นิยาย Love trap นี้ใช่ความรักรึป่าว

ลำดับตอนที่ #3 : โชคดีหรือซวยกันแน่

บทที่1
โชคดีหรือซวยกันแน่

   กรี๊ง~

เสียงนาฬิกาปลุกที่ฉันตั้งไว้เพื่อที่จะไปเรียนมหาลัยเป็นครั้งแรกของฉัน ฉันเลยตัดสินใจปลุกให้เช้ากว่าปกติก็เพราะว่าฉันเป็นคนทำอะไรช้าก็เลยต้องเผื่อเวลาไว้เยอะอะนะ รีบไปอาบน้ำดีกว่ายิ่งเป็นคนอาบน้ำนานอีกด้วย ฮ่าๆ ลั้นลา ลั่นๆลา ละละ ลั้นๆลา หลังจากที่ฉันอาบน้ำแต่งตัวเสร็จเกือบเป็นชั่วโมง(มั่วแต่ทำไรอยู่ก็ไม่รู้) ตื่นเต้นจังได้เป็นน้องใหม่ของมหาลัยABCเป็นมหาลัยที่ฉันใฝ่ฝันอยากจะเข้าให้ได้ กว่าจะเข้าได้ก็ลำบากมากต้องอ่านหนังสือแล้วก็เรียนพิเศษอย่างหนักจนแม่ของฉันเป็นห่วงสุขภาพร่างกายว่าทรุดโทรม และไม่ไว้เอาตอนสอบ แต่ด้วยความพยายามและโชคดีของฉัน ฉันจึงสอบเข้าคณะที่ฉันอยากเข้าได้ (ปรมมือ)
 

" เวนดี้ลงมากินข้าวได้แล้วเดี๋ยวก็ไปสายหรอก ไหนลูกบอกแม่ว่าจะไปเช้าป่านี้ยังไม่ลงมาอีก"
แม่ตะโกนลงมาจากข้างล่างจนฉันสะดุ้ง เอ้อ!ลืมแนะนำตัวเลย ทุกคนคงรู้แล้วหละว่าฉันชื่ออะไร ใช่!ฉันชื่อเวนดี้ ชื่อน่ารักใช่มั๊ยหละ ฉันได้ขื่อนี้มาเพราะแม่ของฉันตอนเด็กชอบดูการ์ตูนปีเตอร์แพนมากจนตั้งชื่อฉันตามตัวการ์ตูนหลักในเรื่องนี้ เป็นไงหละเจ๋งมั๊ย สงสัยฉันต้องรอปีเตอร์แพนพาฉันไปเนเวอร์แล้วหละไปผจญภัยกับโลกที่กว้างใหญ่ฮ่าๆ(ท่าทางจะบ้า) แต่ฉันก็ชอบดูการ์ตูนเรื่องนี้นะมันก็สนุกดีหรือว่าฉันชอบเรื่องนี้เพรามีชื่อฉันรึปล่าวนะ ฮ่าๆ

" ค่ะ แม่กำลังลงไปแล้วค่ะ" หลังจากพูดจบฉันก็รีบหยิบกระเป๋าแล้ววิ่งลงไปกินข้าวด้วยความรีบของฉันจึงทำให้เกิดเหตุการณ์นี้เกิดขึ้น จึก! โครม! ปัก! โอ้ย! เจ็บจังก้นฉันช้ำไปหมดแล้วแน่ๆเลยเจ็บๆ 

" จะรีบอะไรขนาดนั้นลูกข้าวมันไม่หนีไปไหนหรอก " หลังจากแม่พูดจบก็ช่วยพยุงตัวฉันขึ้น

" ขอบคุณคะแม่ "

" ไปๆ ไปกินข้าวกันวันนี้เป็นข้าวต้มกุ้งที่ลูกชอบ"

" จริงหรออย่างงี้ต้องกินให้หมด ฮ่าๆ "

" แหม่ๆพูดถึงของกินนี่หายเจ็บก้นแล้วหรอ "

" หายเป็นปริตทิ้งเลยแม่ ก็กับข้าวที่แม่ทำอร่อยนี้คะ " 

" พูดอย่างงี้แม่เขินนะเนี่ย ฮ่าๆ ไปกินได้เแล้วเดี๋ยวจะเย็นหมด " หลังจากที่แม่พูดจบเราสองแม่ลูกก็นั่งกินข้าวกัน ส่วนพ่อน่ะหรอไม่ค่อยจะกินข้าวเช้าสักเท่าไหร่ เพราะทำงานจนดึกตื่นมากินข้าวเช้านู่นประมาณเที่ยงๆแหละ ข้าวต้มฝีมือแม่นี้อร่อยจริงๆ 

