คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : เสเสร้ง(2)
“ ัน..... ”
ายร่าสูโปรผมสีบอร์นเอ่ยเรียหิสาวผมแเ้มให้หิสาวหันมาโยอัโนมัิ
“ ะ? ”
เธอเอ่ยลับเสียใสายรหน้า้าวเท้ามาหาเธอใล้ๆน้อถอยหลัไปามๆัน ไม่ทันไร้อมือ็ถูว้าไป่อนถูพลัิำแพ
“ !!!??? ”
วาเปิว้าใารระทำอายรหน้า ร่าายแนบิับำแพิโอโน้มัวมาใล้ๆ่อนะระิบ้าหูอย่าแผ่วเบา
“ ันอบเธอ.... ”
เสียระิบ้าหูอเาเล่นเอาหัวใเ้นแรไปหม. .บ้าน่า! โหใ่ไม!? ใบหน้าึ้นสีอ่อนๆวเนรสีเียวสสบาับนัยน์าสีแผสมเหลืออ่อนๆายแววาวามเป็นห่ว. .
'เ้าหมอนี้โหใ่ไม!?'
'แล้วแววานั้น!?!?'
'หมายวามว่าไ!!'
ในหัวิอะไรไม่ออนอาำถามที่เ็มไปหมพอรู้ัวอีที่้อมือ็ถูปล่อยแล้วิโอ็เินาไป. . .
“ อะไรัน....? ”
เธอเอ่ยเบาๆสายา้อมอายที่เินาไปร่าบา้มมอ้อมือัวเอที่ไม่ไ้แอะไรมา่อนที่ะเินไปห้อพัอายวัยรา
เมื่อเธอย่า้าวเ้ามาในห้อพั็พบายผู้เป็นพ่อบุธรรมที่นอนพัผ่อนอยู่
“ ไม่เป็นไรแล้วนะะุพ่อ.. ”
เ้าอผมถัเปียอย่าแผ่วเบาวเนรสีเียวสายวามสบายใปนเป็นห่วออมาพร้อมับลี่ยิ้มบาๆ่อนะเินไปลาเ้าอี้มานั่้าๆเียอายวัยรานนี้
เธอ้อมอแนอัวเอนึถึอีเ่าๆที่เยเิึ้น. . .ึ่ที่เธอำไ้ี. .
...เธอ่าเ้าพวนั้น...
หน้าฟุบลับเียวา่อยๆปิลแล้วหลับลไป. .
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
*ฝั่โนาธาน*
รุลอนอน
“ ถึแล้วละรับ “
เสียอายวัยลานหนึ่เอ่ยึ้นสายามอายหนุ่มผมน้ำเินที่ออารถม้า
“ ระวััวนะรับุโสาร์แถวนี้ึ้นื่อว่าถนนมระเลยนะรับ ” (ไรท์ำไม่ไ้ว่าถนนื่ออะไรเลยอเรียมระไป่อน)
“ แ่นี้ไม่้อเป็นห่ว เพื่อุพ่อันะทำให้ไ้... ”
สิ้นสุเสียายหนุ่มสายเลือโสาร์็เินไปามทาที่มีหิมะเล็น้อย(?)นลับสายาอายวัยลานนั้น
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
ในะที่โนาธานเินไปไ้สัพั็เอลุ่มอันธพาลลุ่มหนึ่ปราัวึ้นมีทั้หมสามน. . . พวเา้อมอโนาธานแบบะินเลือินเนื้ออย่าไอย่าั้น
“ หืม...เหมือนมีลูนให่นโมาแถวนี้นะ~ ”
ายนหนึ่เอ่ยล่าวทำให้ายอีสอนหัวเราะออมาแ่โนาธานับมอ้วยสีหน้าเรียบเยไร้วามหวาลัว
“ ผมไม่มีเวลามาเล่นับพวุ.. ”
เ้าอวเนรสีฟ้าทะเลเอ่ยเสียแ็เล่นเอาฝ่ายร้ามถึับพูไม่ออ่อนะมีายหนุ่มนหนึ่ระโนใส่พร้อมับถือมี
“ ......... “
โนาธานับ้อมืออายที่ระโนเ้าหาแล้ว่อยๆบินนรหน้า้อร้อวรราออมาเบาๆ โนาธานโยนร่ารหน้าไปทาอื่น่อนะมีายอีนที่เป็นสหายผู้ที่ทรุอยู่ับพื้นระโนเ้าหาายผมน้ำเิน้วยวามรวเร็ว
ถึายร่าสูผมน้ำเินะรับารโมีทันแ่็ถูมีแทเ้าไปที่แนอยู่ี
“ ฮ่าๆ..เป็นไละ เ็บใ่ไม? ฮ่าๆ ”
เาหัวเราะออมาแห้ๆพร้อมับเหื่อบนใบหน้าโนาธานเียบพลาึมีออาแนแล้ว่อยไปที่ท้ออายรหน้าอย่าั่อนะโยนร่าๆนั่นไปทาอื่น
“ ถึนายะนะเ้าพวนั้นไ้แ่นายนะันไม่ไ้หรอ.... ”
ายวัยลานหนึ่เอ่ยพร้อมับถอหมวออแล้วสลัเบาๆนเห็นใบมีที่ิอยู่บนหมวแล้วว้ามันมาทาโนาธานายผมน้ำเินใ้แนันเอาไว้้วยสีหน้าเรียบเย
“ ทิ้ไว้อย่าั้นสามารถทะลุระูนายไ้่ายๆเลย ”
ายที่มีแผลเป็นบนใบหน้าเอ่ยมอสถานาร์รหน้าอย่าประหลาใ โนาธานึใบมีอันแหลมมแล้วปามันทิ้พร้อมับ้าวเท้าไปหาายผมสีบอร์นมีแผลเป็นใบหน้าเาเอ็ถอยหลัเล็น้อย
“ ผมำลัายนหนึ่อยู่..พ่อผมนอนป่วยอยู่... ”
ทว่า โนาธานเอ่ยเ่นนั้นู่ๆ็มีพวอันธพาลลุ่มให่ลุ่มหนึ่โผล่มาในมือถืออาวุธ้อมาทาายผมน้ำเิน โนาธานเอ็ั้ท่าเรียมรับารโมีแ่ทว่า. .ายมีรอยแผลเป็นบนใบหน้าับเอ่ยึ้นมา่อน
“ อย่าทำร้ายเา!! เาเป็นนีเินไป... ”
น้ำเสียที่ล่าวออมาเ็มไป้วยวามาบึ้สามารถทำให้อันธพาลถึับอยู่ับที่
“ ผมสปีวาร ุือ.. ”
“ โนาธาน โสาร์ ”
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
.
*ไรท์*
ับแบบละรทัย่ะ- แล้ว็มาสั้นเ่นเย;-; ยัไ็อบุนัอ่านทุนนะ~อบุที่เป็นำลัใให้ไรท์~ รันัอ่านท.่ะ~! ั้นไปละ บ๊ายบาย~
ความคิดเห็น