ตอนที่ 7 : รถไฟและคัดสรร
กันยายน 1, 1991
วันนี้เป็นวันที่นายน้อยฝาแฝดทั้งสองของตระกูลมัลฟอยจะต้องเดินทางไปเรียนที่โรงเรียนเวทมนต์คาถาพ่อมดแม่มดในบริเตนอย่างโรงเรียนฮอกวอตส์ โดยการโดยสารไปที่โรงเรียนจะต้องขึ้นรถไฟที่ชานชาลา 9 ¾ ที่สถานีคิงครอสในลอนดอนเพื่อขึ้นรถไฟหัวจักรไอน้ำ มีชื่อว่ารถไฟสายด่วนฮอกวอตส์ภายในเวลา 11.00 น.
ตอนนี้เป็นเวลา 9.35 น. ซึ่งลูเซียสและนาร์ซิสซ่า มัลฟอยได้พาเดรโกและซิกนัสมาถึงที่สถานีรถไฟคิงครอสแล้วโดยการหายตัวในแบบที่ฌดรโกไม่เคยชินซักที ต่างจากซิกนัสที่ชินไปแล้วเพราะพ่อทูนหัวของตนเคยพาหายตัวไปที่ตรอกไดแอกอนบ่อยครั้งหลังจากได้ลองหายตัวครั้งแรกกันแล้ว
เมื่อนายท่านและนายหญิงตระกูลมัลฟอยพาลูกชายทั้งสองมาส่งที่สถานีรถไฟแล้ว ลูเซียสก็กำชับให้เดรโกและซิกนัสมีมารยาทแบบเลือดบริสุทธิ์เข้าไว้ อย่าให้เสียชื่อนายน้อยแห่งตระกูลมัลฟอยเด็ดขาด ส่วนนาร์ซิสซ่าก็บอกให้ลูกชายดูแลรักษาตัวกันดีๆ อย่าไปเล่นซนจนได้แผลหรือไม่สบาย และฝากให้ซิกนัสดูแลเดรโกด้วยทำเอาเดรโกแอบคิดว่าจริงๆแล้วซิกนัสเป็นแฝดพี่ส่วนเขาเป็นแฝดน้องไปแล้ว
เมื่อร่ำลากันเสร็จแล้ว ลูเซียสกับนาร์ซิสซ่าก็ทิ้งท้ายว่าถ้าต้องการอะไรให้ส่งจดหมายมาได้ทุกเมื่อ แล้วทั้งสองคนก็หายตัวกลับไปทำงานของตัวเองทันที
เมื่อบิดามารดาของตนกลับไปแล้ว เดรโกก็เดินนำซิกนัสขึ้นไปบนรถไฟไปทางด้านหน้าเพื่อตู้สำหรับเพื่อนของตน
“พี่ว่าต้องเราต้องจองไว้สองตู้นะ เผื่อแฮร์รี่มานั่งด้วย” เดรโกหันไปพูดกับซิกนัส เพราะเห็นว่าจำนวนเพื่อนในกลุ่มมีมากจนคิดว่าตู้เดียวก็คงไม่พอ โดยเฉพาะหลังจากพิจารณารูปร่างของแครบและกอยล์แล้วถึงแม้สองคนนั้นจะโดนซิกนัสและธีโอดอร์จับเข้าคอสออกกำลังกายไปแล้ว แต่ก็ยังมีขนาดตัวที่ใหญ่เกินไปอยู่ดี
“เอาสิ” ซิกนัสตอบรับแล้วเอากระเป๋าใส่หนังสือสำหรับอ่านบนรถไฟแก้เบื่อที่เขาแอบพ่อแม่ลงคาถาขยายพื้นที่และคาถาลดน้ำหนักเอาไว้ไปวางไว้ที่ตู้รถไฟอีกตู้ข้างๆห้องตู้ที่พวกเขาเอาของมาเก็บไว้แล้ว
หลังจากนั้นไม่นาน ธีโอดอร์ แพนซี่ แครบ และกอยล์ก็มาถึงและมานั่งอยู่ในตู้ที่นายน้อยทั้งสองได้จองเอาไว้แล้ว แต่แพนซี่บอกว่าจะไปนั่งกับเพื่อนผู้หญิงที่ชื่อว่าดาฟเน่ กรีนกราส และมิลลิเซนต์ บัลสโตรดอีกตู้ที่อยู่ใกล้ๆกัน ส่วนแครบและกอยล์ไปอยู่อีกตู้กันสองคนเพราะเดรโกไล่ออกไป และเบลส ซาบินี่ไปขอนั่งด้วยแล้ว จึงเหลือที่นั่งอีกที่หนึ่งที่เก็บไว้ให้แฮร์รี่นั่ง
ซิกนัสเดินออกไปเมื่อคาดว่าแฮกริดน่าจะมาส่งแฮร์รี่ถึงสถานีรถไฟแล้วเพื่อเรียกให้มานั่งตู้เดียวกัน
