ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    Catch The STAR✩ ชมรมรักกระชากดาวป๊อป

    ลำดับตอนที่ #5 : ✩ 3 ✩ คนใจดี

    • เนื้อหานิยายตอนนี้เปิดให้อ่าน
    • 52
      9
      16 เม.ย. 67

     

     ✩ 3 ✩ 

    คนใจดี

     

             

     


     

    แค่ครั้งนี้ครั้งเดียวเท่านั้นแหละ

     

    “ รุ่นพี่คะ! ”

     

    ฉันตะโกนโพล่งเรียกรุ่นพี่ยูสึกาโนะเสียงดัง เขาหันมาช้าๆและเมื่อเห็นว่าฉันยังไม่ออกจากห้องชมรมไป เขาก็ทำสีหน้าแปลกใจ ผิดกับเมื่อกี้ที่ทำหน้าเครียด

     

    “ ยังไม่กลับอีกเหรอ ” รุ่นพี่ยิ้มนิดๆก่อนจะหันหลังกลับมาทั้งตัว ฉันก็เลยเดินเข้าไปหาเขา

     

              “ ถ้ากลับก็คงไม่มายืนอยู่แบบนี้หรอกค่ะ ”

     

              “ แล้วทำไมถึงยังยืนอยู่แบบนี้ ”

     

              “ เอ่อ..ก็..ไม่รีบน่ะค่ะ ” ฉันหาข้ออ้างแทบไม่ทัน แต่กลับดูเป็นข้ออ้างที่ไม่เนียนเอาซะเลย=o=;

     

              “ ไม่รีบก็มาช่วยรดน้ำต้นไม้ ” พูดจบก็เอื้อมไปหยิบบัวรดน้ำสีชมพูจากตู้เก็บของแล้วยื่นมาทางฉัน ตั้งใจว่าจะคุยกับเขาสักนิดนึงเห็นว่าดูเครียดๆ ไม่ใช่จะมารดน้ำต้นไม้เป็นเพื่อนเขาสักหน่อย..

     

              แต่ช่างเถอะ ยังไงฉันก็ไม่ได้รีบอย่างที่อ้างรุ่นพี่ไปนั่นแหละ ไม่ต้องรีบไปเอาเมล็ดพันธุ์ที่ร้านของอุซางิซังแล้วด้วย เพราะเขาไม่อยู่

     

              ฉันไม่ได้ตอบอะไร แต่ก็รับบัวรดน้ำสีหวานแหววมาถือไว้ ก่อนที่จะเดินตามหลังรุ่นพี่ยูสึกาโนะไปติดๆ เขาพามาทางหลังห้องชมรม เป็นสวนดอกพิงค์มอส(ดอกชิบะซากุระ/Shibasakura)ที่บานสะพรั่งอย่างน่ารัก

     

              เพิ่งเคยเห็นดอกพิงค์มอสอยู่ในสวนเล็กๆแบบนี้นะ ปกติจะคุ้นเคยกับตอนที่มันอยู่ในทุ่งใหญ่ๆ

     

              “ มาเติมน้ำทางนี้สิ ” รุ่นพี่เรียกฉันที่ยืนจ้องดอกไม้อยู่ชั่วครู่ ฉันเดินไปหาแล้วยื่นบัวรดน้ำไปให้เขาที่กำลังเติมน้ำอยู่

     

              “ ทำแบบนี้ทุกวันเลยเหรอคะ ”

     

              “ อือ ถ้าไม่ทำมันก็ตายน่ะสิ ” นั่นสิเนอะ ฉันก็ถามไปได้ รุ่นพี่ยูสึกาโนะเติมน้ำเสร็จก็ยื่นบัวรดน้ำคืนกลับมาให้ฉัน แล้วเดินไปทางสวนพิงค์มอส น..หนักเหมือนกันแฮะพอได้มาถือจริงๆ น้ำมันหนักขนาดนี้เลยเหรอเนี่ย=[]= <<(ไม่เคยใช้บัวรดน้ำ)

     

              ฉันเดินตามต้อยๆไปอย่างทุลักทุเลเพราะหนัก มันหนักจริงๆนะ รุ่นพี่เล่นใส่น้ำซะเต็มเลย กล้ามแขนฉันจะขึ้นเป็นมัดๆอยู่แล้ว และเมื่อเขาเห็นว่าฉันเดินมาไม่ถึงสักทีก็หัวเราะคิกคักออกมา

     

              “ ฮ่าๆๆ หนักล่ะสิ ท่าเธอตอนนี้เหมือนคุณยายแก่ๆเลย ” เขาหัวเราะเยาะฉันอีกแล้ว หึ่ม! อุส่าห์มาช่วยทั้งที มาหัวเราะเยาะแบบนี้เดี๋ยวก็เอาบัวรดน้ำหนักๆนี่ฟาดหน้าหล่อๆนั่นให้หรอก- -***

     

              “ ตั้งใจแกล้งเหรอคะ ” พูดแล้วทำหน้ามุ่ยใส่ จนเขาเดินมาหยิบไปถือเองแล้วยื่นอันของตัวเองที่เบาหวิวมาให้ฉันถือแทน นี่เขาตั้งใจจะแกล้งฉันจริงๆนะเนี่ย..

     

              “ ก็เธอชอบทำหน้าบูดเหมือนปลาหมึกยักษ์เวลาไม่พอใจนี่ ”

     

              “ แล้วเวลาโดนแกล้ง ใครเขาจะยิ้มออกบ้างล่ะ ” ฉันพ่นลมออกจมูกแรงๆ เบื่อคนขี้แกล้งจริง แล้วปลาหมึกยักษ์มันมีหน้าตาด้วยเหรอ หรือเขาหมายถึงปลาหมึกยักษ์ในการ์ตูนที่ทำปากจู๋อะไรแบบนั้นน่ะ-^-

     

              ฉันค่อยๆรดน้ำใส่ดอกพิงค์มอสสีชมพูหลากหลายโทน ทั้งสีชมพูบานเย็นและชมพูอ่อนเหมือนดอกซากุระ พวกมันก็ขยับอย่างน่ารักตอนที่น้ำจากบัวรดน้ำไปกระทบ

     

              แปลกจัง..รู้สึกใจเย็นลงยังไงก็ไม่รู้ เหมือนกับว่าได้ทำให้สิ่งมีชีวิตที่เคลื่อนไหวเองไม่ได้ ให้มีชีวิตชีวาขึ้นอย่างนั้นเลย ความรู้สึกแบบนี้หรือเปล่านะที่อุซางิซังรู้สึกน่ะ

     

              “ ว่าแต่..รุ่นพี่เป็นอะไรไหม ” ฉันเข้าเรื่องที่ตัวเองอยากจะคุย หลังจากที่คุยแต่เรื่องไม่เป็นเรื่องมาหลายนาที

     

              “ หืม..? ”

     

              “ เรื่องตอนประชุมเมื่อกี้ไง ”

     

              “ ที่ไม่ออกไปจากห้องสักทีก็เพราะจะคุยกับฉันเรื่องนี้สินะ ”

     

              “ ไม่ใช่สักหน่อย/// ” ฉันทำปากแข็งใส่คนรู้ทัน รุ่นพี่ไม่ได้เงยหน้าขึ้นมามอง แต่ว่าก้มลงรดน้ำด้วยสีหน้ายิ้มแย้ม

     

              “ ไม่ได้เป็นอะไรนี่ ” รุ่นพี่ยักไหล่ “ หัวเสียนิดหน่อยก็แค่นั้น ”

     

              “ เพราะฉันใช่ไหมคะ ”

     

              “ ... ”

     

              “ ขอโทษด้วยค่ะ ” ฉันโค้งใส่รุ่นพี่ เขาเงยหน้าขึ้นมองฉันนิ่งๆก่อนจะพูดต่อ

     

              “ ขอโทษเป็นด้วยแฮะ คนหัวดื้ออย่างเธอ ” คนตัวสูงยิ้มอย่างพอใจ แหนะ! ขอโทษแล้วยังจะมากวนประสาทฉันอีก “ เธอไม่ได้ทำผิดร้ายแรงขนาดนั้น ”

     

              “ แต่ร้ายแรงพอที่จะทำให้รุ่นพี่โทอิกะอารมณ์เสียนี่คะ ”

     

              “ อย่าใส่ใจเลย ” เขาพูดพลางถอนหายใจ “ ยัยนั่นก็เป็นแบบนั้นแหละ ”

     

              “ เหมือนรุ่นพี่เขาไม่ชอบฉัน ”

     

              “ ผู้หญิงบางคนก็ค่อยชอบใจนักที่ต้องอยู่ใกล้กับคนที่สวยกว่านะ ” ฉันเงยหน้าขึ้นมาจากดอกไม้มามองเขาที่เพิ่งจะพูดประโยคแปลกๆออกมา ฉันไม่ได้ฟังผิดว่าเขาชมฉันใช่ไหม..

