จากหนังสือเรื่อง "คะนองคลองธรรม"

ลำดับตอนที่ #1 : หัวมังกุท้ายมังกร ตอน : บ้าอังกฤษ

หัวมังกุท้ายมังกร

ตอน : บ้าอังกฤษ

โดย : พระมหากิตติศักดิ์  โคตมสิสฺโส

                                หยิบฟลาวเว่อร์      ใส่เวส                     เสร็จเรียบร้อย

แล้วค่อยค่อย                            วางดีดี                       ที่เทเบิ้ล

แล้วนั่งจ้อง                              มองดู                       หรูเหลือเกิน

แสนเพลิดเพลิน                     เพลินเพลิด             วันเบิ้ร์ธเดย์

                                มีลูกศิษย์                 ลูกหา                       มากันมาก

เขาออกปาก                             ให้เป่าเทียน            เวียนหันเห

จึงเอ็นจอย                              ปล่อยมุกมา             ให้เฮฮา

เป่าให้เท่                          “เทียนพรรษา”       มาเป่ากัน

                                เบร็คฟัสท์              หรือลั้นซ์                พระฉันได้

ดินเน่อไง                               ไม่มีสิทธิ์                 มานั่งฉัน

หากวอเตอร์                            ฉันได้                     ตลอดวัน

ฟู้ดทั้งนั้น                               ไม่ฉันดะ                 ต้องประเคน

                                มอนิ่งว้อค              ออกบิณฑบาต         ขาดไม่ได้

เป็นนิสัย                                 อนุศาสน์                 สอนให้เห็น

ว่าอย่าโก                                  บิณฑ์ฯว่อน             ออกตอนเย็น

อินโนเซ้นส์                            ฉันยาม้า                  มาหรือไร

                                ใครบวชมั้งค์           บวชได้                    โนชายตุ๊ด

บริสุทธิ์                                   ไม่ “ปาราชิก”          มาจากไหน

ต้องเป็นแมน                          ไม่มีแค้น                ไม่ฆ่าใคร

โอลด์ต้องได้                           ทเว็นตี้                    อย่างนี่เกม

                                ปุจฉา                       บาลีว่า                      กินนาโมสิ๊?

ฝรั่งสิ                                       WHAT’S         YOUR NAME?

อุปัชฌาย์                                 ท่านถามดู                อยู่แซมแซม

เช้าอิ่มเอม                               เย็นอดข้าว               เราเอ็นดริวร์

                                แต่ก่อนนี้                อยู่ใต้ทรี                  อินเดอะถ้ำ

กาลล่วงล้ำ                               พาสไว้                    แล่นไปฉิว

หมุนตามเข็ม                          อยู่เท้มเปิ้ล               เดินตามคิว

ทุกอย่างนิว                             ยูนิเวอร์ซัล             ทันเหตุการณ์

                        แต่ก่อนมา               ผ้านุ่ง                       ก็ยุ่งนะ

ตามกองขยะ                           พระหาผ้า                น่าสงสาร

แมน, วูแมน                           แจ้นถึงถิ่น               กฐินทาน

จีวรกาล                                   นำยอดผ้า                มาประเคน

                                บิณฑบาต                ก็ต้อง                       ปากคลองตลาด

ว้อค ! ระวัง                            จีวรขาด                   เพราะรถเข็น

เดินรุ่มร่าม                              ลดเลี้ยว                   เฉี่ยวกระเด็น

จีวรเป็น                                   รูโบ๋                         โธ่ I ้ เวร !!

                                จะทำงาน                สิ่งใด                       ให้โปรเกรส

ให้สำเร็จ                                 ก้าวหน้า                  ทันตาเห็น

ต้องทำดี                                  ทำได้                       แอนด์ทำเป็น

ไม่ทำเล่น                                ขายของ                  ต้องทำจริง

                                เดอะรีฟเว่อร์         ออพโน                  รีเทอร์น

เวลาเนิ่น                                 น้ำไหลลับ              ทุกสรรพสิ่ง

ผ่านไปแล้ว                             ให้หวนหา              อย่าประวิง

อายุยิ่ง                                     ให้อยู่ยั้ง                  อย่าหวังเลย

                                อายเคยกลม            เคยคมวาว               ก็ขาวฝ้า

เอียร์ซ้ายขวา                          ฟังชั่นหนึ่ง              ก็ตึงเฉย

เคยเหลือเฟือ                          เคยเหลือเชื่อ           เหลือแต่เคย

ได้แต่เอย                                เล่าความหลัง           ถึงทางตัน

                                ยุโรปปราชญ์           ฉลาดเรียน              เขียนไว้ว่า

จะสร่งค่า                                สร้างคิด                   และสร้างฝัน

สร้างผลงาน                            เปี่ยมล้น                  จนนักประพันธ์

เขียนประวัติ                           เรานั้น                     แย่งกันชม

                                ลูกหลาน กรีด!        แก่อย่างนี้                 เริ่ด...รีเวียร์

โลกก็เชียร์                               เตี้ยก็สูง                   สุดเหมาะสม

เทพแซ่ซ้อง                             ก้องสนั่น                 ถึงชั้นพรหม

ตัวกระพ้ม                               บ้ายบาย                   ท้ายดิเอน

* หัวมังกุท้ายมังกร = พจนานุกรมฉบับราชบัณฑิตยสถาน พ.ศ.๒๕๒๕ บรรทัดที่ ๖ นับจากข้างล่างให้ความหมายไว้ว่า ไม่เข้ากัน, ไม่กลมกลืนกัน มีหลายแบบหลายอย่างปนเปกันจนหมดงาม = คำนี้เรามักพูดผิดเขียนผิดเป็นหัวมังกุฎท้ายมังกร