คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #38 : W E N L i f e
A p p l i c a t i o n
“...ไม่ว่ายังไง มันก็น่ารังเกียจเหมือนเดิม...”
ลักษณะภายนอก
บท :: ลูกขุนนาง
ชื่อ ::
ชื่อเรียก :: ดราโก / ฟีอุส [ Dago / Feus ] / เเพนโซ / โซ [ Panso / So ]
เพศ :: ชาย
อายุ :: 16
ประวัติ ::
เหตุใดถึงหนีมาจากวังหรือที่บ้าน :: เบื่อเต็มทนกับคำชื่นชมยกยอปอปั้นก็เลยหนีออกมาเหมือนพี่ชาย เเล้วถ้าเจอก็คงเดินทางไปด้วยกันหรือไม่เขาก็เตะโด่งส่งพี่ชายตัวดีกลับบ้านเเละเขาก็ออกมาโลดเเล่นคนเดียวซะเองเลย
ลักษณะภายนอก :: เด็กหนุ่มเจ้าของใบหน้าหล่อเหลาคมคายงดงามราวกับเทพพระเจ้าที่อาศัยอยู่บนสรวงสวรรค์ที่มักจะนิ่งเรียบเย็นชาเเละไร้ซึ่งความรู้สึก เรือนผมสีบลอนด์ทองหนานุ่มยาวสลวยคลอเคลีอยปิดบังต้นคอขาวซีดที่ดูก็รู้ว่าถูกดูเเลมาอย่างดี เรือนผิวกายขาวซีดสะอาดสะอ้านไร้มลทินเนียนสวยนุ่มละเอียดอ่อน คิ้วโก่งสวยได้รูปราวกับคันศรสีเดียวกันกับเส้นผม ดวงตาคู่คมเข้มสีเขียวน้ำทะเลที่เป็นประกายงดงามจนสามารถทอเเสงในที่มืดได้ที่มักจะว่างเปล่าเเละไร้อารมณ์ จมูกโด่งรั้นเชิดอย่างคนเอาเเต่ใจ ริมฝีปากบางรูปกระจับสีซีดได้รูปน่าริมลอง ที่มักจะมีเคี้ยวคมโผล่ออกมาให้เห็นบ่อย เรือนร่างสูงโปร่งดูภายนอกจะสมส่วนเเต่ถ้าถอดชุดออกมาหุ่นบางสุดๆ เอวคอดยิ่งกว่าผู้หญิงเเท้ๆซะอีก มีกลิ่นหอมอ่อนๆเป็นกลิ่นกายประจำตัวเป็นกลิ่นหอมเย็นหวานชวนผ่อนคลายเเต่เเฝงไปด้วยความโศกเศร้า
เพิ่มเติม :: ดราโกมีพี่น้องทั้งหมด 3 คนรวมเขาเข้าไปด้วย คนโตเป็นพี่สาว ชื่อ เดรียเทียรอย พริส
ลักษณะภายใน
ลักษณะนิสัย :: ดราโกเป็นพวกสุภาพ เรียบร้อย กริยามารยาทงดงามน่าชื่นชม พูดน้อยต่อยหนัก มีความเป็นผู้ใหญ่สูง มีความรับผิดชอบ สง่างาม น่าเชื่อถือ มีวาทศิลป์ในการพูดจาทำให้ทุกคนโอนอ่นเเละคล้อยตาม สติปัญหาหลักเเหลมชาญฉลาด มองการไกล อ่อนน้อมถ่อมตน เฟอร์เฟคสุดๆ เป็นที่เอ็นดูของผู้ใหญ่ทั้งหลาย เเต่เเน่นอนคนเรามันก็ต้องมี
ด้านมืด ไอ้ที่พูดๆมาเนี่ยก็เเค่อยู่ต่อหน้าพ่อเเม่ คนที่ไม่รู้จัก หรือพวกขุนนางทั้งหลายเเหล่นั่นเเหละ พอลับหลังปุ๊ปคือเเบบนางกลายเป็นคนละคนกับไอ้คนที่สุภาพนั่นเลยอ่ะ ดราโกมันจะกลายเป็นพวกหน้าตาตายด้านเเละน่าพาไปตายมาก หนังหน้าด้านทนยิ่งกว่าปูนซีเมนต์เสริมใยเหล็กเป็น100ๆชั้น กวนส้น_ีนเป็นที่ 1 ลั้นลาขั้นสุดยอด เกรียนเเบบยากหาที่เปรียบ เจ้าชู้คาสโนวา หว่านเสน่ห์ใส่ชาวบ้านไปทั่ว ชอบเล่นหูเล่นตาใส่คนอื่นเขาตลอด(เเต่รู้เอาไว้เลยเจ้าตัวก็ยังเกลียดผู้หญิงอยู่ดี) หลงตัวเองเอามากๆ บ้าบอหาสาระไม่ได้เเละอย่าได้หาจากมัน ปากจัด ด่าเก่ง ปากคม ตบหนัก ปากร้าย ปากเสีย ขนาดผู้หญิงยังด่าได้เเบบน้ำไหลไฟดับ หน้าเงิน หน้าเลือด เชือดไม่เลี้ยง เหี้ยมโคตรๆ โหดสุดๆ
