ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บทบรรยาย EP.25 พี่ยองมินของหนู
เสียหอบหายใัึ้นอย่า่อเนื่อ ไอร้อนาร่าที่ำลัสั่นไหวปนเสียราหวานหูฟุ้ไปทั่วห้อ บิเร้าร่ารับัหวะอร่า้าบน
20 นาที่อนหน้านี้..
"ทำไมไอ้ฝ่า้อหนูลอเลยอ่ะ โรไม่อบ"
ประโยนี้ถูเอ่ยออมาาปาอยอมินไม่รู้ี่รอบระหว่าทาลับบ้าน มัน่าน่าหุหิเมื่ออนโฮนรัอเาโนเพื่อนในลุ่มเียวัน้อมอไม่ละสายา ที่น่าหุหิยิ่ว่าือเารู้ว่ามินฮยอนเพื่อนนนั้นรู้สึยัไับอนโฮ ยอมินเินนำเ้าห้อนอนปาบ่นพรึมพรำลอทาโยมีอนโฮเินามหลัมาิๆ ลั้นำับท่าทาอแอแฟนหนุ่ม นี่นอายุ22หรอเนี่ย
"เพราะหนูน่ารัมาแน่ๆเลยยยย ้อใ่แน่ๆอ่ะ55555"
พูหยอล้อามประสาออนโฮ พลาหัวเราะท่าทาอแอยอมินที่อนนี้เินสะบัแนไปมาแทบะลไปัิ้นัอับพื้น
"หนูอ่าาา หนูอย่าไปน่ารัใส่มันิ หวเนี่ย หว หวๆๆๆ"
ยอมินเริ่มัิ้นัอบนเียนุ่ม ท่าทาอแเหมือนเ็น้อยทำอนโฮอำารระทำไม่ไ้
"ลหรอ มานี่เลย"
ีัวึ้นาเียทันที รวบัวร่าบาที่ำลัถอสัมภาระที่โ๊ะหนัสือในห้อ มูลบนแ้มแรๆ้ำๆ
"พอแล้ววว5555555 "
"น่ารัมาอ่อี้ยั หื้อๆๆ " ฟัแ้มสอ้าสลับไปมา้ำๆ อนโฮพยายามันออเพราะั๊ี้ ปลายมูไม่เพียแ่ลบนแ้มนุ่มแ่ลับบยี้แรๆ้วยอารม์หมั่นเี้ยวำพูและท่าทายียวนออนโฮ
"พี่บอแล้วใ่ไหมะ ว่าห้ามน่ารัใส่ใร"
หยุารระทำ สบาับร่าบาที่อยู่ในอ้อมแนหนา
"หนู็ปินะ แ่พี่ฝ่าเ้ามอหนูเออ่ะ ให้หนูทำไเล่าา ไปปิาเ้าอ่อ"
"ไม่รู้อ่ะ เพราะหนูน่ารัเอ"
"เอ้า ให้หนูทำไเล่าาา"
"้อลโทษรับ"
ยอมิน้อนัวอนโฮในท่าอุ้มเ้าสาว วาลบนเียนุ่มสีาวว้าสะอาา รีบร่อมร่านั้นทันทีไม่เปิโอาสให้ร่าบาไ้เลื่อนไหวใๆทั้สิ้น ้อมอวาลมโู่สวย นาแพยาวถูระพริบึ้นล อ์ประอบทุส่วนบนในหน้าหวานถูัเรียอย่าลัว แนทั้สออร่า้าบนร่อมระหว่าัวไม่ให้หนีพ้น ่อยโน้มัวลระิบเสียแหบพร่า้าหูร่าบา
"รู้ใ่ไหมะ บทลโทษไม่มีอุปร์่วยเหลืออะไรทั้นั้น.."
หัวใเ้นแรไม่เป็นัหวะถึมันะไม่ใ่รั้แรแ่อนโฮลับไม่เยิน เสียระิบแหบพร่าปนลมหายใที่ร้อนผ่าวทำหัวใเาเ้นแรทุรั้น้อเม้มปา่มอาาร แ่ไม่ไ้่วยอะไรเมื่อใบหน้าหวานลับแระเรื่อรวมถึใบหูเล็ ร่าหนายยิ้มอย่าพอใ่อนบรรปลายมูมที่ออาวเนียน ุไร้พลาบเม้มวามาวเนียนราวับระาษเริ่มเิสีแาๆาแรอารม์อร่าหนา เบี่ยหัวามระทำอร่าหนาเพื่อให้ร่าหนาไ้ทำอย่าถนั ทั้ที่อนโฮรู้ว่าารลโทษอยอมินไม่มีสิ่่วยเหลืออะไรทั้สิ้น ทั้ที่รู้ว่า้อเ็บแ่ลับอบสนอทุารระทำอย่าี
"อยาลืนเ้าไปทั้ัวเลยรู้ไหม.. ทำไมหนู้อน่ารันานี้.."
