คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ผู้ที่ช่วยชีวิต
เธอไม่สามารถพยุร่าายอัวเอเอาไว้ไ้ เธอล้มลและถูรถลาไปับพื้นถนน้วยวามไม่ระวั นทำให้ที่เท้า และาอเธอไ้รับบาเ็บ มีแผลถลอและบาแผลาารถู หินปัเ้าไปนมีเลือไหลออมา วามเ็บปวทำให้เธอรีร้อเสียั
"ให้ายเถอะ!! ะไปายที่ไหน็ไป!" ู้เยว่หมิพู้วยวามโมโหและรัเีย เาเปิระลเล็น้อยเพื่อให้นิ้วอไป๋อี้หลานหลุออ ปล่อยให้เธอลิ้ไปบนถนนอย่าอย่าน่าสมเพ
เธอล้มลิ้บนถนนอย่ารุนแร ถุยาในมือ็ระัระายไปทั่วพื้นถนน ้อเท้า็เ็บปวอย่ามา ผู้นที่เินไปมาบนถนน็ไม่มีใรสนใหรืออยาะเ้ามา่วยเธอเลยสัน พวเาใ้สายามอเธอเหมือนับเมียน้อยนหนึ่ที่แย่สามีนอื่น และิะับสามีนอื่น
เป็นเวลานานทีเียวที่ไป๋อี้หลานไม่สามารถลุึ้นไ้ เธอล้มนอนอยู่ที่พื้น้าถนน ในหูอเธอเ็มไป้วยเสียอึทึรึโรม ึ่่อมาเธอ็หมสิไป
เมื่อเธอลับมารู้สึัว ผู้น็รายล้อมอยู่รอบัวเธอ แล้วสิ่ที่เธอไม่อยาให้เิึ้น็เิึ้นับเธออีรั้
"เธอือไป๋อี้หลาน! นสารเลวที่นอใสามีัวเอและไปเป็นู้ับผู้ายที่มีภรรยาแล้ว เธอเป็นผู้หินนั้น นที่ทำร้ายพระเอในวใอพวเรา"
"เธอยัล้าออมาเสนอหน้าอีเหรอ! ถอเสื้อผ้าอเธอออ ประานให้เธออับอายนไม่ล้าออไปทำร้ายใรเาไ้อี ถอเสื้อผ้าอเธอออเร็วเ้า"
"ใ่ ถอเสื้อผ้าอเธอ! นัผู้หิสารเลวไร้ยาอาย!" บรราแฟนลับ่าพาันรุม่อว่าและทำร้ายเธออีรั้
เหมือนสายฟ้าที่ผ่าลมาลาหัวอเธอ มีมือหลายมือไ้ีเสื้อผ้าอเธอออไป ไป๋อี้หลานอยาะโนออไปว่า ‘อย่าทำอะไรเธอเลย’ แ่เธอไม่สามารถออเสียไ้ เธอแ่นอนุู้อยู่บนพื้นอย่าอ่อนแร
"หยุเี๋ยวนี้!" ในที่สุ็มีเสียผู้ายที่พู้วยวามโรธัึ้น นรอบ้า็ถูผลัออไป และมีนมาอุ้มเธอไว้ในอ้อมแนอเา
ไป๋อี้หลานอยาเห็นว่าเป็นใร แ่าอเธอถูีนบวม ทำให้เธอมอไม่ั เธอมึนหัว ร่าายอเธอ็เ็บปว วามืสนิทนทำให้เธอเป็นลมไป เหมือนเธอไ้ฝันถึสิ่ที่น่าลัวเป็นเวลายาวนาน
ในวามฝันอเธอ เธอถูู้เยว่หมิลบนเีย เาสอใส่วามเป็นายในัวเธออย่ารุนแร บีบอเธอและสาปแ่เธออย่าโหร้าย "นัสารเลว! ทำไมไม่ายไปะที! ไปายะนัสาวเลว!"
"ันไม่ใ่นสารเลว" ไป๋อี้หลานร้อและส่ายหัวอย่ารุนแร
มีภาพในวามทรำเปลี่ยนไปมาและถาโถมเธอเ้ามาอยู่ไม่า เป็นภาพอเธอและู้เยว่หมิ็ปราบนหน้าอลาลานว้า และ้านล่ามีผู้นมามายำลัูเธอถูู้เยว่หมิระแทอย่ารุนแร
ทุนะโน่า้วยถ้อยำหยาบายและี้ไปที่เธอ นไป๋อี้หลานร้อไห้น้ำานอเ็มหน้า รู้สึหมหวัมาเหลือเิน
"อี้หลาน!" ใรบานำลัเรียเธออย่าระวนระวายใอยู่้าหูเธอ "อี้หลาน ื่น!"
วาอไป๋อี้หลานยับเล็น้อย และในที่สุ็หลุพ้นาฝันร้ายที่น่าลัวไ้ เธอลืมาื่นึ้นมาอย่าใ ภาพฝันร้ายเมื่อรู่ยัทำให้เธอัวสั่นไม่หาย
แสแ้าทำให้เธอไม่สามารถลืมาไ้อย่าเ็มที่ เธอหลับาลสัพั หลัานั้นไม่นานเธอ็่อยๆ ปรับแสและมอไปที่ร่าอใรนหนึ่ที่นั่อยู่้าๆ เธอ
"อี้หลาน ุรู้สึยัไบ้า ยัเ็บแผลอยู่มาไหม" ายนนั้นถามอย่าเป็นห่ว
นที่่วยเธอไว้็ือเหวินไห่ เาือนัแสายที่เป็น่าวับเธอนั่นเอ
"เป็นุ....." ไป๋อี้หลานอ้าปาพู แ่เสียอเธอแทบแห้นเินไป
"อโทษ้วย ที่ันไม่สามารถมา่วยุไ้เร็วว่านี้" เหวินไห่พยุเธอึ้น และส่แ้วน้ำที่มีหลอูไปให้ไป๋อี้หลานื่มและพูว่า "ุสลบมาสามวันเ็ม ๆ "
ไม่น่าแปลใเลยที่เธอฝันร้ายอยู่แบบนั้น มันเหมือนับว่าเธออยู่ในฝันร้ายมาว่า 1 ปีเสียอี
ไป๋อี้หลานไ้ื่มน้ำแล้วในลำอ็รู้สึีึ้นมา และพูเบา ๆ ว่า "ทำไมถึเป็นุ ทำไมุถึ่วยัน"
ความคิดเห็น