ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Ep.6 ปลอมตัว
ตอนที่ 6 สายลับสื่อวิญญาณ
อันแจฮยอน x คุณ
ft.ลีจงซอก&ลีพิลโม&ซงจุงกิ
คุณตื่นมาตั้งแต่เช้า กินข้าวแล้วก็ไปทำงาน
"จุงกิ ฉันไปทำงานก่อนน่ะ"คุณ
"อืมๆโชคดีน่ะ"จุงกิ
-สำนักงานตำรวจ-
คุณนั่งดูเอกสารที่วางไว้บนโต๊ะ
"(ชื่อคุณ) ออกไปทำคดีแทน อนนี่หน่อย"พี่แชริน
"ค่ะได้ค่ะ"คุณพูดพร้อมเก็บเอกสารบนโต๊ะให้เรียบร้อย "แชริน อนนี่ค่ะ ไปกับใครอ่ะค่ะ"คุณ
"ก็ไปกลับหัวหน้าทีมเธอไง"พี่แชรินพูดเสร็จและก็จากไป
คุณเดินลงไปข้างล่าง
"แชริน นูนาครับ พร้อมแล้วใช่ไหม"อันแจฮยอนกำลังจัดของอยู่ที่รถ "นี่ ฉันไม่ใช่แชริน อนนี่ย่ะ"คุณ
อันแจจัดของเสร็จเงยหน้ามามองคุณ
"แชริน อนนี่ไปทำธุระน่ะ เลยส่งฉันมาแทน"คุณ
"แชริน นูนานี่จริงๆเลยส่งใครไม่ส่งมาส่งยัยนี่มาอีก"อันแจฮยอนบ่น
"นี่บ่นไรได้ยินน่ะ"คุณ
คุณกับอันแจฮยอนก็ไปทำคดี
-อพารเมนต์-
คนเดินเข้ามา"ใช่ที่นี้หรอทำไมดูเงียบจัง"บรรยากาศมันชั่งเงียบเหมือนกับไม่มีใครอยู่อย่างไงอย่างงั้น "นี่นายเรามาทำคดีอะไรกันหรอ"คุณพูดพร้อมดูหมายเลขห้อง "อ้อ ก็คดีไฟไหม้บ้านผู้ลงตำแหน่งเลือกตั้งสส.ไง"อันแจพูด คุณพยักหน้าและหยุดมาที่ห้อง 123 ก็อก ก็อก ก็อก
"สวัสดีค่ะ มีใครอยู่ไหมค่ะ"คุณ
สักพักก็มีคนเปิดประตูมา "มาหาใครค่ะ"ราเนว
"คือมาหาคุณ ราเนวค่ะ...ออไม่ทราบว่าใช่คุณราเนวรึเปล่าค่ะ"คุณ
"เออ....ใช่ค่ะ"ราเนว "เข้ามาก่อนสิค่ะ"
แล้วพวกคุณก็เข้ามานั่งห้องนั่งเล่น คุณและอันแจแนะนำตัวให้รู้จัก
"พวกคุณเป็นนักสืบหรอค่ะ"ราเนวพูดหวั่นๆ
"ค่ะ/ครับ"
"เรามาหาตัวผู้ต้องสงสัยเกี่ยวกับคดีไฟไหม้บ้านผู้ลงสมัครสส. คุณไบรอันอ่ะค่ะ"คุณเจาะจงประเด็นนี้
"คือ..ดิฉันไม่รู้จัก คุณไบรอันหรอกค่ะ"ราเนว
"งั้นหรอครับ"อันแจ
ราเยวทำหน้ากังวลนิดหน่อย"ใช่ค่ะ ฉันไม่ค่อยรู้จักใครหรอกค่ะ บ้านก็อยู่คนเดียว"เธอพูดพร้อมเช็ดเหงื่อ
คุณมองพฤติกรรมเธอแปลกๆ และมองไปที่แก้วน้ำที่แขวนไว้บนผนัง
"คุณอยู่คนเดียวแน่หรอค่ะ"คุณพูดเพราะไม่แน่ใจ อยู่คนเดียวทำไมต้องมีแก้วหลายใบ
"ใช่สิค่ะ ดิฉันจะไปโกหกพวกคุณทำไม"ราเนว
