คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : 6.เป็นแฟนฉันไหม
[Paint part]
ผมเห็นแฟรี่เินออไป ผมึเินามเธอไปนไลาทุน
"อบ็บอไปสิ" ผมบอเธอเมื่อเห็นเธอเินหนีมาเพราะไม่อยาให้นอื่นเห็นว่าเธอร้อไห้อยู่ เมื่อเธอไ้ยินำพูอผมเธอ็หันมามอหน้าผมแล้วถามว่า "นายหมายวามว่าไ"
"เธออบธาน็บอมันไปสิ" ผมอบเธอแบบนี้เพราะรู้ว่าเธออบนาธาน
"แ่เาไม่ไ้อบัน"
"เหรอ” ผมรับำแล้วถามเธอว่า “แล้วทำไม่อนหน้านี้เธอไม่บอมันล่ะ”
เธอไม่อบำถามผมแ่หันลับมาพูับผม้วยน้ำเสียโรธและไม่พอใในำถามนี้ว่า "มันสายไปแล้วไ นายไ้ยินไหม"
"เหรอ” ผมรับำแล้วพูใหม่ว่า “ ั้น็มาบับันสิ"
เมื่อไ้ยินำพูอผมเมื่อี้ เธอ็ถามผมสู้วยวามสสัยว่า "บับนาย! ทำไม"
"็บับันเพื่อให้ไอ้ธานมันหึเธอไ" ผมอบำถามเธอแบบนี้แ่ริๆแล้วผมไม่ิะบับเธอเพื่อให้นาธานหึหรอแ่ผมะบับเธอริๆ และะไม่มีวันยอมยเธอให้ใรทั้นั้น
'ันไม่มีวันยเธอให้ไอ้ธานมันหรอ' ผมิในใ
เธอหันมาถามผมว่า "ะีเหรอ” แล้วพูับผมเพราะไม่อย่าเอาเปรียบผมว่า “มันะไม่เป็นารเอาเปรียบนายเินไปเหรอ"
"ไม่เอาเปรียบหรอ ันแ่อยา่วยเธอ"
"็ไ้"
~♪♪♪ ♪♪♪ ♪♪ ♪♪♪ ♪♪ ♪♪♪ ♪♪~ เสียโทรศัพท์อเธอัึ้นเธอมอมันอยู่สัพัแล้วรับสาย
"ฮัลโหล"
(นั่นแฟรี่ 5/1 โรเรียนนานาาิเวนาใ่ไหม)
แ่เธอเียบไม่อบ
(ันว่าใ่เพราะเธอเียบ)
สัพัเธอ็พูับปลายสายว่า "มีอะไร"
(มีอะไรเหรอ มีสิ มี ันเ้าเรื่อเลย็แล้วันที่ันส่หมายให้เธอ เธอ้อโทรศัทพ์มาหาันสิันะให้โอาสเธอถึวันันทร์เท่านั้นนะว่าเธอะยอมบับันไหม)
"ไม่้อถึวันันทร์หรอ"
(เธอัสินใไ้แล้วเหรอ)
"ใ่ ันไม่มีวันบับนายเพราะัน็ไม่รู้ันาย้วย"
(ถ้าเธอบับันทุอย่า็ะีึ้น เราะรู้ััน)
"นายะให้ันบับนที่ันไม่รู้ัเหรอ ันทำไม่ไ้หรอ"
(เธอมันเห็นแ่ัว ี ทุนที่เธอรัะเือร้อน"
"นายบ้าไปแล้วเหรอ........................" เมื่อผมไ้ยินเธอว่านที่อยู่ปลายสาย ผม็ิว่าะเป็นนที่ส่หมายบ้าๆ นั่นมาให้เธอแน่ๆ ผมึแย่โทรศัพท์เธอมาพูับมันเอึ่เธอ็ยอมปล่อยให้ผมแย่โทรศัพท์ไปไ้โยไม่ไ้ัืนเลยแม้แ่น้อย