เมื่อซิกนัสออกมาก็เห็นแฮร์รี่เพิ่งจะวิ่งผ่าชานชาลามาและทำหน้าตื่นเต้นอยู่ข้างหลังเด็กๆบ้านวิสลีย์ นายน้อยคนเล็กจึงเดินไปสะกิดแฮร์รี่ทันที
แฮร์รี่สะดุ้งเล็กน้อยก่อนจะหันมาเห็นเพื่อนตัวเล็กของตนที่สุดแสนจะเงียบและเรียบร้อยเอาซะมากๆก่อนที่ซิกนัสจะพูดว่า…
“..ไปนั่งด้วยกัน” พร้อมกับช้อนตามองแอบมีความออดอ้อนเจือปนอยู่เล็กน้อยทำเอาแฮร์รี่เอาแต่คิดอยู่ในหัวว่า
‘น่ารัก น่ารัก น่ารัก’ เต็มไปหมด…
แฮร์รี่เดินตามซิกนัสไปทางหน้าขบวนรถไฟ เขาทักเดรโกและแนะนำตัวกับธีโอดอร์ที่เพิ่งเคยเจอเขาครั้งแรกว่าเขาคือแฮร์รี่ พอตเตอร์ ทำเอาธีโอดอร์ทำหน้ามึนไปเลยทีเดียวเมื่อได้เห็นสะภาพของเด็กชายผู้รอดชีวิต
พอเดรโกเห็นอย่างนั้นก็เล่าเรื่องตอนที่เจอกันที่ตรอกไดแอกอนพร้อมกับใส่สีตีไข่อย่างเมามันจนซิกนัสที่นั่งอ่านหนังสืออยู่ข้างๆกันต้องกระทุ้งเอวเดรโก เดรโกจึงยอมเล่าแบบตามจริงแต่ก็แอบใส่ความไปอีกนิดหน่อยพอให้ซิกนัสไม่ว่าเขา
เมื่อได้ฟังเรื่องทั้งหมด ธีโอดอร์ก็บอกว่าจะช่วยสอนแฮร์รี่ในเรื่องการเรียนและมารยาทด้วยอีกคน ทำเอาแฮร์รี่นั่งน้ำตาซึมกันเลยทีเดียว ทำเอาทุกคนต้องมานั่งปลอบกัน ส่วนเดรโกเดินออกไปเหมาขนมจากรถเข็นมาทั้งหมดอย่างละ 2 ชิ้นมาให้
เด็กๆนั่งคุยกันอย่างสนุกสนานถึงสถานีรถไฟที่ฮอกส์มี้ด เมื่อเดินออกมาแล้วเบลสกับแครบและกอยล์ก็เดินมาสมทบก่อนจะได้แนะนำตัวกับแฮร์รี่และเดินคุยกันเหมือนสนิทกันมาแต่ชาติปางก่อนอย่างไงอย่างงั้น
“ปีหนึ่งมาทางนี้!!!” เสียงตะโกนเรียกนักเรียนปีหนึ่งของแฮกริดดังทะลุมาถึงพวกเขา ทั้งหมดจึงเดินไปตามเสียงที่ได้ยินก่อนที่แฮกริดจะเดินนำไปทางทะเลสาปก่อนจะพูดว่า
“รำละไม่เกิน 4 คนนะ!!!”
เมื่อได้ยินอย่างนั้น แฮร์รี่ เดรโก ซิกนัส และธีโอดอร์ก็ลงเรื่องเดียวกันทันที ส่วนเบลสลงไปนั่งกับแครบและกอยล์แล้ว
พอนั่งเรื่อจนสุดทางทุกคนก็ต้องปีนหน้าผาขึ้นไปกันอย่างทุลักทุเล แล้วถึงจะได้เดินไปหยุดอยู่หน้าประตูห้องโถงกลางที่มีแม่มดชราใส่ชุดและหมวกทรงแหลมสีเขียวมรกตนาม ‘มิเนอร์ว่า มักกอนนากัล’ รองศาสตราจารย์ใหญ่ของฮอกวอตส์กำลังยืนรออยู่
“ปีหนึ่งครับศาสตราจารย์”
“ขอบใจแฮกริด เดี๋ยวฉันรับช่วงต่อเอง” ศาสตราจารย์วิชาแปลงร่างตอบกลับก่อนจะหันมาพูกับนักเรียนปีหนึ่งว่า
"ขอต้อนรับสู่ฮอกวอตส์ ในไม่กี่อึดใจเธอจะผ่นประตูนี้ไปพบเพื่อนร่วมขึ้น แต่ก่อนที่เธอจะนั่งประจำที่ เธอจะผ่นการคัดสรรเข้าบ้านก่อน ซึ่งมีกริฟฟินดอร์ ฮัฟเฟิลพัฟ เรเวนคลอ และสลิธีริน ขณะอยู่ที่นี่ บ้านเธอจะเปรียบเสมือนครอบครัวเธอ ชัยชนะจะทำแต้มให้บ้านเธอ ถ้าหากละเมิดกฎบ้านเธอจะต้องเสียแต้ม เมื่อถึงปลายเทอมบ้านที่มีคะแนนสูงสุดจะได้รับถ้วยรางวัลบ้านดีเด่น หวังว่าทุกคนคงเข้าใจนะ พิธีคัดสรรบ้านจะเริ่มต้นในไม่ช้านี้ เอาละตามฉันมา "
