I'll be my own cupid! [Levi x oc]

= นิยายเรื่องนี้ไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้ตัวละครหลัก หรือตัวละครอื่นๆในเรื่องหลักเสียหาย เพียงเกิดขึ้นจากการจินตนาการ(มโน)ของผู้แต่งเท่านั้น

= เนื้อหาในนิยายมีถ้อยคำที่ไม่สุภาพ โปรดใช้จักยานในการรับชมค่ะ ><

= ทั้งนี้ทั้งนั้นขออนุญาตแนะนำแค่ character ของผู้อ่านนะคะ เพราะทุกคนก็น่าจะเคยดู aot กันมาบ้างแล้วแหละเนอะ :)

*ขออนุญาตเจ้าของภาพค้าบ* => pinterest

Mania Democraze หรือ (ชื่อคุณ)

(เมเนีย เดโมเครส)

= หญิงสาวลูกครึ่งชาวไทย - เยอรมัน อายุ15ปี  มีนิสัยที่เด็ดเดี่ยว ซื่อสัตย์ และแข็งแกร่ง 

"(ชื่อคุณ) มากินข้าวได้แล้ว"

.

.

.

.

.

.

"(ชื่อคุณ)!"

อื้อออ หนวกหูจริง ใครเรียกวะ

"จะนอนกินบ้านกินเมืองไปถึงไหน จะบ่ายแล้ว!"

"โห่ รู้แล้วน่ายาย (ชื่อคุณ)ก็อยากพักผ่อนบ้างนี่ วันนี้วันหยุดน้า" จริงๆดูอนิเมะดึกแหละ ><

"พักผ่อนของแกมันนานขนาดไหนกัน จนยายอาบน้ำเสร็จแล้วเนี่ย!"

"ข้าวเสร็จแล้วใช่มั้ย งั้นหนูไปกินละ" พูดจบฉันก็เดินออกจากห้องนอนไปที่ครัวทันที

"จริงๆเลยหลานคนนี้"

สวัสดีค่ะทุกคน ฉันชื่อ(ชื่อคุณ)ค่ะ หรือชื่อจริงก็คือ เมเนีย เดโมเครส คงรู้แล้วแหละเนอะว่าฉันเป็นลูกครึ่งอะไร  ครอบครัวฉันก็ไม่ได้ใหญ่โตอะไรมาก ฉันอยู่กับยายมาตั้งแต่เด็กๆ เพราะพ่อแม่แยกทางกันน่ะค่ะ พวกเขาก็ยังมาเยี่ยมเรานะคะ แต่แค่ไม่ได้มาด้วยกัน ถึงตอนเด็กๆพ่อจะเคยพาฉันไปที่เยอรมันก็เถอะ แต่ฉันก็จำอะไรเกี่ยวกับที่นั่นไม่ค่อยได้ เว้นแต่ หมู่บ้านนั้น...

เป็นสถานที่ที่ฉันชอบมากที่สุด..

เมืองที่ชื่อว่า Nordlingen, German

โอ๊ะ วันนี้ตอนใหม่มานี่นา รีบกินข้าวดีกว่า

.

.

.

.

.

.

.

"กรี๊ดดด สำอรรร เป็นแฟนกันมั้ยค๊าา!"

"โอ้ย!"

เดี๋ยวนะ...มันรู้สึกเจ็บแปลกๆ...

"อึก..กำเริบอีกแล้วหรอวะ.." ฉันมีโรคประจำตัวคือโรคหัวใจค่ะ เวลาฉันหัวใจเต็นเร็วมากๆมันก็จะเจ็บแปล๊บๆขึ้นมา เลยต้องทานยาเป็นประจำ แต่ถึงงั้นฉันก็ไม่ยอมแพ้นะ ฝึกเทควันโดจนได้สายดำแล้วว

แต่มันใช่เวลามาอวดมั้ยก่อน!

"ยา...ยาอยู่ไหน.."ฉันเอื้อมมือปัดป่ายไปทั่วห้อง ด้วยสติที่เลือนลางเพราะความจุกอก มันทรมานมากๆ ฉันขาดยาไม่ได้ หาลิ้นชักตรงไหนก็ไม่เจอ หาไม่เจอเลย!

"โว้ยยยย เจ็บเว้ยย!..อึก"ค่ะท่านผู้ชม ตอนนี้ฉันลงไปนอนกองกับพื้นเรียบร้อย มันเจ็บจนทำอะไรไม่ไหวจริงๆ ได้แต่ภาวนาให้ยายได้ยินเสียงร้องเมื่อกี้ แต่ดูท่าแล้วคงจะดูรายการตลกอยู่ล่ะนะ

ทำไมเห็นแสงสีขาววะ..ยายเห็นฉันแล้วใช่มั้ย..

"บ้าเอ้ย! กู..ยังไม่อยากตายเว้ย...ยังดูสำอรตอนล่าสุดไม่จบ..เลยนะ! อึก.."

ตอนนี้พ่อกับแม่จะทำอะไรอยู่นะ คิดถึงจัง...

แล้วสติฉันก็หายไป

ที่นี่ที่ไหน? สว่างจังวะ...

ฉันเดินซนในที่ที่ไม่รู้จักได้พักสัก ข้าวของที่ดูสะอาดสะอ้านจัดวางเป็นระเบียบ ห้องสว่างจนเหมือนไม่มีเพดาน แต่พอฉันมองขึ้นไป...ก็ไม่มีเพดานจริงๆ กำแพงห้องก็ไม่มี แถมพื้นยังนุ่มพิลึกพิกลอีกต่างหาก

เดี๋ยว...นี่มันเมฆ! ฉันอยู่บนเมฆหรอเนี่ย!

"Oh god! (โอ้ พระเจ้า!)"

"อ้าว ตื่นแล้วรึ(ชื่อคุณ)"

"แม่แหก! โอ้ยตกใจหมด คุณ..เป็นใครคะ?"

"อ้าว เมื่อกี้เธอเรียกฉันไม่ใช่หรอ?"

"ห้ะ? ฉันเรียกคุณตอนไหนคะ?"

"ที่เธอเรียก 'พระเจ้า' ไง"

"อ๋อ แล้วไป นึกว่.."พอดึงสติกลับมาได้ฉันก็หันหน้ากลับไปมองคนที่พึ่งบอกว่าตัวเองเป็นพระเจ้าช้าๆ สงสัยคงน่ากลัวมั้ง เขาถอยหนีฉันเฉย

"นี่คุณจะบอกว่าคุณเป็นพระเจ้างั้นหรอคะ?! ฉันตายแล้วหรอ?!"

⋆♡⃛ ?“?? ?“?’

”

⋆♡⃛ ?“?? สวัสดีค่ะทุกคนน เรื่องนี้เป็นเรื่องแรกที่เราคิดพล็อตเรื่องไว้นานอยู่พอสมควรเลยค่ะ แต่ไม่มีเวลาได้แต่งสักที วันนี้ได้แต่งแล้วว ยังไงก็ฝากด้วยนะค้า