คลังเก็บของ( DarkCc )

ลำดับตอนที่ #44 : The Mafia นี่น่ะหรอ? แก๊งมาเฟีย!?

 

  CR.SQW

   

#APPLICATION

          

บทที่สมัคร : ควีน

          

ชื่อ {TH/EN} : วาเลนติน  โพไซดีอุส [ Valentin Poseideus ]

          

ชื่อเล่น {TH/EN} : วาติน [ Vatin ]

          

เพศ : ชาย (ไบเซ็กชวล)

          

รูปลักษณ์ภายนอก : ชายหนุ่มผู้มีเรือนผมสีม่วงอมดำซอยสั้นระต้นล้มรอบ ใบหน้าหล่อเหลาราวกับประติมากรรมรูปสลักงดงามและมีเสน่ห์ดึงดูด คิ้วโก่งเข้มสีเดียวกับเส้นผม ดวงตาคมดุดันสีแดงสดดูไร้อารมณ์และทรงอำนาจ จมูกโด่งเป็นสันปลายเชิดเล็กน้อย ริมฝีปากรูปกระจับสีพีชสวย ผิวขาวใสอมชมพูเนียนนุ่มถูกดูแลอย่างดี เรือนร่างสูงโปร่งมีมัดกล้ามพอประมาณไม่มากไม่น้อยเกินไป สูง 179 ซม. น้ำหนัก 68 กก.

          

