คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #12 : ตอนที่ 12
เอมมิาเินลับเ้าไปหาโอมในห้อ เธอนั่อยู่้าๆเาลอเวลา เธอับมือเาไว้แน่นแล้ว้มลหลับล้าๆโอม โอมลืมาึ้นมา เาเห็นเอมมิานั่ฟุบหลับอยู่้าๆเา เายมือึ้นมารูปที่หัวอเธอเบาๆ เอมมิารู้สึัวที่โอมลูบหัวเา เารีบื่นึ้นมาับโอมไว้แน่น
"เป็นยัไบ้าะ? เ็บรไหนบ้ารึป่าว? หิวมั้ย?" เธอรีบถาม้วยวามเป็นห่ว
โอมพยัหน้าแล้วบอว่าเาหิวน้ำ เธอึรีบเอาน้ำมาให้โอมินเพราะโอมนอนมาเือบสอวันแล้ว และยัไม่ไ้ินอะไรเลยสัอย่า
โอม่อยๆลุนั่เพื่อที่ะินน้ำแ่เาไม่่อยมีแร เอมมิารีบประอเาให้ลุึ้นนั่แล้วเอาน้ำให้เาิน ร่าายอโอมอนนีู้อ่อนแรนเห็นไ้ั หน้าาูอ่อนล้าและีมา เอมมิารีบเ็เอาผ้ามาเ็หน้าให้โอมเผื่อเาะสื่นึ้นบ้า
โอมถามหาอินับอัรา เอมมิารีบบอว่าอนนี้ทั้สออยู่ับุปูุ่ย่า เธอบอเาไม่้อห่วอนนี้เธออยาให้โอมพัผ่อนเยอะๆ เธอับมือเาแล้วเอามาแนบับแ้มอเธอ น้ำาอเอมมิา็ไหลพรูออมาอีรั้ โอม่อยๆเ็น้ำาให้เธออย่าอ่อนโยน
"ร้อไห้ทำไม? หืม"
เอมมิาที่ำลัร้อไห้พอไ้ยินเาถามเธอแบบนี้เธอยิ่ร้อหนัว่าเิม เธอลุึ้นไปอโอมที่อยู่บนเียแล้วร้อไห้ วามรู้สึอเธออนนี้มันเ็มไปหมนเธอพูอะไรไม่ออ
ในอนเย็นพ่อแม่อโอมพาอินและอัรามาเยี่ยม อินและอัรารีบวิ่ไปหาโอมที่ำลันอนอยู่บนเีย โอมเห็นลูมาเายิ้มออมาทันที รอยยิ้มอโอมทำให้เอมมิาเผลอยิ้มามไป้วย แม่อโอมเินเ้ามาหาเอมมิาแล้วบอให้เธอนอนอนที่พวเาอยู่ เพราะั้แ่โอมเ้าโรพยาบาลเอมมิาแทบะไม่ไ้นอนเลย เธอนั่เฝ้าโอมลอเวลา เอมมิาหลับสนิทนไม่รู้ัวว่าพ่อแม่อโอมและลูลับบ้านอนไหน เธอนอนัวบนโฟา โอม่อยๆเินเ้าไปหาเธอแล้วห่มผ้าให้แล้วนั่ล้าๆเธอ เานั่มอเอมมิา้วยแววาที่เป็นห่วเธอ
เอมมิาื่นมาเธอใมาที่เห็นโอมลาเียมานั่หลับอยู่้าเธอ เอมมิาสะิโอมเบาๆให้ลับไปนอนบนเีย แ่โอมไม่อยาอยู่บนเียเาบอเอมมิาว่าอยานั่บ้านอนมาหลายั่วโมละ เอมมิามีหลายสิ่หลายอย่าที่เธออยาะพูับโอมแ่เธอไม่รู้ะเริ่มยัไ เธอไ้แ่นั่เียบอยู่้าๆโอม
โอมวนเอมมิาไปเินเล่น เอมมิาประอโอมเินไปั้นบนาฟ้าอโรพยาบาลที่ัเป็นสวนอย่าสวยาม ในืนนั้นพระันทร์เ็มวส่อสว่าอย่าสวยาม ทั้สอเินไปไ้สัพัโอม็นั่ลรม้านั่้วยหน้าาที่อิโรย เอมมิานั่ล้าๆเา เธอนั่มอหน้าโอมทีู่อิโรย้วยวามเป็นห่ว โอมและเอมมิานั่มอแสสว่าาหลอไฟที่ส่อสว่าและสวยามไปทั่วทั้เมือ โอมเอาแนไปโอบเธอลมาอไว้ มืออี้าอเา็ับมือเธอไว้ อยู่ๆน้ำาอเอมมิา็ไหลออมาอีรั้ โอมเ็น้ำาให้เธอแล้วอเธอไว้