ประสานสายาไ้เพียรู่เียวเท่านั้น ริมฝีปาหนาบยี้ลบนริมฝีปาบาสีสวย สอแทรลิ้นเ้าไปให้โพรปาวาวามหวานทั้หมที่มีอย่าหื่นระหาย วัลิ้นไปมาอบรับนเิเสียน่าอาย ละเรียวปาออเพียเล็น้อยเพื่อให้อาาศร่าบา บยี้เรียวปาสวย้ำๆน้ำเื่อมสีใสที่ปลายลิ้นยืออมาามัหวะเว้นระยะและลับเ้าไปใหม่อย่าูื่ม มือเรียวทำหน้าที่เลื่อนไปปลเ็มัร่า้าบน ทันทีที่ไ้ยินเสียปลเ็มัามีอเล็ ร่าหนาระุยิ้มพอใ ใ่ อนโฮำลัเื้อเิเา
"พร้อมแล้วใ่ไหมหื้ม.."
อนโฮที่หน้าแระเรื่อพยัหน้าอบเบาๆ นั่นยิ่ปลุเร้าามอารม์อยอมิน ถอาเออและำลัะถออันเอร์แวร์สีำ มือเล็เลื่อนไปรั้มือหนาไว้ไม่ให้ถอ ยอมินมวิ้วเล็น้อย้วยวามสสัย
"ทำไมละ หนูไม่อยาทำหรอ"
อนโฮส่ายหัวไปมาเบาๆ
"หนูทำให้นะ.."
แม้ะเินอายแ่ารระทำลับัแย้ัน อนโฮันยอมินให้เป็นฝ่ายนอนราบับเียนุ่ม นิ้วเรียวบรรถอเสื้อผ้าอัวเอออทีละิ้นนหม เผยให้เห็นเรือนร่าทุส่วน ร่าหนาที่นอนมอแทบะทนไม่ไหวลืนน้ำลายอึให่ เาอยาะทำามอารม์อัวเออนนี้ แ่อนโฮเอ่ยปาอว่าะเป็นนทำึทำไ้เพียรอให้ร่าบาทำาม้อาร เรียวาสวย่อยๆร่อมที่ลาัวยอมิน ทันทีที่เนื้อายออนโฮแนบิผ่านอันเอร์แวร์สีำ อารม์พุ่พล่านนแทบะพลิัวร่าบาให้นอนราบแทน อนโฮ่อยๆถู่วล่าอัวเอไปมาเบาๆ เสียรา่ำัึ้นมาอย่าพอใ
"อื้มม.. หนูอย่าแล้พี่สิ.."
อนโฮยิ้มยั่วอย่าพอใ แ่นายำลัื่นัวและยายึ้นภายใ้อันเอร์แวร์สีำ ร่าบายับสะโพมนย่มปลุเร้าอารม์ เมื่อเห็นร่าหนาแทบะาใยิ่แล้อี เสียราหวานหูร้อัึ้น ไม่สนใเสียุอยอมินแม้แ่น้อย น้ำอารม์อทั้สอถูปล่อยออมาไม่หยุเหนอะหนะทั่วบริเว หยุย่มัว่อนะโน้มัวทาบทับร่าอยอมิน
"นี่ือบทลโทษอหนู ฮยอน็้อพี่ลอเหมือนัน พี่ยอมินเป็นอหนู หนู็หว.."
ร่าหนา้อร่าบาไม่ละสายา วาู่สวยหยาเยิ้มำลัยั่วยวนเาอยู่ อนโฮบเม้มออยอมินนเิรอยแาๆแสวามเป็นเ้าอ ใรๆ็อยาไ้ผู้ายนนี้ทั้นั้น แ่เาเป็นออนโฮเท่านั้น ลาลิ้นเรียว่ำลมาเรื่อยๆ ลำอ แผอหนา ล้ามหน้าท้อ นมาหยุที่ส่วนใลุ้ลาัว วีเฟึ้นัที่ร่าบาหลไหล ่วนเล็บเบาๆนเิรอยแ ลาลิ้นเบาๆที่ส่วนนั้น มือเล็เลื่อนไปถออันเอร์แวร์สีำออแล้วโยนลพื้นล เผยให้เห็นแ่นายที่ยายให่โที่ถูปลุามอารม์เ็มทีุ่่มไป้วยน้ำหวานสีใส ร่าบานั่อยู่ระหว่าาหนา มอแ่นายที่ัู้ันอยู่เบื้อหน้า
"หนูินไ้ไหม.."