     

              รุ่นพี่เหมือนเพิ่งจะนึกได้ว่าตัวเองพูดอะไรออกมา เขาเงยหน้ามามองฉันเช่นกัน แต่ก็แค่แปปเดียวก็รีบหันไปมองนกมองไม้แล้วพูดแก้ต่าง

     

              “ ต..แต่ในความเป็นเพื่อนแล้วยัยนั่นก็นิสัยดีอยู่ในระดับนึงนั่นแหละ ” เขาเดินปรี่กลับเข้าไปในห้องชมรมอย่างไว ทิ้งให้ฉันยืนงงอยู่ท่ามกลางดอกไม้สีชมพู รุ่นพี่เขารดน้ำเสร็จตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย เดินไปไม่รอฉันเลย-0-

     

              ฉันรีบเดินตามเข้ามาในห้องชมรม เอาบัวรดน้ำกลับเข้าไปเก็บในตู้ แล้วเดินไปหยิบกระเป๋านักเรียนมาเตรียมจะกลับบ้าน รุ่นพี่ที่ยืนรออยู่ก่อนแล้วก็พูดขึ้นมา

     

              “ แต่ถ้าฉันเห็นว่ามันไม่สมเหตุสมผลฉันก็ต้องเตือน ”

     

              “ ค่ะ.. ” อย่างนี้นี่เอง..เขารู้ว่าตอนประชุมโทอิกะว่าฉันแรงเกินและโมโหเกินไป เขาก็เลยว่าเธอจนทำให้เธอโมโหหนักกว่าเดิมแบบนั้น

     

              ฉันเดินเรื่อยๆข้างรุ่นพี่ยูสึกาโนะ มันก็ช่วยไม่ได้ล่ะนะ ออกจากห้องชมรมพร้อมกันแถมยังจะเดินออกจากโรงเรียนเหมือนกันอีก จะเดินไปคนละทางกับเขามันก็กระไรอยู่ ระหว่างที่เดินเราก็ไม่ได้คุยอะไรกันมาก และตอนนี้ก็ค่อนข้างเย็นแล้ว เด็กนักเรียนก็ทยอยกลับบ้านไปเกือบหมดแล้วด้วย จะมีก็แต่คนที่ทำกิจกรรมชมรมบางคนที่ยังไม่กลับ ส่วนมากจะเป็นชมรมกีฬาต่างๆนั่นแหละ ต้องซ้อมจนมือค่ำแทบทุกวัน

     

              ดีแล้วล่ะ ถ้าเป็นตอนที่คนยังชุกชุมกันอยู่ล่ะก็ โดนเอาไปเมาท์แน่ๆว่าเดทกับรุ่นพี่ยูสึกาโนะน่ะ..

     

              เมื่อเดินมาถึงหน้าประตูโรงเรียนแล้ว จู่ๆร่างสูงโปร่งที่เดินด้วยกันมาตลอดก็หยุดเดินซะดื้อๆ

     

              “ ต้องเดินไปส่งไหม ” เขาถามห้วนๆ

     

              “ ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เดี๋ยวต้องแวะไปเอาของนิดหน่อย ” จริงๆร้านของอุซางิก็เป็นทางผ่านของบ้านฉันน่ะนะ แต่เขาต้องไปส่งฉันตั้งครั้งนึงแล้ว..

     

              “ ก็นิดหน่อยเองไม่ใช่หรือไง.. ”

     

              “ ... ”

     

              “ ปกติตอนกลับบ้านก็มีพวกผู้ชายเข้ามายุ่งแบบที่โรงเรียนไหม ”

     

              “ ก็มีค่ะ ” ก็มีเป็นประจำค่ะT^T เส้นทางก่อนถึงบ้านฉันมีร้านอาหาร คาเฟ่ บลาๆเยอะ นักเรียนทั้งโรงเรียนชินจูกุและโรงเรียนอื่นก็เลยเยอะ พวกผู้ชายหน้าม่อก็เยอะด้วย

     

              “ เหอะ ”

     

              “ อะไรคะ ” ฉันมองคนทำเสียงเบื่อหน่ายอย่างไม่เข้าใจ

     

              “ ไม่รำคาญบ้างเหรอ ”

     

              “ ชินแล้วค่ะ ” ถ้าสาวๆมาได้ยินคงจะอยากตบล้างน้ำฉันน่าดู แต่ฉันก็พูดตามตรงนี่ อยู่กับเขาแล้วพูดตรงๆก็คงไม่เป็นไรหรอกมั้ง (แต่ที่ผ่านมาเธอปากแข็งใส่เขานะ!- -*)

     

              “ก็หมายความว่ารำคาญแต่ชิน.. ” เขาพูดอะไรของเขานะ..

     

              “ ... ”

     

              “ เดี๋ยวเดินไปส่ง ”

     

              “ คะ..?! ” ฉันหันขวับไปอย่างไวจนคอแทบเคล็ด รุ่นพี่ไม่สนใจที่ฉันเหวอจนเสียงหลงแบบนี้ แต่กลับเดินนำฉันไปเฉยเลย ส่วนฉันน่ะเหรอ..ทำไงได้ล่ะก็ต้องเดินตามไปน่ะสิ นี่ฉันทำให้เขาต้องลำบากไปส่งฉันอีกแล้วใช่ไหม ไม่สิก็รุ่นพี่อาสาจะทำเองนี่ แต่ว่าก็ไม่เห็นต้องมาใยดีกับฉันเลยนี่นา

     

              อะไรของเขานะ..

     

     

     

     

              วันเสาร์สุดสัปดาห์

              12.00 PM.

     

              “ เธอต้องจับรุ่นพี่เขามาให้ได้! ” ฉันทำตาปรือง่วงๆใส่ยูกินะที่พูดคำนี้ตั้งแต่เช้าจนเลิกเรียน วันนี้วันเสาร์เลยมีเรียนแค่ครึ่งวัน แต่ฉันต้องไปห้องชมรมต่อเพราะวันนี้มีนัดปลูกดอกไม้

     

              “ ง่วงจังเลย อยากกลับบ้านแล้ววว~ ”

     

              “ เดี๋ยวเถอะ ทำเมินคำพูดของฉันเหรอ- -** ” ยูกินะหน้าบูดเมื่อฉันทำเฉยใส่เธอ ก็เธอเล่นกล่อมประสาทฉันด้วยคำเดิมๆตั้งแต่เช้าแล้ว ฉันด่ายัยนั่นไปเป็นชุดก็ยังไม่เลิกพูดสักที

     

              “ แต่ฉันก็เห็นด้วยกับยูกินะจังน้า~ รุ่นพี่เขาใจดีออก ” แฮมินที่กำลังเก็บของเข้ากระเป๋าหันมาร่วมวงสนทนาด้วยสีหน้าเคลิบเคลิ้ม พวกนี้นี่เห็นคนหน้าตาดีหน่อยเป็นไม่ได้-o-

     

              “ จริงด้วย! อุส่าห์ไปส่งพวกเราเนอะๆ ผู้ชายแบบนี้หาไม่ได้ง่ายๆตามข้างถนนนะ ” คาโอริก็อีกคน ทำไมพวกนี้ไม่จีบเขาซะเองเล่า-^-

     

              “ ไม่ล่ะ อย่าพูดไร้สาระน่า ” ฉันลุกขึ้นเตรียมจะไปห้องชมรม เดี๋ยวไปสายยัยโทอิกะก็กินหัวฉันอีก

     

              “ ไร้สาระที่ไหนกัน เรื่องแบบนี้ไม่มีทางไร้สาระ! ” ยัยผมสั้นที่เหมือนจะงอนๆฉันบ่นเป็นคุณป้าแก่ๆ ฉันเลยขยี้ผมเธอจนเป็นทรงแอฟโฟร

     

              “ ทำหน้ามู่อยู่นั่นแหละ ”

     

              “ ไม่ต้องมาแตะฉันเลย=o= ”

     

              “ ฉันจะไปกินชาบูต่อ ใครจะไปบ้าง ”

     

              “ ฉันๆๆ*o* ”

     

              “ ฉันจะไปด้วย ”

     

              “ เห..ฮัจจี้ก็ไปด้วยแฮะ งั้นฉันไปอีกคนแล้วกัน ” ฉันยืนมองพวกเพื่อนๆนัดแนะจะไปกินชาบูกันต่อ ฮือ..ส่วนฉันต้องไปห้องชมรม นั่งพรวนดินอย่างอนาถา;o;

     

              “ โอโตเมะจังว่าไง ไปด้วยกันเถอะ ” คาโอริหันมาชวนฉันที่ไม่ได้ออกเสียงอยู่คนเดียว ฉันอยากไปบ้างจัง..

     

              “ ต้องไปห้องชมรมน่ะ ”

     

              “ ฮั่นแน่~ ”

     

              โป๊ก!!

