ธุลีความสุข

ฉันเพียงแค่อยากอยู่กับคนที่ฉันรัก..

คนที่คอยเป็นกำลังใจให้ฉันยามที่ฉันล้ม คนที่คอยปลอบประโลมฉันยามฉันเศร้า คนที่คอยโอบกอดฉันยามที่ฉันโดดเดี่ยว

ไม่ว่ายังไง...ฉันไม่มีทาง ไม่มีทางจะทิ้ง ปราง คนสำคัญเพียงคนเดียวของฉัน...

----&----

ใบหยก เด็กสาวผู้มีกลิ่นอายแห่งความหม่นหมองตลอดเวลา หารู้ไม่ความสันโดษที่คอยปิดกั้นตัวเธอกับสังคมภายนอกนั้น เธอกำลังปกป้อง ปราง เพื่อนสาวคนสำคัญของเธอที่ต้องลืมเลือนทุกอย่างเมื่อเริ่มต้นเดือนใหม่จนก่อเกิดเป็นวัฏจักรที่ไม่รู้จบ...

----&----

โรคความจำเสื่อม คือ โรคทางสมองที่เกิดได้ทั้งแก้ไขได้และแก้ไขไม่ได้ โดยผู้ที่เป็นโรคความจำเสื่อมนั้นจะมีสติปัญญาและความจำที่บกพร่อง โดยสามารถเกิดได้หลายปัจจัยทั้งภายนอกและภายใน เช่น ความเครียด เส้นเลือดในสมองแตก ประสบอุบัติเหตุ หรือแม้กระทั่ง จิตเวช

นั่นคือความหมายของโรคความจำเสื่อมตามพจนานุกรมและการอธิบายทางการแพทย์ แต่ทว่า หากคำว่า โรคความจำเสื่อม ได้เข้าสู่การตีความผ่านเรื่องเล่านวนิยาย กลอนหรือบทความ คำๆ นี้จะถูกแปรพันออกมาในรูปแบบใดกันนะ

*คำเตือน*

นิยายเรื่องนี้มีเนื้อหาในบางช่วงที่เกี่ยวกับโรคซึมเศร้าและความเครียด ผู้เขียน/ไรท์เตอร์มิได้มีเจตนาดูถูกหรือก่อให้เกิดความเข้าใจในผู้ที่มีกลุ่มอาการดังกล่าวผิดแปลกไป และ ไม่วายชายหรือวายหญิงนะจ้ะ

----&----

สวัสดีคร้าบ โรมมี่ เองงง! เป็นผู้เขียนเรื่อง ธุลีความสุข เองครับ~

จริงๆ แล้วเขียนมาหลายเรื่องแต่ยังไม่มีเรื่องไหนที่รู้สึกว่า *ถูกใจตัวเอง* สักทีจนกระทั่งได้มาลองเขียนเรื่องดราม่าครั้งแรกนั่นคือเรื่องนี้ที่ทำให้บ่อน้ำตาของโรมมี่แตกไปเขียนไป เรียกได้ว่าเขียนด้วยน้ำตาของแท้เลย (ตึงโป๊ะ)

อย่างไรก็ตาม โรมมี่ยังมีนิยายอีกเรื่องนึงที่เกี่ยวกับไสยศาสตร์ในสมัยกรุงธนบุรีที่ไม่เกี่ยวกับกรุงธนบุรี (เอะ) หากอยากลองอ่านสามารถกด ตรงเน้ย์ (ReadAWrite) ได้เลยยย และสามารถติดตามข่าวสารต่างๆ ของโรมมี่ได้ที่...

----&----

เพจนี้รสชาติเหมือนปูอัด

----&----

​