ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2 ไข่พะโล้ กะ วันดีดี
สวัสดีหนีห่าวค่า ^0^ ฉันชื่อ ข้าวฟ่าง ม.4/1 ตอนนี้ได้เพื่อนเพิ่มมาหนึ่งคนแล้ว ชื่อ ปุยฝ้าย กับ ผิงค่ะ แต่ผิงนี่เป็นเพื่อนรุ่นน้องโบอ่ะ (โบราณ)
เจ๊ฝ้ายแต่เดิมเป็นคนหน้าตาน่ารัก แต่ไม่รู้ทำไมคิดสั้นไปยอมผมสีเขียวก็ไม่รู้
พอถามฝ้ายมันก็บอกว่า แดเนียล แรดคลิฟท์มาเข้าฝันให้มันเปลี่ยนสีผมเป็นสีเขียว -__-;; ติ๊งต๊องชะมัด
ฉันว่านะ ถ้าแดเนียลมาเข้าฝันแล้วส่งเสริมให้มันแปลงเพศมันจะทำมั๊ยอ่ะ -__-‘
ส่วนนังผิงนี่ก็หน้าตาดีพอใช้(แต่สู้ข้าวฟ่างคนนี้บ่ได้ 555+) นิสัยก็…แบบว่าตอนเย็นชวนมันไปไหนมันก็ไม่ไป มันบอกว่าจะกลับไปดูโคนัน
เฮ้ออ..เพื่อนกรู แต่ผิงไอคิวสูงงงงมากมายเลยเพราะฉะนั้นหยวนหยวน ^___^เอาเป็นว่ามันนิสัยดีก็ได้
(ความจริงไม่อยากบอกว่าตัวเองโง่กว่าใช่มะ ^__^ : ซินญอ) (-__-^^ : ฟ่าง)
(ช่ายป่ะ : ซินญอ) (อยากตายมั๊ยอ่ะ แบบว่านั่งพิมพ์อยู่ดีดีแล้วฟุบไปเลย -__-^^^ : ฟ่าง) (TT^TT : ซินญอ)
พอ พอ เข้าเรื่องดีก่า
ณ มหานครนิวยอร์ค ในคฤหาสถ์หลังใหญ่แถบชานเมือง
ในห้องส่วนตัวหรูหรา ชายลึกลับผู้หนึ่งนั่งบนเก้าอี้ที่ราคาแพงหูฉี่ ชายผู้นั้นสวมหน้ากากผี
กับชายเจ้าของนาม เค
“เค ตอนนี้สถานการณ์เป็นไงบ้าง” ชายลึกลับเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน
“สงบเรียบร้อยดีครับท่าน”
“งั้นก็ดี ฉันก็ว่าจะพักร้อนต่ออีกสักสองอาทิตย์ บอกไอ้บอยด้วยว่าถ้ามันคุมแก๊งไม่ได้ก็คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“ครับ ท่าน G”
กลับมาที่บ้านข้าวฟ่างในประเทศไทย
ณ โต๊ะอาหาร
“พี่ฟ่าง แฟงจะกินไข่พะโล้สองลูก”
“ไม่ให้ ทำไมฉันต้องให้แกด้วย -__-^”
“ใช่ ฟ่าง เมิงก็ให้แฟงมันบ้างซิฟะ งกอยู่ได้”
“ไม่ให้ แล้วทำไมพี่ไม่ให้มันเองอ่ะ -__-^^”
“ไม่ได้ กรูอยู่ในช่วงกำลังโต”
“ช่วงพี่กลายพันธุ์อ่ะดิ -__-^^”
“อยากตายเรอะ -__-^^^”
“ไม่อ่ะ TT^TT”
“พี่ฟ่าง แฟงจะเอาสองลูก”
โอ๊ยย ไอ้น้องบ้า
“แฟงดูปากพี่นะ ไม่ – ให้ ชัดมะ”
“ไม่เอา แฟงจะกินสองลูก แม่ขา! พี่ฟ่างแกล้งหนู”
อะไรฟะ ยังไม่ได้แกล้งอะไรมันเลยน้า O__O
“ฟ่าง แกล้งอะไรน้อง” เสียงท่านแม่ตะโกนมาจากในครัว
“ไม่ได้แกล้ง แฟงมันจะเอาไข่พะโล้ของหนูไปกิน”
“ก็ให้ไปซี่”
“ไม่ให้อ่ะ ถ้าให้แล้วฟ่างจะกินอะไร มันมีไข่พะโล้สามลูกเองนะ”
“กินไข่เจียวกับป๊าไง”
เฮือกก ใครใครเขารู้กันทั้งซอยว่าไข่เจียวแม่สยองแค่ไหน TToTT ต้องปกป้องไข่พะโล้!!