ดราโกถนัดการปลอมตัว เเละ การตี2หน้ามาก สีหน้าเปลี่ยนไวซะยิ่งกว่ากิ้งก่าเปลี่ยนสีซะอีก รักสนุก เเละความรื่นเริง เห็นทุกอย่างเป็นเรื่องสนุกเเละการพนันไปซะหมด ไม่ค่อยจริงจังกับอะไรมากเท่าไหร่ เจ้าเล่ห์เเละร้ายกาจมาก เอาเเต่ใจ รักผลประโยชน์ มีลางสังหรณ์ที่เเม่นยำสุดๆ ดวงดีโคตรๆ ไม่ค่อยมีมนุษย์สัมพันธุ์ซักเท่าไหร่เพราะงั้นความประทับใจครั้งเเรกนี่ตัดทิ้งไปได้เลยถ้าจะเจอกับคนอย่างเขาเเต่ครั้งต่อไปนี่ก็เริ่มดีขึ้นมาหน่อยตามลำดับการเจออ่ะนะ
ดราโกเป็นพวกเข้าใจอะไรได้ง่าย เเละ ยอมรับความจริงได้ง่ายเกินไป มีสัณชาตญาณสัตว์ป่าสูงมาก ไหวพริบดีเป็นเลิศ จับผิดคนเก่ง เป็นคนที่ไม่ว่าใครก็ต้องโอนอ่อนคล้อยตามกับคำพูดของเขาเเม้จะหัวเเข็งเเค่ไหน พูดจริงทำจริง ถนัดการพูดเองเออเองเสร็จสรรพสุดๆ เผด็จการ เเละ มัดมือชก คนอื่นเก่งมาก ชอบพูดจาตรงๆเเบบเเทงใจดำชาวบ้านเขาสุดๆ ต่อมความสำนึกเเละรู้สึกผิดตายด้านเป็นอย่างยิ่ง เจ้าเเห่งเเผนการ จอมบงการชาวบ้าน เห็นบ้าบอหาสาระก็ไม่ด้อย่างนี้เขาก็เป็นคนที่เรื่องงานนี่จริงจังกับมันมาก ตัดสินใจอะไรเเล้วเด็ดขาดสุด ทำอะไรมักคำนึงถึงผลประโยชน์ที่ตัวเองจะได้รับตลอด เป็นคนที่ไม่ว่าอะไรก็ต้องมีเหตุผลเสมอจะไม่ทำอะไรโดยไร้เหตุผลเด็ดขาด เเถเนียนโคตรๆ เห็นบ้าๆนี่ฉลาดเป็นกรดสุดๆ มึนๆอึนๆไปบ้างในบางที ชีวิตนี่เฮียดราโกไม่เคยซีเรียสจริงจังกับอะไรซักอย่าง ทำเป็นเล่นตลอดเวลา เเต่ถ้าจริงจังขึ้นมานี่ก็เอาเรื่องสุดๆเลย สารเลว เเละ ชั่วช้าเเบบบริสุทธุิ์มาก ชอบเเอ๊บทำตัวใสๆหนูไม่รู้ตลอดเวลาจนหน้าโบก เเถมยังชอบพูดจา2 เเง่ 2ง่าม จนชาวบ้านเขาเข้าใจผิดบ่อยๆ หูตาไวมาก รู้เรื่องทุกอย่างบนโลก ถามอะไรตอบได้หมด ความจำดีโคตรๆ ทักษะการเอาตัวรอดจากสถานะการต่างๆสูงมาก กินจุสุดๆ
ดราโกเป็นพวกเเปลกๆ ชอบทำอะไรเปลกๆเเหวกเเนวเเหกโค้งหมู่มวลมนุษย์ชาติมาก ไม่ชอบทำอะไรเหมือนใคร เป็นคนเเน่วเเน่ดั่งหินผา จิตเเข็ง เเละ ใจเด็ดทีเดียว เป็นคนที่ใครก็ต้องยอมรับในความสามารถรอบด้านของเขา เป็นคน สบายๆ เรียบง่าบ ไม่ติดหรู ลุยๆอย่างเดียว รักสันโดษ เเต่บางที่ก็ รักความวุ่นวาย มีความขัดเเย้งในตัวเองสูงมาก มีความคิดที่เข้าใจยากสุดๆ เดาทางก็ยาก ไม่ค่อยมีใครเข้าใจอารมณ์ความรู้สึกของเขาซักเท่าไหร่ เพราะ อยู่ดีๆเขาก็หัวเราะขึ้นมาทั้งที่ทุกคนเขาเครียดกันอยู่ หรือ อยู่ดีก็หัวเราะค้างเเล้วก็กลับมานั่งเครียด จนทุกคนไม่ค่อยกล้าเข้าใกล้เขา
