ค่าเริ่มต้น
- เลื่อนอัตโนมัติ
- ฟอนต์ THSarabunNew
- ฟอนต์ Sarabun
- ฟอนต์ Mali
- ฟอนต์ Trirong
- ฟอนต์ Maitree
- ฟอนต์ Taviraj
- ฟอนต์ Kodchasan
- ฟอนต์ ChakraPetch
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : รินจอมวุ่นวาย และ พี่วอฮีโร่ของผม
วันนี้ผมะเอาไว้ว่าผมะอยู่เฝ้าร้านะหน่อยเพราะ่วนี้ผมมีิรรมวุ่นวายไม่่อยไ้อยู่เฝ้าร้านอน่วลาวันัเท่าไหร่ และะว่าะนอนพัผ่อน เ็บแร ไว้เินเล่นอนเย็นฮะ … ึ่อันที่ริแล้ว ผมอบมาทำานที่สุเลยฮะ(ิูสิฮะ วันหยุผมยัรบเร้าให้รินพาผมมาทำานเลย..ผมโนบ่นอยู่บ่อยๆ) ไ้เอผู้นมาหน้าหลายา นนั้นเ้านนี้ออ เินันวัไว่ไปมา ึัีฮะ ผมอบ …ือที่ผมอบ ไม่ใ่ว่าผมะออไประิหาหู่ลู่าหยี เินามลู้า อย้อนรับลู้า อะไรประเภทนั้นนะฮะ…อย่าไ้ิเป็นอันาเลยว่าผมะทำแบบนั้น..ผมือใรฮะ ผมือเ้าสัว ไอ้หน้าหล่อ หมาที่หล่อที่สุในย่านนี้นหมารทั้หลาย่าพาันอิาและรุมทำร้ายทุรั้ที่ผมออไปเินเล่น…พวมันะะให้ผมมีบาแผล ะะให้ผมเสียโมหละสิ..ฝันไปเถอะ!!! ผมมีพี่วออยุ้มัน ริ้นไม่ให้ไ่ไรไม่ให้อม แม้รอย่วนสันิ อย่าหวัไปเลย ผมน่ะ ไ่ในหินเลยนะ พี่วอะอยปป้อผมเสมอ บารั้ถึับยอมเ็บัวแทนผม็มีนะ. ้วยเหุนี้เอ ผมึทั้รัและศรัทธาพี่วอสุหัวใเลยฮะ..
เวลาผมมาทำานที่ร้าน ผม็ะมีห้อส่วนัวอยู่เป็นสัเป็นส่วนนะฮะ ไม่ใ่ออไปเินเพ่นพ่านเหมือนหมาไม่มีเ้าอนะฮะ..ป๊าให้่าที่ร้านทำอั้นอย่าี เป็นอแฝ อผมห้อนึ อโทนี่ัวแสบห้อนึ อยู่้าๆโ๊ะทำานรินฮะ..ผมสามารถนอนมอูนเ้าออ ูวามเลื่อนไหวไ้รอบทิศทาเลย เพราะเป็นอั้นแบบเปิโล่ “ทำอั้นไว้ให้เ้าสัวมีพื้นที่ส่วนัว ไม่้อปิทึบ เี๋ยวเ้าสัวอึอั” ป๊ารู้ใผมอีแล้ว…
ทุเ้าเมื่อผมถึที่ทำานอริน ึ่็ือที่ทำานผม้วย(ผมเป็นหมามีานมีารทำะเ้า้วยนะฮะ ไม่ใ่นั่เล่นนอนเล่นไปวันวันนะฮะ..รู้ไว้้วย) ผม็ะเ้าห้อส่วนัว พัผ่อน แ่น แทะเล็บ เสริมหล่อ ัแัวเอให้เรียบร้อยเพื่อนอนรอลู้าเ้ามาื้ออมาิ่อานฮะ เวลามีลู้าเินเ้ามา ผม็ะผหัวูนิหน่อยแล้วนอนมอไปเรื่อยๆ เพลินีนะฮะ ูไปูมา ็เผลอหลับไปเลย…ผมอบนอนมอผู้นฮะนอนมอเียบๆ ไม่เหมือนน้อายผมฮะ “โทนี่ัวแสบ” ไม่ไหว ปวหัวะน้อายผมะริๆ ปาเปราะเป็นที่สุ เห่าโวยวายไปเรื่อยเลยฮะ ห้ออยู่้าๆันแบบนี้ผมหละรำาที่สุเลยริๆนะ แ่ผม็ทำอะไรไม่ไ้มา ไ้แ่เ็บวามรำาไว้ในใ บารั้็เผลอแสออ้วยารทำาวาๆใส่โทนี่ บารั้็เผลอเห่าเือน เป็นารำหนิน้อ นทำให้โทนี่น้อยใอยู่บ่อยไปฮะ.