“ไม่เอา ไม่ให้แฟงหรอก”
“ฟ่าง!!” มีรังสีอำมหิตแผ่ออกมาจากในครัวเล็กน้อย
“ฟ่างงง!!!!” ท่านแม่เดินมาพร้อมกับการแผ่รังสีเต็มสตรีม (รู้สึกเหมือนการแผ่รังสีในวิชาวิทยาศาสตร์อ่ะ)
“หะให้ก็ได้ TT^TT”
โธ่ ไข่พะโล้น้อยของฉัน TT_TT
สุดท้าย ฉันต้องกินไข่เจียวมหากาฬของแม่กับป๊าสองคน ส่วนไอ้แฟงเหรอ มันนั่งยิ้มเยาะฉันอยู่กับพี่มันโน่น
ชีวิตคนสวยไหงมันอาภัพเช่นนี้หนอ TT0TT
______________________________________________________________________________________
วันนี้ ฉันมาโรงเรียนเช้ากว่าเมื่อวานนิดหน่อย เพราะว่าเมื่อคืนนอนเร็ว -__-
แอ๊ดด ฉันเปิดประตูห้องเรียนเข้าไป
O__O นั่นมันสุดหล่อของฉันนี่ กรี๊ดด เข้าไป Say Hi ซักหน่อยดีก่า
“หวัดดี เราชื่อข้าวฟ่างจ้ะ”
“หวัดดี เราอาร์ท”
“นายทำอะไรอยู่อ่ะ”
“สเก็ตภาพน่ะ”
อือ จริงด้วย สเก็ตภาพวิวอยู่นี่นา
“สวยจัง ชาตินี้เราวาดไม่ได้อย่างนี้แน่เลยอ่ะ”
“ทำไมล่ะ”
“ก็..ศิลปะเราได้เกรดสองเองนี่”
“เราสอนให้เอามะ ^__^”
“งั้นก็ดีซิ ^0^”
“พรุ่งนี้วันเสาร์ใช่ป่ะ เจอกันที่ร้าน ‘นมสด’ ตอนเก้าโมงนะ”
“จ้า ^0^ เราขอเบอร์อาร์ทได้มั๊ยอ่ะ เผื่อว่ามีอะไรจะได้โทรบอก”
“อืม ได้ซิ ขอเบอร์เธอด้วยละกัน”
~เย้ เย~ ดีใจจัง ได้เบอร์โทรสุดหล่อแล้ว ^0^
พักกลางวัน 12.00 น.
