
งั้นรีบวิ่งดีกว่า เด๋วอดเงินค่าจ้างนางเอกของซินญอ หุหุ (แกคิดได้แค่นี้เรอะ)
ฉันวิ่งไปที่หลังโรงเรียน
สักพักฉันก็เห็นพี่ฟิล์มกำลังสู้กับไอ้พวกนั้น
ฉันเลยรีบไปซ่อนหลังพุ่มไม้
“เมิงกล้าหือกับกรูงั้นเหรอ ไอ้%#^&$”
พอพี่พูดจบพี่ก็เตะไอ้แรงฟายนั่นกระเด็นเลยอ่ะ ต่อด้วยหมัดพันปี ลำแสงพิฆาต และก็ท่าร่างมฤตยู 555+
เอ๊ะ ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย -__-;;
อ่านะ ต่อ ต่อ
แล้วพี่ฉันก็เอาบาทาเหยียบหัวมัน เชอะ เท่ตายล่ะ -__-;
“เมิงยังกล้าหือกับกรูอีกมั๊ย”
“มะไม่ครับพี่ TT_TT”
“ดี ทีนี้เมิงบอกมากรูมาได้ยังว่านังน้ำผึ้งมันอยู่ห้องอะไร”
“ครับ ห้อง4/7ครับ”
“เฮ้ย ไอ้บอยเมิงแน่ใจนะว่าคนของแก๊งมะนาวที่เข้ามาตีสนิทกับน้องกรูคือนังน้ำผึ้งน้ำหวานอะไรนี่ -_-”
(ง่า ใครจำผึ้งไม่ได้ให้ไปอ่าน Chapter 1 ใหม่จ้า)
พี่ฉันหันไปคุยกับผู้ชายอีกคนที่อายุคงรุ่นเดียวกัน แต่ผู้ชายคนนั้นหล่อมากมายเลยอ่ะ หล่อกว่าพี่ฉันอีก
หล่อโคตะระ
“ชัวร์ เพราะกรูให้ไอ้ตองมันสืบให้หลายเดือนแล้ว”
ถึงจะหล่อ แต่ที่พูดมามะกี้มันเรื่องอะไรกันเนี่ย O_O
แล้วพี่ฉันไม่ได้ชอบผึ้งเหรอเนี่ย o_O
แต่ผึ้งเนี่ยนะจะเข้ามาตีสนิทฉัน ผึ้งจะทำเพื่ออะไรกันล่ะ
ไม่มีทางหรอก ผึ้งไม่ใช่คนแบบนั้น
ผึ้งเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทและไว้ใจมากที่สุดรองจากผิง เวลาที่ฉันร้องไห้ผึ้งจะเข้ามาปลอบ
ตอนที่ฉันอยุ่ ม.2 กระเป๋าฉันหายเพราะถูกขโมยไป ผึ้งก็ช่วยฉันหามันจนเจอ
พอขึ้น ม.3 ฉันถูกรุ่นพี่โรงเรียนนี้รุมตบ แต่ผิงก็มาช่วยฉันไว้
ฉันไม่เชื่อหรอกว่าผึ้งจะทำแบบนั้น
“ผึ้งไม่ใช่คนแบบนั้นซักหน่อย ผึ้งเป็นคนดีนะ” ฉันวิ่งออกมาจากพุ่มไม้
กรำ ลืมตัวไปหน่อย
“O_O ฟะฟ่าง เมิงมาได้งัยอ่ะ”
“ขับรถมาเดะ”
“เมิงขับเป็นด้วยเหรอฟะ O_O”
“ก็อย่างว่าอ่ะนะ คนสวยมักจะเก่งและเฮงในเวลาเดียวกัน”
“…..” พี่กำลังมองฉันอย่างสมเพช
ทำไมฟะ รับไม่ได้รึไง ที่กรูสวยกว่าเมิง >_<
เออว่าแต่พี่สุดหล่อนั่นไปไหนแล้วอ่ะ เสียดายจัง อยากเห็นใกล้ใกล้ >..<