"แต่ผมว่าดูจากห้องและของที่อยู่นี่ดูมากกว่าอยู่คนเดียวอีกน่ะครับ"
"คุณมีอะไรจะบอกกับพวกเราไหมค่ะ"คุณ
เธอเห็นว่าให้เรื่องมันพอแค่นี้เถอะ
"คือว่า ฉันเป็นคนวางเพลิงบ้านไบรอันเองค่ะ"เธอพูด
ในขณะที่เธอยอมรับความจริงลูกชายเธอที่อยู่ในห้องก็ออกมา แล้วมากอดแม่ของตัวเอง
"พอเถอะครับแม่ เลิกโกหกแทนผมสักที"ลูกชายเธอพูด
!!โกหก!!คุณตกใจ "ใช่ครับ ผมเป็นคนวางเพลิงตาลุงแก่นั้นเอง"
"ไม่ใช่ค่ะ ลูกชายฉันไม่ได้ทำแต่ฉันทำเอง"ผู้เป็นแม่พูด
"ไม่ใข่ครัย ผม..ผมเอง ผมเป็นคนวางเพลิงบ้านตาลุงนั้น ไบรอันเป็นลูกครึ่งเขาชอบคอกับแม่ผม ตอนแรกๆเขาก็ดี เอาใจแม่ผมมาตลอด แต่พอผมได้ยินตาลุงนั้นคุยโทรศัพท์กับเพื่อนว่า "เฮ้ยย ถ้ากูหลอกเอาเงินผู้หญิงแม่ม้ายได้เมื่อไหรกูก็จะลงสมัครสส.และก็ค่อยสลัดมันทิ้ง 555"
ผมถึงกลับพูดอะไรไม่ออก ผมบอกกับเขาว่าให้เลิกยุ่งกับแม่เผมสะถ้าไม่เลิกผมจะเผาบ้านมัน ผมนึกว่าตาลุงนั้นจะสำนึกผิดแต่ที่ไหนได้ยังมีหน้ามาพูดอย่างนี้อีก"หึ นึกว่ากูอยากอยู่ด้วยกับแม่ของมึงนักหรอ มีลูกติด ที่กูมาคอยดูแลแม่มึงกับมึงเพื่อเงินเท่านั้นเว้ย"
ตอนนั้นผมโมโหมากด้วยอารมณ์ชั่ววูบเลยทำสิ่งนั้นไป แม่ที่มาเห็นผมทำแบบนั้นแม่ก็พาผมย้ายมาอยู่อพารเมนต์นี้ และซ่อนผมไว้ไม่ให้ใครรู้จนกว่าคดีมันจะเงียบไป ลูกชายของเธอก็ได้ยอมรับผิดและถูกตำรวจคุมตัวแต่โดยดี
คุณที่ทำคดีเสร็จ เห้ยสดชื่นดีเนาะ
"เธอยังจะมีหน้ามาสดชื่นอีกหรอ"อันแจฮยอนเห็นคุณทำท่ามีความสุขกับงานที่ทำ
"ก็ฉันมีความสุขนี่หน่า"คุณพูด
"แล้วเธอไม่สืบเรื่องซงมินโฮแล้วหรอ"อันแจ
"เออ ใช่ ลืมไปสนิทเลย
ก็คุณแม่ของมินโฮไม่ติดต่อมาเลยนิ"คุณ
"นั้น เธอก็เลิกทำคดีนี้สิ มันก็นานแล้วน่ะจะเอาออกมาทำทำไมให้เหนื่อยเปล่าๆ"อันแจ
"ก็ ซงมินโฮ เขามาบอกให้ฉันช่วยนิ"คุณพูด
"อะไร....ของเธออย่ามาล้อเล่นน่ะ
เขาตายไปแล้วน่ะจะมาบอกเธอได้ไง"อันแจ
"ถ้าฉันบอกนายไปนายก็ไม่เชื่อหรอก ฉันสามารถเห็นวิญญาณได้"คุณพูดกระซิบ
อันแจก็พูดกระซิบมั้ง"จริงอ่ะ หัดไปโรงพยาบาลเช็คประสาทมั้งน่ะ 555"อันแจ
"เห็นไหม"คุณ
แล้วคุณก็แยกย้ายกลับบ้าน
-บ้านคุณ-
"จุงกิ ฉันกลับมาแล้ว"คุณพูดกับจุงกิ