ผมนอนเอาหน้ายื่นออมาาอั้น โยเอาาเย่อว่าออ แล้วมอนเ้านออไปเรื่อยๆ ลอาไปมา้ายวาพอเพลินๆ รู้สึเหมือนมีอะไรลอยมาเาะที่มู อ้อ…นผมเอ (่วนี้เ้าฤูร้อนมาๆอย่าสมบูร์แบบแล้วผม็เริ่มผลันเป็นนฤูร้อน นร่วเยอะหน่อยฮะ..ไม่้อเป็นห่วเรื่อนร่วเ็มพื้นอะไรทำนอนั้นนะฮะ รินมีระบบัารนสุนัที่ร่วหล่นามพื้นไ้อย่าีเลยฮะ)ผมทำมูบิไปมาฟุฟิ ฟุฟิ แล้ว็ามิๆันสอสามทีนัวโยน “ฮัิ้วววว ฮัิ้ววววว ฮัิ้วววว”….ผมสะบัหัวไปมาสอสามที เพื่อำันที่ลอยอยู่รหน้า…"เ้าสัวววว เ้าสัว เป็นอะไรอะ เ้าสัวไม่สบายเหรอ เป็นอะไรมารึปล่าว..ทำไมน้อาม น้อเป็นอะไร ปวหัวมั๊ย ไหน ไหน อรินูหน่อยิ"…(เอาแล้วววว เอาแล้ววววว รินเริ่มอีแล้ววววว) …..านั้นริน็ทิ้านทุอย่า เินเ้ามาหาผมในอ ับัวผมสำรวหัวรหา ีปา ูเหือ ูฟัน ส่อา ึผมเ้าไปอ ลูบหัว ้วยแววาวิัวล(อีแล้ว)
ริน: “เ้าสัวเป็นอะไรมามั๊ย ทำไมถึาม ไม่สบายมั๊ย ปวหัวเหรอ ไปหาหมอมั๊ย”
ผม:"………………." ือไม่รู้ะบอรินไีว่าไม่ไ้เป็นอะไรัหน่อย แ่ันมูเยๆ แ่พอไ้ยินำว่า"ไปหาหมอ" ผมาลุวาว หูผึ่ทันที."ไม่นะ!!!!!ไม่เอาหมอ ไม่ไปหาหมอ!!!"
…เฮ้อออออ!!!ผมหละเพลียใับรินริๆ ผมยับัวอะไรที่ผิไปาเิมไม่ไ้เลย รินพาลวิัวลไปะให่โ…
็อย่าที่ผมเยเริ่นไว้ในเรื่ออผมอนแรๆแล้วว่า ถ้าผมพอมีเวลา ผมะเล่าเรื่อบุลสอนที่เลี้ยูผมและผมเื่อฟัและไว้ใที่สุ พอะำันไ้นะฮะ…วันนี้ผมไม่ไปไหน พอมีเวลาว่ามาเล่าให้ฟันิหน่อยฮะ…
นแร่อนเลยนะฮะ…นแรที่ผมะเล่าให้ฟัือ “ริน” ฮะ รินเป็นน้นเรื่อที่บอป๊าว่าะไปเ็บหมาวัมาเลี้ยแ่ป๊าไม่อนุา ป๊าเลยยื่น้อเสนอว่าให้เลี้ยหมาบาแ้วีว่า …พอะุ้นๆมั๊ยฮะ(หาอ่านไ้ในอนที่1 นะฮะ)..รินเป็นผู้หิ ร่าบาสูโปร่ ใี(มั๊…55555) ี้วิัวลและอยู่ไม่นิ่ฮะ(เ้าใำว่าอยู่ไม่นิ่มั๊ยฺฮะ..