คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : 5.เที่ยวบ้านพักตากอากาศของเพ้น
วันนี้เป็นวันเสาร์ เพ้นไปรับันับน้ำหวานที่บ้านั้แ่เ้าพาพวเรามาบ้านพัาอาาศอเาที่หัวหิน
“พี่แฟเอาหวานมา้วยทำไม น่าะมาันสอนมาว่านะ”
“อ้าว แล้วทำไมพี่้อมาับเพ้นสอน้วยล่ะหวาน”
“พี่็ิเอสิ พี่เพ้นีว่าพี่ธานั้เยอะ พี่ธานา่ำเอ” น้ำหวานระิบบอัน
“หวาน ยัยเ็แ่แ” ันว่า
“เออ แล้วพี่พาหวานมา้วยทำไม”
“พี่็พาหวานมาเที่ยวไ”
“ริๆ หวานไม่มาน่าะีว่า พวพี่ะไ้อยู่ันสอนไ”
“ไม่ไ้นะ พี่เป็นห่วหวาน”
“ไม่้อห่วหวานหรอ่ะ”
“ไหนๆ ็มาแล้ว ไปเที่ยวันเถอะ”
“ไม่ล่ะ่ะ หวานไม่อยาไปเป็น อพวพี่สอน”
“ยัยเ็แ่แ ถ้าไม่ไป็เ้าไปอยู่ในบ้าน่อน รอนว่าพี่ับเพ้นะลับมาแล้วเรา่อยออไป”
“ทำไมมันลึลับั”
“หวานเื่อพี่ อย่าพึ่ถามอะไรนะ พี่อร้อ”
“่ะ หวานเื่อพี่แฟ”
หลัาเอาอมาเ็บแล้ว ัน็วนให้น้ำหวานออไป้านอับันแ่น้อสาวันปิเสธแล้วให้ันออไปับเพ้นแ่สอน ันึ้อเินไปที่ายหาับเพ้นันแ่สอน
“เพ้น ันลัวั ที่นี่ปลอภัยนะ”
“อือ ปลอภัยสิ เธอไม่้อลัวหรอ”
หลัานั้นพวเราสอน็เินอยู่แถวๆ ายหานถึอนที่พราวาวับนาธานมาถึ
“แฟ เธอมาเร็วั” พราวาวบอัน
“แฟ็้อมาเร็วสิเพราะันเป็นนไปรับแฟเอ” เพ้นอบ
เมื่อไ้ยินเพ้นอบำถามพราวาวแทนัน พราวาว็หันไปพูับเพ้นว่า “แล้วันถามนายเหรอ”
หลัาไ้ยินำอบอเพ้นว่านเป็นนไปรับัน้วยัวเอ ็หันมาถามัน้วยวามสสัยว่า“แล้วแฟมาับนายเพ้นนี่นเียวอ่ะนะ” พราวาวบอับเพ้นและัน
เมื่อไ้ยินำถามอพราวาว ันไม่อบำถามนี้แ่ถามลับไปว่า “ทำไมเหรอพราว”
พราวาวอบันว่า “เปล่า” และหันไปพูับเพ้นว่า “ันว่านายน่าะพาพวเราไปบ้านพัอนายันไ้แล้วนะ เพ้น”
เมื่อไ้ยินพราวาวพูแบบนี้ เพ้น็หันไปบอพวเาทั้สอนว่า “ไ้ ามันมา”
พวเราสี่นลับมาที่บ้านพัอเพ้น
“พวเธอเอาอไปเ็บ่อนเถอะไปทา้ายนะ” ันบอพราวาวับนาธานพร้อมับี้ไปทา้ายแล้วบอพวเาอีว่า “ันเอาอไปเ็บเรียบร้อยแล้วอยู่ทาวา”
านั้นัน็เินไปหาน้ำหวานที่อยู่ในห้อทาฝั่วา
แอ๊
ันเปิประูเ้าไปและปิามหลัเบาๆ
“หวานเป็นไ เบื่อไหม”
“พี่ะไล่หวานลับเหรอะ”
“เปล่า ะไปว่ายน้ำับพี่ไหม”
“ไป่ะ”
“ั้น็ไปแ่ัวไ้แล้ว”
“่ะ”
น้ำหวานเปลี่ยนเสื้อผ้าาุเรสที่ใส่อนออาบ้านมาเป็นเสื้อยืสีฟ้าับาเยีนส์าสั้น ันเอ็ใส่เสื้อยืสีเทาับาเยีนาสั้นเ่นัน
หลัาพวเราสอนแ่ัวเสร็็เินออมาาห้อ ออไปที่หน้าบ้านหลันี้ที่มีนรออยู่แล้วสามนือ เพ้นอยู่ในุเสื้อยืสีำับาเสีาีาสามส่วน นาธานและพราวาวใส่เสื้อู่รันาธานใส่าเสีำสามส่วน ส่วนพราวาวใส่าเยีนส์าสั้น
“อ้าว หวาน็มา้วยเหรอ๊ะ” พราวาวทัน้ำหวานเมื่อเห็นว่าน้ำหวานเอ็มา้วย
แ่น้ำหวานอบลับไปว่า “ถ้าไม่มา ไม่เห็นอ่ะ่ะ”
“หวานอย่าพูแบบนั้น” แ่นที่ปรามน้ำหวานไม่ให้พูับพราวาวแบบนี้ไม่ใ่ันแ่เป็นนาธาน ันึรู้สึุนึ้นมาเล็น้อย
ันแ้ัวแทนน้อสาวันว่า “ถ้าหวานะพูแบบนั้น็ไม่เสียหาย” และหันไปถามพราวาวว่า”เพราะเธอไม่ถือสาเ็หรอนะพราว”
“ไม่หรอ๊ะ แฟ” พราวาวอบัน
านั้นพวเรา็พาันเินไปายหาและนั่ริมหาึ่อยู่ในที่ร่ม
“ธาน เราไปเล่นน้ำันเถอะ นะๆ” พราวาวอออ้อนนาธานวนให้ไปเล่นน้ำทะเลับเธอ
“ไปสิพราว”
เมื่อไ้ยินำอบอนาธาน พราวาวหอมแ้มนาธานแล้ว็วแนนาธานไว้ทันที
านั้นพราวาว็หันมาถามันว่า “แฟไม่ไปเล่นน้ำเหรอ๊ะ”
“ไม่ล่ะ” ันอบปิเสธและอ้าว่า “ันว่าะไปหาอะไรินหน่อย”
“หน้า้าน” น้ำหวานพูลอยๆ
เมื่อไ้ยินำพูอน้ำหวาน พราวาว็หันวับมาถามทันทีว่า “หวาน เธอว่าใร”
“พี่พราวอยารับ็รับไปสิะหวานแ่พูลอยๆ “ น้ำหวานอบ
“๊ะ พี่ไม่ถือเ็อย่าหวานหรอ”
น้ำหวานทำหน้าบึ้ ันมอหน้านาธาน็เห็นเาทำหน้าไม่พอใเพราะน้ำหวานว่าพราวาว แฟนอเา
ันรู้สึน้อยในาธานึ้นมานอยาะร้อไห้ แล้วัน็รู้ัวว่าน้ำาำลัะไหลออมา ันึรีบหมุนัวหันหลัเินออไป
[Fairy end part]
ความคิดเห็น