คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : ต้องการพี่ไหม (18+)
วามับแน่นปลุเธอื่นาภวั์หลับใหล เบิาโพล้วยวามใ ยับถอยหนีในะที่มีบาอย่าำลัสอใส่เ้าไปในร่าายเธอ เอวอถูรึเอาไว้้วยมือหนาทั้สอ้า ่อนะยับมาับ้นาเธอให้แบออว้าึ้น แม้ะไม่ไ้นอนทาบทับแ่าสอ้าอเธอ็หมอิสรภาพไปเสียแล้ว
วามวาบหวามไม่ไ้ลละล มีแ่ทวีวามร้อนแรึ้นเรื่อยๆ มันหนัหน่วและรุนแรนเธอหายใแทบไม่ทัน
" พี่พีท ..อา..้าๆ ่อน่ะ หอม..หอม..อื้ม.."
ำพูทั้หมถูลืนลไป้วยเรียวปาหยัร้อนอเา ร่าายหนัให่ถาทาบทับลมาอย่ารวเร็ว ในะที่เอวสอบ็อยนัวเธอโยโลนไปามัหวะที่แสนุันนั้น เนื้อเนินอวบให่ถูทาบทับ้วยายเานมันล้นทะลัออมา้าน้า เสียอืมอื้อัลอออมาเพียแผ่วเบา นทุเส้นูัน้วยวามเสียวแทบาใ อีนิเธอาลมหายใหาเาไม่ละาเรียวปา่ำหวานมาบเม้มยออสีหวานแ็ัน สอเ้าสลับเ้าไปหยอเย้าับฟันมๆ อเาเพียแผ่วเบา แ่มัน็่านเสียวนเธอแทบทนไม่ไหว
" ้อารพี่ไหม "
เาหยุทุสิ่ไว้แ่นั้น เหมือน้อาระแล้ อีนิเียวเธอ็ะถึ แ้มหอมปรือามอเา้วยวามวย
" พี่พีทะ หอม.."
" หอมอะไร บอพี่สิว่าเธอ้อารมาว่านี้ "
แ้มหอมหายใหอบเหนื่อย วามปรารถนามีมาล้นเสียนไม่อายับยั้ั่ใไ้อี ร่าาย้อารสิ่ใ ็อบเาไปามนั้น ไม่มีเวลามาิอะไรมา สวรร์อยู่แ่เอื้อม แ่เา้อไปส่เธอ
" ่อนะะ หอม้อารพี่ "
ไม่รอให้เาเอ่ยำใ เรียวปาอ่อนนุ่มแสนหวาน็ไปบนเรียวปาที่เธอแสนปรารถนาอย่ารวเร็วมือ้าหนึ่ศีรษะเาลราวับลัวว่าเาะผละถอยหนี อีมือ็บีบสะโพสอบแรๆ ระุ้นให้รู้ว่าเาวระ้อทำยัไ่อให้เธอพอใ
พรพลหยัยิ้มพอใ สนอเธอ้วยารยับสะโพเ้าออามัหวะเร่เร้าอนใ้ร่า เธอยัร้อนแรเหมือนเิมสินะ เพียไม่นานร่าบาระหแ่อวบอัไปทุสัส่วนที่พึมี ระุถี่ๆ บีบรัส่วนที่อยู่ภายในอเาแทบปริแ พรพลสูปาอย่าอลั้น รอนเธอนิ่แล้วึยับสะโพ่อ ไม่นาน็ถอนออาายสาว ึถุยาออ ใ้มือรูสอสามที น้ำ้นาวุ่น็พุ่ออมาเปรอะเปื้อนเนินเนื้ออูมที่แปลั่เพราะารสอใส่าเา
ร่าายที่หอบเหนื่อยเปียุ่มไป้วยหยาเหื่อ ่อยๆ โถมัวทาบทับลบนายเปลือยอเธออย่าหมแร
" ิถึพี่มาเหรอหอม "
เาระิบล้าอหูอนที่เหนื่อยหอบไม่แพ้ัน เพียแ่อนนี้นอาเหนื่อยแล้วเธอยัหนัอี่าหา
" หอมหนั่ะ พี่พีทลไป่อนไ้ไหมะ "
เธอพยายามันร่าเาออ เาถึยอมพลิายนอนราบ้าๆ เธอแ่โยี
" ทำไมไม่ไปหาพี่"
" หอมเผลอหลับไป่ะ "
และ็ลืมั้ปลุ
" รู้ใ่ไหมว่าัำสั่พี่แล้วะเอับอะไร "
" ่ะ "
" ั้น็ัารมันะ "
" แ่เราพึ่ะ..เอ่อ ..อีสัพันะะ หอมยัเหนื่อยอยู่เลย "
เาหันมามอใบหน้าทีุ่่มเหื่ออเธอ แล้ว็้อลอบยิ้มออมา แ่นอนเยๆ ะไปเหนื่อยเท่านออแรอย่าเาไ้ยัไ
" พี่ให้เวลาสิบนาที "
สิบนาที็ยัี เพราะเธอมั่นใว่าเธอะถูเาลโทษทั้ืนอย่าแน่นอน
น้ำเย็นๆ ไหลผ่านฝับัวรารร่าเปลือยเปล่าที่สั่นสะท้านไปามแรสะอื้น อัวเอ้วยวามสมเพ ใระไปิว่าเธอะ่ำถึนายอมายร่าายให้ผู้ายย่ำยีไ้่ายายเพียนี้
แร๊..