ือ ริน เป็นนที่้อมีิรรมวุ่นวายทำลอเวลา หานู่นนี่นั่นทำไปเรื่อย ทั้วัน อยู่เยๆไม่เป็นว่าั้น)…รินเป็นนัแพาผมมาุบเลี้ย อย่าี รัผมมาถึมาเินไป อบอุ่นนร้อนเลยฮะ…หุหุ…ั้แ่่อนที่ผมะมาอยู่ที่บ้านนี้ ริน่วนอยู่ับารัเรียมอใ้ส่วนัวอผมไว้อย่าเพรียบพร้อม วามวุ่นวาย็เริ่มั้แ่วันนั้นเลยฮะ ือรินมีารวาแผน หา้อมูล เรื่อารอบรมเลี้ยู อาหาร วิธีารเลี้ย วิธีารสอน โรเรียนฝึสุนั สภาพแวล้อม ทั้หลาย เอสารเป็นปึๆ หนัสือเป็นสิบๆเล่ม ลอร์สออนไลน์ เรียนล่วหน้า ือศึษาอย่าริัมา เป็นารเรียมวามพร้อมมา..เหมือนไม่เยเลี้ยหมามา่อนในีวิ(ทั้ๆที่ในวามเป็นริแล้ว่อนะมีผมเ้ามาอยู่ในวามูแลนั้น ริน็เลี้ยปู่ๆบาแ้วมาั้สี่ัวและเลี้ยมาั้16ปีแล้วนะฮะ)…ูเหมือนรินะื่นเ้นมาเินไปหน่อยนะ ในวามิผม…
ีวิผมในแ่ละวันไม่เยไ้อยู่ว่าๆสบายๆแบบหมาทั่วไปเ้าเลย รินะอยพยายามสรรหาิรรมมาให้ผมทำอยู่ลอเวลา. มาแรๆรินะให้ผมินอาหารบาร์ฟามที่"เ้าบอว่า" ริน็หา้อมูลว่า้อเรียมอาหารยัไ วุ่นวายันไปทั้บ้าน แ่สุท้ายผม็ไม่ไ้ินบาร์ฟ เพราะ"เ้าบอว่า" ินอาหารเม็ีว่า.... พออยู่ไปสัพั “เ้าบอว่า” สุนั้อมีอเล่นไว้ออำลัาย แ้เรีย ริน็สรรหา อเล่นสารพั มาให้ผมเล่นามที่"เ้าบอว่า" แ่ไม่ไ้ผลฮะ ผมไม่อบอเล่นที่"เ้าบอว่า" แนะนำให้ื้อสัอย่า ริน็เสียเินไปฟรีๆ…พออยู่ไปสัพั รินลัวผมไม่ลา “เ้าบอว่า”้อฝึสุนั โยให้นมเป็นอราวัล สุนัะไ้เื่อฟั ราวนี้ริน็สรรหานมสำหรับสุนัมาไว้เ็มไปหมเลยฮะแล้ว็ฝึให้ผม นั่ ยืน เิน หมอบ โยให้นมเป็นอราวัล ้วยวามที่รินลัวผมลาน้อย รินเลยฝึผมลอเวลาเลยฮะ ฝึั้แ่ื่นนอน ่วสาย พอว่าๆ็ฝึ ่วบ่าย ว่า ็ฝึ ่วเย็นว่า็ฝึ ่อนนอนว่า็ฝึ แล้วเวลาฝึผม็ะไ้ินนมลอเวลา ผมินนมวันๆนึเยอะมา นไม่ินอาหารประำมื้อ แล้วริน็ฝึนผมลายเป็น"หมาินม" ผมินแ่นม นน้ำหนัผมล ผมแพ้นมนผมลำไส้แปรปรวน ้อหาหมอรัษาินยาอยู่พัให่ แล้วผม็ลายเป็นหมาเลือิน เพราะ ผมิอาหารน ไม่ินอาหารเม็ เนื่อารินไปหา้อมูล"เ้าบอว่า" ให้ทำอาหารปรุสุใหม่ๆให้สุนัิน ..ราวนี้ริน็สั่เนื้อสันในิระูมาย่าให้ผมินบ้า สั่ปลาแลมอนมาย่าให้ผมินบ้า อไ่้มบ้า ือเมนูอาหาร้อเปลี่่ยนทุมื้อ ไม่ั้นผมไม่ิน ่วนั้นผมเลือินมา นริน้อพาผมไปปรึษาสัวแพทย์ เพื่อปรับาริน พอบเรื่อารินอาหาร..