ความรักจากฉันสู่เธอ

บทนำ: “จดหมายที่ไม่มีชื่อผู้ส่ง”

เสียงกระดิ่งประตูห้องสมุดดังแผ่ว ๆ ตามด้วยกลิ่นกระดาษเก่าอันคุ้นเคย พริม วางกระเป๋าผ้าไว้ข้างโต๊ะไม้ตัวเดิมที่เธอใช้หลบโลกทุกเย็นวันศุกร์ เครื่องเขียนเรียงเป็นแถวราวพิธีกรรม แล้วเธอก็หยิบซองสีครีมออกจากกระเป๋าเล่มเล็ก—ด้านหน้าว่างเปล่า ไม่มีชื่อผู้รับแม้แต่น้อย เช่นเดียวกับทุกฉบับก่อนหน้า

ดินสอ 2B ขีดคำแรก “ถึงเธอ—”
พริมไม่รู้ว่าคนที่กำลังอ่านอยู่เป็นใคร เธอแค่…อยากให้มีใครสักคนฟังความคิดฟุ้งฝันเหล่านี้ แม้จะไม่รู้จักกันจริง ๆ ก็ตาม

เย็นนั้นเธอเขียนจนฟ้าเปลี่ยนสี ไล่ตั้งแต่เรื่องคุณหมาแถวบ้านที่ตามมาส่งถึงหน้าซอย ไปจนถึงฝันอยากเป็นนักเขียนนิยายรักที่ทำให้ใครสักคนยิ้มได้ พอเขียนจบ เธอวางจดหมายไว้ใต้หนังสือพิมพ์เก่ากองหนึ่ง—จุด “ฝาก” ที่เธอกับผู้รับลับใช้กันโดยนัดหมายเพียงทางใจ—ก่อนจะสะพายกระเป๋ากลับบ้านอย่างเบาใจ

แต่วันนั้น…เธอลืมหยิบซองเปล่ากลับไปด้วย

(จบเนื้อหาเบื้องต้น)