พระอาทิตย์ยามเช้า

ข้อมูลเบื้องต้น

เปิดฟรีเรื่องสุดท้ายนะครับเดี๋ยวผมจะทำเป็นตอนยาวได้เก็บตังค์

เมื่อดวงอาทิตย์เริ่มตกดิน ครอบครัวก็มารวมตัวกันรอบกองไฟ ใบหน้าของพวกเขาสว่างไสวด้วยเปลวไฟที่สั่นไหว บรรยากาศเต็มไปด้วยเสียงของป่า เสียงใบไม้เสียดสี และเสียงร้องของนกฮูกที่อยู่ไกลออกไป แต่ยังมีบางอย่างในอากาศ ความรู้สึกไม่สบายใจที่ดูเหมือนจะปกคลุมกลุ่มคนเหมือนก้อนเมฆสีดำ

ทันใดนั้น ก็มีเสียงดังโครมครามสะท้อนผ่านต้นไม้ ทำให้ครอบครัวสะดุ้งตกใจ พวกเขาหันไปมองรอบๆ พยายามหาที่มาของเสียง แต่สิ่งที่พวกเขาเห็นคือความมืดมิดของป่าที่เข้ามาล้อมรอบพวกเขา

“นั่นอะไร” ซาราห์กระซิบ น้ำเสียงของเธอสั่นเครือด้วยความกลัว

“ฉันไม่รู้” จอห์นสามีของเธอตอบ ดวงตาของเขาสอดส่ายไปทั่วต้นไม้เพื่อหาสัญญาณการเคลื่อนไหว “แต่เราต้องสงบสติอารมณ์และอยู่ร่วมกัน”

ขณะที่พวกเขาเบียดตัวเข้าใกล้กองไฟ ความรู้สึกแปลกๆ แผ่ซ่านอยู่เหนือพวกเขา รู้สึกเหมือนมีคนคอยจับตาดู  ขนที่ด้านหลังคอของพวกเขาตั้งชันขึ้นเมื่อพวกเขาตระหนักว่าพวกเขาไม่ได้อยู่คนเดียวในป่า

ทันใดนั้น ก็มีร่างหนึ่งโผล่ออกมาจากเงามืด ดวงตาของมันเรืองแสงด้วยแสงจากต่างโลก มันเป็นสิ่งมีชีวิตที่ไม่เหมือนอะไรที่พวกเขาเคยเห็นมาก่อน ผิวหนังของมันซีดและโปร่งแสง แขนขาของมันยาวและบิดเบี้ยว มันเคลื่อนตัวเข้ามาหาพวกเขาด้วยสง่าผ่าเผยอย่างไม่เป็นธรรมชาติ การเคลื่อนไหวของมันลื่นไหลและคดเคี้ยว

ครอบครัวนั้นถอยหนีด้วยความหวาดกลัว หัวใจของพวกเขาเต้นแรงในอก พวกเขารู้ว่าพวกเขาต้องออกไปจากที่นั่น เพื่อหนีจากเงื้อมมือของสิ่งมีชีวิตประหลาดนี้ก่อนที่จะสายเกินไป

แต่เมื่อพวกเขาหันหลังเพื่อวิ่งหนี พวกเขาก็รู้ว่าพวกเขาถูกล้อมรอบไว้ สิ่งมีชีวิตอื่นๆ โผล่ออกมาจากความมืด ดวงตาของพวกเขาจ้องไปที่ครอบครัวนั้นด้วยความหิวโหยที่ทำให้พวกมันสั่นสะท้านไปทั้งตัว

“เราต้องสู้กลับ!” จอห์นตะโกน พร้อมกับคว้ากิ่งไม้จากพื้นและโบกมันราวกับเป็นอาวุธ “เราไม่สามารถปล่อยให้พวกมันพาเราไปโดยไม่สู้ได้!”

ครอบครัวยืนหยัดต่อสู้อย่างกล้าหาญด้วยความสิ้นหวัง พวกเขาใช้อาวุธชั่วคราวโจมตีสัตว์ประหลาดด้วยพลังทั้งหมดที่มี แต่สัตว์ประหลาดเหล่านี้ดูเหมือนจะอยู่ยงคงกระพัน ร่างกายบิดเบี้ยวและบิดเบี้ยวเพื่อหลีกเลี่ยงการโจมตี

เมื่อดูเหมือนว่าความหวังทั้งหมดจะสูญสิ้น จู่ๆ แสงสว่างก็ส่องเข้ามาเต็มบริเวณที่โล่ง ทำให้สัตว์ประหลาดเหล่านี้สว่างจ้าจนแสบตา ครอบครัวนี้ปิดตาตัวเอง เพราะไม่สามารถมองตรงไปยังแหล่งกำเนิดแสงได้

เมื่อแสงสว่างจางลง สัตว์ประหลาดก็หายไป ทิ้งให้ครอบครัวนี้ยืนโดดเดี่ยวในความมืด พวกเขามองหน้ากันด้วยความไม่เชื่อ ไม่แน่ใจว่าเพิ่งเกิดอะไรขึ้น

แต่มีสิ่งหนึ่งที่ชัดเจน นั่นคือ พวกเขารอดชีวิตจากคืนนั้นมาได้ และมุ่งมั่นที่จะออกจากป่าให้ได้อย่างปลอดภัย ขณะที่พวกเขารวบรวมข้าวของและเริ่มเดินทางกลับไปสู่อารยธรรม พวกเขารู้ว่าจะไม่มีวันลืมความสยองขวัญที่พวกเขาเผชิญในป่าในคืนนั้น

และพวกเขายังรู้ด้วยว่าการเดินทางของครอบครัวยังอีกยาวไกล  สิ่งมีชีวิตเหล่านี้อาจพ่ายแพ้ไปแล้ว แต่ยังมีอันตรายอื่นๆ ที่แฝงอยู่ในเงามืด คอยรอโจมตีเมื่อพวกเขาคาดไม่ถึง

ครอบครัวนี้เดินหน้าต่อไปด้วยหัวใจที่เต็มไปด้วยความมุ่งมั่นที่ค้นพบใหม่ พวกเขาจะเผชิญกับความท้าทายใดๆ ก็ตามที่เข้ามาในชีวิต โดยรู้ว่าตราบใดที่พวกเขายังคงยืนหยัดร่วมกัน พวกเขาก็สามารถเอาชนะทุกสิ่งที่ขวางหน้าได้

ประเภท: สยองขวัญ

รูปแบบการเขียน: โต้ตอบ

ขอขอบคุณที่อ่านเรื่องราวสยองขวัญแบบโต้ตอบนี้ คุณคิดว่าครอบครัวควรทำอย่างไรต่อไป พวกเขาควรเดินทางต่อไปหรือควรหันหลังกลับและพยายามหาความช่วยเหลือ บอกฉันหน่อยว่าคุณคิดอย่างไร แล้วเราจะร่วมกันกำหนดชะตากรรมของครอบครัวนี้ในขณะที่พวกเขาเดินทางในโลกที่มืดมิดและอันตรายรอบตัวพวกเขา