แล้วร่าสูส่าอเา็ปราึ้น
" นานเินไปแล้วนะ "
…
หนึ่เือนแล้วที่เธอถูายให้พรพล สามอาทิย์แล้วที่เาย่ำยีร่าายอเธอ ทั้ลาืนและลาวัน ทั้ที่อนโ และในห้อทำาน มือบาำเ้าหาันอย่าประหม่า ่อนะ่อยๆ ้าวเ้าไปยืนอยู่หน้าโ๊ะทำานเา
พรพลละวามสนใับัวหนัสือรหน้า ้อนามอเธออย่า้อารำอบ เาไม่ไ้ว่าพอที่ะมาาเาพฤิรรมอเธอ นอาะับให้เธอทำหน้าที่อน ในยามที่เา้อาร วามหุหิายัึ้นเรื่อยๆ เมื่อเห็นเธอมัวแ่ยืนนิ่้มมอพื้นอย่าน่ารำา
" เป็นอะไร "
เาเอ่ยถามเสียเย็น
" ือ.."
มือเปียื้น้วยวามประหม่า าเาอารม์อเาไม่ออหาไ้บอยในสิ่ที่เธอ้อารออไป
" แ้มหอม! มีอะไร็ว่ามา! "
เาะอเสียแ็ อยาให้ผู้หิรหน้าลับไปเป็นนเิมนั นที่อยาไ้อะไร็บอ อยาพูอะไร็พู เาอบแบบนั้นมาว่า มอแล้วไม่หุหิเหมือนแ้มหอมนที่ยืนอยู่รนี้
แ้มหอมสะุ้โหย อบลับไป้วยน้ำเสียเบาหวิว
" หอมอไปเยี่ยมพี่วินไ้ไหมะ "
เธอไม่ล้าสบาเา ลัวเหลือเินลัวะเห็นแววาร้าวุ เือาลและพาลมาลับเธอ และนั่น็หมายถึเธอะอไปเยี่ยมมาวิน เพราะเาะไม่หยุลโทษเธอนว่าะหมเวลาเยี่ยม
" ไปหาว่าที่ผัวีุ้ "
เา่วยเสริม แ่นฟััปา่มอารม์นห้อเลือ เมื่อไหร่เาะเลิใ้ำพูถาถาแบบนี้ับเธอสัที
" ่ะ "
" หึ "
พรพลหยัยิ้มมุมปา หัวเราะหยันอยู่ในลำอ สอมือเท้าอบโ๊ะยันัวลุึ้นอย่าอ้อยอิ่ นำพาร่าายำยำบึบึนอ้อมโ๊ะมายืนระห่านรหน้าเธอ ลมหายใเป่ารลมาาปลายมูที่ห่าลำอระหเพียไม่ถึห้าเ็น์ แ้มหอมยืนนิ่รู้ว่าหาถอยหนีเธอะถูเาทำมาว่านี้
" ไปสิ แ่พี่อฝาอะไรไปให้มันสัหน่อยะไ้ไหม "
สิ้นำพูแผ่วเบานั้น ปาร้อนๆ อเา็ูเม้ม้นอาวผ่อที่ประับไป้วยรอย้ำแิสมาร์ทั้เ่าและใหม่ และเาำลัเพิ่มำนวนรอยให้มาว่าเิม
อา… เธออยาะส่เสียออไป แ่ทำไ้เพียเม้มริมฝีปาไว้แน่น่มวามรู้สึหลาหลายไว้้าใน
" ไปันเถอะ "
" ะ? "
พรพลับูเธอออาห้อไป แ้มหอมหันมอเอสารอพะเนินบนโ๊ะทำานเา แล้ว็้อทอถอนใ เาไม่เยปล่อยให้เธออยู่ห่าายแม่วินาทีเียว ราวับเธอเป็นสัว์เลี้ยที่ถูใส่ปลออเอาไว้
" มัผมเธอไว้ "
เายื่นยามัผมเส้นเล็ให้เมื่อรถแล่นเ้ามายัที่อรถ แ้มหอมมอมัน้วยวามสสัย ปิเธอะปล่อยผมยาวเลียไหล่นถึลาหลั น้อยรั้มาที่ะรวบมันึ้น ยเว้นอนอยู่อนโ แ่ถ้าเาให้ทำเธอ็ะทำ ไม่อยาทะเลาะ้วยเรื่อไม่เป็นเรื่อ
" ถอเสื้อสูทนั่นออะ "
เาออำสั่อีแล้ว ปิเาแทบะบัับให้เธอเปลี่ยนแนวารแ่ัวเสีย้วย้ำ าเาะอสายเี่ยว ลายเป็นใส่เสื้อผ้าปปิมิิ หาไม่มิิเท่าที่วรเธอะมีเสื้อสูทัวเ่สวมทับอีที แ่วันนี้เามาแปล
