คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : PROLOGUE
ในที่สุดไททันตอนล่าสุดก็ออกแล้ว!!! เซลีนนึกในใจและรีบเดินทางกลับบ้านไปดูอนิเมะเรื่องโปรด
@บ้าน
"เดี๋ยวนะ ตอนนี้มันตอนที่ป้อกโกะของชั้นโดนเอเรนยำหนิ กรี๊ดไม่น้าาาา" ไม่น่าไปแอบอ่านสปอยในทวิตเลยแง ใจรับไม่ไหว ตอนนี้ชั้นไม่กล้าเปิดดูเลย มันค่อนข้างทำร้ายจิตใจมากๆ ในมังงะก็ค่อนข้างน่ากลัวแล้วนะ ถ้าเป็นภาพเคลื่อนไหวมันจะไม่ยิ่งน่ากลัวกว่าเหรอ
หลังจากทำใจให้พร้อมอยู่นานก็เปิดดูผ่านทีวีทันที
ผ่านไปซักพัก
"เอเรนอีเ-น แกกล้าทำรุนแรงกับป้อกโกะของชั้นได้ยังไงหนะ ชั้นอยากพุ่งไปกัดแกจริงๆเลย" เมื่อดูจบก็ได้เปิดโทรศัพท์และพิมพ์บ่น(ด่า)ผ่านแอพนกฟ้า
"เห้อ ไม่อยากให้ถึงตอน 119 เลยอะ ถึงพอร์โก้จะมาซีซั่นสุดท้ายแต่ก็ชอบมากเลยอะ ถ้าเป็นไปได้อยากเข้าไปในโลกไททันเพื่อแก้ไขเนื้อเรื่องชะมัดเลย" พูดบ่นไปก็เท่านั้นแหละ เพราะเค้าไม่ได้มีชีวิตอยู่จริงๆซักหน่อย
"โอ้ะ นี่เกือบเที่ยงคืนแล้วนี่นา พรุ่งนี้มีเรียนเช้าด้วยสิ" พูดจบเธอก็รีบไปจัดการตัวเอง แล้วนอนแผ่ลงบนเตียง
"เหนื่อยจังเลยนี่เพิ่งปี2เองนะ???? ฮือพอร์โก้นายคอยเป็นกำลังใจให้ชั้นด้วยนะ" หนังตาของเธอมันหนักไม่ไหวแล้ว สุดท้ายก็ทนความง่วงไม่ไหวแล้วเข้าสู่ห้วงนิทราไป
"หนูน้อย เห็นแก่ความต้องการของเจ้า ข้าจะทำให้มันเป็นจริงเอง”
เอ้ะทำไมอากาศมันร้อนแปลกๆ จำได้ว่าก่อนนอนเธอก็เปิดแอร์ไว้นะ และเธอก็ค่อยๆลืมตาขึ้น
".... เดี๋ยวนะนี่มันไม่ใช่ที่บ้านหนิ และทำไมมีกำแพง กรี๊ดดดดดดด"
ผ่านไปซักพัก
หลังจากตั้งสติได้แล้วก็เริ่มสำรวจรอบๆตอนเอง ชุดเปลี่ยนไป อ้ะ แล้วก็มีจดหมายด้วย
เมื่อเห็นจดหมายเธอก็รีบเปิดมันขึ้นมาทันที เพราะดูท่าทางมันจะมีคำอธิบายให้เธอได้
‘ถึงหนูเซลีน
ข้าคือพระเจ้าของโลกนี้เอง นามว่า ราอุล เมื่อตื่นมาหนูคงสงสัยว่าตัวเองอยู่ไหนและทำไมถึงมาอยู่ที่นี่ ที่ที่หนูอยู่คือโลก ไททัน อ่านไม่ผิดหรอกไททัน และเหตุผลที่หนูมาได้ก็คือปณิธานและความรักที่มีต่อตัวละคร พอร์โก้ แกลเลียด เพื่อที่จะเปลี่ยนแปลงเนื้อเรื่องตามความต้องการของหนู ข้าเลยส่งหนูมาไงหละ ไม่ต้องห่วงว่าข้าจะให้เจ้ามาตัวเปล่า เพราะโลกนี้มันอันตรายมากๆก็เลยให้พรหนู 5ข้อ
1.สามารถเสกอาหารและของเครื่องใช้อาวุธได้ทุกอย่างตามที่นึก
2.มีความสามารถในการต่อสู้เป็นเลิศ
3.มีปีกบินได้ดั่งเช่นนก
4.มีพลังรักษาตนเองได้อย่างรวดเร็ว
ข้อนี้สำคัญมากๆ
5.สามารถดึงพลังไททันออกมาจากผู้ถือครองพลังแล้วนำไปใส่ให้ผู้สืบทอดคนต่อไปได้ เพื่อที่จะได้ยืดอายุคนที่เจ้ารักออกไปให้มีอายุไขตามปกติ(ไม่แก่เร็ว)
เงื่อนไขคือ ห้ามนำกลับเข้ามาในร่างผู้ที่ถือพลังคนเดิมเด็ดขาด หากทำเช่นนั้นเขาจะตายทันที
นี่ก็คือของขวัญจากข้า ขอให้โชคดีนะหนูเซลีน
*ช่วงเวลาตอนนี้คือก่อนเอเรนจะสมัครทหารได้ประมาณ1เดือน
จาก ราอุล’
เมื่อได้อ่านจดหมายจบเธอก็กรี๊ดออกมาทันที ดีที่แถวนั้นไม่มีใครอยู่เลย
"นี่ชั้นเช้ามาในโลกไททันจริงๆเหรอเนี่ย และพระเจ้าก็ให้พรแบบปังไม่ไหว อ่า แต่เสียดายตรงที่ดันส่งที่ฝั่งเอลเดียน่ะสิ " พูดจบก็ถอนหายใจด้วยความเซ็ง
"นี่ปีที่เอเรนกำลังจะเข้าสมัครทหารนี่นา จะว่าไปเราก็ควรไปสมัครเข้าทหารด้วย"เธอสอดส่องไปรอบๆตัวเพื่อที่จะระบุตำแหน่งของเธอตอนนี้
"สงสัยต้องไปที่ค่ายผู้อพยพก่อนสินะ เอ้ะพระเจ้าให้ปีกเรามาด้วยนี่นา ลองดูสักหน่อยละกัน" เธอตั้งสมาธินึกถึงปีกบนหลัง
‘พรึบ’ ปีกสีขาวที่มีขนาดค่อนข้างใหญ่ปรากฏขึ้นมาบนหลังของเธอ
"ว้าว สวยมากเลย" เธอค่อยๆขยับปีกของเธอแล้วกระพือเบาๆ และเริ่มแรงขึ้นจนตัวเริ่มลอยออกจากพื้น เมื่อได้ระดับความสูงที่พอใจแล้วก็ลองบินไปรอบๆ เพื่อที่จะได้คล่องตัวและชินมากขึ้น
"เอาหละไปค่ายผู้อพยพดีกว่า"
ความคิดเห็น