บอสของผม My Boss
เพราะสัญญาของครอบครัวทำให้กรีนต้องเข้ามาป่วนคุณพี่เจตน์.... ป่วนกันอีท่าไหนไม่รู้ กรีนมมารู้ตัวอีกทีหัวใจเจ้ากรรมไปอยู่กับพี่เจตน์ซะแล้ว ..... บ้าชะมัด
ผู้เข้าชมรวม
169
ผู้เข้าชมเดือนนี้
13
ผู้เข้าชมรวม
นิยายวาย boylove พระเอกคลั่งรัก อบอุ่น nc ครอบครัว น่ารัก ฟีลกู๊ด แอบรัก feelgood ความรัก บอส เจ้านาย สัญญารัก คลุมถุงชน
ข้อมูลเบื้องต้น
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
พระเอก
ภวิศ วัฒนาโชติ (เจตน์)
Phawit Wattanachat (Chet)
เจตน์ ชายหนุ่มวัย 38 ปี เป็นกรรมการผู้จัดการ (CEO) บริษัทสารินอินเตอร์กรุ๊ปจำกัด ธุรกิจเกี่ยวกับเครื่องอุปโภคบริโภคทั้งหมดโดยบริษัททำเกี่ยวกับร้านสะดวกซื้อซึ่งในขณะที่เจตน์เข้ามารับตำแหน่งผู้บริหารเมื่อ 10 ปีที่แล้วตนได้พัฒนาและดำเนินธุรกิจต่อจากผู้เป็นบิดาได้พัฒนาธุรกิจในรูปแบบการเปิดแฟรนไชส์ทั่วประเทศ และได้รับการตอบรับดีมีกำไรในแต่ละปีไม่ต่ำกว่าพันล้าน และในขณะนี้จะขยายสาขาไปยังต่างประเทศซึ่งจะเริ่มในแถบเอเชียก่อน มีน้องชายหนึ่งคนคือ นายอชิระ ศิริกรโสภณ (ผิง) เป็นเพื่อนสนิทกับ นายปณัย เปรมวัฒนดล (กรีน) เรียนจบคณะบริหารธุรกิจ สาขาการตลาด ครอบครัวทำธุรกิจอสังหา ฯ บริษัทอุดมคอร์ปอเรชั่นจำกัด (มหาชน) (ของผู้เป็นตาคุณฐากูร ศิริกรโสภณ ซึ่งเป็นยายของเจตน์นั้นเอง) เป็นพี่น้องชายของเจตน์ แต่ผู้เป็นตาอยากให้หลานชายคนหนึ่งคนมาใช้นามสกุลของเขาเพราะมรดกมีมากมายก็อยากจะเลี้ยงให้เหมือนลูกชายนั้นเอง
ในปีนี้ทางบริษัทสารินอินเตอร์กรุ๊ป จำกัด อยากได้คนรุ่นใหม่เข้ามาช่วยงาน จึงเปิดรับพนักงานใหม่เป็นจำนวนมากซึ่งทางบริษัทต้องการคนหนุ่มสาวไฟแรงเพื่อมาช่วยกันพัฒนาระบบการตลาด
แต่ด้วยกลอันใดก็ตามตนได้เข้าร่วมคัดเลือกพนักงานใหม่ด้วย จนได้รู้จักกับชายหนุ่มนามว่า “กรีน” เป็นหนุ่มไฟแรง และมีความคิดนอกกรอบไม่เหมือนกับพนักงานทั่วไปการตอบคำถามฉีกแนวเหมือนว่าไม่อยากเข้ามาทำงานที่นี่ แล้วมาสมัครงานที่นี่ทำไมด้วยความอยากแกล้งหนุ่มกรีนเพราะรูปร่างหน้าตาน่ารักจิ้มลิ้ม น่าแกล้งเสียเหลือเกินเอาไว้ดูเล่นในบริษัทก็แล้วกัน ตนจึงรับพนักงานชื่อว่ากรีน เข้ามาด้วยอีกหนึ่งคน ทำให้กรรมการคนอื่น งง กันเป็นแถว เพียงเพราะแค่ว่าเจตน์อยากรู้แค่ว่าทำไมถึงไม่อยากเข้ามาร่วมงานกับบริษัทที่มีชื่อเสียงของตนเพียงเท่านี้
แต่เหตุการณ์ต่าง ๆ พาชุลมุนวุ่นวายมากยิ่งขึ้นเพียงแค่กรีนเข้ามาทำงาน่ในบริษัทเพราะทำให้เจตน์มีเรื่องปวดหัวได้ทุกวันแต่ก็ไม่รู้เพราะสาเหตุใดทำไมตนถึงยังไม่ไล่กรีนออกมันเพราะอะไรกันนะ…ได้แค่หาพี่เลี้ยงเพื่อคอยดูความประพฤติของกรีนก็แล้วกัน…..เพราะฉะนั้นพวกเราต้องไปค้นหาคำตอบ….