ยัไม่ทันหายเหนื่อย ราวนี้ริน็วุ่นวายอีแล้ว รินพยายามที่ะสรรหาอาหารเสริมมาให้ผมิน เพราะ"เ้าบอว่า"สุนั้อไ้รับอาหารเสริมเพื่อให้มีสุภาพที่แ็แร ริน็สรรหาวิามินเสริมแปลๆมาให้ผมินทุๆมื้อ ถ้าุหมอไม่เือนมาริน็ยัสรรหาอาหารเสริมแปลๆมาให้ผมินไม่หยุแน่ๆ…บเรื่ออาหารเสริมไม่ทันไร ริน็มาวุ่นวายับารนอนอผม “เ้าบอว่า”สุนั้อนอนบนเบาะ ราวนี้ริน็ไปสรรหาเบาะนอนมาให้ผม หลายผืนมา ริน่าไม่เ้าใเลยว่าผมไม่อบนอนบนเบาะ ป๊า็บ่นว่า"เ้าสัวไม่นอนหรอเ้าสัวร้อน เ้าสัวอบนอนพื้น" ริน็ไม่เื่อ ็ยัพยายามให้ผมนอนเบาะ…ผมอบนอนให้พุผมสัมผัสับวามเย็นอพื้น ผมอบนอนบนพื้นมาว่า..ริน็พยายามยัเยียเบาะนอนให้ผม เวลาผมหลับ ริน็ะอุ้มผมมาวาไว้บนเบาะนอน พอผมรู้สึัว ผม็ะเินลมานอนที่พื้น เป็นแบบนี้ประำ…มีอยู่่วนึผมผลัน ริน็วิัวลิว่าผมไม่สบายมา ริน็ัแพาผมไปโรพยาบาลสัว์เพื่อรวหาสาเหุ ทั้ๆที่ผมไม่ไ้เป็นอะไรเลย ุหมอ็ยืนยันไ้ …ผมนั่น้ำมูย้อย ริน็พาผมไปหาหมอ ้วยวามัวลลัวผมป่วยหนั ล่าสุ เอาอีแล้ว ราวนี้สๆร้อนๆเลย ผมื่นมาอนเ้าแล้ววิ่ึ้นระเบียไปิน้นอ่อน้าวสาลีที่รินปลูเอาไว้ให้ แล้วผม็ย้อนออมา พอรินเห็นแบบนั้น็ลูบหัวลูัว ผมให่เลยฮะ แล้ว็พาผมไปหาหมอ(อีแล้ว)..ผลรวปิ…รินถึะยอมพาผมลับบ้าน…วามวุ่นวายทั้หลายเิึ้นเพราะรินนเียวเลยฮะ..อย่าเรื่อเ้าโรเรียน็เหมือนัน ็เป็นวามิอรินนั่นแหละ ที่พยายามะให้ผมไปเ้าโรเรียน นไ้เรื่อไ้ราว และวุ่นวาย ันไปหมทั้บ้าน …ผมิว่าโีแล้วหละที่โรเรียนที่สอทำับผมและรินแบบนั้น(หาอ่านไ้อนที่6 นะฮะ) รินะไ้อยู่สบๆ หยุวุ่นวายะที….
น่อไปที่ผมะล่าวถึือ “พี่วอ”ฮี่โร่ในวใผู้เียบรึมอผม…พี่ายผมเอ ผมนะทั้รั เทิทูน เรใ พี่ายผมนนี้มาๆเลยฮะ ..พี่วอเป็นผู้ายผิวล้ำ รูปร่าสูโปร่ พูน้อย แ่มีแววาเป็นมิรและเมา ผมสัมผัสไ้ เวลาผมอยู่ใล้ๆ ..ผมมัะอบึ้นไปนอนเล่นบนห้อนอนพี่วอเป็นประำเวลาที่ผมว่าๆาวามวุ่นวายอริน หรือวันที่ไม่มีใรอยู่บ้าน.ผมะึ้นไปหาพี่วอบนห้อแล้วเ้าไปนอนหมอบอยู่้าๆพี่วอเสมอๆ ผมรู้สึว่าห้อพี่วอ อบอุ่นเสมอสำหรับผม.