ลักษณะนิสัย : วาเลนติน โพไซดีอุส เขาเป็น ผู้ชายที่นิ่งๆเงียบๆไม่ถึงขั้นเย็นชาหรือปิดกั้นตัวตน แต่แค่ไม่ค่อยพูดเพราะเขาไม่ใช่คนที่พูดมากแต่ก็ใช่ว่าจะพูดอะไรยาวๆไม่ได้และอีกเหตุผลหนึ่งที่สำคัญมากนั้นคือ คนรอบตัวของเขานั้นมีแต่พวกใจร้อนเป็นไฟ บ้าบอ ปัญญาอ่อน ไร้สาระ ไปวันๆแถมยังเป็นพวกพูดมากเข้าขั้นโคม่านั่นทำให้คนที่ไม่ค่อยพูดอยู่แล้วอย่างวาติน เงียบยิ่งกว่าเดิมเพราะมีแต่คนแย่งเขาพูดไปหมด เขาเป็นคนจำพวก สุขุม รอบคอบ ใจเย็น มีความอดทนอดกลั้นที่สูงมากจนหน้าตกใจ เรียบร้อย รักสงบ อบอุ่น อ่อนโยน และเป็นคนที่ลื่นไหล ยืดหยุ่นได้ทุกสถานะการณ์ พูดน้อยต่อยหนัก ปากว่ามือถึง ไม่ควรที่จะท้าทายเขาเป็นอย่างยิ่ง ถ้าคุณยังไม่อยากตาย เขาเป็นคนสงบเสงี่ยม วันๆจะนั่งนิ่งเๆป็นตุ๊กตา ไม่นั่งจิบชา ก็นั่งอ่านหนังสือ มีบ้างที่เขาจะเดินไปทั่วเพื่อหาอะไรทำแก้เบื่อ วาเลนติน เขาเป็นคนที่ทุกคนให้ความเคารพยำเกรงเพียงแค่เขาออกปากพูดทุกคนก็แทบเขาอ่อนทรุดลงไปกองกับพื้นกันไปหมดเพราะอะไรก็ไม่ทราบสาเหตุที่แน่ชัด ถ้าเขาว่าดุใครสักคนคนๆนั้นก็จะเจี๋ยมเจี่ยนในทันที ถ้าหากเขาออกคำสั่งเมื่อใด...ใครไม่ทำตามได้มีชะตาขาดแน่นอน(ให้ความรู้สึกเหมือนภรรยาที่สามีเกรงกลัวเลยแฮะ) วาตินเขาเป็นคนที่ซื่อตรงต่อความรู้สึกตัวเองเป็นอย่างมากและไม่เคยโกรธใคร เพราะเขาเป็นคนที่ใช้เหตุผลมากกว่าอารมณ์ แต่เมื่อใดที่เขาโกรธมันก็หายนะดีๆนี่เอง คุณคงไม่อยากเห็นเขาโกรธขึ้นมาหรอใช่ไหมแค่ตอนเขาปกติทุกคนก็กลัวเขากันหมดแล้ว ทุกๆคนมักบอกเขาว่า เขาเป็นคนที่ ไร้เล่ห์เหลี่ยม อ่อนต่อโลก ไร้เดียงสา ตามใครไม่ทัน ไม่มีมารยา อ่อนแอ และ เปราะบาง ราวกับแตกเป็นเสี่ยงๆได้เพียงแค่สัมผัสเบาๆ แต่ใครนั้นจะรู้ว่าวาตินนั้นร้ายกาจเสียยิ่งกว่าอะไร ทุกอย่างที่ผู้คนมักกล่าวหาเขานั้นล้วนแต่ไม่เป็นความจริง เขาหนะมันเสือซ่อนเล็บ เขานั้นไม่ได้ไร้เล่ห์เหลี่ยม เขาถนัดการใช้สมองมากกว่ากำลังมาก เขาไม่ชอบการทำอะไรที่มีความเสี่ยงสูงไม่คุ้มค่าและไร้ประโยชน์ เขาไม่ได้อ่อนต่อโลก เขาไม่ได้ไร้เดียงสา เขามีมารยา เขาไม่ได้เปราะบาง และที่สำคัญ เขาไม่ได้อ่อนแอ เขาเกลียดทุกคนที่ว่าเขาอ่อนแอแต่เขาก็คิดซะว่ามันก็แค่ เสียงนก เสียงกา เขาก็เลยไม่สนใจ อยู่เฉยๆ ไม่ตอบรับและไม่ปฏิเสธว่ามันไม่ใช่เรื่องจริง  วาติน เขาเป็นคนที่ฉลาดเฉลียว มีปฏิภาณไหวพริบ เมื่อใดที่เขาพูดทุกคนมักคล้อยตามเขาอย่างง่ายดาย เจ้าเล่ห์ ซับซ้อนเข้าใจยาก มากไปด้วยแผนการ วาตินเขาเป็นคนที่ร้ายลึก เขาสามารถร้ายได้มากกว่าที่ทุกคนคิดและอันตรายได้มากกว่าที่ทุกคนเห็นเพราะทุกๆสิ่งบนโลกนี้นั้นมีทั้งข้อดีและข้อเสียและวาเลนติน คือ ผู้ชายใจร้าย อาจจะไม่ใช่ที่สุด แต่เขาก็คือคนใจร้าย โหดเหี้ยม เลือดเย็นและอำมหิต ที่มีนิสัยขวางโลกมาก สิ่งที่ทุกคนเห็นว่าเขาอ่อนโยนนั้นมันก็แค่เปลือกนอกที่ห่อหุ้มกำแพงสูงชันเอาไว้ สิ่งหนึ่งที่ทุกคนที่เข้ามารู้จักเขาในระดับหนึ่งนั้นควรรู้ เขาไม่เคยแคร์ใคร เขาไม่เคยสนใจอะไร ขอแค่เขาพอใจเขาก็จะทำมันแม้ว่ามันจะผิด แม้ว่าใครจะไม่ชอบ แม้ว่าใครจะบอกว่ามันไม่ดี ตราบใดที่เขาพอใจ ตราบใดที่มันไม่ได้ทำให้เขาเดือดร้อน เขาก็จะทำแม้ว่าใครจะห้ามแค่ไหนก็ตาม นั่นทำให้ทุกๆคนต่างบอกว่าเป็นคนเห็นแก่ตัว แต่คิดงั้นหรอว่าเขาจะสน มีปากก็พูดไป นี่มันเรื่องจริงเขาไม่เห็นจำเป็นต้องเป็นเดือดเป็นร้อนอะไรนี่ และเช่นกันถ้าเมื่อไหร่เขามีคนที่เขาแคร์ เมื่อนั้นเขาก็พร้อมที่จะทำทุกอย่างให้ ไม่ว่าจะต้องแลกกับอะไรก็ตาม เขาก็จะทำให้คนๆนั้น หามาให้ได้ทุกอย่างและเชื่อฟังทุกอย่าง ไม่ว่าคนๆนั้นจะว่าอย่างไรก็ตาม และหนึ่งในคนที่เขาแคร์มาก คือ เพื่อน ถ้าใครได้เป็นเพื่อนกับเขา เขาเห็นว่าเป็นเพื่อน ยอมรับในคนๆนั้นให้มารู้จักตัวตนที่แท้จริงหลังกำแพงสูงชันนั้นเมื่อไหร่ คนที่ร้ายกาจที่สวมหน้ากากคนดีคนนี้ก็จะไม่เสแสร้งหลอกลวงเปิดใจยอมรับแล้วมอบความจริงใจ ความเป็นห่วงและความทุ่มเทให้อย่างเต็มที่ จนถือว่าเป็นคนๆนั้นเป็นคนที่โชคดีเป็นอย่างมาก แต่ถ้าเป็นคนรักของเขา เขาก็จะปฏิบัติต่างกันออกไปอะไรที่เพื่อนเขาได้จากเขา เขาก็ให้คนรักของเขาแต่ก็แตกต่างตรงที่เขาจะอ่อนโยน กว่านั้นหลายเท่าจนดูๆก็เหมือนการลำเอียงอยู่เหมือนกันแต่ไม่ว่าจะกับใครเขาก็เป็นคนที่มีอิทธิพลต่อใครๆสูงมากจริงๆ ไม่ว่าใครก็ต้องยอมลงให้เขาอยู่ดี กระนั้นวาตินก็ไม่ได้เป็นพวกบูชาหรือเทิดทูนความรักเขาเป็นพวกไม่ได้ขวนขวายในเรื่องพวกนี้เลยแม้แต่น้อย มีก็ได้ไม่มีก็ได้ อยู่นิ่งๆปล่อยให้มันเข้ามาเองและเอาเข้าจริง จริงๆแล้ววาตินก็ไม่ใช่พวกใจร้าย ใจดำ อำมหิต เลือดเย็น อะไรขนาดนั้น(หรอกมั้ง) เขาก็แค่สร้างกำแพงที่แข็งแกร่งขึ้นมาปกป้องตัวตนที่แสนจะอ่อนไหวของตนเองเพื่อไม่ให้เจ็บปวดกับคำว่าไว้ใจและคำว่า รัก อีกครั้งก็แค่นั้นเอง 