"กลับมาแล้วหรอ วันนี้เหนื่อยไหม"จุงกิ
"ก็เหนื่อยเหมือนกันแหละ"คุณ
คุณเดินไปหยิบข้าวโพดที่วางไว้บนโต๊ะมากิน
"นี่จุงกิ ฉันขอถามอะไรหน่อยสิ"คุณ
"อืม ได้สิว่ามา"จุงกิ
"คือนายอยู่แวดวงดาราใช่ไหม พอจะรู้จักคลาราอะไรนี่ไหม"คุณ
"คลารา.....ก็รู้จักน่ะเคยแสดงงานร่วมกัน เดี๋ยวถามทำไม"จุงกิ
"คือฉันสงสัยเธอน่ะ เธอมาด่อมๆมองๆอยู่ที่บ้านของคนที่ฉันทำคดีน่ะ"คุณ
"อ้อ"คุณ
"นี่นายช่วยพาฉันไปหาเธอหน่อยสิ"คุณอ้อน
ส่งสายตาหวานไปให้
"จะให้เธอเข้าไปอย่างไงล่ะ บัตรก็ไม่มี"คุณ
"นายก็บอกไปสิว่าฉันเป็นผู้จัดการนายอ่ะ"คุณ
"เออ...ก็ได้ แต่อย่าทำตัวให้มีพิรุธหล่ะ"จุงกิ
คุณพยักหน้า "ขอบคุณน่ะ"คุณเดินไปหยิกแก้มจุงกิ "นายนี่ทั้งหล่อ ทั้งน่ารัก"คุณ
-เช้าวันต่อมา-
คุณและจุงกิก็ได้มาเข้ากองตามปกติโดยมีคนในกองจับจ้องมาที่คุณ
"เออ จุงกินั้นใครน่ะ"เจ๊เลมอน
"อ้อ...น้องชายของป้าข้างบ้านอ่ะครับ
พอดีน้องเขาอยากมาดูกองละคร ผมก็เลยพามา"จุงกิหันมามองมาที่คุณ
"ค่ะ เอ้ย ครับ ผมอยากมาเห็นการถ่ายทำว่าเป็นอย่างไงอ่ะครับ"คุณ
คุณนึกในใจ ตอนแรกก็จะปลอมเป็นผู้จัดการแต่กลัวไม่เวิร์คเลยปลอมตัวเป็นผู้ชายนี่แหละ ง่ายดีไม่ยุ่งยาก "เออ ไม่ทราบว่าห้องน้ำอยู่ทางไหนครับ ผมปวดท้องฉี่"คุณพูดพร้อมกุมมือ
"เออ อยู่ตรงนู้นน่ะค่ะ เดี๋ยวก็เจอ"เจ๊มะนาว
"ฉันว่าน่ะ ไอ้น้องชายแกนั้นน่ะ ฉันว่าดูท่าทางมันเป็นตุ๊ดแน่เลย ตุ้วติ้งสะขนาดนั้น"เจ๊เลมอน
"เออ น้องผมมันก็เป็นอย่างนี้หล่ะครับ 55"
อันที่จริงคุณไม่ได้ปวดฉี่หรอก แต่คุณจะมาหา คลารา เพราะเธอน่าสงสัย คุณเห็นคลารายืนคุยกับผู้ชายคนนึง คุณจึงแอบฟัง
"เธอคนนั้น ไม่มีทางรู้หรอกค่ะ"คลารา
"ถ้าเป็นอย่างนั้นก็ดี"ชายแปลกหน้าพูด
คุณที่ไม่รู้ว่าซวยหรือโง่ที่ไปยืนตรงลังมด ทำให้มดมากัดคุณ "โอ้ย"ฮึบคุณเอามือปิดปากพร้อมกระโดดกระดิ่งไปมา
ทำให้การสนทนาของคลาราและผู้ชายแปลกหน้าหยุดและหันมาที่คุณ
คุณทำเป็นเดินชมวิว ธรรมชาติ เหมือนไม่ได้มีเกินอะไรขึ้น "เกือบจะรู้แล้วไหมล่ะไม่น่าโง่ไปยืนตรงลังมดเลย"คุณนึกในใจ
คลาราและผู้ชายแปลกหน้าก็มองคุณแบบสงสัย
"เดี๋ยว เราเคยรู้จักกันเปล่าค่ะ"คลาราถาม
"เออ ผมว่าไม่น่ะครับ"คุณ