เข้าเรื่อง เข้าเรื่อง
“ไหนพี่บอกแม่ว่าเป็นโรคหัวใจงัย”
“เมิงเชื่อกรูด้วยเรอะ”
โห พูดงี้แสดงว่ากรูโง่ใช่มั๊ยเนี่ย -__-^
“พี่ ผึ้งเป็นคนดีนะ”
“โธ่เว้ย ฟ่าง แกนี่มันโง่”
“ฟ่างไม่ได้โง่นะ ผึ้งจะทำอย่างนั้นทำไม” ฉันเริ่มตะโกนเสียงดัง
“เมิงไม่รู้รึงัย ว่านังนั่นมันเป็นสายของแก๊งมะนาวนะเว้ย” พี่ตะโกนใส่ฉัน
“เป็นสาย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันอ่ะ”
“ฟ่าง เมิงฟังกรูดีดีนะ กรูเป็นรองหัวหน้าแก๊ง Devil Boys”
กรูเป็นรองหัวหน้าแก๊ง Devil Boys
กรูเป็นรองหัวหน้าแก๊ง Devil Boys
กรูเป็นรองหัวหน้าแก๊ง Devil Boys
พี่ฉันเนี่ยนะ ไอ้บ้าที่มันชอบแกล้งชอบด่าชอบกวนประสาทฉันทุกวันเนี่ยนะ
เป็นรองหัวหน้าแก๊ง!!
“ฟ่าง เมิงก็รู้ใช่มั๊ยว่าแก๊งนี้มันเป็นยังงัย”
“รู้”
รู้สิฟะ ไม่รู้ก็ฟายโคตรเลยดิ
“แล้วถ้าผึ้งจะมาสืบเรื่องของแก๊งพี่ ทำไมต้องมาตีสนิทฉันด้วยอ่ะ”
“สรุปว่าเมิงไม่เชื่อกรูใช่มะ -_-^”
“แม่นแล้ว ^_^”
“วันจันทร์หลังเลิกเรียนเมิงมาที่นี่ แล้วเมิงจะรู้เอง -_-^^”
_____________________________________________________________________________
สวัสดีค่า ^0^
เฮ้ออ กว่าซินน้อยจะพิมพ์เสร็จนะ แทบแย่แน่ะ
แต่เพื่อคนอ่าน ซินน้อยทำได้ค่า ^___^
ต่อจากนี้คงมาอัพช้าลงล่ะ เพราะการบ้านเยอะ
ยังไงก็ฝากผลงานด้วยนะคะ
ตื่นเต้น ตื่นเต้นเว้ย จะได้ไปเจออาร์ทแล้ว เอ๊ย ไปเรียนศิลปะแล้ว ใส่ชุดอะไรดี ชุดอะไร
อ๊ากก จะใส่ชุดอะไรดีอ่า ใส่แบบเดะแนวเลยดีป่ะ -__-;; รึว่าจะเอาแบบคิขุโนเนะดี อี๋ ไม่เอาดีกว่า
แง้ แล้วฉันจะใส่อะไรดี >o<
“ปีโป้จ๋า ใส่ชุดอะไรดีอ่ะ”
“…….” ไร้ซึ่งคำตอบจากปีโป้น้อย
“ชุดนี้ดีมะ ^_^”
“………”
“เออใช่ ลืมไป ปีโป้พูดไม่ได้”
ขอแนะนำปีโป้คุงหน่อยน้า ^___^ ปีโป้เป็นตุ๊กตาของฉันเอง...เอ่อ อันที่จริงมันเกือบจะเป็นของฉันแล้วอ่ะ
ก็ไอ้แฟงมันแย่งฉันไป TToTT จะแย่งคืนก็ไม่กล้า เด๋วโดนท่านแม่ด่า
(เลยแอบจิ๊กน้องตัวเองมางั้นสิ -_- : ซินญอ)(เค้าไม่ได้จิ๊กนะ แค่แอบยืมเอง >o< : ฟ่าง)