“Lucky day วันนี้นะเป็นวันดีดี๊ดีที่สุดในชีวิตไอ้ฟ่างคนนี้เลยอ่ะ ^___^”
“ทำไม ป้าคนขายเย็นตาโฟเค้าให้ลูกชิ้นแกเพิ่มรึไงฟะ”
“หรือว่า มีคนเลี้ยงข้าวแกฟรี”
“เฮ้ย พวกแกจะบ้าเรอะ”
“ที่มันดีก็เพราะว่า หนึ่ง วันนี้เจ๊ดากับเจ๊ภรณ์ปล่อยเร็ว สอง ฉันได้เบอร์โทรอาร์ทด้วยล่ะ”
“อะไรกัน ไม่บอกเลยนะ”
“หน้าอย่างแก มีปัญญาขอเบอร์ใครด้วยเหรอยะ”
“โฮะโฮะ ชัวร์อยู่แล้ว ฟ่างซะอย่าง”
___________________________________________________ _ _ _
อ๊ากก คนเขียนเพิ่งจะสอบเสร็จเอง
ยังไงก็โหวตโหวตโพสต์โพสต์ติติชมชมด้วยเน้อ
บายจ้า ^___^ จุ๊บจุ๊บ
ซินว่าตอนที่สองนี่เริ่มหดสั้นลงเรื่อยเรื่อย
และก็ปัญญาอ่อนมากขึ้น
เจ๊ฝ้ายแต่เดิมเป็นคนหน้าตาน่ารัก แต่ไม่รู้ทำไมคิดสั้นไปยอมผมสีเขียวก็ไม่รู้
พอถามฝ้ายมันก็บอกว่า แดเนียล แรดคลิฟท์มาเข้าฝันให้มันเปลี่ยนสีผมเป็นสีเขียว -__-;; ติ๊งต๊องชะมัด
ฉันว่านะ ถ้าแดเนียลมาเข้าฝันแล้วส่งเสริมให้มันแปลงเพศมันจะทำมั๊ยอ่ะ -__-‘
ส่วนนังผิงนี่ก็หน้าตาดีพอใช้(แต่สู้ข้าวฟ่างคนนี้บ่ได้ 555+) นิสัยก็…แบบว่าตอนเย็นชวนมันไปไหนมันก็ไม่ไป มันบอกว่าจะกลับไปดูโคนัน
เฮ้ออ..เพื่อนกรู แต่ผิงไอคิวสูงงงงมากมายเลยเพราะฉะนั้นหยวนหยวน ^___^เอาเป็นว่ามันนิสัยดีก็ได้
(ความจริงไม่อยากบอกว่าตัวเองโง่กว่าใช่มะ ^__^ : ซินญอ) (-__-^^ : ฟ่าง)
(ช่ายป่ะ : ซินญอ) (อยากตายมั๊ยอ่ะ แบบว่านั่งพิมพ์อยู่ดีดีแล้วฟุบไปเลย -__-^^^ : ฟ่าง) (TT^TT : ซินญอ)
พอ พอ เข้าเรื่องดีก่า
ณ มหานครนิวยอร์ค ในคฤหาสถ์หลังใหญ่แถบชานเมือง
ในห้องส่วนตัวหรูหรา ชายลึกลับผู้หนึ่งนั่งบนเก้าอี้ที่ราคาแพงหูฉี่ ชายผู้นั้นสวมหน้ากากผี
กับชายเจ้าของนาม เค
“เค ตอนนี้สถานการณ์เป็นไงบ้าง” ชายลึกลับเป็นฝ่ายพูดขึ้นก่อน
“สงบเรียบร้อยดีครับท่าน”
“งั้นก็ดี ฉันก็ว่าจะพักร้อนต่ออีกสักสองอาทิตย์ บอกไอ้บอยด้วยว่าถ้ามันคุมแก๊งไม่ได้ก็คงรู้นะว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
“ครับ ท่าน G”
กลับมาที่บ้านข้าวฟ่างในประเทศไทย
ณ โต๊ะอาหาร
“พี่ฟ่าง แฟงจะกินไข่พะโล้สองลูก”
“ไม่ให้ ทำไมฉันต้องให้แกด้วย -__-^”
“ใช่ ฟ่าง เมิงก็ให้แฟงมันบ้างซิฟะ งกอยู่ได้”
“ไม่ให้ แล้วทำไมพี่ไม่ให้มันเองอ่ะ -__-^^”
“ไม่ได้ กรูอยู่ในช่วงกำลังโต”
“ช่วงพี่กลายพันธุ์อ่ะดิ -__-^^”
“อยากตายเรอะ -__-^^^”
“ไม่อ่ะ TT^TT”
“พี่ฟ่าง แฟงจะเอาสองลูก”
โอ๊ยย ไอ้น้องบ้า
“แฟงดูปากพี่นะ ไม่ – ให้ ชัดมะ”
“ไม่เอา แฟงจะกินสองลูก แม่ขา! พี่ฟ่างแกล้งหนู”
อะไรฟะ ยังไม่ได้แกล้งอะไรมันเลยน้า O__O
“ฟ่าง แกล้งอะไรน้อง” เสียงท่านแม่ตะโกนมาจากในครัว
“ไม่ได้แกล้ง แฟงมันจะเอาไข่พะโล้ของหนูไปกิน”
“ก็ให้ไปซี่”
“ไม่ให้อ่ะ ถ้าให้แล้วฟ่างจะกินอะไร มันมีไข่พะโล้สามลูกเองนะ”
“กินไข่เจียวกับป๊าไง”
เฮือกก ใครใครเขารู้กันทั้งซอยว่าไข่เจียวแม่สยองแค่ไหน TToTT ต้องปกป้องไข่พะโล้!!