" พี่ะรออยู่บนรถ เสร็แล้ว็มาเอันที่นี่ "
แ้มหอมลารถไปแล้ว ุเรสสุภาพึ่สายเียวึ่แนสั้นอว้านลึไม่มา แ่็มาพอที่ะเห็นเนินเนื้ออวบอันูนเ่นพ้นายออเสื้อมาบ้าเล็น้อย หุหิอยู่บ้าเพราะไม่อยาให้ใรเห็น แ่วันนี้เา้อแล รอยยิ้มหยันผุึ้นมุมปา ่อนะละสายาาแผ่นหลับาที่เินเ้าไป้านใน แล้วหันมาเปิเรื่อเสียในรถ เร่แอร์ให้เย็นึ้นแ่ับอาาศร้อนระอุ้านนอ ผิวปาลอเพลเบาๆ ปรับเบาะเอนายอย่าสบายใ
" หอม "
" พี่วิน "
ถ้าโถมายอันไ้ มาวิน็อยาะเ้าไปสวมอนรัให้หายิถึ หนึ่เือนเ็มๆ ที่เาไม่ไ้เห็นใบหน้าแสนหวานนี้ ิถึแทบาใ
" พี่ิถึหอมั ิถึที่สุ "
มือหนายึ้นมาแนบับแผ่นระที่ั้นเาและเธอเอาไว้ แ้มหอมน้ำารื้นึ้นมาเสียื้อๆ ับำว่าิถึเหลือเินอเา มือบา่อยๆ แะแนบสนิทับแผ่นระฝั่อน หาไม่มีระัน ฝ่ามือทั้สอสัมผัสัน ับัน ประสานนิ้วัน บีบรััน้วยวามิถึ
" หอมิถึพี่ไหม "
เาเห็นแ่เพียหยาน้ำาที่ลออยู่ในสอาออีฝ่าย แ่ไม่ไ้ยินำว่าิถึสัประโยาเธอ
แ้มหอมไม่อบ เพราะเธอเอ็หาำอบให้ัวเอไม่ไ้เหมือนัน ่อนะส่ยิ้มหวานับไล่หยาน้ำาออไป
" พี่วินสบายีนะะ "
มาวินส่ยิ้มมาให้ เาไม่สบายายหรอ แ่เรื่ออีนับว่าืบหน้าไปมา เรื่อประันัวั่วราวเป็นไปไ้สู
" ีรับ ุพีท่วยพี่ไว้ไ้มาเลย "
เอ่ยื่อนนนั้นออไป แววาอมาวิน็สลล
" หอม "
เาานื่อเธอเสียเบาหวิว มอสำรวร่าายที่เาเฝ้าทะนุถนอมมาลอห้าปี ทำไ้แ่อแ่มอ ไม่เยไ้สัมผัสมาไปว่าหอมแ้ม หอมหัว หอมไหล่ สัมผัสเล้นลึเพียภายนอ็ไม่เย
ะมีบ้า็อนนอนอัน เธอมัะเป็นฝ่ายยั่วเา้วยารบเบียเนินอเ้าหาร่าายเา แม้ะมีเสื้อผ้าสายเี่ยวเาะอปปิแทบไม่มิ และมัน็ล้นทะลัออมานสะสายาเาให้ะลึันไ้ทุรั้ไป และในทุรั้แ้มหอมมัะหัวเราะิอย่าผู้นะเสมอ
เธอยั่วเาไ้สำเร็ เาอบมอ และอบอวแฟน อบเห็นแฟนแ่ัวเ็ี่ เารู้ว่ามันือแผนยั่วเพื่ออ้อนอยาไ้นั่นไ้นี่ เาถึไ้เห็นภาพแบบนั้นบ่อยนแทบนับรั้ไม่ถ้วน แ้มหอมใ้เินเ่ ยั่วเ่และหวัวเ่ นาใ้ีวิอยู่้วยัน ยัแยห้อันนอน
อนแรเาอยาะปล้ำเธอทำเมียเสียให้รู้แล้วรู้รอ แ่พอรู้ว่าทำไมเธอถึ้อเ็บพรหมรรย์ไว้ เา็เ้าใ และสัาว่าะรอให้ถึวันแ่าน ามที่เธอร้ออ แ่เาพาเธอไปไม่ถึวันนั้น และวันนี้เธอ็เป็นอนอื่นไปเสียแล้ว รอยิสมาร์สีแทั้เ่าใหม่ โว์หราทั่วทั้ลำอและเนินอ เาเอแทบไม่อยามอเพียแ่มันัเนเสียน้อมอ้ำ
" ุพีทเาูแลหอมีไหม "
ความคิดเห็น