แล้วก็เหมือนดั่งสวรรค์มอบความคิดอันบรรเจิดให้ฉัน
“ในเมื่อคิดไม่ออกว่าจะใส่ชุดอะไร ก็ให้คนอื่นช่วยคิดสิฟะ ไม่เห็นยาก”(ถ้าไม่ยากแล้วทำไมแกคิดโคตรนานเลยวะฟ่าง)
เออ ใช่ ให้พี่ฟิล์มช่วยเลือกให้ดีกว่า หุ หุ
คิดได้ ฉันก็ลากสังขารออกมาจากห้องมาหยุดที่หน้าประตูห้องไอ้ฟิล์ม
ก๊อก ก๊อก ก๊อก
“พี่ฟิล์ม ฟ่างเข้าไปเลยนะ”
แอ๊ดด
“พี่ฟิล์ม”
“……”ไม่มีใครอยู่หรือไงฟะ
“พี่ฟิ..เฮ้ยย O__O”
ตุบบ เสียงฉันล้มเพราะสะดุดขวดอะไรสักอย่าง
แมร่ง ใครเอาขวดเป๊บซี่มาวางไว้เนี่ย โคตรรกสุดยอดเลย
ขณะที่กำลังลุก สายตาของฉันดัน(เจือก)เหลือบไปเห็นกระดาษแผ่นนึงวางอยู่บนโต๊ะ
และด้วยความอยากรุ้อยากเห็นตามประสาเด็กน้อยวัยละอ่อนอ่ะนะ ฉันก็เลยหยิบมาอ่าน
ในจดหมายเขียนไว้ว่า
[ไอ้ห่าฟิล์ม กรูอุตส่าห์ย้ำเมิงนักหนาแล้วนะเว้ยว่า ห้ามเบี้ยว แล้วเมื่อวันศุกร์เมิงก็เบี้ยวกรู
ถ้า G รู้ เมิงตายแน่ วันนี้เมิงต้องมานะเว้ย กรูเตือนเมิงแล้วนะ มาที่โรงเรียนตรงข้ามกับโรงเรียนพวกเราอ่ะ
ตอน 8 โมง ฟิตให้ดีล่ะเมิง เมิงต้องสู้กับพวกแรงฟายย
จาก
บอย(สุดหล่อ)]
o_O
O_O!!
นี่มันอะไรกันเนี่ย
ก็พี่บอกแม่ว่าเป็นโรคหัวใจอยู่ไม่ใช่เหรอ O_O แล้วทำไมพี่…
พี่ฉันซึ่งเป็นโรคหัวใจจะสู้กับไอ้พวกแรงฟายยโรงเรียนตรงข้ามนั่นเรอะ O__O
แล้วพี่ฉันเป็นใครเนี่ย แล้วไอ้บอยนี่มันใคร O_O
แล้วทำไมฉันไม่รู้อะไรเลย
มีแต่คำถามพวกนี้วนเวียนอยู่ในหัวฉันเต็มไปหมด
แต่เขาสู้กัน 8 โมงนี่
ไปห้ามพี่ตอนนี้ก็ยังทัน เดี๋ยวอาการทรุดขึ้นมาจะว่ายังงัย
แต่พี่ฉันไปสู้กับพวกแรงฟายนั่นได้งัย O__O; (ยังช็อกเรื่องนี้ไม่หาย -_-;;)
โทรไปหาอาร์ทก่อน
“ดีจ้า อาร์ทเหรอ”
“อื้ม”
“คือ ฟ่างขอโทษนะ พอดีมีธุระด่วนน่ะ คงไปไม่ได้แล้วล่ะ”
“เหรอ… ไม่เป็นไรหรอก”
“ฟ่างขอโทษจริงจริงน้า”
“อือ”
“งั้นแค่นี้นะอาร์ท ฟ่างรีบมากเลย”
“อืม”
แล้วฉันก็วางหูไป อาร์ทจ๋า ฟ่างลาก่อน…
อ่า ต้องไปโรงเรียนที่พี่สู้กันก่อน แล้วจะไปยังงัยเนี่ย ตังค์ก็ไม่มี (ฟ่าง แกนี่มัน -_-a)
