ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    The Psychopath

    ลำดับตอนที่ #1 : หนังสือ

    • อัปเดตล่าสุด 2 พ.ค. 50


          ในช่วงสงครามโลกครั้งที่ 1  หอสมุดแห่งอัคเมนดราได้ถูกไฟเผาไหม้เป็นเถ้าทุลี                 พร้อมกับหนังสือทั้งหมดในหอสมุด ยกเว้นหนังสือเพียงเล่มเดียวเท่านั้น มันเป็นหนังสือที่ว่างเปล่า  ไม่มีตัวหนังสือตัวใดปรากฏในหนังสือเล่มนี้ แต่ที่สำคัญคือ หนังสือเล่มนี้เขียนขึ้นด้วยความพยาบาท อาฆาต แค้น ผู้ที่จะ......  

          ไร้สาระหน่าชาร์ม   เด็กหนุ่มอายุ13 พูดแทรกขึ้นมา

            อืม....แต่มันก็น่าสนใจดีนะ จังพยาพยามโน้มน้าวใจให้ชาร์มมาบ้ากับหนังสือนวนิยายเหมือนเขา  ซึ่งเขาทำเช่นนี้บ่อยครั้ง

            ข้อนั้นฉันไม่เถียงนะ แต่นายต้องบ้าให้มันน้อยหน่อยนะ ชาร์มพูดเสียงดังเล็กน้อย  

          ช่างเถอะ ..มันเรื่องของฉัน ตอนนี้ฉันกำลังคิดว่า ฉันจะเขียนนวนิยายเรื่องใหม่ชื่อ The Incredible story ”

           เออ อันนั้นมันก็เรื่องของนายเหมือนกันแหละ..นี่ กลับบ้านเหอะ เย็นแล้วนะ" ชาร์มพูดพร้อมกับทำท่าทางเย่อหยิ่ง

           งั้นก็ได้ เดี๋ยวนายไปรอข้างนอกก่อนละกัน   ฉันจะไปยืมหนังสือเล่มนี้สักครู่

     จังปิดหนังสือแล้วเดินไปที่เคาเตอร์เพื่อยืมหนังสือนวนิยายเล่มที่ 32 ของเขา  ส่วนชาร์มก็ได้แต่ยืนรออยู่หน้าห้องสมุดของจังหวัดเช่นเคย
                         --------- 

              หนู หนู หนูคนนั้นน่ะแหละ

              มีอะไรเหรอครับ    ผ่านไป 2 นาทีก็มียายแก่คนหนึ่งเรียกชาร์มที่ยืนรอเพื่อนของเขา     

              หนูมาทำอะไรที่นี่เหรอยายชราถามขึ้น  

              คือผมมาอ่านหนังสือน่ะครับ แต่ตอนนี้ผมรอเพื่อนอยู่ ยายมีอะไรเหรอครับชามตอบพร้อมกับถามยายคนนั้น แต่ท่าทางของแกเหมือนจะไม่ค่อยได้ยินที่ชาร์มพูดสักเท่าไหร่นัก

                    หนูสนใจซื้อหนังสือของยายไหมจ๊ะ

                หนังสืออะไรเหรอครับ ถ้าเป็นหนังสือนวนิยายล่ะก็ ยายขายให้ผิดคนแล้วนะครับชาร์มกล่าวพร้อมกับทำทางเบื่อกับคำว่านวนิยาย

                 ไม่ใช่หรอกจะ มันเป็นหนังสือที่ยังไม่มีใครเคยได้อ่านเลยนะ อ่ะนี่ เอาไปดูก่อนก็แล้วกันนะ ยายชราพูดพลางยื่นหนังสือเก่าๆเล่มหนึ่งให้แก่ชาร์ม 

                 นี่คุณยาย นี่มันเป็นแค่สมุดจดบันทึกไม่ใช่เหรอชาร์มดูหนังสืออย่างถี่ถ้วนแต่ก็ไม่พบตัวหนังสือใดๆเลย    แล้วในหัวของเขาก็กำลังคิดว่า ก็ยังงี้แหละคนแก่นี่เลอะเลือนจริงๆ

                 แต่ไม่เป็นไร    ผมจะซื้อครับชาร์มรู้สึกสงสารยายแก่   เขาล้วงกระเป๋ากางเกงของเขาแล้วหยิบกระเป๋าตังค์ของเขาขึ้นมา แต่ขณะนั้นเอง ยายชราคนนั้นที่เสนอขายหนังสือได้หายไปแล้ว

                 อ้าว ยายไปไหนแล้วหละ  ช่างเถอะ  ถือว่าได้หนังสือฟรีก็แล้วกันชาร์มทำท่าทางผิดหวังที่ไม่ได้จ่ายเงินค่าหนังสือให้ แก่ยายคนนั้น 

              

    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×