     

              “ โอ๊ยยย เจ็บนะT^T ” ยูกินะร้องโอดโอยทันทีเมื่อฉันใช้กำปั้นทุบหัวยัยนั่นไปทีนึง โทษฐานที่ล้อฉัน- -/

     

              “ จะไปปลูกต้นรักกับคุณประธานชมรมเหรอ รีบไปเลยนะ ไม่ต้องห่วงพวกเรา~ ”

     

              “ อยากโดนอีกคนไหม ฉันจะทุบให้ดั้งหักจนต้องบินกลับไปรีแพร์ที่เกาหลีเลย ” ชูกำปั้นขึ้นมาแบบนักมวย จนยัยแฮมินที่ล้อฉันอีกคนรีบหลบหลังคาโอริ

     

              “ ก..กลัวแล้วจ้า ”

     

              “ ไปละ กินเผื่อฉันด้วย ”

     

              “ บ้ายบายยยยย~ ”

     

     

             

              ฉันลาจากพวกเพื่อนๆมาอย่างเศร้าหมอง ฮือออ ชาบูของฉันไว้เจอกันวันหลังนะToT แต่ตอนนี้ต้องรีบบึ่งไปห้องชมรมก่อนเพราะเลยเวลานัดมาสิบกว่านาทีแล้ว วิ่งๆๆ~

     

              มาถึงห้องชมรมแล้ว คนอื่นๆก็เริ่มเตรียมกระถางเตรียมเมล็ดมากำลังจะเริ่มปลูกแล้ว เอาล่ะ..ฉันก็เหมือนกัน ต้องเดินไปหยิบกระถางตรงนั้นสินะ..

     

              ระหว่างที่ฉันจะเดินไปหยิบกระถาง ก็มาโป๊ะเช๊ะกับรุ่นพี่โทอิกะที่ยืนอยู่แถวนั้น พอยัยนั่นเห็นว่าฉ้นมาช้าไปเกือบสิบห้านาที ก็เดินตรงมาทางนี้ทันที ฉันพอจะรู้ชะตากรรมของตัวเองแล้วล่ะ ว่าจะโดนยัยนั่นเฉ่งหัวในอีก ห้า..สี่..สาม..สอง..

     

              “ มาแล้วเหรอ ไปนั่งทำตรงโต๊ะว่างๆตรงนั้นก็ได้ ” จู่ๆรุ่นพี่ยูสึกาโนะก็โผล่เข้ามาขัดจังหวะนรกก่อนอย่างหวุดหวิด ฉันเห็นโทอิกะทำท่าฟึดฟัดอย่างไม่พอใจแล้วเดินไปทางอื่นทันที

     

              “ ค่ะ.. ” ฉันรอดตายY-Y

     

     

             

              ฉันเทดินจากถุงใส่กระถางอย่างละเมียดละไมแต่ก็เผลอทำหกเลอะเทอะอยู่ดี อ๊ากกก ทำไงดีเนี่ย หยิบๆใส่กระถางตัวเองก็น่าจะได้ล่ะมั้ง

     

              คิดอย่างนั้นเสร็จก็เอามือตัวเองโกยดินแล้วเอาไปใส่ในกระถางของตัวเองซะเลย แต่ก็ไม่วายที่ดินจะกระเด็นกระดอนไปคนละทิศ ซ้ำยังโชคร้ายที่มันกระเด็นไปโดนคนบางคนด้วยสิเนี่ย..

     

              “ นี่! ระวังหน่อย ทำเป็นไหมเนี่ย ” แวดเสียงดังเกิน85เดซิเบล โทอิกะมองฉันด้วยสายตาไม่พอใจ

             

              “ ขอโทษค่ะรุ่นพี่ ” ฉันขอโทษเธอไปตามนั้น แต่เธอก็เดินเข้ามาดูผลงานอันเละเทะของฉัน-_-

     

              “ อย่างเธอน่ะไปเรียนทำขนม อบเค้กโน่น เป็นเจ้าหญิงของโรงเรียนนี้ไม่ใช่เหรอ มาทำอะไรแบบนี้คงไม่เหมาะกับเธอหรอกมั้ง ” ตรรกะอะไรของยัยนี่เนี่ย ก็เห็นอยู่ทนโท่ว่าฉันทำได้เละเทะขนาดไหน แล้วจะให้ฉันไปทำขนมมีหวังครัวพังกันพอดี..

     

              ฉันทำเฉยใส่ยัยจอมมารขี้บ่น ตอบโต้ไปก็คงไร้ประโยชน์ล่ะมั้ง เถียงกับคนพรรค์นี้ให้ฉันไปคุยกับน้องหมาดีกว่า-^-

     

              “ เอ๊ะ!? นี่มันอะไร ” จู่ๆเธอก็หยิบถุงเมล็ดพันธุ์ที่ฉันเอามาไปดูสักพัก แล้วก็พูดเสียงดังยิ่งกว่าเดิม “ เธอบ้าหรือเปล่า เอาเมล็ดดอกคิคุมาปลูกเนี่ยนะ! ”

     

              คนอื่นในชมรมเริ่มหันมามองเหตุการณ์เดิมๆ โทอิกะวางถุงเมล็ดนั่นลงบนโต๊ะอย่างแรง เดี๋ยวก่อนนะ..เธอมาว่าฉันทำไมอีกเนี่ย

     

              “ ทำไมเหรอคะ ” ฉันพยายามทำน้ำเสียงให้เป็นปกติที่สุดแบบไม่มีการใส่อารมณ์ลงไป แต่คนตรงหน้าฉันกลับตรงกันข้ามเลย

     

              “ มันปลูกขึ้นฤดูใบไม้ร่วงย่ะ! ”

     

              ต..ตายจริง ฉันลืมคิดเรื่องนี้ไปซะสนิทเลย ตอนนั้นมัวแต่หาดอกไม้ที่สวยๆความหมายดีๆแต่กลับลืมนึกถึงข้อนี้ไปได้ โอ๊ยยย ฉันนี้หาเรื่องให้โดนยัยนี่ด่าได้ตลอดเลยอะ..

     

              “ ฉันขอโทษค่ะ ไม่ทันคิด.. ”

     

              “ ถามจริงเถอะ เรื่องแค่นี้ก็ยังไม่รู้แล้วจะอยู่ชมรมนี้ต่อไปได้เหรอ! ” โทอิกะยังด่าฉันไม่เลิก

     

              “ ... ” ฉันเงียบไม่โต้ตอบอะไรกลับไป เพราะฉันผิดจริง แต่อีกอย่างที่ทำให้ฉันเงียบก็คือฉันกำลังคิดว่าตัวเองผิดขนาดนั้นเลยงั้นเหรอ ทำไมเธอถึงว่าฉันอย่างกับฉันไปเหยียบหมาเธอตาย

     

              “ อย่างเธอมันไม่เหมาะกับอะไรแบบนี้จริงๆ ไม่ใช่ว่าเข้าชมรมนี้เพราะอยากอยู่ใกล้ยูสึกาโนะคุงเหรอ ”

     

              “ ม..ไม่ใช่สักหน่อย ”

     

              “ เหอะ อย่ามาพูดเลย คำว่า‘ดาว’ที่ประดับบนหน้าผากของเธอนี่มันไม่ได้ทำให้เธอฉลาดขึ้นเลยสินะ ”

     

              “ โทอิกะ พอได้แล้ว ” เสียงแข็งของคนคนเดิมดังขึ้นอีกครั้ง รุ่นพี่ยูสึกาโนะเดินมาทางฉัน เขาอีกแล้วเหรอ..

              “ ยูสึกาโนะคุง นายดูยัยนี่เข้าสิ เรื่องเบสิกขนาดนี้ยังไม่รู้ นายคิดดูดีๆนะถ้ายังอยากจะเก็บเด็กนี่ไว้ในชมรมต่อไปน่ะ ”

     

              “ แต่เธอไปว่าเขาแรงเกินไปนะ พูดดีๆก็ได้ ”

     

              “ นายยังจะปกป้องอีกเหรอ ยัยนี่ไม่รู้อะไรเลยสักอย่าง ไม่เหมาะกับชมรมนี้เลยสักนิด! ”

     

              “ มันไม่ได้เกี่ยวกับว่ารู้หรือไม่รู้ แต่มันอยู่ที่ว่าชอบและอยากทำหรือเปล่า ”

     

              “ นายไม่เคยพูดว่ายัยนี่ผิดเลยสักครั้งนะ ยูสึกาโนะ ”

     

              “ ฉันไม่เคยบอกว่ายานากิสะเขาไม่ผิดนะ แต่เธอน่ะพูดแรงเกินไปจนกลายเป็นว่าตัวเองผิดเต็มๆ ”

     

              “ สุดท้ายนายก็เข้าข้างอีกตามเคย! ” โทอิกะตะโกนใส่หน้ารุ่นพี่ ก่อนจะเดินกระทืบเท้าไปทางสวนหลังห้องชมรม ฉันแอบเห็นว่ายัยนั่นร้องไห้..