ขับมอ’ไซค์ไปเองก็ได้วะ
อือ สตาร์ทก่อนใช่ป่ะ
ไม่ติดอ้ะ T_T อีกทีอีกที ~เย้ ^_^ ติดแล้ว~ บรื้นน บรื้นน
ขับออกถนนใหญ่ทั้งที่ไม่มีใบขับขี่เนี่ย น่ากลัวจังเลย -__-;; แต่ช่างมันเถอะ คิดดูอีกที อนาคตก็คงต้องขับออก
ถนนใหญ่บ่อยบ่อยแหละ ขับหนีตำรวจตอนเล่นป๊อกเด้งงัย 555+
ใกล้ถึงแล้ว..จะถึงแล้ว..ถึงแล้ว เฮ้อ รอดตาย
เอี๊ยดด
เหอเหอ กรูนี่ก็เก่งเหมือนกันเฟ้ย ^0^;
แต่โรงเรียนนี้น่ากลัวสุดยอดเลย ตอนเลิกเรียนฉันเคยเห็นนักเรียนตีกันในนี้บ่อยมากกเลยล่ะ
อ๊ะ ลืมไปว่าโรงเรียนนี้มีผีด้วยอ่ะ หวาหวา น่ากลัว >_<
เฮ้ยย ตามบทฉันต้องรีบตามหาไอ้พี่เวงนั่นไม่ใช่เหรอฟะ (เออ ก็ใช่อะดิ -_-^)
งั้นรีบวิ่งดีกว่า เด๋วอดเงินค่าจ้างนางเอกของซินญอ หุหุ (แกคิดได้แค่นี้เรอะ)
ฉันวิ่งไปที่หลังโรงเรียน
สักพักฉันก็เห็นพี่ฟิล์มกำลังสู้กับไอ้พวกนั้น
ฉันเลยรีบไปซ่อนหลังพุ่มไม้
“เมิงกล้าหือกับกรูงั้นเหรอ ไอ้%#^&$”
พอพี่พูดจบพี่ก็เตะไอ้แรงฟายนั่นกระเด็นเลยอ่ะ ต่อด้วยหมัดพันปี ลำแสงพิฆาต และก็ท่าร่างมฤตยู 555+
เอ๊ะ ฉันเป็นอะไรไปเนี่ย -__-;;
อ่านะ ต่อ ต่อ
แล้วพี่ฉันก็เอาบาทาเหยียบหัวมัน เชอะ เท่ตายล่ะ -__-;
“เมิงยังกล้าหือกับกรูอีกมั๊ย”
“มะไม่ครับพี่ TT_TT”
“ดี ทีนี้เมิงบอกมากรูมาได้ยังว่านังน้ำผึ้งมันอยู่ห้องอะไร”
“ครับ ห้อง4/7ครับ”
“เฮ้ย ไอ้บอยเมิงแน่ใจนะว่าคนของแก๊งมะนาวที่เข้ามาตีสนิทกับน้องกรูคือนังน้ำผึ้งน้ำหวานอะไรนี่ -_-”
(ง่า ใครจำผึ้งไม่ได้ให้ไปอ่าน Chapter 1 ใหม่จ้า)
พี่ฉันหันไปคุยกับผู้ชายอีกคนที่อายุคงรุ่นเดียวกัน แต่ผู้ชายคนนั้นหล่อมากมายเลยอ่ะ หล่อกว่าพี่ฉันอีก
หล่อโคตะระ
“ชัวร์ เพราะกรูให้ไอ้ตองมันสืบให้หลายเดือนแล้ว”
ถึงจะหล่อ แต่ที่พูดมามะกี้มันเรื่องอะไรกันเนี่ย O_O
แล้วพี่ฉันไม่ได้ชอบผึ้งเหรอเนี่ย o_O
แต่ผึ้งเนี่ยนะจะเข้ามาตีสนิทฉัน ผึ้งจะทำเพื่ออะไรกันล่ะ
ไม่มีทางหรอก ผึ้งไม่ใช่คนแบบนั้น
ผึ้งเป็นเพื่อนที่ฉันสนิทและไว้ใจมากที่สุดรองจากผิง เวลาที่ฉันร้องไห้ผึ้งจะเข้ามาปลอบ