นักเรียนปีหนึ่งรีบเดินตามศาสตราจารย์มักกอนนากัลไปในห้องโถงโดยการเดินเรียงแถวตอนลึก
ซิกนัสได้ยินเสียงของเฮอร์ไมโอนี่ เกรนเจอร์กำลังอธิบายเกี่ยวกับเพดานเวทมนตร์ก่อนที่ทุกคนจะมายืนเรียงหน้ากระดานอยู่หน้าเก้าอี้ตัวสูงที่มีหมวกเก่าๆที่น่าจับเอาไปซักให้สะอาดก่อนนำมาใส่วางไว้หน้าโต๊ะศาสตราจารย์
“เมื่อฉันขานชื่อผู้ใดจงก้าวออกมา” หลังจากนั้งศาสตราจารย์มักกอนนากัลก็ขายชื่อนักเรียนออกมาจนถึงชื่อคู่แฝกเลือดบริสุทธิ์ชื่อดัง
“มัลฟอย, เดรโก” เมื่อเดรโกเดินออกไปนั่งบนเก้าอี้ื ไม่ทันที่หมวกจะแตะผมก็ตะโกนขึ้นมาทันทีว่า
“สลิธีริน!” เดรโกยิ้มอย่างพอใจก่อนจะหันมาส่งสายตาเป็นกำลังใจให้เพื่อนและน้องชายของตนก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะ
“มัลฟอย, ซิกนัส” เมื่อศาสตราจารขานชื่อของแฝดคนน้องขึ้น ยังไม่ทันทีซิกนัสจะขยับหมวกคัดสรรก็รีบตะโกนขึ้นว่า
“สลิธีริน!!!” …
ทุกคนหันมามองกลุ่มของเด็กปีหนึ่งที่ยังอยู่หน้าห้องโถงอย่างอึ้งๆไม่เว้นแม้แต่เหล่าศาสตราจารย์ทั้งหลายที่ทำหน้าแปลกๆออกมาทันทีที่ได้ยิน ทุกคนพากันคิดอย่างพร้อมเพรียงว่า
‘ไม่เห็นเคยได้ยินเลยว่ามีเรื่องแบบนี้ด้วย’
ซิกนัสเดินไม่นั่งข้างๆพี่ชายฝาแฝดของตนเงียบๆแต่เป็นเป้าสายตาของนักเรียนทุกชั้นปี
ไม่นานศาสตราจารย์มักกอนนากัลก็ทำหน้าที่ต่อ ทุกคนจึงละความสนใจจากร่างเล็กของนายน้อยมัลฟอยไปที่การคัดสรรแทน
“พอตเตอร์, แฮร์รี่” นักเรียนที่ได้ยินชื่อของเด็กชายผู้รอดชีวิตก็อุทานออกมากันเสียงดังจนศาสตราจารย์วิชาแปลงร่างกระแอมออกมาจึงเงียบกันไป
เมื่อแฮร์รี่สวมหมวกคัดสรรแล้ว หนึ่งสิ่งของหนึ่งเด็กชายก็คุยกันซักพักก่อนหมวกจะตะโกนขึ้นว่า
“สลิธีริน!!” ทำเอาทุกคนเงียบไปแปปนึงก่อนนักเรียนบ้านงูจะปรมมือเสียงดังแล้วหันไปเย้ยบ้านอื่นๆว่าปีนี้บ้านงูมีนักเรียนเจ๋งๆมาอยู่ในบ้านหลายคนเลยทีเดียว
หลังจากคัดสรรเสร็จแล้ว ปรากฎว่ากลุ่มเพื่อนของเดรโกและซิกนัสได้อยู่สลิธีรินทุกคน จึงนั่งกินอาหารกันอย่างมีความสุข เมื่อทานอาหารเสร็จแล้วก็เป็นคิวของของหวาน ก่อนที่ดัมเบิลดอร์จะปล่อยให้นักเรียนกลับหอก็ร้องเพลงประจำโรงเรียนกันก่อนแบบตามใจฉันอย่างที่ไม่เห็นมีความสามัคคีใดๆเลยทีเดียว
.
.
.
.
.
///////
มาแล้วค่ะ Q w Q
เรียนหนักไม่ไหว อยากกินขนม ฮึก T__T
นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ
ดี