     

              ฉากประชันอารมณ์จบลงอย่างเดือดพล่าน ห้องชมรมเงียบกริบ มีเพียงแค่เสียงถอนหายใจอย่างเหนื่อยล้าของรุ่นพี่ยูสึกาโนะ

     

              “ ใครปลูกเสร็จแล้วก็รดน้ำมัน แล้วก็กลับได้เลยนะ ต่อจากนี้ก็ดูแลมันด้วย ช่วงหมดฤดูกาลจะมาประเมินกัน ” รุ่นพี่ประกาศบอกคนอื่นๆในชมรมที่กำลังตกอยู่ในสภาวะตะลึง “ ส่วนเธอ.. ”

     

              รุ่นพี่ยูสึกาโนะหันมาทางฉันที่ยืนสตันต์อยู่หน้ากระถางตัวเองที่ไม่รู้ว่าจะทำยังไงกับมันต่อดี จะปลูกก็ไม่ได้แล้ว

     

              “ ช่วยเพื่อนคนอื่นทำไปก่อน แล้วค่อยไปหาซื้อเมล็ดใหม่ที่ตรงฤดูกาลมาปลูกนะ ” เขาพูดกับฉันเสร็จก็เดินไปก้มๆเงยๆแถวตู้เก็บของ

     

              รู้สึกแย่กับคำพูดของโทอิกะจังเลย มันทำให้ฉันฉุกคิดขึ้นมาเลยว่าตัวเองอาจจะไม่เหมาะกับชมรมนี้จริงๆ แต่ฉันก็ไม่ได้ตั้งใจสักหน่อยนี่..

     

              เฮ้อออ..เรื่องนั้นเอาไว้ก่อนแล้วกัน ไปช่วยคนอื่นๆทำก่อนดีกว่า._.

     

     

              1.40 PM.

     

              “ ขอบใจน้าโอโตเมะจัง ช่วยฉันได้มากเลย>_< ”

     

              “ เธอก็ช่วยฉันเหมือนกันเฟ้ย ขอบใจนะสาวน้อย ”

     

              “ เรื่องรุ่นพี่โทอิกะน่ะ ไม่ต้องคิดมากนะ ”

     

              “ ค่ะ.. ” ฉันพยักหน้ารับแล้วยิ้มบางๆอย่างเนือยๆ พวกผู้ชายคุยกับฉันนิดหน่อยแล้วก็พากันออกไป ก็ยังดีนะที่รู้ว่าเวลานี้ไม่ควรจะมาตอแยกับฉันมากมาย

     

              เอาล่ะ ฉันก็กลับบ้างดีกว่า อยากกลับไปนอนแล้ว ไม่มีอารมณ์จะไปเที่ยวที่ไหนต่อเลย..

     

              “ ยานากิสะ ”

     

              “ คะ..? ” ฉันขานรับรุ่นพี่ที่วิ่งถือกระเป๋าตามออกมาแล้วหยุดรอเขาล็อกประตูห้องชมรมสักพัก เมื่อล็อกเสร็จเขาจึงพูดต่อ

     

              “ จะกลับเลยเหรอ? ”

     

              “ คงงั้นแหละค่ะ ” ฉันพูดด้วยน้ำเสียงเอื่อยเฉื่อย “ มีอะไรหรือเปล่าคะ? ”

     

              “ เธอโอเคนะ? ”

     

              “ หืม ” ถามกันไปถามกันมาแฮะ คราวนั้นฉันถามเขา ส่วนคราวนี้เขาเป็นฝ่ายถามฉันแทน “ ฉันไม่ได้เป็นอะไรค่ะ ”

     

              “ สีหน้าเธอดูไม่จืดเลย ” จนตอนนี้เขาก็ยังใช้คำพูดที่ทำให้รู้สึกเอิ่มสินะ-_-

     

              ช่างเถอะ อย่างน้อยรุ่นพี่เขาก็ยังถามไถ่ฉันล่ะนะ

     

              “ โดนแบบนั้น ใครๆก็เป็นแบบนี้ทั้งนั้นแหละค่ะ ” พูดเสร็จก็ปั้นหน้ายิ้มอย่างฝืนๆ “ กลับก่อนนะคะ ”

     

              ฉันโค้งให้รุ่นพี่ยูสึกาโนะก่อน แล้วหันหลังเดินต่อทันที กลัวว่าถ้ายืนอยู่ตรงนั้นต่อ รุ่นพี่จะต้องลำบากไปส่งฉันอีกแน่ ถึงเขาจะชอบกวนประสาทเท้าฉัน แต่ฉันก็เกรงใจเขาเป็นนะ     

     

              “ จ..จะให้พาไปเลือกดอกไม้มาปลูกหรือเปล่าล่ะ ” ฉันหันกลับไปพบว่ารุ่นพี่กำลังมองไปทางอื่น แถมยังพูดด้วยสีหน้าที่แปลกๆ แถมยังแก้มเป็นสีชมพูระเรื่อ..

     

              “ ... ”

     

              “ ตอบสิ ”

     

              “ ว่างหรือไงคะ-o- ”

     

              “ เธอนี่! คนเขาเป็นห่วงยังจะมากวนประสาทอีก ” เขาทำปากงอและพูดเสียงดัง

     

              เมื่อกี้รุ่นพี่พูดว่าเป็นห่วงเหรอ..

     

              เมื่อเขาเห็นว่าฉันเงียบไปเพราะประโยคที่ตัวเองพูดเมื่อกี้ก็รีบพูดแก้อย่างไว

     

              “ ก็โดนว่าซะจนทำหน้าเป็นลูกหมาแบบนั้น ” ฉันมองอาการลุกลี้ลุกลนแปลกๆของรุ่นพี่แล้วแอบหัวเราะออกมาเบาๆ บ้าจริง..ไม่อยากเชื่อว่าคนอย่างเขาจะนึกถึงความรู้สึกฉันแบบนี้

     

              “ ฮิ~ ”

     

              “ หัวเราะทำไม ”

     

              “ เปล่าค่ะ ” ฉันกลั้นหัวเราะกับท่าทางแสนซึนของรุ่นพี่ “ แปลกใจนิดหน่อย ”

     

              ร่างสูงทำหน้าตาที่ขัดเขินเพราะตัวเองเพิ่งจะบอกไปว่าเป็นห่วงคนอย่างฉัน ซึ่งผิดลักษณะของเขามาก เขาก้าวเท้าเดินมาตรงหน้าฉัน แล้วพยายามทำสีหน้าให้เป็นปกติที่สุด

     

              “ จะไปได้หรือยัง ”

     

              “ ยังไม่ได้บอกว่าจะไปด้วยเลยนะ ” ฉันแกล้งพูดขัดเขา รุ่นพี่จึงหยุดชะงักแล้วด่าฉันไปทีนึง

     

              “ เด็กบ้านี่.. ”

     

              “ ฮ่ะๆๆ~ ”

     

              “ /// ”

     

              รู้สึกดีขึ้นกว่าทีแรกเลย..ไม่รู้ว่าเป็นเพราะได้หัวเราะแบบนี้ หรือเป็นเพราะคนสูงๆตรงหน้าฉันกันแน่..

     

              หรือไม่ก็เป็นเพราะคนสูงคนนี้ทำให้ฉันหัวเราะ..

     

              “ ยอมวันนึงก็ได้ ”

     

              “ ... ”

     

              “ จะไปด้วยดีๆ แบบไม่เกรงใจนะคะ ” ฉันยิ้มแฉ่งให้รุ่นพี่ที่ทำหน้าไม่ถูกอยู่ตอนนี้ แล้วเดินนำเขาไปก่อนเลย

     

              แต่ก็ได้ยินเสียงฝีเท้าคนซึนอย่างเขาเดินตามติดๆ   

        

          

     
     

    “ จะพาไปร้านที่ฉันซื้อประจำนะ ” ฉันพูดขึ้นระหว่างทางที่จะเดินไปที่ร้านของอุซางิซัง วันนี้เขาคงเปิดร้านแหละ จะเอาบัตเตอร์เค้กเจ้าดังไปฝากด้วย~

     

    “ ที่เธอไลน์ไปสั่งวันนั้นน่ะเหรอ ” รุ่นพี่ถามแบบไม่ต้องการคำตอบ “ สนิทกันถึงขนาดมีไลน์กันเลย? ”

     

              “ ฉันเอามาจากนามบัตรร้านเขาน่า ” ฉันพูดความจริง ก่อนที่จะพูดความจริงอีกอย่างนึงต่อ “ แต่ก็ค่อนข้างสนิทกับเขาแหละ บังเอิญว่าเคยทำกระถางร้านเขาแตก ”

     

              “ แล้วทำไมต้องซื้อเค้กนี่ไปให้ด้วยล่ะ ต่อคิวก็โคตรนาน- -** ” คนถามมาก ถามถึงการที่ฉันซื้อขนมติดไม้ติดมือไปด้วย อยากรู้เยอะจริงๆเลยเขาเนี่ย..

