คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ปะทะ >
วันจันทร์ 7.30 น.
"อิงจ๋า >O<" เสียงใสของยัยเบลล์ลอยมากระทบหูฉันแต่ไกล
ฮึ้ยย -_-^ ยัยเพื่อนบ้า ฉันนั่งทำเลขอยู่ไม่เห็นรึไงยะ ชิๆ ไอ้เลขข้อนี้ก็ยากจริ๊ง
"อะไรยะยัยเบลล์เบลล์ >O<" ฉันรออย่างใจเย็นจนร่างบางแสนอ้อนแอ้นของเพื่อนฉันวิ่งมาถึง
"แฮ่กๆ -O-;; ฉันมีเรื่องจะให้แกช่วยนิดนึงอ่ะ น้าๆแก ช่วยฉันหน่อย TT^TT;;"
ดูหน้าตาของเบลล์สิคะท่านผู้อ่าน ทำหน้าได้น่าตบดีแท้ ฮึฮึ >..<
"เออๆ -_-;; มีอะไรจะให้ฉันช่วยฟะ"
ฉันยังช่วยตัวเองไม่ได้เลย โดยเฉพาะE-เลขข้อเนี้ย แล้วแกจะมาให้ฉันช่วย... =_=;;
"ฉันอยากจะให้แกช่วยดูพี่บาสกะพี่บอลให้หน่อยอ่ะ อย่าให้ใครมาตอมเชียวนะ >O<"
"อืม ได้ๆ เดี๋ยวดูให้ รับรองพี่แกจะปลอดภัยจากสาวๆชัวร์"
พิโธ่พิถัง >O< ก็นึกว่ามีเรื่องสำคัญมากให้ช่วย ที่ไหนได้… เรื่องเดิมๆ
"ว่าแต่แกจะให้ฉันเฝ้าพี่แกเพราะอะไรวะ พี่แกไม่ใช่หมานะเฟ้ย –Oa;;" ฉันเอามือขยี้ตา เฮ้อ ง่วง
"เออน่า เดี๋ยวก็รู้ หึหึ >..<^^" ยัยเบลล์ทำหน้าตามีเลศนัยอย่างแรง (นางเอกช้านน รับไม่ได้จริงๆ T_T : ซินญอ)
"……….." ฉันเงียบเพราะไม่รู้จะทำยังไงกะเลขข้อนี้ดี เอา X ไปทำสมการกะ Y ใช่ป่ะวะ
"กรี๊ดดดดดดดดดๆๆๆ >O<^^ อิงๆดูนั่นดิ"
"เฮ้ย ไหนๆอะไร แกเป็นไรเบลล์ O_O"
"นั่นน่ะๆ พี่บีมเดินมากับยัยป้าแอนนี่ กรี๊ด ฉันไม่ยอมนะแก ฉันจะไปฆ่ามัน >O<^^^" เบลล์ชี้นิ้วไปที่พี่ชายมันที่เดินมากะผู้หญิงคนนึงที่ท่าทางดูนอจะขึ้นนิดๆ ท่าทางยัยเบลล์มันคงจะโกรธมาก
หึ ยัยผู้หญิงคนนั้นโดนแน่…
"ไอ้เบลล์ ใจเย็นเว้ย เย็นไว้ๆ –O-::" ฉันใช้ความพยายามที่มีทั้งหมดปลอบมันให้ใจเย็น ซึ่งมันก็ไม่ได้ใจเย็นเลยซักนี้ดดดด…
"กรี๊ดดดดดดดดดดดดดด!! >O< ยัยบ้านั่นจับมือพี่ชายฉัน แกตาย –O-^^^!!" ไอ้เบลล์ตะโกนแล้ววิ่งไปอย่างรวดเร็วมากมาย มันบ้าไปแล้วแน่ๆ
ไอ้เบลล์เอ๊ย -__-;; ฉันสงสารพี่แกจริงๆว่ะ
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
ตัดภาพมาที่ยัยนู๋เบลล์นางเอกของเรากันบ้างนะคะ ^O^