นายเอก
ปณัย เปรมวัฒนดล (กรีน)
Panai Premwattanadon (Green)
กรีน เพิ่งจบจากมหาวิทยาเอกชนชื่อดัง ในคณะบริหารธุรกิจ สาขาการตลาด เมื่อจบแล้วก็อยากจะออกไปตามหาความฝันโดยการท่องเที่ยวต่างประเทศ ได้จองตั๋วเพื่อไปประเทศเกาหลีเกาใจซะหน่อย
พลันความฝันมาพังทลายเพียงเพราะมารดาได้เรียกเข้าไปคุยที่บริษัท กรีน อินเตอร์กรุ๊ปจำกัด จำหน่ายและผลิตเครื่องเพชร มารดาต้องการให้ตนเข้าไปทำงานที่บริษัทสารินอินเตอร์กรุ๊ปจำกัด
กรีน เกิดความสงสัยทำไมไม่ให้ทำงานในบริษัทของตัวเอง จึงยื่นคำขาดว่าไม่ไป เพราะต้องการจะทำงานในบริษัทของตัวเองดีกว่า แล้วผู้เป็นมารดาก็ยื่นเอกสารสัญญาส่งมาให้อ่าน เมื่อกรีนอ่านจบแล้วทำให้ตนเองตกใจ
“แม่สัญญาบ้าอะไรกันเนี่ย”
“ก็ครอบครัวเรากับครอบครัวทางโน้นได้ทำสัญญากันไว้ ก่อนที่เราทั้งคู่จะแต่งงานกัน”
“ไม่นะ ผมไม่เล่นด้วยหรอกนะแม่”
“ถ้ากรีนไม่ตกลงก็หาเงินไปคืนคุณลุงรินเองก็แล้วกันนะ” คุณดาทำท่าจะลุกขึ้นยืน
“เฮ้อ!…กูอยากจะบ้าตาย เดี๋ยวก่อนแม่แล้วผมจะไปหาเงินที่ไหนกันเล่า”
“ตกลงนะลูก” คุณดานั่งลงอีกรอบเมื่อเห็นว่าลูกชายทำท่าจะยินดีที่จะทำตามในเอกสารสัญญาฉบับนี้
“ว่าแต่ที่ผมจำได้คลับคล้ายคลับคลาลูกลุงรินเป็นผู้ชายไม่ใช่เหรอครับ”
“ใช่เป็นผู้ชายยังโสด หล่อ รวย แต่แม่ว่ามันไม่ใช่ปัญหาเพียงแค่ลูกทำให้ลูกชายคุณลุงแค่ปฎิเสธไม่ยอมแต่งงานกับลูกแค่นั้นก็น่าจะพอมั้ง”
“โอเค…งานง่าย ๆ ผมจะจัดให้เลยครับคุณแม่”
กรีน ก้มลงอ่านในสัญญาอีกครั้ง หากเด็กทั้งสองคนรู้จักกันแล้วไม่ถูกใจกัน ในสัญญาฉบับนี้ถือเป็นโฆษะ แต่ฝ่ายที่ปฎิเสธก่อนจะต้องเสียค่าปรับเป็นจำนวนเงิน 20 ล้าน นี่เขาต้องเข้าไปทำให้ลูกชายลุงรินปฎิเสธการแต่งงานครั้งนี้สินะเพื่อให้ทางฝ่ายเราไม่ต้องถูกปรับตามจำนวนเงินที่ร่างในสัญญาฉบับนี้
“นี่ใบสมัครของ บริษัทสารินอินเตอร์ กรุ๊ปจำกัด” คุณดายื่นใบสมัครให้กับลูกชาย
“แต่พี่เขาจะไม่รู้เหรอว่าผมเป็นลูกชายแม่”
“ไม่รู้หรอกลูก ลืมไปแล้วเหรอว่าลูกทั้งสองไม่เคยเจอหน้ากันเลยนี่นาเพราะพี่เขาไปเรียนต่างประเทศตั้งนาน พอจบมาก็ทำแต่งาน แถมลูกก็ไม่ได้ใช้นามสกุลของคุณพ่อ ลูกลืมไปแล้วหรือว่าลูกใช้นามสกุลของคุณตา ที่นี่พี่เขาจะรู้ได้ยังไงว่ากรีนเป็นลูกชายของแม่”
“แต่ผมเคยเจอพี่เขานะตอนนั้นผมอยู่ ป.1 พี่เขาน่าจะอยู่ ม.2 ตอนที่ผมไปบ้านคุณลุงรินไปงานวันเกิดคุณป้ามน”
“ตอนนั้นทั้งลูกทั้งสองยังเด็กพี่เขาคงจำไม่ได้หรอก อย่าคิดมากเลยรีบเข้าไปทำตามสิ่งที่ลูกต้องทำเถอะเชื่อแม่”
ภาพในวันนั้น กรีน ยังคงจำได้เป็นภาพเลือนลางมาก เขาวิ่งเล่นในสนามหน้าคฤหาสน์วัฒนาโชติ แล้วเกิดหกล้มลงมีพี่คนหล่อวิ่งมาช่วยพร้อมกับปลอบ
"โอ๋ โอ๋ ป็นลูกผู้ชายไม่ร้องไห้นะครับ" เขายังจำคำพูดนั้นได้ดีเพราะคนพูดรูปหล่อและอ่อนโยนมาก
“เอาละคอยดูผมจะทำให้พี่เขาต้องปฎิเสธผมอย่างง่ายด้าย”
“ถ้าอย่างนั้นวันจันทร์นี้ลูกเข้าไปสมัครได้เลยนะ”
“ครับ ผมจะเอาอิสรภาพคืนมาให้ได้ ไม่ยอมเสียหรอก 20 ล้านอะไรนั้น”
“สู้ นะลูก” คุณหญิงดาอมยิ้มให้กับลูกชายเพราะตนได้ล่วงรู้อะไรบ้างอย่างของลูกชายมาแล้วอย่าเสียใจล่ะ ถ้าพี่เขาปฎิเสธ
….ฮึ!….กูจะเข้าไปป่วนในบริษัทให้วุ่นวายเลยคอยดู อิ
….ต้องตามไปลุ้นกันว่าน้องกรีนจะป่วนคุณพี่เจตน์ได้เวียนหัวขนาดไหน
อยากชวนทุกคนตามไปดูความกวนของน้องกรีนกัน....ไปกันเลยยยย...
ผลงานอื่นๆ ของ ชยุดา ดูทั้งหมด
ผลงานอื่นๆ ของ ชยุดา
ความคิดเห็น