     

              “ ก็เขาน่าสงสาร อยู่ร้านคนเดียวเหงาๆ แล้วก็ซื้อไปเพราะรู้สึกผิดน่ะ ” ฉันอธิบายสั้นๆให้เขาฟัง จนตอนนี้เราก็เดินมาถึงร้านของอุซางิแล้ว ดีจังที่วันนี้เขาเปิดร้าน>o<

     

              กรุ๊ง กริ๊ง~

     

              “ โอโตเมะจัง~ ” อุซางิที่นั่งอ่านหนังสือพร้อมกับเปิดเพลงแจ๊สคลอไปด้วย หันมาทักทายฉันอย่างสดใสร่าเริงตามฉบับของเขา

     

              “ ไม่เจอกันตั้งเป็นอาทิตย์นะคะ ” ฉันยิ้มเบิกบานให้ พร้อมกับยื่นบัตเตอร์เค้กหอมกรุ่นไปทางเขา

     

              “ ฮืออT^T ถ้าไม่ได้เธอฉันคงไม่ได้กินขนมอร่อยๆแบบนี้ ขอบใจนะโอโตเมะจัง ” เขาเอามีเสยผมสีบลอนด์ทองที่ขับผิวขาวๆเป็นอย่างดี แล้วจึงรับขนมจากมือฉันไป

     

              “ ทักทายสิคะ ” กระซิบคนที่มาด้วยให้ทักทายอุซางิ เขาทำหน้านิ่งแต่ก็ยอมทำตามฉันแต่โดยดี

     

              “ สวัสดีครับ ” รุ่นพี่ยูสึกาโนะโค้งให้อุซางิซังที่อายุมากกว่า

     

              “ ครับ~ ผมอุซางินะ ” ยิ้มแย้มแล้วแนะนำตัวอย่างเฟรนด์ลี่

     

              “ ยูสึกาโนะ โคมุระ ” ตานี่นี่-[]- พูดห้วนชะมัดเลย

     

              “ จะมาเลือกเมล็ดพันธุ์น่ะค่ะ อยู่ทางไหนเหรอ ”

     

              “ อ๋อ..ดอกไม้สินะ อยู่ตรงชั้นสีขาวๆตรงนั้นน่ะ ตามสบายเลยนะ~ ” อุซางิชี้ไปที่ชั้นวางซองเมล็ดพันธุ์หลากหลายให้ ก่อนจะเดินไปทำงานในร้านต่อ ฉันจึงพารุ่นพี่ยูสึกาโนะมาเลือกดู แต่เขาก็พูดด้วยน้ำเสียงหงุดหงิดเล็กน้อย

     

              “ อะไรกัน เธอสนิทกับเขามากเลยนี่ ”

     

              “ ก็บอกว่าสนิทไงคะ ทำไมล่ะ-0- ”

     

              “ อายุห่างกันตั้งหลายปี ”

     

              “ อายุห่างกันแล้วสนิทกันไม่ได้เหรอ รุ่นพี่ก็อายุเยอะกว่าฉันนี่ ” ฉันพูดอธิบายคนขี้สงสัย รุ่นพี่ดูไม่ค่อยพอใจนัก  ไม่รู้ทำไมเหมือนกัน เขาอาจจะคิดว่าฉันดูไม่สนิทกับผู้ชายคนไหนเลย(ยกเว้นพวกมาฟุยุ โยชิดะและโจชิโร่ เพื่อนชายในห้องที่ไปแฮงค์เอาท์ด้วยกันบ่อยๆ) นอกจากเขาที่เริ่มคุยกันมากขึ้นแล้ว ก็มีอุซางิซังนี่แหละที่ค่อนข้างจะสนิทกับฉันเลย

     

              คงเพราะทั้งรุ่นพี่และอุซางิไม่ได้เข้าหาฉันโดยการจีบหรือปล่อยมุกเสี่ยวๆล่ะมั้ง..

     

              “ เธอนี่.. ”

     

              “ อะไรของรุ่นพี่คะ-o- ” ฉันทำหน้ามึนงงใส่เขา ก่อนจะเข้าเรื่องธุระของเรา “ ช่วยเลือกสิคะ พาฉันมาเลือกดอกไม้นะ ไม่ใช่มายืนบ่น ”

     

              “ อยากได้แบบไหนล่ะ ” รุ่นพี่ทำน้ำเสียงอ่อนลงจากทีแรกที่ถามฉันด้วยเสียงห้วนๆ “ ตอนนั้นที่เลือกดอกคิคุมาเพราะอะไร? ”

     

              “ ความหมายดีน่ะ ”

     

              “ งั้นลองดูดอกป๊อปปี้เอาไหม? ”

     

              “ นั่นสิ มีหลายสีด้วย มันมีความหมายว่ายังไงเหรอคะ ”

     

              “ เอาสีอะไรล่ะ ”

     

              “ ยกตัวอย่างมาเถอะค่ะ-^- ”

     

              “ ฉัน..เผลอรักเธอเข้าแล้ว ”

     

              รุ่นพี่พูดช้าๆก่อนจะเบนตาสีน้ำตาลเข้มเหมือนเปลือกไม้มาสบสายตากับฉันที่จ้องมองเขาอยู่ อ..อะไรกัน ประโยคกับสีหน้าเมื่อกี้นี้คืออะไร

     

              “ ... ”

     

              “ ค..ความหมายของดอกป๊อปปี้สีขาวน่ะ ” ร่างสูงโปร่งพูดติดขัด ก่อนจะหันไปชะโงกชะเง้อดูเมล็ดอื่นๆ อะไรกันเนี่ย..ทำคนอื่นเขาตกใจหมด ดูสิ หัวใจฉันยังเต้นแรงอยู่เลย

     

              คงเพราะตกใจจริงๆล่ะมั้ง

     

              “ เอาดอกนี้ล่ะ ” พูดกับตัวเองแล้วจึงหยิบซองเมล็ดดอกป๊อปปี้แบบRandomสี ฉันชอบเวลาได้ลุ้นว่าพอมันโตแล้วจะเป็นสีอะไรน่ะ เหมือนกับตอนได้ของขวัญที่ต้องคอยลุ้นว่าข้างในจะมีอะไร

     

             

              หยิบไปจ่ายเงินที่เคาท์เตอร์ อุซางิคิดเงินก่อนที่จะถามถึงดอกคิคุที่ซื้อไปครั้งก่อน

     

              “ ตอนนั้นก็ซื้อดอกคิคุไปไม่ใช่เหรอ ว่าแต่..ทำไมรีบซื้อจังล่ะ มันบานตอนฤดูใบไม้ร่วงนะ ” ฮือออ;-; อย่าพูดให้เจ็บใจกับความโง่ของตัวเองสิ

     

              “ ลืมคิดไปน่ะค่ะ;o; ”

     

              “ อ๋ออ..มีอะไรก็ปรึกษาฉันสิ จะได้แนะนำให้ถูก ” อุซางิยิ้มหวานก่อนจะยื่นถุงกระดาษที่มีซองเมล็ดพันธุ์ใส่อยู่ แต่ก็ถูกรุ่นพี่ยูสึกาโนะคว้าไปถือเอาไว้แทน

             

              “ เธอเป็นสมาชิกชมรมของฉัน เดี๋ยวฉันแนะนำเธอเอง ” เอ๊..O_o ฉันทำตาเบิกเท่าไข่เป็ดกับคำพูดที่ไม่เป็นมิตรของรุ่นพี่ พูดอะไรแบบนี้เนี่ย อุซางิซังยิ้มแห้งเลย..

     

              “ อ๊ะ! งั้นก็ฝากโอโตเมะจังด้วยนะ ” อุซางิพูดด้วยสีหน้ายิ้มแย้มแบบปกติที่สุด แต่ดูรุ่นพี่สิ ทำหน้าบู้เหมือนอั้นอึเอาไว้แน่ะ

     

              “ แหะๆ ถ้างั้นฉันกลับก่อนนะคะ ไว้เจอกันน้าอุซางิซังงงง ” ฉันพูดขึ้นมาขัดสถานการณ์มาคุ ก่อนจะโค้งลาอุซางิแบบทุกครั้ง

     

              “ ไม่ต้องโค้งหรอก บ๊ายบายย ” เขายิ้มแล้วโบกมือลาฉันอย่างเป็นกันเอง

     

              “ อ่า..บ๊ายบายค่ะ ” ฉันบ๊ายบายตอบเขากลับไป แล้วดึงแขนรุ่นพี่ให้เดินออกจากร้านอย่างไว เดี๋ยวต้องปรับทัศนคติกันหน่อยล่ะ-o-;

     

              “ ทำไมพูดกับเขาแบบนั้นคะรุ่นพี่ ”

     

              “ แบบไหน? ฉันก็พูดปกติ ”

     

              “ ไม่ปกติเลยสักนิดค่ะ ” ฉันพาเขาเดินออกมาห่างจากร้านของอุซางิได้สักสิบก้าว ก่อนจะเท้าเอวถามคนตัวสูงที่ยังทำหน้าบึ้งไม่หาย

     

              รุ่นพี่ยูสึกาโนะถอนหายใจอย่างไล่อารมณ์ ก่อนจะพูดขึ้นมาอีก

     

              “ ดูไม่ออกหรือไง ”

     

              “ อะไรเหรอคะ ”

     

              “ หมอนั่นคิดอะไรกับเธอแน่ๆ ” เห..=[]= เรื่องแบบนี้เนี่ยนะ ถึงต้องทำหน้าเป็นตูดลิงแบบนั้นน่ะ แล้วคิดเคิดอะไรกัน เขาพูดอะไรของเขาเนี่ย

     

              “ จะบ้าเหรอคะ เขาจะคิดอะไรกับฉันได้ยังไง ”

     