ร่าหนายยิ้มอย่าพอใ ท่าทายั่วยวนออนโฮทำให้เาอยาแล้ลับเร็วๆ
"ินสิ ระวัสำลันะรับ.."
มือเล็อบุมแ่นายอยอมินไว้ ่อยๆ้มัวลไปหาเรียวปาอ้ารับส่วนปลายยอสีหวานเ้าไป ร่าสูรา่ำทันทีที่ถูสัมผัส ูส่วนปลายเน้นๆย้ำๆนเิเสียน่าอาย น้ำหล่อลื่นไหลทะลัออมาไม่า มือเล็ยับรูึ้นลเบาๆ เสียูยััึ้นอย่า่อเนื่อ ยอมินแทบะทนภาพรหน้าไม่ไหว บทลโทษออนโฮำลัทำเาทรมาน โลมเลียแ่นายอย่าหลไหล เรียวปาอ้ารับเ้าไปเือบรึ่ ยับเรียวปาูึ้นล้าๆพลาราในลำอเบาๆ
"อื้มม..ม หนู้าๆสิ เี๋ยวสำลั"
พูไม่ทันาำ ร่าบาสำลัน้ำหวานสีใส ผละัวออนั่ไอเบาๆ ยอมินลุึ้นไปูร่าบาทันที ลูบผมอย่าเอ็นู ูบปลอบลบนลุ่มผมสีาราเมล ะแล้เาแ่ับไม่ระวัะเอ ยอมินันัวอนโฮนอนท่าลานหมอบ มือหนายึสะโพไว้เพีย้าเียว ส่วนอี้านั้นับรูแ่นายัวเอเรียน้ำหวานสีใสให้ไหลออมา ่อแ่นานที่่อทาสีสวย ถูวนรอบๆ่อทาระุ้นวามเสียวอร่าบา
"ไม่ใ้เลริๆหรอ.. มันเ็บนะ.."
"็้อารให้เ็บไ หนูะไ้ไม่ทำัวน่ารัใส่ใรอี.."
"หนูเปล่า อ๊ะ! ..เ็บ.."
ไม่ทันบประโย แ่นายที่ถูระแทเ้า่อทาสีสวยทันที ราเสียัสนั่นพลาบิเร้าเรือนร่า้วยวามเ็บแสบ
"ลโทษไรับ.."
"ใร้าย.. พี่ยอมิน อย่าแล้หนูสิ อ๊ะ.. อ๊ะ.. อ๊ะ.."
ระแทแ่นายเ้าออเนิบๆเน้นๆ อนโฮสั่นไหวไปทั่วร่า นิ้วเรียวิผ้าปูเียสีาวแน่นระบายวามเสียว่าน เรียวปาบาถูัเม้ม่มเสียราหวานไม่ให้ันเินไป มือหนายึสะโพมนไว้โถมัวเ้าออเรื่อยๆน่อทาับแน่นเริ่มินัว ร่าบาแอ่นสะโพรับแรระแททั้ที่เ็บเหลือเินแ่ร่าายยัอบสนอทุารระทำอยอมินอย่าีเยี่ยม มือหนาเลื่อนไปยับรูแ่นายเล็เรียเสียราแสนหวาน
"อ๊ะ.. อื้ออ..อ อ๊ะ.. อ๊ะ.."
"เ็บ็ราัๆสิ.."
"หนูเ็.. อึ.. เ็บ..บ อ๊าา..อ๊ะ.. อ๊ะ.."
ราเสียหลไม่เป็นภาษาเมื่อยอมินระแทัวแรและเร็วึ้น พร้อมมือหนาที่ยับรูแ่นายเล็ยัทำหน้าที่อย่าี ร่าหนาราเสีย่ำอย่าพอใเมื่อถูอรั เารู้ว่าุระสันอร่าบา้อเ้าลึนาไหน วามรู้สึเสียวปนเ็บทำให้อนโฮรา่อเนื่อ ร่าายอ่อนแรไปหม ไม่ทันไรร่าบา็ปลปล่อยน้ำสีาวุ่นออมาเ็มมือหนาทะลัไหวามเรียวาสวย หอบหายใแร
"พี่อเสร็บ้านะรับ หนูราไม่ัเลย.."
