คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : H : 7 คนหนุ่มนี้มันไฟแรงกันจัง ยกโพเดียมทุ่มเลยจะได้จบ
และั้แ่หัลไ้ับลูทีมร้าม็ไม่มีโอาสไ้แะลูอีเลย
“3 แ้ม!” ลูสามแ้มอหันยััิันเรื่อยๆ
เบาๆ หน่อยเพื่อน นายเล่นโหเหมือนโรธใรมา
ในสนามอนนี้พี่หนถูพี่ทรายันไว้และิแห็อยู่แบบนั้น ส่วนเหมย์็ิอยู่ับเม
และผมที่พยายามันริวสุำลัไม่ให้ไปไหน
ในสนามึเหลือเพียนินับหัล ให้ทั้สอปะพะะันามสภาพ แ่้ออบอว่าารัันอนินับหัลูเหมือนนินที่วิ่ามลูหัลไม่ทันและเสียแ้มรั้แล้วรั้เล่า
ผมว่าที่ริแล้วทีมร้ามวาำแหน่ผิแ่แร ถ้าเอาShootingมาวัับPointเห็นไ้ัว่าาารวาแผน ลหลอล่อนินไม่ทันหัลอย่าเห็นไ้ั เหมือนหมาหยอไ่ทีู่แล้วเิสสารนินึ้นมา
“บอแล้วไ” ผมหันวับทันที ไอ้นที่ผม้อัมันมาเล่ห์ผมที่เผลอไปสนใลาสนาม้อรีบหันอย่าไว้วยวามระแวว่าะมาไม้ไหนอี
“ว่าอย่าสนในอื่น” อีนมวิ้วอย่าัใแล้ววิ่หลบไป้านวา ผมที่ั้รับมาหลายรอบับลหลอล่อเลยวิ่เียไปใล้แล้วาแนันไม่ให้ไป แ่อีนันอ่านแผ่นออั้แ่แร ้มหลบแนผมแล้วไถลัวไปับพื้น่อนะวิ่ไปแย่บาสับมือหัลแล้วโู๊ลูสามแ้มลาสนามทันที
แ่ละนเล่นเหมือนไม่มีอารม์ะเล่น เฮ้อ
ผมส่สายาเป็นำถามไปให้พี่ทราย พี่แ็หันไปมอนินแล้วยับปาประมา
‘เปลี่ยนแผนบี’
รับพี่รับ ผม้อทำามสินะอนนี้
ผมหันไปันนินแทนหลัาเห็นเ้าัวำลัระโนเ้าไปร่วมวบาสอไอ้หนุ่มอารม์ร้อนสอน
ไอ้นแรพอเ้าใว่าอยารีบลับบ้าน
แ่ไอ้นสอนี้อยู่ีๆ ็ิโราเพื่อนไป้วย หันมาผลัันโยนลห่ว ผลัันทำแ้ม
“3 แ้ม”
“2 แ้ม”
.
.
“2 แ้ม”
.
“3 แ้ม”
เอาที่สบายใ ะีัน็ีันไป พวูเป็นัวประอบอยู่แล้วนิ
ผมสบถในใแล้วหันมาันนิน่อในะสายา็ลอบมอสนามไป้วย
นินไม่ไ้ันยาเหมือนไอ้มาเล่ห์ริว เาไม่ไ้พยายามะหนีลอเวลาและูสถานาร์แทน เหมือนรู้ว่าบนสนามหัลไู้่ที่สมน้ำสมเนื้อพอที่อาะพลิมานะ
แล้วผู้ม็ไม่มีใร้านที่ว่าอนนี้พวมันูเหมือนะเล่นันสอนมาว่า สาวๆ ยัรี๊สนั่นนฮอลแทบระเบิ นที่ไม่รู้ไหลมาาไหนันล้นอัันทร์ไปแล้วรับพี่น้อ
“3 แ้ม”
ผมหันไปมอาราะแนนที่มันเริ่มีเสมอึ้นมาเรื่อยๆ
า 25 : 68 เป็น 34 : 72
56 : 75
.
.
69 : 78
.
76 : 80
81 : 93
ผมมอารเล่นบาสบนสนามทีุ่เืออย่าเบื่อหน่าย ไฟที่มันมีอนแรมอับไปแล้ว
ท้อฟ้ารอบ้าเป็นสีำบ่บอถึเวลาที่ล่วเลยมานานนาไหน
แ่ไอ้วัยรุ่นไฟแรสอนบนสนามมันยัีันไม่บไม่สิ้น ผลัันทำแ้มไม่มีใรยอมใร
ผมถอนหายใแล้วถอนหายใอี็้านะยืนาแ็่อหันไปสะินินที่ยืนเบื่อ้าๆ
“นั่เถอะ เื่อเรา” นินหันมามออย่าไม่เ้าใแล้วนั่ลามผมไป้วย
ผมแอบยับไปอบสนามอย่าแนบเนียนแล้วรอูผลทำัวเป็นผู้มที่ี
ผมมอไปลาสนามยัเห็นหัลเลี้ยลูู๊ใ้แป้นบาส แ่เมื่อลูะถึห่วริว็ระโบลูหลบแล้วเลี้ยลูู๊สามแ้ม่อทันที
“3 แ้ม”
รรมารประาศ่อทันทีเมื่อลูลห่ว
94 : 93
ีเสมอึ้นมาไ้อย่าใหาย
ผมหันสัเูทัู้่ และนสภาพเหื่อท่วมัวูท่าเล่นันอีไม่นาน ไม่ยอมพัไ้มีใรโนส่โรพยาบาลแน่
หัลที่เห็นว่าเริ่มโนนำ็วิ่เ้าสนามมาแย่บาส่อ แ่้วยอาารที่หัโหมเินไปทำให้าสะุับริวแล้วล้มันไปทัู้่
“ฟาล์ว!” รรมารประาศึ้น ผมอที่ะลุึ้นไปสนใไม่ไ้
“ไม่้อ” ริวะโนสวนลับมาไม่ให้ใรเ้าไป่วยพยุ
ทั้สอยันอนนิ่อยู่บนลานบาสเหมือนุยอะไรันสัอย่า่อนที่หัละลุ่อนแล้วเินมาหยิบระเป๋า
่อนไปเ้าัวหันมามอผมเล็น้อยันะเินหนีออไปาโรยิม
่ายๆ ี้เลย ะอินี้ันไปไหนวะพว
“ทีม 1 นะ” แล้วรรมาร็ประาศผล
.