              “ ดูสายตาที่มันมองเธอฉันก็รู้แล้ว ” รุ่นพี่พูดเหมือนเด็กน้อยที่งอแงจะเอาลูกอมสตรอว์เบอร์รี่ “ ตอนคุยกับเธอก็ยิ้มจนหน้าบานเชียว ”

     

              “ เขาก็เป็นแบบนั้นอยู่แล้วค่ะ ก็ยิ้มให้รุ่นพี่เหมือนกันนี่ ”

     

              “ เธอนี่ซื่อบื้อจริงๆเลย ” เขาใช้กำปั้นเคาะหัวฉันเบาๆ ก่อนจะถอนหายใจอีกครั้ง “ เดี๋ยวไปส่ง ”

     

              “ ไม่ต้องเลยค่ะ วันนี้พามาซื้อของแล้ว เดี๋ยวฉันกลับเอง ” ฉันห้ามปรามรุ่นพี่ที่จะไปส่งฉันอีกแล้ว-[]- รบกวนเขาหลายครั้งแล้วเนี่ย

     

              “ เธอพูดเองนี่ ” รุ่นพี่ยูสึกาโนะขมวดคิ้ว “ ว่าจะ‘ยอมวันนึง’ ”

     

              ฉันเงียบ เถียงเขาไม่ออกเพราะฉันพูดแบบนั้นไปจริงๆT^T ใครจะคิดล่ะว่าต้องยอมถึงขนาดนี้ ฮืออออ เขาทำให้เขาเสียเวลาอีกแล้วสิเนี่ย

     

              “ ว่าไง? ”

     

              “ ... ”

     

              “ ไปได้แล้ว ”

     

              อีกครั้งที่เขาทำให้ฉันไม่สามารถเถียงหรือปฏิเสธอะไรไปได้ ทำได้แค่เดินตามก้นเขาต้อยๆเป็นลูกหมาแบบนี้ คนๆนี้นี่เอาแต่ใจตัวเองเก่งที่สุดเลย แถมยังทำให้คนอื่นเขายอมทำตามได้ตลอดเลยด้วย บ้าชะมัดเลย..

     

     

             

             

     

              “ กลับดีๆนะคะ ” มาส่งถึงหน้าบ้านแล้ว ฉันจึงอวยพรให้เขากลับบ้านโดยสวัสดิภาพ

     

              “ อือ ”

     

              “ ... ” ฉันยังยืนค้างไว้อยู่ เพราะรุ่นพี่ก็ยังไม่ยอมหันหลังเดินกลับไปสักที จนเขาพูดขี้นมาอีกครั้ง

     

              “ แล้วคิดจะมาปลูกดอกไม้วันไหน ”

     

              “ นั่นสิ ”

     

              “ คนอื่นเขาทำเสร็จกันหมดแล้ว ”

     

              “ สัปดาห์หน้าฉันจะเข้าไปทำให้ทันคนอื่นนะคะ ”

     

              “ เย็นวันพุธเจอกันที่ห้องชมรม ”

     

              “ นัดประชุมเหรอคะ ”

     

              “ นัดเธอมาทำนั่นแหละ ”

     

              “ อะไรนะคะ! -o- ”

     

              “ เสียงดังทำไมเนี่ย ” รุ่นพี่พูดพลางเสยผมสีดำข้างหน้าที่ยาวจนปรกตาเขาออก ก่อนจะพูดต่อ “ เธอจะเข้ามาทำเองได้ยังไง ในเมื่อกุญแจห้องชมรมอยู่กับฉัน ”

     

              “ ก็ไม่ต้องล็อกสิคะ ”

     

              “ พูดอะไรไร้สาระ ” ไม่อยากจะบอกว่าฉันพูดจริงจังนะเนี่ย-0-;; “ อีกอย่าง..ต้องมาเฝ้าไว้ เดี๋ยวเธอทำห้องชมรมฉันเลอะเทอะหมด ”

     

              “ ฉันไม่ใช่เด็กประถมนะ ”

     

              “ ตอนนั้นยังทำดินหกเลอะไปหมดเลยนี่ ” แงงงง;-; เห็นด้วยเหรอ อายจัง//// “ เธอน่ะเด็กน้อย ”

     

              ฉันทำปากงอใส่คนที่ชอบตำหนิฉันอยู่เรื่อย แต่กลับไม่รู้สึกแย่เหมือนตอนที่โดนโทอิกะว่าเลย

     

              “ กลับละ บาย ” รุ่นพี่โบกมืออย่างชิลๆเสร็จก็กำลังจะหันหลังเดินกลับ แต่ฉันก็เรียกเขาไว้ก่อน

             

              “ ขอบคุณที่ช่วยฉันนะ ”

     

              “ ? ”

     

              “ ทั้งเรื่องรุ่นพี่โทอิกะ และที่พาไปซื้อดอกไม้วันนี้ แล้วก็ที่มาส่งฉันด้วย/// ” ถ้าไม่ขอบคุณบ้างอะไรบ้าง ก็จะดูเหมือนเด็กไม่ดีสินะ  แต่ว่า..พอพูดออกไปตรงๆแบบนี้ก็เขินจริงๆนะ เหมือนเวลาที่อยากบอกรักคุณแม่แต่ไม่กล้าอะไรแบบนี้น่ะ/////

     

              “ ... ” รุ่นพี่ยูสึกาโนะมองฉันนิ่งๆสักพัก แล้วค่อยๆคลี่ยิ้มออกมาเล็กน้อยที่มุมปาก

     

              “ ... ”

     

              “ พูดตรงๆแบบนี้ให้ได้ทุกเรื่องก็ดูน่ารักกว่าเดิมนิดนึงนะ ”

     

              “ ..! ”

     

              เขาปล่อยให้ฉันยืนทวนประโยคเมื่อกี้นี้คนเดียวแล้วเดินจากไป ฉันยังยืนไร้สติอยู่หน้าบ้านจนรุ่นพี่เดินจากไปจนลับสายตาแล้ว

     

              :) บ้าจริงๆ..คนอย่างเขาก็มีมุมดีๆอย่างคนอื่นเหมือนกันแฮะ คงไม่ได้มีแต่ปั่นประสาทฉันเก่งอย่างเดียว..

     

              แต่ว่าใจดีเก่งเหมือนกันด้วยสินะ..

     

     

    .

    .

    .

    .

    .

             

    ____________________________________________________

      

    :) เป็นยังไงบ้างคะคนอ่าน

             

     

                

     

     

     

     

     

     

