DARKSOUL Chanbaek

DARKSOUL #0 16.00 p.m. กริ๊งงงงงงงงงง!! เสียงออดของโรงเรียนดังขึ้นเพื่อบอกเวลาเลิกเรียน นักเรียนหลายคนต่างก็เก็บข้าวของของตัวเองเพื่อที่จะได้แยกย้ายกันกลับบ้านเช่นเดียวกับเด็กหนุ่มคนหนึ่งที่กำลังก้มหน้าก้มตาเก็บหนังสือของตัวเองใส่ในกระเป๋า "นี่เหรอ 'บยอนแบคฮยอน' ที่เขาลือกัน ว่าน่ารักนักน่ารักหนา เหอะ!! ก็ไม่เท่าไหร่นี่" เสียงผู้หญิงคนหนึ่งเอ่ยขึ้น แล้วเดินเข้ามาหาเด็กหนุ่มพร้อมกับผู้ชายอีกสองคน "เธอเป็นใครฉันไม่รู้หรอกนะ แต่อย่ามาหาเรื่องกันได้มั๊ย ฉันจะรีบไปทำงาน" เด็กหนุ่มพูดติดรำคาญ เขาไม่ได้สนใจผูหญิงคนนั้นเลยแม้แต่น้อย เขารีบเก็บของของตัวเองให้เรียบร้อยและเดินเบี่ยงไปอีกทาง แต่ทว่าหญิงสาวกลับตะโกนขึ้นมา.. "จับมันไว้!!" เสียงผู้หญิงคนนั้นออกคำสั่งดังลั่น พร้อมกับลูกน้องของเธอที่เข้ามาจับตัวของเด็กหนุ่มไว้ "ปล่อยกู!!" เด็กหนุ่มพยายามดิ้นสุดแรง แต่ดิ้นเท่าไหร่ก็ไม่มีท่าทีว่าไอยักษ์สองคนนี้จะปล่อยเขาเลย "อย่าเพิ่งรีบสิ พี่ชายฉันมีเรื่องจะคุยกับแก.. เรื่องเงินที่แกยืมไง55555" หญิงสาวหัวเราะออกมา พร้อมกับส่งยิ้มเย็นยะเยือกนั่นมาให้อีกด้วย Baekhyun Part ผมชื่อ 'บยอน แบคฮยอน' ผมเป็นนักเรียนชั้นม.5 แล้วผมก็เพิ่งเข้ามาในโรงเรียนนี้ได้ไม่นาน ผมเป็นเด็กกำพร้า ผมอยู่กับป้าในบ้านเช่าหลังเล็กๆ พ่อกับแม่ผมก็หายตัวไปเมื่อตอนผมเกิด ผมต้องทำงานทุกวันเพื่อหาเงินส่งตัวเองเรียน แต่โชคก็ไม่เข้าข้างผม เพราะเงินที่ผมเก็บมันไม่พอที่จะใช้จ่าย ผมก็เลยต้องจำใจไปยืมเงินคนๆนึง เขาชื่อ "เทา" เป็นเจ้าพ่อมาเฟียเลยก็ว่าได้ แล้ววันนี้เป็นวันที่ผมต้องคืนเงินเค้า แต่.. ผมมีเงินไม่พอนี่สิ "ปล่อยกูเดี๋ยวนี้!!" ผมโวยวายดิ้นไปมา แต่ทว่าแรงของผมนั้นไม่สามารถสู้กับแรงของชายอีกสองคนได้เลย เพี๊ยะ!! ฝ่ามือของหญิงสาวตบลงบนหน้าของผมอย่างแรง "จะตะโกนหาอะไร!! หุบปากอ่ะทำเป็นมั๊ย!!" หญิงสาวบีบคางผม จนผมต้องนิ่วหน้าด้วยความเจ็บปวด "ฟาเรน!! เธอหยุดทำร้ายคนของพี่เดี๋ยวนี้" ร่างของใครอีกคน วิ่งมากระชากมือของน้องสาวออก "คุณเทา.." ผมเงยหน้าขึ้น พร้อมเอ่ยชื่ออีกคนออกมา ซวยแล้วไงไอแบคฮยอนTT "ฟาเรนกลับบ้านไป หมดงานของเธอแล้ว" คนเป็นพี่หันไปบอกน้อง หญิงสาวค้อนใส่คนเป็นพี่ก่อนที่จะมองมาทางผมพร้อมรอยยิ้มที่น่ากลัว แล้วเธอก็เดินจากไป ทิ้งผมให้อยู่กับเทาสองคน "จำได้มั๊ย วันนี้นายต้องคืนเงินฉัน" เทาหันกลับมาหาผม แล้วเขาก็ลูบไล้ไปตามเค้าโครงหน้าของผม มือหนาค่อยๆเกลี่ยไปตามรอยช้ำที่ถูกบีบเมื่อกี้ "ค..คือ ผ..ผม ผมยังไม่พร้อมคืนเงินคุณ" ผมตัวสั่นระริกด้วยความกลัว "อ่า.. ไม่เป็นไร ฉันรู้นายต้องมีค่าใช้จ่าย ไหนจะค่ากินอยู่ ค่าเช่าบ้าน ค่าน้ำ ค่าไฟ ไม่มีเวลาเก็บเศษเงินมาคืนฉันหรอกใช่มั๊ยหล่ะเด็กน้อย" ร่างสูงเอ่ยพร้อมลูบไล้ไปตามสะโพกมน ค่อยๆบีบคลึงเบาๆ เรียกเสียงร้องจากอีกคนได้เป็นอย่างดี "อะ..อ๊ะ ค..คุณ!!" เด็กหนุ่มเผลอร้องออกมาตามอารมณ์ที่ถูกอีกคนกำลังปลุกเร้า "แต่เธอน่าจะรู้ เงินมันมีค่า คนเราถึงหวงนักหวงหนาไงหล่ะ แล้วนี่เธอก็ไม่สามารถจ่ายเงินให้ฉันได้ตามกำหนด ฉันเป็นคนไม่ชอบพวกผลัดวันประกันพรุ่งด้วยสิ เพราะฉะนั้น.." ร่างสูงเอ่ยพร้อมกับมองหน้าลูกน้องทั้งสอง ลูกน้องของเทาจัดการเอาผ้าสีดำมาคุมหัวผม เทาใช้เชือกมามัดแขนมัดขาผม หลังจากนั้นเทาก็จัดการอุ้มผมไป.. ไปไหนไม่รู้ ผมพยายามดิ้นไปตลอดทาง แต่ก็เสียเปล่าผมสู้แรงเขาไม่ได้เลย "ปล่อยผมเถอะ ขอร้อง" ผมร้องออกมาเพื่อที่จะให้เทาปล่อยผม แต่มันก็สูญเปล่า เทาไม่ปล่อยผมแถมยังอุ้มผมแน่นกว่าเดิมอีก "มึงจะร้องอีกนานมั๊ย!!" เสียงเทาพูดขึ้น เขาคงหงุดหงิดที่ผมดิ้นไปดิ้นมาตลอดทาง ก็แหงหล่ะใครเขาก็รักชีวิตตัวเองนะเฟ้ย แล้วนี่ใครใช้ให้มาจับกูแบบนี้หล่ะว่ะ!! ปึ้ก!! "อ..อุก!!" ผมนี่จุกเลยครับ เทามันต่อยท้องผม ต่อยแรงซะด้วย เรี่ยวแรงที่มีของผมค่อยๆหายไป น้ำตาค่อยๆไหลออกมาทางหางตา จนสุดท้ายผมก็สลบไป ..

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------