"ปัาอ่อนเปล่าวะ บัับผู้หิให้มาบ้วย ไม่มีปัาหาแฟนแล้วเหรอไวะ"
(แเป็นใรวะ แล้วเป็นอะไรับยัยนี่)
"ันเหรอ เป็นแฟนับยัยนี่ไ"
(ันไม่สน)
"เออ ัน็ไม่สนว่าแิะทำอะไรเหมือนัน"
แล้วมัน็ัสายทิ้ไปเมื่อรู้ว่าผมไม่ยอมให้มันพูับแฟรี่อี
หลัาที่มันวาสายไปแล้ว ผมเห็นเธอยมือึ้นมาปิหน้าแล้วร้อไห้ออมา ผมเลยึเธอเ้ามาอเพื่อะปลอบเธอ
"แฟไม่้อลัวนะ"
"ันเป็นห่วหวาน" เธออบเสียอู้อี้เพราะำลัร้อไห้อยู่
"เธอไม่้อห่วหรอ หวานะปลอภัย" เธอมอหน้าผม้วยวามสสัย
ผมหยิบโทรศัพท์ึ้นมาโทรไปหาแพท น้อายอผมแ่ผม็ยัอเธอ้วยมือเพีย้าเียว
"ฮัลโหลแพท"
(มีอะไรพี่เพ้น)
"ันมีเรื่อะให้นาย่วย"
(เรื่ออะไร)
"น้ำหวาน"
(ทำไมเหรอพี่)
"ันอยาให้นายูแลน้ำหวานอย่าให้ลาสายานะ"
(ทำไมอ่ะ เิอะไรึ้นเหรอพี่)
"ือี้ มีน้อะทำร้ายน้ำหวาน"
(ทำร้ายทำไม หวานไม่เยมีศัรูที่ไหนเลยนะพี่)
"ใ่ ไม่เยมีแ่ำลัะมี"
(ลว่าเิอะไรึ้นพี่)
"ัน็ไม่รู้ว่าเราำลัเล่นอยู่ับใร นายเ้าใไหม"
(ผมเ้าใ แล้วสาเหุล่ะ)
ผมปล่อยเธอแล้วเินไปุยโทรศัพท์นเียว
"เพราะแฟไม่ยอมบับมัน มันเลยะทำร้ายน้ำหวานเป็นนแร"
(มันอ่ะ ใรพี่)
"ันไม่รู้"
(เออ อนนี้พี่อยู่ไหนเหรอ)
"ทำไม"
(พี่แฟอยู่ไหม)
"อยู่ทำไม"
(แล้วยัยหวานล่ะ อยู่ไหม)
"อยู่ อ๋อ ะมาหาหวานล่ะสิ"
(แหม พี่รู้ใผมั แล้วอยู่ไหนอ่ะพี่)
"บ้านพัที่หัวหิน"
(แล้วเอันพี่)
แล้วแพทมัน็วาสายไป ผม็เินลับไปหาเธอ
"ันะให้แพทูแลน้อเธอนะหมอนั่นมันอบน้อเธอ แพทะูแลน้ำหวานอย่าีแน่นอนเธอสบายใไ้"
หลัาผมบอเธอไปแล้วว่าผมะให้น้อายอผมเป็นนอยูแลน้ำหวาน น้อสาวอเธอ านั้น็บอให้เธอทำใให้สบายไ้แล้วเพราะน้อายผมะูแลน้อสาวเธอเป็นอย่าีแน่นอน เพราะว่าแพทอบน้ำหวาน
เธอ็อบผมลับมาพร้อมับยิ้มให้ผมเล็น้อยว่า "อือ อบใ"
อนนี้เธอหยุร้อไห้แล้ว พวเราึเินลับมาหานอื่นๆที่ริมหาและในอนนั้นเอ พวเรา็เห็นนาธานับพราวาวูบันในทะเล
[Paint end part]
ความคิดเห็น