ลักษณะการพูด : วาตินมีน้ำเสียงทุ้มติดแหบพร่าที่จะราบเรียบนิ่งสงบเกือบไปในทางโมโนโทนติดจะแผ่วเบาไปเล็กน้อยแต่นั้นก็ไม่ได้เป็นอุปสรรคของผู้ฟังเลยแม้แต่น้อยเพราะเสียงของเขามันก้องกังวาน ยิ่งถ้าอยู่ในห้องหรือที่โล่งๆมันจะกังวานแบบสุดๆ มักจะแทนตัวเองว่า ผม หรือ ฉัน แทนคนอื่นว่า เธอ คุณ หล่อน แก แล้วแต่สถานะการณ์และอารมณ์ของเขา และลงท้ายด้วยคำว่า ครับ วาตินเป็นพวกสุภาพและมีมารยาทมากแถมยังปากคอเราะรายอีกต่างหาก ปากร้ายแต่ใจดี ปากเสียไปบ้างแต่เขาก็แค่หวังดี แม้ประโยคที่เอ่ยออกมามันจะไม่เข้าหูคนฟังแค่ไหนก็ตาม และมันติดจะกวนประสาทไปบ้างก็เถอะ

ยกตัวอย่าง   เช่น 

" เหนือฟ้ายังมีฟ้า เหนือราชาก็ยังมีภรรยาเขาไงครับ "

" ผู้คนมักบอกว่าคนอย่างผมมันเป็นพวกไร้หัวใจ แล้วไอ้ที่เต้นอยู่ในอกข้างซ้ายผมนี่มันอะไรครับ? หัวเข่า? หรือ เนื้องอก?  "

" หัดอ่านหนังสือบ้างนะครับ จะได้รู้จักคำว่า ' มารยาท ' ให้ตายเถอะ!...ใครให้เขามาเป็นราชากัน! แค่คำว่ามารยาทยังไม่รู้จักเลย "

" สมองพวกคุณมีไว้แค่คั้นหูจริงๆ ใช่ไหมครับ? "

" หูคุณหนวกรึไงกันครับผมเรียกแล้วไม่ได้ยิ่งรึไงกัน อย่ามาทำหน้าโง่ๆ ใส่ผมจะได้ไหมผมเรียกคุณนั่นแหละ "