ประโยนี้น่าะเป็นสัาเือนสิ่ที่ะเิึ้น่อไปนี้ มือหนาพลิร่าบาให้หันหน้านอนหายโยที่แ่นายยัเื่อมิอยู่ โน้มัวอไล้ออาว เาไม่สามารถุมสิัวเอไ้อี่อไป เรือนร่าทุส่วน ทุริยาบทออนโฮทำให้เาเสียสิ หลไหลเหลือเิน รอยแบนผิวาวเนียน รอยแที่เาเท่านั้นเป็นผู้ระทำ ลาลิ้นเลียทั่วออพลาบเม้มนเป็นรอยแาๆไม่เ้มนเินไป ไล่ลิ้นลมาส่วนอ ลาลิ้นวนที่ยออสีหวานที่ำลัูันสู้ลิ้นร้อน ร่าบาแอ่นอรับน้ำหนัแรริมฝีปาทีู่เม้ม เสียว่านไปทั่วร่า ิปลายเท้าแน่น มือเรียวทั้สอยุ้มลุ่มผมสีไวน์แระบายอารม์ เสียราหวานยััึ้นอย่า่อเนื่อ ร่าหนาเริ่มยับแ่นายอีรั้เนิบนาบ มือหนานวลึสะโพมนที่ำลัยับสวนรับเป็นัหวะ ระแทแ่นายที่ยายเ็มัวเ้าออแรึ้น นร่าที่นอนราบับเียนุ่มสั่นไหวไปามแรระแท
"อ๊ะ..พี่ยอมิน.. อื้อ..อ อ๊ะ.."
"พี่ยอมิน..อ๊าา..อ๊ะ.. อ๊ะ.."
"ราอี..อื้มม..ม ัอี.."
"พี่ยอมิน.. หนู.. อ๊ะ.. เ็... อ๊ะ อึ.."
"พี่ยอมิน.. แรอี.. แร.. อ๊ะ อ๊าา.. อ๊ะ!"
เสียราหวานัึ้นเรื่อยๆ ร้ออวาม้อาราร่าหนาที่ไร้ารวบุมสิ ระแทแรและถี่รัวึ้นโนุระสัน้ำแล้ว้ำเล่านร่าบาแทบาใ หายใไม่เป็นัหวะ เล็บเรียวิแนที่ร่อมร่าอัวเออยู่นเิรอย่วนแยาวไปทั่ว้นและแผ่นหลั ัเม้มปาระบายวามเสียวนบวมเ่อ เรียวาเี่ยวสะโพหนาไว้แน่นไม่ให้ไปไหน แรระแทยัถูสอใส่เ้ามาเ็มแรทุรั้ ทั้สอเริ่มหอบหายใถี่ามแรระแท ร่าหนาระุเร็รั้หนึ่่อนะปลปล่อยน้ำสีาวุ่นเ้าไปใน่อทา ร่าบาร้อนวูบที่่อท้อเมื่อน้ำรัถููีเ้าภายในัวเอ น้ำสีาวไหลทะลัออมาเลอะทั่วบริเว ถอนแ่นายออ้าๆ ร่าบาบิเร้าัวเล็น้อย ทิ้ัวลนอน้าๆร่าบาที่หอบหายใ
"ทุสัมผัสอหนูเป็นอพี่นเียวนะะ อย่าให้ใรรู้ไหม.."
โอบอร่าบาไว้ในอ้อมแน พรมูบที่หน้าผาเบาๆ ร่าบาออบพลายับัวแนบิ ระับอแน่น ร่าบาเยหน้ามอ ยอมินสบสายาวลมสวยที่ประาย า่ำเยิ้มมอเาล้ายว่าำลอออ้อนเาอยู่
"หื้อ..?"
"ลโทษหนูอีไ้ไหม.."
*********************บบทบรรยาย EP.25 พี่ยอมินอหนู**********************
ㅡสนทนาับอิไรท์เอร์ทัวเㅡ
ุแน่นอน้าาา5555555555555
บรรยายผิพลาหรือใ้ำรไหนออภัย ไว้ ที่นี้นะะ
ไรท์ไม่เ่บรรยายอ่ะฮืออ อยาลอบรรยายเพราะใบาปหนาและิั่วมา
ไม่อัพอน่อไปือสลีปอินุแล้ว ไม่้อามหา55555555
อมเม้นแนะนำไ้นะะไรท์ะเอาไปปรับปรุ เผื่อมีบทบรรยายอี(?)
อบุทุนที่ามอ่านนะะ อบุมาๆนะะี้ยั
ฝาแท็ทวิ #นอยอมิน ฝาเรื่อเ็มในอยลาเสิร์ทหาื่อไ้เลย่ะ
อ้อ! แล้ว็อย่าลืมทาน้าวให้รเวลา้วยนะะี้ยั♥
ไรท์เอร์ฝึหั seono.
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น