ตอนที่ฉันอยุ่ ม.2 กระเป๋าฉันหายเพราะถูกขโมยไป ผึ้งก็ช่วยฉันหามันจนเจอ
พอขึ้น ม.3 ฉันถูกรุ่นพี่โรงเรียนนี้รุมตบ แต่ผิงก็มาช่วยฉันไว้
ฉันไม่เชื่อหรอกว่าผึ้งจะทำแบบนั้น
“ผึ้งไม่ใช่คนแบบนั้นซักหน่อย ผึ้งเป็นคนดีนะ” ฉันวิ่งออกมาจากพุ่มไม้
กรำ ลืมตัวไปหน่อย
“O_O ฟะฟ่าง เมิงมาได้งัยอ่ะ”
“ขับรถมาเดะ”
“เมิงขับเป็นด้วยเหรอฟะ O_O”
“ก็อย่างว่าอ่ะนะ คนสวยมักจะเก่งและเฮงในเวลาเดียวกัน”
“…..” พี่กำลังมองฉันอย่างสมเพช
ทำไมฟะ รับไม่ได้รึไง ที่กรูสวยกว่าเมิง >_<
เออว่าแต่พี่สุดหล่อนั่นไปไหนแล้วอ่ะ เสียดายจัง อยากเห็นใกล้ใกล้ >..<
เข้าเรื่อง เข้าเรื่อง
“ไหนพี่บอกแม่ว่าเป็นโรคหัวใจงัย”
“เมิงเชื่อกรูด้วยเรอะ”
โห พูดงี้แสดงว่ากรูโง่ใช่มั๊ยเนี่ย -__-^
“พี่ ผึ้งเป็นคนดีนะ”
“โธ่เว้ย ฟ่าง แกนี่มันโง่”
“ฟ่างไม่ได้โง่นะ ผึ้งจะทำอย่างนั้นทำไม” ฉันเริ่มตะโกนเสียงดัง
“เมิงไม่รู้รึงัย ว่านังนั่นมันเป็นสายของแก๊งมะนาวนะเว้ย” พี่ตะโกนใส่ฉัน
“เป็นสาย แล้วมันเกี่ยวอะไรกับฉันอ่ะ”
“ฟ่าง เมิงฟังกรูดีดีนะ กรูเป็นรองหัวหน้าแก๊ง Devil Boys”
กรูเป็นรองหัวหน้าแก๊ง Devil Boys
กรูเป็นรองหัวหน้าแก๊ง Devil Boys
กรูเป็นรองหัวหน้าแก๊ง Devil Boys
พี่ฉันเนี่ยนะ ไอ้บ้าที่มันชอบแกล้งชอบด่าชอบกวนประสาทฉันทุกวันเนี่ยนะ
เป็นรองหัวหน้าแก๊ง!!
“ฟ่าง เมิงก็รู้ใช่มั๊ยว่าแก๊งนี้มันเป็นยังงัย”
“รู้”
รู้สิฟะ ไม่รู้ก็ฟายโคตรเลยดิ
“แล้วถ้าผึ้งจะมาสืบเรื่องของแก๊งพี่ ทำไมต้องมาตีสนิทฉันด้วยอ่ะ”
“สรุปว่าเมิงไม่เชื่อกรูใช่มะ -_-^”
“แม่นแล้ว ^_^”
“วันจันทร์หลังเลิกเรียนเมิงมาที่นี่ แล้วเมิงจะรู้เอง -_-^^”
_____________________________________________________________________________
สวัสดีค่า ^0^
เฮ้ออ กว่าซินน้อยจะพิมพ์เสร็จนะ แทบแย่แน่ะ
แต่เพื่อคนอ่าน ซินน้อยทำได้ค่า ^___^
ต่อจากนี้คงมาอัพช้าลงล่ะ เพราะการบ้านเยอะ
ยังไงก็ฝากผลงานด้วยนะคะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น