คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : + + + + รักนี้ให้นายตัวแสบ Chapter 1 + + + +
+ + + + รักนี้ให้นายตัวแสบ Chapter 1 + + + +
"นี่ๆ ยัยรีช เร็วๆสิ ฉันรอแกจนรากจะงอกแล้วนะเนี่ย" ยัยดาวเอ่ยขึ้น
"นั่นน่ะสิ จะแต่งตัวอะไรกันนักกันหนาฮะ ดาว รร. อย่างแกจะแต่งไปทำไมมากมายเดี๋ยวพวกฉันก็หมองหมดหรอก ชิ!" ยัยแพมโวย
"โอ๊ยๆๆๆ เสร็จแล้วน่ะ จะบ่นอะไรกันนักกันหนาฮะ"ฉันพูดกับเพื่อนๆ
สวัสดีค่ะ ฉันชื่อเชรีชค่ะ เรียนที่ รร.เอกชนA เป็นดาว รร.ค่ะ แต่ว่าตั้งแต่เกิดมาฉันยังไม่เคยมีแฟนเลย คงเป็นเพราะความ โก๊ะ + เบ๊อะ ของฉันมั้งคะ เศร้า... วันนี้ฉันจะไปงานเลี่ยงส่งรุ่นพี่ G12 (ม.6) กับเพื่อนสนิท 2 คน คือ ยัยดาว สาวน้อยน่ารักที่พกความสั้นมาตั้งแต่เกิด เรื่องเรียนไม่ต้องพูดถึง ขนาดเจ๊แกหยุดเรียนไปเป็นอาทิตย์ ยังกลับมาเรียนทันเลย ส่วนอีกคน ยัยแพม สาวน้อยสุด sexy มากับผมซอยของของเจ๊แก เข้ากันจิงๆ ไม่ว่าเจ๊แกจะเดินทางไปไหนหนุ่มๆแถวนั้นต้องหันกลับมามองกันเป็นตาเดียว เพราะความ sexy ของแกนั่นแหละ
"โหห....ยัยรีช วันนี้แกสวยจัง" ยัยดาวชม
"ฉันหมองเลยล่ะซิ ชิ!" ยัยแพมบ่น
"เอ้า จะไปกันมั้ยเนี่ย" ฉันถามเพื่อน
"ไปสิ" แพม+ดาว ตอบ
+++ งานเลี้ยง +++
"แพม ดาว ฉันหิวอ่า" ฉันบอกเพื่อนๆ
"O_O" สายตาของ แพม กับ ดาว
"ยัยรีช ตอนเย็นแกเพิ่งเขมือบPizza ไป3ถาด เนี่ยนะ"แพมถาม
(_ _) (- -) (_ _) (- -) (_ _)
"งั้นแกไปคนเดียวเลย"ดาวบอกปัด
โห ทามมัยเพื่อนฉันมันใจร้ายกันจังเนี่ย ไปกินคนเดียวก็ได้
"โครมมมม!!!"