งานอดิเรก : จิบชา / อ่านหนังสือ / นั่งนิ่งๆเป็นตุ๊กตา / เดินเล่น / ตัวติดกับคิงอย่างกับตังเม

 

*เพิ่มเติม* - วาติน อายุ 22 แล้วนะ
                 - อยากให้หนูวาตินเคะมากครับ

ขออนุญาตคุยกับตัวละคร

          "สวัสดีนะ" หญิงสาวตรงข้ามที่ดูเหมือนจะเป็นหมอหรืออะไรสักอย่างที่ต้องใส่ชุดขาวยาวๆถาม ตอนนี้คุณนั่งบนโซฟาตัวยาวกับเธอแค่ 2 คนในห้องโล่งๆ เธอทำหน้าเหมือนอึดอัดใจเล็กน้อยแล้วพูดต่อ "คือ...ฉันกับพวกไปดักโปะยาสลบคุณมาน่ะ"

         

 - " คุณ.....เป็นโรคจิตงั้นหรอครับ " แม้ใบหน้าหล่อเหลานั้นจะนิ่งสงบราวกับรูปสลัก เช่นเดิม แต่ดวงตาสีแดงสดคู่ดุที่เจ้าตัวแสนภาคภูมิใจนั้นกลับแฝงไปด้วยความรู้สึกบางอย่าง... มันไม่ใช่ความ 'หวาดกลัว' แต่กลับเป็น ความรู้สึก 'ขยะแขยง' หญิงสาวตรงหน้าเสียเหลือเกิน

          

"เอาหล่ะ! ฉันขอถามตรงๆเลยนะ คุณ อยาก เป็น คิง ไหม ?" เธอพูดด้วยสีหน้าจริงจังมือก็จับดินสอหมุนไปพลางๆ "พูดมาตรงๆได้เลยไม่มีใครว่าหรอก"

          

- " ถ้าคุณไม่อยากตอบก็ไม่เป็นไร (เพราะผมคิดว่าคุณเป็นแก๊งโรคจิตแล้วหละ // พึมพำ ) " แล้วเขาก็นั่งก้มหน้าพึมพำกับตัวเองด้วยน้ำเสียงอันแผ่วเบา แล้วเงยหน้าขึ้นพร้อมกับพูดกับหญิงสาวตรงหน้าว่า  " หืม เมื่อกี้คุณถามผมว่าอยากเป็น คิง ไหม ใช่รึเปล่า ? .... อืม ก็คง..ทั้ง ใช่ และ ไม่ใช่ หละมั้ง เพราะ คงไม่มีผู้ชาย คนไหนที่ไม่อยากจะอยู่บนจุดสูงสุด ที่สามารถออกคำสั่งกับใครก็ได้หรอกครับ แต่หน้าที่อันแสนยิ่งใหญ่นั้นก็ต้องแลกกับอิสระภาพและความเสี่ยงที่มีมากด้วยเช่นกัน ถ้าอย่างนั้นผมก็ไม่อยากที่จะเป็นหรอกครับ...ปล่อยให้ผมสนับสนุนเขา อยู่เคียงข้างเขาและคอยดูแลเขาอยู่อย่างงี้ดีกว่านะ "  แม้เสียงของเขาติดจะแผ่วเบาไปสักหน่อยแต่มันกลับหนักแน่นและก้องกังวานภายในห้องโล่งนี้เสียเหลือเกิน พร้อมกับแววตาอันอ่อนโยนและรอยยิ้มเล็กน้อยที่มุมปากนั้น ทำให้ทั้งห้องราวกลับอยู่ท่ามกลางแสงแดดอันอบอุ่นขึ้นมาในทันทีแม้จะในชั่วขณะหนึ่งก็ตาม

         

 "โอเค ข้อต่อไประหว่างสีดำกับสีขาวเลือกสีอะไร เพราะอะไรกันหรอ?" เมื่อคุณตอบคำถามเธอเสร็จเธอก็จดลงบนกระดาษที่จัดเตรียมมาแล้วถามต่ออย่างรวดเร็วโดยไม่มองหน้าคุณเลย หลังจากนั้นเธอก็ขยับตัวห่างออก ไปเล็กน้อยแล้วเปลี่ยนเป็นท่านั่งไขว่ห้างแบบสบายๆแทน