.
รี๊!!!
สาวๆ ส่เสียเียร์ันยให่ามมา้วยป้ายที่ไม่รู้พวเธอไปเอามาาไหน
แฟนลับพวนี้ะเยอะอะไรนานั้นวะ
หลัาประาศผลสาวๆ ทั้อัันทร์็ลมารุมไอ้หนุ่มาวเ่นอสนาม ่อนที่บรราเพื่อนๆ อเาะพยายามันออไปเพราะูาอาาร ริว็ท่าะไม่ไหวแล้วเหมือนัน ท่าทาเหมือนพร้อมะสลบไ้ทุเมื่อ
ผมที่ไม่มีส่วนแล้ว็รีบสลายัวหลบบรรานมามายมาบนอัันทร์หาระเป๋าเรียมลับบ้าน
“หู้ย!! ยิปืนนัเียวไ้นสอัว!! ~” ีนที่นั่รออยู่่อนแล้วลุึ้นมาทำท่าีอีใ
ผมไม่่อยเ้าใเหมือนันว่าอะไรือยิปืนนัเียวไ้นสอัว
“ืออะไร” ผมถามพอเป็นพิธีแสให้เห็นว่าผมสนใในสิ่ที่เธอพูอยู่
แล้วเินนำหาทาลับที่อรถเพราะผม็อยาะรีบไปอาบน้ำนอนแล้ว
“็ไ้ทั้ใล้ิับริวแล้วแถมยัไ้เห็นริวเล่นบาส้วยไ โอาสแบบนี้ไม่ไ้มีบ๋อยบ่อย~”
อาหะ ผมะิลิสิทธิ์ไหมเนี่ย อยู่ีๆ ีน็ร้อเพลูอารม์ีมามาย เหมือนผมะบอไปแล้วนะ
“เราบอว่าเลิอบแล้ว อย่าให้เราบอ้ำเป็นรอบที่สาม” น้ำเสียผมริัอย่าไม่รู้ัว อบลับเธอไปทันที
“อุ้ย ไม่ ไม่พูแล้วร้าาา โอ๋อย่าโรธเรานะ โอ๋ๆ”
โแล้วไหมล่ะ ะมาโอ๋เหมือนเ็ทำไม ผมเอามือปัมือีนที่พยายามลูบหัวผมเหมือนปลอบใเ็
ึ่ผมไม่อบ ริๆ ไม่อบให้ใรมาเล่นหัวหมนั่นแหละ
“ลับบ้านยัไ ให้เราไปส่ไหม” ผมเปลี่ยนเรื่อ่อนที่ผมะเผลออารม์เสียึ้นมาริๆ
“ไม่้อๆ เี๋ยวพี่ายเราะมารับ”
ผมพยัหน้ารับอย่าเ้าใ
“แล้วรับที่ไหน ให้เราไปนั่รอเป็นเพื่อนไหม”
ีนหันมอผมอย่าๆ
“ปิไม่เห็นะสนใ ไม่้อๆ ันโแล้วแะลับ็ลับไปเถอะ” ีนันหลัผมไปทาที่อรถ่อนะามมาพร้อมับมานั่้าเบาะ
ไหนว่าไม่ให้ไปส่ไแมุ่
“ิไปลที่ป้ายไ ับไปเถอะยะ”
ผมพยัหน้ารับแล้วับรถวามเร็วปานลาออมหาลัยประูหน้าพร้อมับับ้าล่อนะอที่ป้ายรถเมล์หน้ามหาลัย
“ับรถีๆ ละ อย่าไปเี่ยวับใรเ้า” ีนโบมือลา่อนะปิประูลแล้วไปนั่รอ
ผมเห็นแบบนั้น็เปิประูรถออไปมออย่าไม่สบายในั
“ไม่ให้ไปส่ริหรอ” ีนหันมามอผมอีเหมือนเห็นผี เธอูใปนแปลใไม่น้อย
“แไปส่พี่ายัน็โรธนะสิ ถึะเป็นเพื่อนพี่ัน็ไม่เว้นนะเว้ย”
ีนโบมือไล่ผมอีรอบ ผมเลยยอมถอยแล้วับรถออไปสู่เส้นทาหอเพื่อรีบหาทีุ่หัวนอน
ความคิดเห็น