วันแรที่ผมเ้าบ้าน พี่วอ็อุ้มผมึ้นไปเล่นบนห้อนอนพี่วอ ทั้อทั้หอมทั้ฟั สนุมา ่วเย็นะเป็นเวลาอผมับพี่วอ เราอยู่้วยันลอ พี่วอเป็นนอยอบรมผมให้เ้าที่เ้าทา ให้เป็นหมานิสัยี (ถ้าไม่ไ้พี่วอ ผมเป็นหมาทีุ่ ไม่เรใใรมาๆเลยหละ)..เวลามื้ออาหาร พี่วอ็ะมานั่อยู่้าๆผม อยอยู่เป็นเพื่อนผมเวลาินอาหารเม็ แล้วอยมผมลอเวลาที่ิน ผมมัะินหมทุรั้ที่พี่วอนั่อยู่้าๆผม.พี่วอเป็นนพาผมไปเินเล่นเป็นประำเ้า และ เย็น พี่วอรู้ใผมที่สุ ผมอยาเินไปสำรวรบริเวไหน พี่วอ็พาผมไปทุที่ ไม่เยัผมเลย…เรารู้ใัน แบบ มีอะไร็ุยันแบบผู้ายเ้าุยัน..เวลาผมื้อ เเร ผม็ะถูพี่วอ อบรมสั่สอน ึ่ผม็เื่อฟัทุรั้แล้ว็ไม่ทำอีเลย(มีแอบทำบ้าบารั้ที่พี่วอเผลอ…แหะแหะ)…แ่พี่วอเรียผมเสียเ้มๆว่า"เ้าสัว เ้าสัว " ้วยน้ำเสีย่ำๆ หน้าเรียบเยแ่นี้ผม็หยุื้อแล้วฮะ….
….สสัยใ่มั๊ยฮะว่าทำไมผมถึเารพพี่วอมา…
มันมีเหุาร์ที่ทำให้ผมประทับใมา ือ เย็นวันนั้น็เป็นวันปินี่แหละฮะ พี่วอ็พาผมไปเินเล่นเหมือนเ่นที่เยเป็นมา เราเินเลาะามรินถนนไปทาหลัอยเรื่อยๆ รถราไม่พลุพล่านเท่าไหร่ ้าบ้าน็ออมาับลุ่มนัุ่ยันเบาๆที่เ้าอี้หน้าบ้านเป็นปิทุเย็น ผม็ำลัเินมไปเรื่อยๆสำรวพื้นที่อยู่สบายใ แล้วู่ๆ ็มีเาสีำๆสี่าพุ่เ้ามาาทา้านหลัหมายะทำร้ายผมให้ไ้ ผมยัไม่ทันไ้ระวัและั้สิใๆเลย พี่วอเห็นมาแ่ไลแล้วว่ามีหมารัสีำแอบุ่มอยู่ พอพี่วอเห็นันั้น พี่วอ็้อนัวผมึ้นทันทีแล้วหันหลัเพื่อหลบให้ผมพ้นาารปะทะอหมาอันรายัวนั้น ัหวะที่พี่วอำลัหมุนัว เ้าหมาร้ายสีำัวนั้น็ระโนเ้าใส่ทันที ้วยวามไวว่าอพี่วอ และวามเื่อ้าอหมาัวนั้น พี่วอเบี่ยัวหลบ นหมาสีำัวนั้นเสียัหวะ ล้มลับพื้น อนนั้นุลมุนมาฮะ มันพยายามะวิ่ามแล้วไล่ับผม แ่พี่วอไม่ยอมแพ้ฮะ พี่วอเหวี่ยัวผมไปอีทาพร้อมับฟาหน้าแ้เ้าไปสวนับปาอหมาัวนั้นที่ำลัอ้าปาะับผมทันที หน้าแ้พี่วอไปฟาเอาับแ้มอหมาัวนั้นเสียัุ๊บ มันร้อเอ๋ เอ๋ ลั่นอย หาุู หยุมอหน้าพี่วอแล้ววิ่หนีหายไปทันที…ผมเยหน้ามอพี่วอแบบ ะลึา้าเลยฮะ แววาผมที่มอพี่วอั้แ่วันนั้น็เปลี่ยนไปเลย ผมแอบอมยิ้ม้วยวามภูมิใ แล้วพี่วอ็วาผมลับพื้น ปัฝุ่นออาัวผมและเสื้อพี่วอ พร้อมับสำรวทั่วัวผมเลยฮะว่าผมไ้รับบาเ็บอะไรรึปล่าว"เ้าสัวเป็นไบ้า เ็บรไหนมั๊ย"พี่วอถาม้วยวามเป็นห่ว..ผม็อยาถามพี่วอเหมือนันฮะว่า"พี่วอเป็นไบ้า เ็บรไหนมั๊ย".และั้แ่วันนั้นมัน็ไม่ล้ามาอแยผมอีเลยเวลาที่เห็นพี่วอูผมไปเินเล่น…
เล่ามาะยาวเลย อนนี้ใล้เวลาเลิานแล้วฮะ ผมอเรียมัวยืแ้ยืา เรียมัวลับบ้าน่อนนะฮะ…รินเินมาามผมแล้วฮะ อัวลับบ้าน่อนนะฮะ…
ความคิดเห็น