“ไม่เอา ไม่ให้แฟงหรอก”
“ฟ่าง!!” มีรังสีอำมหิตแผ่ออกมาจากในครัวเล็กน้อย
“ฟ่างงง!!!!” ท่านแม่เดินมาพร้อมกับการแผ่รังสีเต็มสตรีม (รู้สึกเหมือนการแผ่รังสีในวิชาวิทยาศาสตร์อ่ะ)
“หะให้ก็ได้ TT^TT”
โธ่ ไข่พะโล้น้อยของฉัน TT_TT
สุดท้าย ฉันต้องกินไข่เจียวมหากาฬของแม่กับป๊าสองคน ส่วนไอ้แฟงเหรอ มันนั่งยิ้มเยาะฉันอยู่กับพี่มันโน่น
ชีวิตคนสวยไหงมันอาภัพเช่นนี้หนอ TT0TT
______________________________________________________________________________________
วันนี้ ฉันมาโรงเรียนเช้ากว่าเมื่อวานนิดหน่อย เพราะว่าเมื่อคืนนอนเร็ว -__-
แอ๊ดด ฉันเปิดประตูห้องเรียนเข้าไป
O__O นั่นมันสุดหล่อของฉันนี่ กรี๊ดด เข้าไป Say Hi ซักหน่อยดีก่า
“หวัดดี เราชื่อข้าวฟ่างจ้ะ”
“หวัดดี เราอาร์ท”
“นายทำอะไรอยู่อ่ะ”
“สเก็ตภาพน่ะ”
อือ จริงด้วย สเก็ตภาพวิวอยู่นี่นา
“สวยจัง ชาตินี้เราวาดไม่ได้อย่างนี้แน่เลยอ่ะ”
“ทำไมล่ะ”
“ก็..ศิลปะเราได้เกรดสองเองนี่”
“เราสอนให้เอามะ ^__^”
“งั้นก็ดีซิ ^0^”
“พรุ่งนี้วันเสาร์ใช่ป่ะ เจอกันที่ร้าน ‘นมสด’ ตอนเก้าโมงนะ”
“จ้า ^0^ เราขอเบอร์อาร์ทได้มั๊ยอ่ะ เผื่อว่ามีอะไรจะได้โทรบอก”
“อืม ได้ซิ ขอเบอร์เธอด้วยละกัน”
~เย้ เย~ ดีใจจัง ได้เบอร์โทรสุดหล่อแล้ว ^0^
พักกลางวัน 12.00 น.
“Lucky day วันนี้นะเป็นวันดีดี๊ดีที่สุดในชีวิตไอ้ฟ่างคนนี้เลยอ่ะ ^___^”
“ทำไม ป้าคนขายเย็นตาโฟเค้าให้ลูกชิ้นแกเพิ่มรึไงฟะ”
“หรือว่า มีคนเลี้ยงข้าวแกฟรี”
“เฮ้ย พวกแกจะบ้าเรอะ”
“ที่มันดีก็เพราะว่า หนึ่ง วันนี้เจ๊ดากับเจ๊ภรณ์ปล่อยเร็ว สอง ฉันได้เบอร์โทรอาร์ทด้วยล่ะ”
“อะไรกัน ไม่บอกเลยนะ”
“หน้าอย่างแก มีปัญญาขอเบอร์ใครด้วยเหรอยะ”
“โฮะโฮะ ชัวร์อยู่แล้ว ฟ่างซะอย่าง”
___________________________________________________ _ _ _
อ๊ากก คนเขียนเพิ่งจะสอบเสร็จเอง
ยังไงก็โหวตโหวตโพสต์โพสต์ติติชมชมด้วยเน้อ
บายจ้า ^___^ จุ๊บจุ๊บ
ซินว่าตอนที่สองนี่เริ่มหดสั้นลงเรื่อยเรื่อย
และก็ปัญญาอ่อนมากขึ้น
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น