"พี่รัเอมนะ อบุที่ทำให้ีวิอพี่สมบูร์" เาพูแล้ว้มลไปูบที่หน้าผาอเธอ
ถึแม้ว่าเอมมิาะไม่ใ่รัเียวอเา แ่ "เธอือรัแร...และรัสุท้าย" อเาอย่าแน่นอน
โอมและเอมมิาลับถึบ้าน เาเินไปที่ห้อทำานอเาแล้วนั่ลบนเ้าอี้ทำาน เานั่มอไปรอบๆห้อแล้วิถึวันเวลาที่ผ่านมา เอมมิาไ้เินามเามาที่ห้อทำานเธอยื่นมือให้โอมแล้ววนเาลับไปนอนพัที่ห้อนอนอพวเา โอมยื่นมือมาับมืออเอมมิาไว้แล้วเินออห้อทำานพร้อมับเอมมิา โอมเินเ้าห้อนอนอย่าเหนื่อยล้า หน้าเาีลอย่าเห็นไ้ั เานั่พัอยู่บนเียโยมีเอมมิาอยู่้าๆ
วันรุ่ึ้นโอมบอเอมมิาว่าเาะเ้าบริษัท เอมมิาไ้อให้เาพัอยู่ที่บ้าน่อนอาารีึ้นแล้ว่อยไป โอมไม่ยอมเาโทรบอให้วาโยเอาเอสารมาให้เาเ็นที่บ้านในอนเย็นวันนั้น วาโยับรถเ้ามาอที่บ้านโอม เารีบหอบแฟ้มเอสารวิ่ึ้นไปหาโอมที่ห้อเพราะเาไม่อยาให้โอมเินลมา้าล่า โอมนั่เ็นเอสารอยู่บนเียโยมีเอมมิานัู่แลเาอยู่้าๆ หลัาที่เ็นเอสารเสร็เอมมิาประอโอมเินลไป้าล่าเพราะเาไม่ยอมิน้าวบนห้อ โอมอยาลไปิน้าวับทุน
"โอม แไม่ไหวแอย่าฝืนนะ" วาโยบอโอม
"อือ...ไหวิไหว" โอมอบแล้วยิ้มให้วาโย
บนโ๊ะอาหารโอมนั่ิน้าวับเอมมิา อิน อัรา และวาโย เามอทุนแล้วยิ้มออมา เป็นภาพที่ทำให้เามีวามสุไม่น้อย
เอมมิาพาอินและอัราเ้านอนเรียบร้อยแล้ว เธอรีบเินมาหาโอมที่ห้อทันที เธอเห็นโอมถือผ้าเ็ัวำลัเินเ้าห้อน้ำเธอรีบามเ้าไปอย่ารวเร็ว
"ให้เอม่วยนะะ"
"ห๊ะ...พี่อาบเอีว่า"
เอมมิาไม่ฟั เธอเินไปเปิน้ำที่อ่าอาบน้ำแล้วเรียมอไว้ให้โอมอย่ารวเร็ว
"ั้นอาบน้ำับพี่เลยมั้ยละ?"
เอมมิาอึ้ับำพูอโอม เธอนิ่ไปั่วะ ่อนที่เธอะยิ้มออมา
"ั้นเอมรออยู่้านอีว่า ะไ้เรียมุนอนไว้ให้"
เอมมิายิ้มแล้วเินออาห้อน้ำแล้วไปเรียมุนอนให้เา
เ้าวัน่อมาโอมบอเอมมิาว่าเาะเ้าบริษัท เธอมอหน้าโอมสัพั แล้ว็เินไปเรียมเสื้อผ้าให้โอม ส่วนเธอเอ็เปลี่ยนุ โอมและเอมมิาเินทาไปถึบริษัท เธอประอเาลรถอย่า้าๆ แล้วึ้นไปบนห้อทำาน โ๊ะทำานอโอมเ็มไป้วยแฟ้มเอสาราน่าๆ เอมมิาเห็นันั้นเธอึ่วยัรอแฟ้มให้โอม อันไหนที่เร่่วนเธอ็เอาให้โอม่อนอันไหนที่ยัไม่เร่่วนเธอ็เ็บไว้อันท้ายๆ นโอมเ็นเอสารเสร็หมทุแฟ้ม
"อบุมานะเอมที่่วยพี่ทำาน" เามอเอมมิาแล้วยิ้มให้
"่ะ" เอมมิาพยัหน้ารับำอบุ
ความคิดเห็น