    .head1{ background:#635454!important; box-shadow: inset 50px 0 #ffb9b9!important; padding-top: 15px; padding-bottom: 12px; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } .head1:hover{ box-shadow: inset -999px 0 150px 0 #ffb9b9!important; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } p#big_text{ color:#fff!important; text-shadow:1px 1px 1px #000; font-family:tahoma; font-size:26px!important; font-style:normal; } p#big_text:hover{ color:#fff!important; letter-spacing:1px; text-shadow:0px 0 0 #686868, 0px 0 0 #686868; } h2.box02 p{text-indent: 30px!important;} h2,.box04_head{ background:#635454!important; } h2.box02,.box04_head{ box-shadow: inset 30px 0 #ffb9b9!important; } h2.box04_head02{ top:-9px!important; left: 20px!important } h2.box04_head02,h2>p, h2 p span,.favor, a.box04_head03{ color:#fff!important; text-shadow:1px 1px 1px #373737; background:none!important; } .favor:hover, a.box04_head03:hover{ text-shadow:none!important; background: #ffb9b9!important; color: #fff!important; } a.box04_head03{ height:23px; line-height:24px; float:right; text-indent:30px;width:150px; } #content_name img{ border-radius:50%; border:1px dashed #635454!important; width:90px;height:90px; padding:5px;opacity:1; } #content_name img:hover{ -webkit-animation-name:imgcontent; -webkit-animation-duration: 2s; -webkit-animation-iteration-count: infinite; -webkit-animation-timing-function: linear; } @-webkit-keyframes imgcontent{ 100% { -webkit-transform: rotateY(360deg);} } P.vote_m{ color:#635454!important; border-right:0px dashed #ffffff!important; } div>a.review{ color:#fff!important; background:#ffb9b9!important; border:1px solid #ffb9b9!important; text-transform:uppercase; border-radius:50%!important; -webkit-transition:2s; -moz-transition:2s; } div>a.name_sb01{ color:#fff!important; background:#ffb9b9!important; border:1px solid #ffb9b9!important; text-transform:uppercase; -webkit-transition:2s; -moz-transition:2s; } div>a.review:hover{ background:#635454!important; border:1px solid #635454!important; color:#fff!important; font-weight:normal; border-radius:50%!important; text-shadow:none!important; -webkit-transition:.5s; -moz-transition:.5s; } div>a.name_sb01:hover{ background:#635454!important; border:1px solid #635454!important; color:#fff!important; font-weight:normal; border-radius:50%!important; text-shadow:none!important; -webkit-transition:.5s; -moz-transition:.5s; } .staticon.-lg{font-size:17px!important;} .story-action-wrapper>.actionbutton.-disabled>.staticon{ color:#fff!important; } .story-action-wrapper>.actionbutton.-disabled{ background:#635454!important; border: 1px solid #635454!important; } .b_fb_l_i01{ background:#eaeaea!important; -webkit-transition:1s;-moz-transition:1s; } .story-action-wrapper>.actionbutton.-active, ul.box_facebook li .b_fb_like a{ background:#635454!important; border: 1px solid #635454!important; text-shadow:none!important; box-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } ul.box_facebook li .b_fb_like a:hover{ background:#ffb9b9!important; border: 1px solid #ffb9b9!important; border-radius:50%!important; -webkit-transform:rotatex(180deg) !important; -moz-transform:rotatex(180deg) !important; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } .b_fb_l_i01:hover{ background: none!important; border:1px solid #ffb9b9!important; -webkit-transform:rotate(-360deg) scale(.9)!important; -moz-transform:rotate(-360deg) scale(.9)!important; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } ul.box_facebook li .b_fb_like a:hover{ padding:0px; } ul.name_story li p{ background:none!important; } .big_fb{ border-top:1px dashed #ffffff!important; } .b_fb_l_font01, .box_facebook-right01{ border-left:1px dashed #ffffff!important; } .name_sb01_uu li a.name_sb01_uu_aa{ border:none!important; } img[src*="/writer14_arow01.png"]{ display:none!important; } .bigname_sb01 ul.name_sb01_uu, .bigname_sb01 img.name_sb01_img{ border-radius:20px 0 20px 20px!important; background:#ffffff!important; border:1px solid #635454!important; } .bigname_sb01 ul.name_sb01_uu li{ border:none!important; } ul.bigsize li a, .bigname_sb01 ul.name_sb01_uu li a.name_sb01_uu_aa{ background:none!important; text-indent:1px!important; font-size:12px; font-weight:normal!important; } ul.bigsize li a:hover, .bigname_sb01 ul.name_sb01_uu li a.name_sb01_uu_aa:hover{ background: #fedfe5!important; } ul.next li a{ border-right:1px solid #635454!important; } ul.bigsize li a:hover, ul.next li a:hover{ background: #fedfe5!important; } .chaptername, .desc_head,p>span,.linkname,h3,li>i, ul.menu-list>li>a,.slash,p.vote_m span,.vote-sc,p,li,div,a, div.box_facebook-right>p>strong, .owner-username,#usermenu .usernamename, .notifications .usernamename, .name-area, .icon-mail, .icon-ip, .comment-tabbable .comment-tabs .active button{ color:#635454!important; } .comment-order{ color:#635454!important; padding-right:10px; font-size: 26px!important; font-family: cordia new; } .ribbon,h3>span{ color:#635454!important; font-size:30px!important; background:none!important; } a.box06_link p:hover{ color:#ffb9b9!important; } .actionicon, .actiontxt{ color: #635454!important; } .actiontxt:hover{ color:#ffb9b9!important; } a:link{ color:#635454; text-decoration:none!important; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } a:active,a:visited{ text-decoration:none!important; color: #635454!important; } a:hover{ color:#ffb9b9!important; background: #ffecec; border-radius:2px; -webkit-transition:0s; -moz-transition:0s; } a img,.wrap-image{ border:none!important; } a img:hover{ opacity:1; -webkit-transform: scale(.95); -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } div#main.clear{ background:none!important; } body{ background: url(https://image.dek-d.com/27/0120/9186/125136312)!important; background-repeat:repeat; background-position: center!important; background-attachment:fixed!important; } .writer-section-body,.publishWrap, .story, #big_head, .content, #content_name, .box03, .box06,.box04_page, .cm-box-area, .comment-tabbable .comment-tabs .active button, .reviews01, .reviews02, .more_review{ background:#ffffff!important; border:none!important; } .box01{ background:#635454!important; } ul.box_uu01 li a{ color:#fff!important; background: none!important; border-right: 1px solid #4e4242!important; font-weight:normal; } ul.box_uu01 li a.box_uu_icon04{ border:none!important; } ul.box_uu01 li a:hover{ background:#ffb9b9!important; color:#fff!important; border-right: 1px solid #635454!important; } .cl_pagetab li{ background:#635454!important; color:#fff!important; border-radius: 0px; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } .cl_pagetab li a{ color:#fff!important; } .cl_pagetab li a:hover{ color:#fff!important; background:none!important; } .cl_pagetab li:hover{ background:#ffb9b9!important; color:#fff!important; -webkit-transition:.1s; -moz-transition:.1s; } img{ opacity:1; border-radius:0px 0px 0px 0px; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } img:hover{ border-radius:0px 0px 0px 0px; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } .text-area,.select,.input-box{ border:none!important; background:none!important; } .select{ background:none!important; } button{ color:#fff!important; background:#635454!important; border:none!important; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } .dekdbutton.-orange-theme:active, .dekdbutton:active, .dekdbutton.-orange-theme.-active, .-active.dekdbutton,button:hover{ color:#fff!important; background:#ffb9b9!important; border:none!important; -webkit-transition:.2s; -moz-transition:.2s; } .tb-friend-btn .friend-btn-style:hover, .toolbar-searchbox .tb-btn-search:hover{ color:#fff!important; background:#ffb9b9!important; border: 1px solid #ffb9b9!important; } input,select,textarea{ color:#635454!important; background:#ffffff!important; border:1px solid #635454!important; font-family:tahoma; border-radius:0px!important; padding:1px; box-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } input:hover,select:hover, textarea:hover{ border:1px solid #635454!important; box-shadow:0 0 .2em #635454!important; -webkit-box-shadow:0 0 .2em #635454!important; -webkit-transition:.2s; -moz-transition:.2s; } .select-style{ border-right:1px solid #635454!important; border-bottom:1px solid #635454!important; border-top:none!important; border-left:none!important; border-radius:0px; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } .select-style:hover{ border-right:1px solid #635454!important; border-bottom:1px solid #635454!important; box-shadow:0 0 .2em #635454!important; -webkit-box-shadow:0 0 .2em #635454!important; -webkit-transition:.2s; -moz-transition:.2s; } .toolbar-input{ outline:none!important; } .cm-box-area .cm-setcmbox, .cm-box-area .text-area{ box-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; } .arrow_box:after, #drag-to-quote:after{ border:none!important; } .arrow_box{ background:none!important; } .icon-setting,.btn-social i, .icon-reply,.cm-reply_list{ color:#635454!important; text-shadow:none!important; } .icon-setting:hover, .btn-social i:hover, .icon-reply:hover{ color:#ffb9b9!important; } .comment-action .cm-reply:before, .comment-action .cm-setting:before{ border:none!important; background:none!important; } button.cm-reply.cm-setbtn.cm-setbtn-ii.subcomment-trigger{ background:none!important; } .comment-action:before{ background:none!important; } .comment-action{ background:#ffffff!important; border-top:1px dashed #635454!important; border-radius:0px 0px 20px 20px; } .comment-setbubble{ background:#ffffff!important; border-left:15px solid #635454!important; border-bottom: 1px solid #635454!important; border-right: 1px solid #635454!important; border-top: 1px solid #635454!important; border-radius:0px 20px 20px 0px; box-shadow:0 0 0em #635454!important; -webkit-box-shadow:0 0 0em #635454!important; } .sub-comment{ border-left:1px dashed #454545!important; } .sub-comment > li:before{ border-bottom:1px dashed #454545!important; } .commentbox-ta{ padding:0px!important; } span.cke_skin_kama{ background:#fff!important; border-radius:2px 2px 20px 20px; border:5px solid #635454!important; padding:3px; } .cke_skin_kama .cke_wrapper{ background:#fff!important; border-radius:2px 2px 20px 20px; border:1px dashed #635454!important; } .cm-box-area .comment-submit{ border:1px solid #635454!important; border-radius:0px!important; font-size:14px!important; } .btn-orange{ width:100px!important; padding:5px!important; background:#635454!important; color:#fff!important; text-shadow:none!important; box-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } .cm-box-area .comment-submit:hover{ border:1px solid #ffb9b9!important; } .btn-orange:hover{ color: #fff!important; background:#ffb9b9!important; -webkit-transition: .2s; -moz-transition: .2s; } .screen-msg{ border-bottom:1px dashed #e3e3e3!important; } a.box06_link{ border-top:1px dashed #e3e3e3!important; } ul.next li a.next_color01{ margin:0px; } ul.bigsize li span{ border-right:1px dashed #e3e3e3; } ul.next li a{ background:none; font-size:12px!important; border-right:1px dashed #e3e3e3; } .big_next1{ width:830px!important; border-top:1px dashed #635454!important; } .big_next2{ width:830px!important; border-bottom:1px dashed #e3e3e3!important; } .view_st{ border-bottom:1px dashed #e3e3e3!important; } .chaptername{background: none!important;} p.font_nu01,.vote-sc{ background:#635454!important; color:#fff!important; border-radius:10px; padding-top:6px; padding-bottom:6px; margin-bottom:5px; } p.font_nu01{ border:5px solid #ffffff!important; } .vote-sc{padding-left:15px!important;} .big_next1{ border:none!important;} .big_next2{display:none!important;} .vote_box{ background:#ffffff!important; border:1px solid #635454!important; border-radius:0px!important; } .vote_box3{ color:#fff!important; background:#635454!important; border:1px solid #635454!important; border-radius:0px!important; text-shadow:none!important; width:55px!important; font-size:14px!important; box-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; } .vote_box3:hover{ background:#ffb9b9!important; color:#fff!important; border:1px solid #ffb9b9!important; font-weight:normal; } .vote_box2{margin-left:5px!important;} ::-webkit-scrollbar{width:8px;} ::-webkit-scrollbar-track-piece:decrement{ background:#ffffff!important; } ::-webkit-scrollbar-track-piece:increment { background:#ffffff!important; } ::-webkit-scrollbar-button{ background:#635454!important; height: 10px!important; } ::-webkit-scrollbar-thumb{ background: #635454!important; border-top:2px solid #ffffff; border-bottom:2px solid #ffffff; }&#160; *::selection{ background:#ffb9b9!important; color:#635454!important; } *::-moz-selection{ background:#ffb9b9!important; color:#635454!important; } *::-webkit-selection{ background:#ffb9b9!important; color:#635454!important; } .ranking{display: none!important;} .reviews01-r-img, .reviews01-rigth a .reviews01-r-img img{ border:none!important; } .avatar.unsigned{border:none!important} .user-box>.avatar-box{background: none!important;} .comment-desktop-container{ border: 1px solid #635454!important; } .comment-container{ border-top: 3px solid #635454!important; } .comment-container>.post-wrapper>.input-wrapper.-focus, .comment-desktop-container .input-wrapper.-focus{ border: 1px solid #635454!important; } .comment-desktop-container>.post-wrapper{ border-top: 1px solid #635454; } .comment-desktop-container .input-wrapper{ border: 1px solid #635454; } .comment-post-wrapper.-desktop>.comment-container>.post-wrapper, .comment-desktop-container .input-wrapper, .comment-container>.post-wrapper>.input-wrapper.-focus, .comment-desktop-container .input-wrapper.-focus, .input-wrapper>.medium-editor-element, .comment-desktop-container>.user-box-wrapper, .comment-desktop-container>.tools-box-wrapper, .comment-desktop-container>.post-wrapper{ background: #fff!important; } ._txt-orange-theme, .user-box>.user-wrapper>.usermenu>.icon{ color: #ccc!important; } .input-wrapper{ border: none!important; } .dropdown-list{ background: #f2f2f2!important; }&#160; .avatar{ border-radius:50% 50% 50% 10%!important; background:#635454; border:5px solid #635454!important; padding:6px!important; right:5px!important; left:-0px!important; -webkit-box-shadow:none!important; box-shadow:none!important; -webkit-transform:rotate(45deg); -moz-transform:rotate(45deg); -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } .avatar:hover{ border-radius:50%!important; background:#ffb9b9; border:5px solid #ffb9b9!important; -webkit-transform:rotate(360deg); -moz-transform:rotate(360deg); -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; box-shadow:0px 0 0px #635454, 0px 0 0px #686868!important; -webkit-box-shadow: 0px 0 0px #635454, 0px 0 0px #686868!important; } img[src*='/1/newtoon/'], .user-pic-comment{ border:6px solid #ffffff!important; width:65px;height:65px; border-radius:50%!important; -webkit-transform:rotate(-45deg)!important; -moz-transform:rotate(-45deg)!important; box-shadow: 0 0 .2em #a6a7a8!important; -webkit-box-shadow: 0 0 .2em #a6a7a8!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } img[src*='/1/newtoon/']:hover, .user-pic-comment:hover{ box-shadow:none!important; -webkit-transform:rotatex(180deg)!important; -moz-transform:rotatex(180deg)!important; -webkit-box-shadow:none!important; -webkit-transition:linear 1s; -moz-transition:linear 1s; } .user-pic a img { border: none!important; border-radius:5px!important; box-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; -webkit-transform:rotate(0deg)!important; -moz-transform:rotate(0deg)!important; } img.tb-user-thumb{ -webkit-transform:rotate(0deg)!important; -moz-transform:rotate(0deg)!important; } a.tb-menulink{ color:#fff!important; } a.tb-menulink:hover{ color:#fff!important; background:none!important; } .profile-edit{ border-radius: 0px!important; border: 1px solid #635454!important; background: #635454!important; color: #fff!important; -webkit-transition:1s; -moz-transition:1s; } .profile-edit:hover{ border: 1px solid #ffb9b9!important; background: #ffb9b9!important; color: #fff!important; -webkit-transition: .2s; -moz-transition: .2s; } .tb-icon-coin-orange{ background:#635454!important; } .toolbar{ background:#635454!important; text-shadow:none!important; } .toolbar-user-menu, .toolbar-container{ border-left:1px solid #635454!important; box-shadow:inset 1px 0 0 0 #635454!important; -webkit-box-shadow:inset 1px 0 0 0 #635454!important; } .toolbar{ background:#635454!important; text-shadow:none!important; box-shadow:0 .1em .1em #635454!important; -webkit-box-shadow:0 .1em .1em #635454!important; } .tb-submenu-column-activity i, .toolbar-submenu-item .tb-icon-submenu, .icon-fa-smile,.toolbar-submenu-item span{ color:#635454!important; } .toolbar-option-wrapper, .dropdown-left,.dropdown-right{ background:#fff!important; border:none!important; } .toolbar-option-header .tb-option-btnright{ background: none!important; border-left:none!important; } .toolbar-user-item, .toolbar-option-header{ border-bottom:1px dashed #fff!important; } .toolbar-submenu-item:hover span{ color:#ffb9b9!important; } .tb-btn-orange{ border: solid 1px #635454!important; color:#fff!important; background: #635454!important; border-radius:0px!important; text-shadow: none!important; box-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; } .tb-btn-orange:hover{ color:#fff!important; border: solid 1px #ffb9b9!important; background:#ffb9b9!important; } .toolbar-container{ background:#635454!important; border:none!important; box-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; } .toolbar-user-menu{ border:none!important; box-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; } img.tb-user-thumb{ border:none!important; box-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; } .toolbar-menu-item{ border-right:none!important; box-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; } .tb-logo:hover, .toolbar-menu-item:hover{ background-color:#ffb9b9!important; } .brand-ads,.column-article-ads{ background:#fff!important; border:none!important; } .tb-fire{ color:#ff0000!important; } .tb-logo{ background-image:url(https://image.dek-d.com/27/0120/9186/122401800)!important; background-repeat:no-repeat!important; background-position:center!important; } .tb-logo:hover{ background-image:url(https://image.dek-d.com/27/0120/9186/122401800)!important; background-repeat:no-repeat!important; background-position:center!important; } .toolbar-input{ width:200px!important; } .toolbar-submenu-item .new-sp{ background:#e3e3e3!important; color:#635454!important; } .toolbar-login-social .btn-social .ic-social, .toolbar-login-social .btn-social{ color:#ffffff!important; } .chapter-item.chapter-state-hidden{ background: none!important; } .tb-viewall, .tb-viewall:hover{ border:none!important; } .tb-viewall{ color: #635454!important; background:#fff!important; } li{ background:none!important; border:none!important; } h1{margin:0px!important;} .action-view-link {display:none!important;} .chapter-item-update{color:#666;} .chapter-item { border:none!important; padding: 3px 0 0 0!important; } .select,li{ box-shadow:none!important; -webkit-box-shadow:none!important; } #head{ display:none!important; } #google_ads_comment1{ display:none!important; } p>a>img{ display:none!important; } #content_name,.desc_head{ display:none!important; } .app-footer{ display:none!important; } .accord-big{ display:none!important; } #sec-head,.banner_menu, .menulist{ display:none!important; } .fbshowbox{ display:none!important; } .tb-btn-gray{ -webkit-box-shadow:none!important; box-shadow:none!important; border-radius:0px!important; } #CM_viewlong,p.banner, .accord-r,.banner-area,.accord-u{ display:none!important; } .suggest-item-head{ box-shadow: inset 30px 0 #ffb9b9!important; } .suggest-item-head-icon{display:none!important;} h2>p{text-indent: 45px!important;} .banner_top_mobile{ display: none!important; } .box04, #chapter-list-section{ background: none!important; } #suggest-list{ border-radius: 0px!important; } #suggest-list, .suggest-item-head{ border: none!important; } .tb-checkbox:checked+.tb-checkbox-label.setting-style{ border-bottom: 1px solid #474747!important; background: none!important; } .tb-checkbox+.tb-checkbox-label.setting-style:hover{ background: none!important; } .tb-checkbox+.tb-checkbox-label:before, .tb-checkbox:checked+.tb-checkbox-label:before{ background: #635454!important; border: 1px solid #474747!important; text-shadow: none!important; } .tb-section-header{ background: none!important; } .chapter-footer-box,.report-footer-box{display: none!important;}.-outline.dekdbutton{ color: #fff!important; } .dekdbutton.-outline.-orange-theme, .-outline.dekdbutton{ box-shadow: none!important; -webkit-box-shadow: none!important; } .btn-zone{ background: none!important; } T
    B

     

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    นิยายที่ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    นักเขียนปิดการแสดงความคิดเห็น
    ×