ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 10 คำขอร้องจากนายน้ำตาล
กึ้ก!
เสียงอะไรเนี่ย -__-
กึ้ก!!
โว้ย เสียงอะไรฟะ -__-^
กึ้ก!!!
“โว้ย แมร่ง เสียงอะไรฟะ คนจะหลับจะนอน -__-^^”
ฉันลุกขึ้นมาจากเตียงพร้อมกับมองที่นาฬิกา -__- ห้าทุ่มกว่า ฉันเพิ่งจะนอนไปไม่กี่ชั่วโมงเองนะ
เพราะเสียงบ้านั่นแท้แท้เลย ให้ตายสิ -__-^
ฉันล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม
กึ้ก!!! เสียงดังมาจากระเบียง
ทนไม่ไหวแล้วนะเฟ้ย มันเสียงอะไรกันฟะ
สองขาไวกว่าความคิด ฉันเปิดประตูแล้วไปที่ระเบียงทันที
“ฟ่าง”
O_o พี่น้ำตาล เอ้ย น้ำตาลกำลังปาก้อนหินมาที่ห้องฉัน
“นายทำบ้าอะไรอ่ะ คนจะหลับจะนอน -__-^“
“ฉันจะชวนเธอมาดูอะไรซักหน่อยน่ะ ^O^”
“ตอนนี้เนี่ยนะ -__-“
“อือ ^O^”
“ที่ไหน -__-“
“ลงมาก่อนแล้วจะบอก”
ตุ้บ! ฉันกระโดดลงมาจากระเบียง
“นายจะพาฉันไปที่ไหนอ่ะ”
“เถอะน่า ตามมาเหอะ”
น้ำตาลลากฉันมาหยุดอยู่ที่หน้ารูเล็กๆบริเวณกำแพงของสวนสาธารณะแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านพักของเราเท่าไหร่
น้ำตาลกวักมือเรียกฉันให้เข้าไปในรูเล็กๆนั่น ฉันลอดใต้กำแพงนั่นไปแล้วน้ำตาลก็เอาแผ่นสังกะสีเก่าๆมาปิดรูนั่นเอาไว้
ทำไมมันลึกลับซับซ้อนจังฟะ =_+;;
“ที่นี่ฉันค้นพบเองล่ะ เธอมองดูข้างบนสิ ^O^”
“ว้าว”
ฉันเงยหน้ามองข้างบน พระจันทร์ดวงโตกำลังทอแสงบนฟ้าสีดำสนิทแข่งกะดวงดาวมากมาย สวยมากมากเลย
ฉันกะน้ำตาลนอนหงายบนพื้นหญ้า
“นายมาที่นี่บ่อยมั๊ย”
“ก็บ่อยล่ะ แทบจะทุกคืนเลย”
“ทำไมล่ะ”
“ฉันคิดถึงแม่”
คิดถึงแม่ แล้วมาที่นี่ทำไมฟะ =_+;;
“แม่นายไม่อยู่บ้านเหรอ”
“แม่ฉันทำงานอยู่ที่อเมริกาน่ะ ทำงานอยู่ที่นั่นตลอด ไม่เคยบินกลับมาหาฉันหรอก อย่างดีวันเกิดฉัน ท่านก็จะส่งของขวัญมาให้”
“เอ่อ ขอโทษนะ T_T ที่ถามนายเรื่องนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันชินแล้วล่ะ แม่ฉันก็เป็นอย่างนี้แหละ เอาแต่ใจตัวเอง ไม่สนใจว่าฉันจะคิดยังไง บางครั้งฉันก็สงสัยเหมือนกันว่าฉันเป็นลูกจริงๆรึเปล่า...”