"แต่ฉันว่าคุ้นๆน่ะค่ะ เหมือนเคยเจอที่ไหน"คลารา
"ผมว่าไหมครับ คงเจอคนที่หน้าตาคล้ายกันมั้งครับ"คุณพูดเสร็จแล้วขอตัวออกไป
คุณเดินไปหาที่นั่งตนเอง หยิบน้ำมาดูด "เห้ยมาไม่ได้เรื่องอะไรเลย"คุณคิด
ฉันจะทำยังไงดีในเมื่อแม่นายไม่ยอมโทรมาสักที ฉันจะสืบได้ยังไงหล่ะ คุณพูดท้อแท้
คุณรู้สึกเหมือนมีคนมาดึงเสื้อคุณ คุณมองไปเห็นเด็กดึงเสื้อคนอยู่ "หนู มาดึงเสื้อผู้ใหญ่แบบนี้ไม่ดีน่ะ"คุณพูดตักเตือน
แต่เด็กนั้นก็ไม่หยุดดึงเสื้อคนสักที "มีอะไรหรอ อยากให้พี่ช่วยอะไร"คุณพูดแล้วมองที่เด็ก
เด็กดึงเสื้อคุณชี้ไปที่ไอติม "อ้อ อยากกินไอติมใช่ม่ะ ^^"คุณพูดแล้วยิ้มไป
เด็กคนนั้นก็พยักหน้า
-ร้าน-
"รับอะไรดีค่ะ"พนักงาน
"ฉันขอไอติมชาเขียวค่ะ"คุณหันไปพูดกับเด็ก"แล้วหนูหล่ะเอาไอติมรสอะไร"เด็กคนนั้นบอกรสวมะนาว "เอารสมะนาว อีกที่1ค่ะ"คุณสั่งพร้อมควักตังค์
พนักงานเห็นคุณพูดคนเดียว ต้องคิดว่าคุณบ้าแน่ "นี่ค่ะ 30 ค่ะ"พนักงาน
คุณยื่นเงินให้พนักงาน "เออ..เดี๋ยวก่อนน่ะค่ะ คุณสั่งอีกอันให้ใครหรอค่ะ"พนักงานพูดติดๆขัดๆ "ก็เด็กคนนี้ไงค่ะ"คุณก็ยิ้มให้
คุณเดินจูงมือเด็กไป "ขอบคุณน่ะฮ่ะ พี่สาวที่ช่วยซื้อไอติมให้ผม"เด็กชายพูด พร้อมมาจูบที่แก้มคุณ และหายไป
ตอนแรกคุณก็ตกใจนิดหน่อย เพราะไม่คิดว่าเด็กนั้นจะเป็นผีเพราะหน้าเขาไม่เละ หน้าดูปกติทั่วไป แต่คุณก็ไม่คิดอะไรเพราะคุณชิดสะและ บายย คุณทำท่าโบกมือ
คนในกองมองที่คุณและซุบซิบกัน
"ฉันว่าหมอนั้นบ้าแน่ๆเลย"คนในกอง1
"ฉันว่าเขาอาจจะเห็นอะไรก็ได้"คนในกอง2
คุณที่เดินมา "ใช่ผมเห็น จริงๆ"คุณแกล้งพวกเขาแต่คุณก็เห็นจริงๆนั้นแหละ
จุงกิถ่ายเสร็จพอดี "(ชื่อคุณ)กลับบ้านกัน"จุงกิข้องคอคุณ
"ค่ะ..เอ้ย ครับ"คุณก็ข้องคอจุงกิด้วย
"ว้ายย บัดสี ฉันว่าจุงกิกับเด็กน้อยนั่นต้องเป็นเกย์แน่ๆ"เจ๊มะนาว
คุณเดินผ่านคลาราและผู้ชายแปลกหน้า คุณให้ผู้ชายแปลกหน้ายิ้มมาทางคุณ
คุณคิดอะไรกันสายตานั้นและรอยยิ้มอย่างนั้นมันหมายความว่าอะไร???
โปรดติดตามตอนต่อไป
ปล.ไม่สนุก ขออภัย ไม่มีเจตนาทำร้ายศิลปินน่ะค่ะ
รักทุกคนน่ะค่ะ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น