         

 - " อืม..เป็นการตัดสินใจที่ยากแฮะ " พร้อมจรดนิ้วชี้ไว้ที่ปลายคางอย่างคนกำลังครุ่นคิด " ผมชอบทั้ง สีขาวและสีดำ ซะด้วยสิ... " ก่อนคิ้วเข้มนั่นจะมุ่นเข้าหากันเล็กน้อยพร้อมพูดออกมาราวกับบ่นกับตัวเองคนเดียว " สีขาวก็ดีนะ...ดูสะอาดบริสุทธิ์ดี แต่สีดำก็สวย...ดูลึกลับเหมาะกับผมดีอยู่หรอก...อืม...อ๊ะ! " แล้ววาเลนตินก็ร้องขึ้นมาท่ามกลางความเงียบของห้อง ดวงตาคู่นั้นดูแวววาวเสียเหลือเกิน " ผมเลือกได้แล้วคุณโรคจิต! ผมเลือกสีดำ มันดูเหมือนผมดี! " กล่าวออกมาด้วยน้ำเสียงเย็นๆติดจะตื่นเต้นนิดๆ พร้อมด้วยชื่อแปลกๆที่ใช้เรียกหญิงสาวตรงหน้าอีกต่างหาก

         

 "ข้อสุดท้ายแล้วนะ ทนหน่อยแปปนึง ฉันรู้ว่าเธอเบื่อ" เธอจดคำตอบของคุณลงไปในกระดาษแผ่นเดิม หันหน้าขึ้นมาสบตาคุณ ยิ้มมุมปาก "ถ้ามีคนมาสั่งอะไรที่คุณไม่อยากทำคุณจะทำไหม? เช่น ให้คุณไปแต่งตัวเป็นเพศตรงข้ามประมาณนี้ "หลังจากที่ถามเสร็จเธอก็ทำหน้าเหม่อลอย  "จะว่าไปถ้าคุณแต่งมันต้องดูดีแน่ๆ"

- เมื่อได้ยินดังนั้นสีหน้านิ่งติดจะยินดีก่อนหน้านี้จะชะงักเพียงเสี้ยววินาทีก็กลับมาเป็นปกติแต่ต่างกันตรงที่มันไม่ได้ติดยินดีเหมือนเมื่อครู่อีกต่อไป มันกลับดูนิ่งมากนิ่งจนน่ากลัว " .....ฆ่าทั้งไอ้คนที่สั่งพร้อมทั้งคุณทิ้งซะเลยดีไหมครับ...ยัยโรคจิต! หยุดทำหน้าตาอย่างนั้นไปพร้อมกับความคิดโสโครกของหล่อนซะ! ยัยผู้หญิงหื่นกาม!! " ถึงเขาจะเป็นพวกไม่เกี่ยงเพศแต่มาบอกให้เขาแต่งหญิงนี่มันก็เกินไปนะถึงจะเป็นเรื่องสมมุติก็เหอะ แต่เขาก็เป็นผู้ชายแมนๆคนหนึ่งนะโว้ย!!!!

ขออนุญาตคุยกับผู้ปกครองทั้งหลาย

         

 มายเนมอิส แก้ว นะ เลาเป็นนักเขียนมือใหญ่ยังไงก็ฝากตัวด้วยนะคะ ตัวยูว์ล่ะชื่ออะไร

          - มายเนมอิส ชาน นาจา ยูวส์

         

 ภาษาของเราอยู่ในระดับกากมากนะ กรุณาเตรียมยาดม และเบาะรองรับไว้ให้เรียบร้อยด้วยนะค---

          -ไม่เป็นไรฮะ! การใช้ภาษาของผมก็กากมากเหมือนกัน เราอยู่ด้วยกันได้ 555+

          

ทำใจรับในเหตุไม่คาดฝันมาแล้วใช่ไหมคะ *ฮา*

          - อ๋อ! แน่นอนฮะ เพราะ อะไรก็เกิดขึ้นได้ถ้ามีปาปริก้---

          

สุดท้ายนี้อยากจะบอกว่าคนเขียนเรื่องนี้หน้าตาดีมากค่---- แอร๊ก! โดนตบ

          -แน่นอนว่าผมก็หน้าตาดีมากเช่นกั---// สัญญาณขาดหาย