น้ำตาลก้มหน้าลง
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายคิดกับแม่นายยังไง แต่ฉันก็อยากจะบอกนายนะว่าโลกนี้ไม่มีแม่คนไหนที่ไม่รักลูกหรอก นายยังโชคดีนะน้ำตาล
เพราะนายยังมีแม่ แต่ฉันไม่มี” ฉันบอกน้ำตาลพร้อมกับรอยยิ้ม
ฉันคิดถึงแม่จัง คิดถึงมือแม่ที่คอยกอดฉัน คิดถึงเสียงที่แม่พร่ำสอนฉัน
“ขอบใจนะ” น้ำตาลบอกฉัน
“ขอบใจฉัน เรื่องอะไร”
“ที่เธอเตือนสติฉันไง”
“อืม ไม่เป็นไร”
เรานั่งเงียบกันอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง
“ฟ่าง ฉันขอร้องเธอเรื่องนึงได้มั๊ย”
“ได้สิ”
“เธอช่วยแกล้งทำเป็นแฟนฉันให้หน่อยสิ”
“ห๊า O_o”
อะไรน้า O_O น้ำตาลขอฉันเป็นแฟน เอ๊ย ไม่ใช่ ขอให้ช่วยเป็นแฟน
“ทำไมอ่ะ รังเกียจฉันมากเลยเหรอ…” น้ำตาลหน้าเศร้า
“ป่าวน้า >O< แล้วทำไมต้องให้ฉันช่วยเป็นแฟนนายด้วยอ่ะ ไม่เข้าใจอย่างแรง”
“ก็คือแบบว่า ฉันไปพนันกะพี่อี๋เอาไว้ว่าถ้าฉันเป็นแฟนกับเธอไม่ได้ พี่อี๋จะบอกทุกคนว่าฉันเป็นเกย์ น้า พลีสส นะ ได้โปรด ฉันขอร้องเลยนะ TT^TT”
“นายจะบ้าหรอ ฉันก็ไมได้ชอบนายขนาดที่จะเอาไปเป็นแฟนด้วยซะหน่อย แล้วอีกอย่างนายก็ไม่ได้ชอบฉันด้วย >O<”
“ก็แค่แฟนปลอมๆน่า จริงๆแล้วฉันก็ชะ เฮ้ย เธอหลอกถามฉันนี่ >O<”
“ก็เออดิ ซื่อชะมัด -__-;;”
“ตกลงจะช่วยฉันไหมล่ะ -__-^”
“ถ้าฉันตกลงจะได้อะไรตอบแทนล่ะ”
เอิ้กๆ ของแบบนี้มันต้องมีอะไรตอบแทนเฟ้ย
“อะไรก็ได้ เธออยากได้อะไรล่ะ”
อืมม กินไอติมฟรี 1 ปี อ๊ะ หรือว่าสร้อยสัก 4 เส้น ไม่เอาๆบ้านน้ำตาลรวยจะตาย >_<
“เอาไว้บอกทีหลังแล้วกัน ^O^”
“สรุปว่าเธอตกลงแล้วใช่มะ ^O^”
“ยัง ต้องแกล้งคบกันนานเท่าไหร่ -__-“
“อืมม์ ประมาณ 3 เดือนอ่ะ ^_^”
อะโด่ แค่สามเดือนเอง ห๊า!! ส า ม เดือน โอ้วว จอร์จ
แต่ไม่เป็นไร ของตอบแทนมันยั่วยวนมั่กมาย เหอ เหอ สร้อยเพชรของแม่อยู่ไหนลูก มามะ มาหาแม่มา ^O^~~
“ตกลง ^O^”
“เย้~~โย่วโย่ว วอทซัพ ช้านรักเธอจังเลยยยยย~~” น้ำตาลตะโกนเป็นเพลงเสียงดัง
“พอเหอะ ฉันอายชาวบ้านเค้า -_-;;”
“ทำไมอ่ะ เพราะออก ~โอ้ดวงใจเอย~ไอเลิฟยู~ข้าวฟ่างจัง ^O^~~”
ฉันไม่รู้จักไอ้บ้านี่นะคะ -_-;;
“ยัยข้าวแห้ง ฉันเห็นนะบรรทัดข้างบนน่ะ -__-^^”
“อ๋อเหรอ โทษที เผอิญฉันไม่ได้เป็นคนพิมพ์อ่ะ ^_______^”
(อ้าว พูดงี้เดี๋ยวเปลี่ยนนางเอกเลย เอามะ! >O<)
“ฮ้าวว =O=;; ดึกแล้วกลับที่พักเถอะฟ่าง”
“อื้ม”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
rewrite ใหม่จ้า หนุกไม่หนุกเม้นท์มาบอกกันบ้างน้า
เอิ้กๆ หลังจากหายไปนานโคตรๆ
เปิดเทอมแล้วก็งี้แหละ เปิดเน็ทได้เฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์ เฮ้ออ ช่างอาภัพ
เสียงอะไรเนี่ย -__-
กึ้ก!!
โว้ย เสียงอะไรฟะ -__-^
กึ้ก!!!