กรี๊ดดดดดดดดดดๆๆ >O< ฉันทนไม่ไหวแล้วนะ ยัยป้านั่นบังอาจเอามืออันแสนน่ารังเกียจมาแตะต้องพี่ชายของฉันได้ยังไงกัน
ฮึ้ยๆนึกแล้วยังแค้นไม่หายจริงๆ -__-^^
ฉันวิ่งไปหาพี่บีมพร้อมกับจัดผมจัดเสื้อผ้าให้ดูดี อ๊าๆไม่น้า ฉันเผลอแป๊บเดียว ยัยนั่นควงแขนพี่บีมแล้วเรอะ
ชิๆๆ อภัยให้ไม่ได้แล้ว -__-^^^^^^
"สวัสดีค่ะพี่แอนนี่ ^O^ เจอกันอีกแล้วนะคะ" ฉันยิ้มสดใสไปให้พร้อมกับกระชากแขนพี่บีมออกมาควงแทน
ฮึ ให้รู้ซะบ้างว่าช้านนเป็นใคร ^O^~~~
"สวัสดีเช่นกันค่ะน้องเบลล์^^ เราเจอกันบ่อยจังเลยนะคะ" ยัยชะนีประเทศลาวส่งสายตาที่สื่อความหมายว่า "ทำไมฉันต้องดวงซวยมาเจอกับคนอย่างเธอด้วยยะ ซวยจริงๆ"
ฮึ่ม ทำอย่างกะฉันโคตรอยากเจอเธอเลยนะยัยชะนีมีนอ -___-;;
"แหม เจอกันบ่อยๆก็ดีแล้วนี่คะพี่แอนนี่ เบลล์จะได้รู้ว่าพี่บีมรักและดูแลพี่แอนนี่ดีแค่ไหน" ฉันตอกกลับไปอย่างเจ็บแสบ
หึ พี่บีมเค้าจะเป็นแฟนกะเธอได้นานแค่ไหนกั๊น >_<;;
"……………." แอนนี่เงียบแล้วส่งสายตาน่ากลัวที่สุดในโลกมาให้ฉัน
555+ จะชนะด้วยการเล่นจิตวิทยากะฉันยังเร็วไปร้อยปีไอ้หนูเอ๊ย!!
"เบลล์วันนี้กลับบ้านเร็วหน่อยนะ" เสียงห้าวๆของพี่บีมหยุดฉันกะแอนนี่
"ทำไมอ่ะพี่บีม O_O"
"เย็นนี้ครอบครัวเราต้องไปเป็นประธานในงานเปิดบริษัทสาขาย่อย เข้าใจ?"
"ค่ะ งั้นเบลล์ก็ต้องไปด้วยน่ะสิคะ"
"ก็ใช่สิคะ น้องเบลล์ไม่เข้าใจคำว่าทั้งครอบครัวเหรอคะ" ยัยแอนนี่เจือกขึ้นมาทันที
"ไม่มีใครถามพี่แอนนี่สักหน่อย อย่ามายุ่งเรื่องของครอบครัวเราได้มั๊ยคะ >O<"
"……………." ยัยป้านั่นทำหน้าตาเหมือนมีอะไรอุดปากให้พูดไม่ได้ซะงั้น
ชิ สมน้ำหน้า -*-
555+ แล้วอีกอย่างฉันแอบเห็นพี่บีมกลั้นหัวเราะด้วยแหละ 555
++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
<< เจอกันตอนหน้านะคะ >>
สวัสดีค่า ^O^ นักอ่านที่น่ารักทุกคน เรื่องนี้เป็นนิยายที่ซินตั้งใจแต่งขึ้นมา เพราะฉะนั้นถ้าเนื้องไม่สนุกหรือไม่ดียังไงก็ติๆชมๆกันมาได้เลยนะคะ ไม่ว่ากันอยู่แล้วค่ะ บ๊ายบายจ้า (-_-)(_ _)
ความคิดเห็น