" sorry " ฉันเดินชนผู้ชายที่ไหนก็ไม่รู้
"r u ok ?" โหวว หล่อมากค่ะ ทามมัย รร.เรามีผู้ชายหล่อขนาดนี้อ่า หน้าใสกิ๊ง ปากสีชมพูได้รูป รับกับใบหน้า อะไรมันจะหล่อซะขนาดนี้
"ยังมีหน้ามาถามอีกหรอเนี่ย สูทฉันเลอะหมด" สุดหล่อเอ่ยขึ้น
O_O
"ขอโทษ ค่ะ ฉันไม่ได้ตั้งใจ"ฉันขอโทษเค้า
"เฮ้ยยย นั่นมันน้องรีชนี่หว่า"ชายคนหนึ่งวิ่งเข้ามาดู
"น้องรีชเป็นอะไรมั้ยคับ"ชายคนนั้นถาม
ทามมัยเค้ารู้จักฉันนะ
"ไม่เป็นรายค่ะ" ฉันตอบแบบ งงๆ
"นี่ไอ้ เพิร์ช แกไปทามรายน้องเค้าวะ แกนี่มันจิงๆเลย" ชายคนนั้นต่อว่านายนั่น
"ฉันยังไม่ได้ทามรายยัยเบ๊อะนั่นเลยนะ ยัยนันแหละเดินมาชนฉัน" นายนั่นโวย
อ้าวอะไรกันเนี่ยอุตส่าห์คิดว่าหล่อ แต่ที่ไหนได้ มีดีแค่หน้าตาจิงๆเลย ฉันก็ของโทษไปแล้วนะ ยังไม่พอใจอะไรอีก เหอๆ แล้วทามมัยสาวๆในงานถึงมองฉันแบบนี้อ่า มองอย่างกับว่าฉันไปทำร้ายบุพการี เค้าอย่างงั้นอ่า อะไรกันเนี่ยยยยย คนมามุงดูกันเยอะจิงๆเลย
"นี่เธอมานี่เลย" นายนั่นไมพูดป่าว ถามลากฉันไปด้วย
"โอ๊ย ปล่อยฉันนะ" ฉันตะโกน
นายนั่นมันลากฉันออกมานอกงานอ่า - -
"นี่เธอชดใช้ค่าเสียหายมาเดี๋ยวนี้เลยนะ"นายนั่นพูดเสียงเรียบ
"เท่าไหร่ ว่ามา " ฉันถามอย่างรำคาญ
"20000 จ่ายมา" นายนั่นบอกแถมเอามือล้วงกระเป๋า
เฮ้ย อะไรกันเนี่ย 20000 ฉันจาเอาเงินที่ไหนมาจ่ายตาบ้านี่ แล้วสูทบ้าอะไรมันจะแพงขนาดนั้น ฉันไม่ได้รวยอะไรด้วย ชุดราตรีวันนี้ก็ยืมยัยแพมมา ก็ยัยนั่นรวยนี่
"นายจะบ้าหรอ ฉันจะเอาเงินที่ไหนไปจ่ายนาย"ฉันโวย
"ไม่รู้แหละเธอเป็นคนทำสูทฉันเลอะ เธอต้องชดใช้"นายนั่นเริ่มโมโห
"พี่เพิร์ช ขา!! มาทำอะไรแถวนี้คะ ปล่อยให้จีจี้รอตั้งนาน" ยัยเด็กที่ชื่อจีจี้เดินเข้ามาเกาะแขนตาบ้านั่น
"ไม่มีอะไรหรอกคับน้องจีจี้ เราเข้าไปในงานกันเถอะ" แล้วนายนั่นก็ควงยั้ยน้องจีจี้นั่นเข้าไปในงาน
เอ! ทามมัยฉันรู้สึกคุ้นหน้ายัยน้องจีจี้นั่นนะ ................. อ่อ...ยัยจีจี้ที่อยุ่ห้อง3 นั่นเอง ยัยนี่ชอบเปลี่ยนผู้ชายไปทั่วร้ายไม่เบา แฮะ ช่างเหอะ ไม่ใช่เรื่องของฉัน
"ฮัลโหล แพม ฉันกลับก่อนนะ พอดีรู้สึกไม่ดีอ่า" ฉันโทรไปหายัยแพม
"แล้วเป็นอะไรมากมั้ยอ่า เดี๋ยวฉันไปส่ง" ยัยแพมถามอย่างเป็นห่วง
"อืม...ฉันไม่เป็นอะไรหรอก ไม่ต้องเป็นห่วง แค่นี้นะ" ฉันบอกเพื่อน
โอ๊ย วันนี้มันอะไรกันเนี่ยทามมัยมันโชคร้ายขนาดนี้ - -
หวังว่าชาตินี้ไม่ต้องมาเจอนายบ้านั่นอีกนะ เหอๆ
+++++ The End Chapter 1 +++++
ความคิดเห็น