“โว้ย แมร่ง เสียงอะไรฟะ คนจะหลับจะนอน -__-^^”
ฉันลุกขึ้นมาจากเตียงพร้อมกับมองที่นาฬิกา -__- ห้าทุ่มกว่า ฉันเพิ่งจะนอนไปไม่กี่ชั่วโมงเองนะ
เพราะเสียงบ้านั่นแท้แท้เลย ให้ตายสิ -__-^
ฉันล้มตัวลงนอนเหมือนเดิม
กึ้ก!!! เสียงดังมาจากระเบียง
ทนไม่ไหวแล้วนะเฟ้ย มันเสียงอะไรกันฟะ
สองขาไวกว่าความคิด ฉันเปิดประตูแล้วไปที่ระเบียงทันที
“ฟ่าง”
O_o พี่น้ำตาล เอ้ย น้ำตาลกำลังปาก้อนหินมาที่ห้องฉัน
“นายทำบ้าอะไรอ่ะ คนจะหลับจะนอน -__-^“
“ฉันจะชวนเธอมาดูอะไรซักหน่อยน่ะ ^O^”
“ตอนนี้เนี่ยนะ -__-“
“อือ ^O^”
“ที่ไหน -__-“
“ลงมาก่อนแล้วจะบอก”
ตุ้บ! ฉันกระโดดลงมาจากระเบียง
“นายจะพาฉันไปที่ไหนอ่ะ”
“เถอะน่า ตามมาเหอะ”
น้ำตาลลากฉันมาหยุดอยู่ที่หน้ารูเล็กๆบริเวณกำแพงของสวนสาธารณะแห่งหนึ่งซึ่งอยู่ไม่ไกลจากบ้านพักของเราเท่าไหร่
น้ำตาลกวักมือเรียกฉันให้เข้าไปในรูเล็กๆนั่น ฉันลอดใต้กำแพงนั่นไปแล้วน้ำตาลก็เอาแผ่นสังกะสีเก่าๆมาปิดรูนั่นเอาไว้
ทำไมมันลึกลับซับซ้อนจังฟะ =_+;;
“ที่นี่ฉันค้นพบเองล่ะ เธอมองดูข้างบนสิ ^O^”
“ว้าว”
ฉันเงยหน้ามองข้างบน พระจันทร์ดวงโตกำลังทอแสงบนฟ้าสีดำสนิทแข่งกะดวงดาวมากมาย สวยมากมากเลย
ฉันกะน้ำตาลนอนหงายบนพื้นหญ้า
“นายมาที่นี่บ่อยมั๊ย”
“ก็บ่อยล่ะ แทบจะทุกคืนเลย”
“ทำไมล่ะ”
“ฉันคิดถึงแม่”
คิดถึงแม่ แล้วมาที่นี่ทำไมฟะ =_+;;
“แม่นายไม่อยู่บ้านเหรอ”
“แม่ฉันทำงานอยู่ที่อเมริกาน่ะ ทำงานอยู่ที่นั่นตลอด ไม่เคยบินกลับมาหาฉันหรอก อย่างดีวันเกิดฉัน ท่านก็จะส่งของขวัญมาให้”
“เอ่อ ขอโทษนะ T_T ที่ถามนายเรื่องนี้”
“ไม่เป็นไรหรอก ฉันชินแล้วล่ะ แม่ฉันก็เป็นอย่างนี้แหละ เอาแต่ใจตัวเอง ไม่สนใจว่าฉันจะคิดยังไง บางครั้งฉันก็สงสัยเหมือนกันว่าฉันเป็นลูกจริงๆรึเปล่า...”