" แม่คะหนูกินเสร็จแล้วไปก่อนนะคะ "

" ไปดีมาดีนะลูก แล้วอย่ามัวแต่เดินเหม่อหละ "

" รู้แล้วน่ะแม่ " หลังจากที่ฉันพูดจบก็เดินออกจากบ้านมา ฉันเลือกที่จะเดินเพราะว่ามหาลัยอยู่ใกล้บ้านเดินไปปากซอยแล้วก็นั่งแท๊กซี่ไปต่ออีก10 นาทีก็ถึงแล้ว 

วันนี้อากาศดีจังเลยหาอะไรกินดีกว่าจะได้ไม่หิวระหว่างทางที่ไปมหาลัยดีกว่า กินไรดีนะ โอะ! มีร้านกาแฟตรงนั้นด้วยพึ่งเปิดใหม่แน่นๆเลยร้านนี้ตกแต่งน่ารักจัง รองสั่งกาแฟกินดีกว่าเผื่ออร่อย ปากติแล้วฉันไม่ค่อนชอบกาแฟเท่าไหร่เพราะมันขมอะ จะรองดื่มดูละกันจะได้ดูเป็นผู้ใหญ่ขึ้นอิอิ หลังจากที่ฉันสั่งกาแฟไปเสร็จก็เดินออกจาร้านมา น่ากินจังเลย กี่โมงแล้วเนี่ย โอะ จะสายแล้วตายแน่ๆวันนี้เป็นวันเปิดวันแรกด้วยทำไงดี จะมีรถไปมหาลัยรึปล่าวเนี่ย แท๊กซี่มาพอดีเลยเป็นโชคดีของฉันจริงๆ

 

" แท๊กซี่ๆ " หลังจากฉันเรียกแท็กซี่ฉันก็รีบขึ้นเข้าไปในรถ

" พี่คะไปมหาลัย ABC ขอด่วนเลยนะพี่พอดีจะสายแล้ว "

" ได้เลยน้อง "

" ขอบคุณมากคะพี่ "

บรื๋น~ โอ้ยย เร็วไป (ตกลงจะเอาไงกันแน่เนี่ยจะเร็วหรือจะช้า)เวียนหัวแล้ว ร่างกายของฉันจะอยู่ครบ32มั๊ยเนี่ย ตับ ไต ไส พุ่ง อาหารเช้าที่กินมาจะออกมามั๊ยเนี่ย ตายแน่ยัยเวนดี้ เฮ้อ 

เอี๋ยด~ ถึงแล้วครับคนขับแท็กซี่พูดขึ้นแล้วก็หัวมามองฉันแล้วสะดุ้งเหมือนเห็นผีใช่ตอนนี้ฉันไม่ไว้แล้วเหมือนกำลังจะตาย

" เท่าไหร่คะพี่ " 

" 60บาทแล้วกันน้อง "

" นี่คะ " หลังจากจ่ายเงินเสร็จก็รีบลงจากรถทันที 

จะทันมั๊ยนะ ไหนดูนาฬิกาสิ เย้ๆ ยังทันๆ ต้องขอบคุณพี่เค้าจริงๆเร็วได้ใจแต่มาแบบนี้ทุกวันก็ไม่ไหวนะอาจจะตายได้ งั้นเข้าไปรอพายุข้างในดีกว่า จึก! (เสียงนี้มันมาอีกแล้ว) โอ้ย ! นี่มันอะไรอีกเนี่ยจะซวยไปถึงไหน กาแฟที่อุตส่าห์ซื้อมาหกหมดเลย แถมยังอายคนอื่นเค้าอีกด้วยอยากจะร้องไห้ รีบเอาไปทิ้งดีกว่า อดกินเลยเสียดายแล้วก็เสียตังฟรีอีกด้วย เฮ้อ! ของให้วันนี้ไม่ซวยไปมากกว่านี้อีกเลยเถอะ แล้วนี่พายุยังไม่มาอีกหรอเดี๋ยวก็สายกันพอดี หรือว่าจะตื่นสายอีกเนี่ย โทรไปปลุกดีกว่า

 

 

-----------------------------------------------------------------------------------
ขอโทษนะคะที่มาอัพช้าพอดีช่วงนีมีการบ้านเยอะเลยมาอัพช้า
ตอนนี้มาตอนใหม่แล้วนะ มีคำไหนที่ไรท์เขียนผิดก็ขอโทษด้วยนะ
ปล.ไรท์จะพยายามแต่งให้ดีที่สุดเลย จ้วบบ~

｡SYDNEY♔