น้ำตาลก้มหน้าลง
“ฉันไม่รู้หรอกนะว่านายคิดกับแม่นายยังไง แต่ฉันก็อยากจะบอกนายนะว่าโลกนี้ไม่มีแม่คนไหนที่ไม่รักลูกหรอก นายยังโชคดีนะน้ำตาล
เพราะนายยังมีแม่ แต่ฉันไม่มี” ฉันบอกน้ำตาลพร้อมกับรอยยิ้ม
ฉันคิดถึงแม่จัง คิดถึงมือแม่ที่คอยกอดฉัน คิดถึงเสียงที่แม่พร่ำสอนฉัน
“ขอบใจนะ” น้ำตาลบอกฉัน
“ขอบใจฉัน เรื่องอะไร”
“ที่เธอเตือนสติฉันไง”
“อืม ไม่เป็นไร”
เรานั่งเงียบกันอยู่อย่างนั้น จนกระทั่ง
“ฟ่าง ฉันขอร้องเธอเรื่องนึงได้มั๊ย”
“ได้สิ”
“เธอช่วยแกล้งทำเป็นแฟนฉันให้หน่อยสิ”
“ห๊า O_o”
อะไรน้า O_O น้ำตาลขอฉันเป็นแฟน เอ๊ย ไม่ใช่ ขอให้ช่วยเป็นแฟน
“ทำไมอ่ะ รังเกียจฉันมากเลยเหรอ…” น้ำตาลหน้าเศร้า
“ป่าวน้า >O< แล้วทำไมต้องให้ฉันช่วยเป็นแฟนนายด้วยอ่ะ ไม่เข้าใจอย่างแรง”
“ก็คือแบบว่า ฉันไปพนันกะพี่อี๋เอาไว้ว่าถ้าฉันเป็นแฟนกับเธอไม่ได้ พี่อี๋จะบอกทุกคนว่าฉันเป็นเกย์ น้า พลีสส นะ ได้โปรด ฉันขอร้องเลยนะ TT^TT”
“นายจะบ้าหรอ ฉันก็ไมได้ชอบนายขนาดที่จะเอาไปเป็นแฟนด้วยซะหน่อย แล้วอีกอย่างนายก็ไม่ได้ชอบฉันด้วย >O<”
“ก็แค่แฟนปลอมๆน่า จริงๆแล้วฉันก็ชะ เฮ้ย เธอหลอกถามฉันนี่ >O<”
“ก็เออดิ ซื่อชะมัด -__-;;”
“ตกลงจะช่วยฉันไหมล่ะ -__-^”
“ถ้าฉันตกลงจะได้อะไรตอบแทนล่ะ”
เอิ้กๆ ของแบบนี้มันต้องมีอะไรตอบแทนเฟ้ย
“อะไรก็ได้ เธออยากได้อะไรล่ะ”
อืมม กินไอติมฟรี 1 ปี อ๊ะ หรือว่าสร้อยสัก 4 เส้น ไม่เอาๆบ้านน้ำตาลรวยจะตาย >_<
“เอาไว้บอกทีหลังแล้วกัน ^O^”
“สรุปว่าเธอตกลงแล้วใช่มะ ^O^”
“ยัง ต้องแกล้งคบกันนานเท่าไหร่ -__-“
“อืมม์ ประมาณ 3 เดือนอ่ะ ^_^”
อะโด่ แค่สามเดือนเอง ห๊า!! ส า ม เดือน โอ้วว จอร์จ
แต่ไม่เป็นไร ของตอบแทนมันยั่วยวนมั่กมาย เหอ เหอ สร้อยเพชรของแม่อยู่ไหนลูก มามะ มาหาแม่มา ^O^~~
“ตกลง ^O^”
“เย้~~โย่วโย่ว วอทซัพ ช้านรักเธอจังเลยยยยย~~” น้ำตาลตะโกนเป็นเพลงเสียงดัง
“พอเหอะ ฉันอายชาวบ้านเค้า -_-;;”
“ทำไมอ่ะ เพราะออก ~โอ้ดวงใจเอย~ไอเลิฟยู~ข้าวฟ่างจัง ^O^~~”
ฉันไม่รู้จักไอ้บ้านี่นะคะ -_-;;
“ยัยข้าวแห้ง ฉันเห็นนะบรรทัดข้างบนน่ะ -__-^^”
“อ๋อเหรอ โทษที เผอิญฉันไม่ได้เป็นคนพิมพ์อ่ะ ^_______^”
(อ้าว พูดงี้เดี๋ยวเปลี่ยนนางเอกเลย เอามะ! >O<)
“ฮ้าวว =O=;; ดึกแล้วกลับที่พักเถอะฟ่าง”
“อื้ม”
+++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++++
rewrite ใหม่จ้า หนุกไม่หนุกเม้นท์มาบอกกันบ้างน้า
เอิ้กๆ หลังจากหายไปนานโคตรๆ
เปิดเทอมแล้วก็งี้แหละ เปิดเน็ทได้เฉพาะวันเสาร์-อาทิตย์ เฮ้ออ ช่างอาภัพ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น