ชอบ :: เรื่องสนุกๆ ของมีคม เลือด ขนม ที่เงียบๆ การกระทืบคน ชัยชนะ พี่ชาย(อยู่ด้วยเเล้วสนุกดี) เงิน ธรรมชาติ การพนัน
เกลียด :: การถูกบังคับ การถูกฝากความหวังไว้มากๆ ความพ่ายเเพ้ การไม่มีเรื่องสนุก ขาดขนม ผู้หญิง(เจ้าตัวเกลียดผู้หญิงเพราะคิดว่าผู้หญิงทุกคนนั้นน่ากลัวเหมือนเเม่กับพี่สาว ซึ่งมันก็จริง )
กลัว :: การสูญเสียสิ่งสำคัญ เเม่ พี่สาว
แพ้ :: ขนนก
ความสามารถพิเศษ :: สัณชาตญาณสัตว์ป่าสูงมาก สายตาดี ความจำเป็นเลิศ หัวไว เข้าใจอะไรง่าย ยอมรับความจริงได้เร็วเกินไป เเสดงละครเก่งมาก กระเพราะหลุมดำ อารมณ์เปลี่ยนไวยิ่งกว่ากิ้งก่าเปลี่ยนสี ปรับตัวเร็วมาก ฉลาดเป็นกรด รู้เรื่องทุกเรื่องบนโลกใบนี้(ผลพลอยได้จากการคลุกอยู่เเต่ในห้องสมุด) เรียนรู้เร็ว มีทักษะการเอาตัวรอดสูง มนุษย์สัมพันธุ์เเย่มากจนถึงขั้นติดลบ ปลอมตัว สกิลการเเถขั้นเทพ ลางสังหรณ์เเม่นยำมาก
เพิ่มเติม :: -
สัมภาษณ์เหล่านักโทษก่อนจะขนไปขึ้นเรือ {เหล่าขุนนางแนะนำให้ปลอมตัวอยู่นะคะ}
“เจ้าพวกนักโทษ พวกแกรู้แล้วใช้มั้ยว่าพรุ่งนี้พวกแกต้องไปไหน ?” ผู้คุมขังที่สัมภาษณ์เหล่านักโทษพูดด้วยน้ำเสียงเรียบๆถามอีกฝ่าย
= ร่างสูงโปร่งขมวดคิ้วลงนิดๆ(นิดเดียวจริงๆไม่สังเกตดีๆนี่ไม่มีทางเห็น)ก่อนเอ่ยออกมาด้วยคำพูดที่ใครได้ยินก็อยากเป็นโรคประสาทตาย " ไปไหนว่ะ? " ก่อนที่จะทำหน้านึกเพียงเสี้ยววินาทีก็บอกออกมาใหม่ว่า " อ๋อ..รู้เเละ เอาพวกเราไปปล่อยเกาะใช่ไหมหละลุง ที่พระราชามีพระราชองค์การอะไรนั้นมาให้ไปปล่อยอยู่เกาะพวกเรา 3 เดือน โดยอยู่ด้วยตัวเอง ใช่ป่ะ? " เเล้วก็พูดด้วยน้เสียงเรียบไร้อารมณ์ ยิ่งกว่า ชวนให้คนฟังคิ้วกระตุกเเปลกๆ กับไอ้หน้าตาตายด้านติดจะกวนส้นนั้น
“หึ…เจ้าชื่ออะไร?” ผู้สัมภาษณ์เหลือบสายตามองอีกฝ่ายเล็กน้อย
= เขาเลิกคิวเล็กน้อยเเล้วมองผู้ถามตั้งเเต่หัวจรดปลายเท้าเเล้วก็ไล่จากเท้าจรดหัวใหม่เเล้วพูดด้วยเสียงนิ่งๆว่า " ลุงนี่...หยิ่งดีเนอะ...ท่าทางไม่หน้าเกิดมาหยิ่งเลย...มารยาทก็ไม่มีผมควรบอกจริงๆเร้อออ " เเล้วก็พูด้วยหน้านิ่งที่ดูก็รู้ว่ามันกวน-ีนอยู่เป็นเเน่ " เเต่บอกให้หน่อยก็ได้....ไม่อยากให้คนเเก่เสียน้ำใจรอเก้อ..หึ หึ ...ผมชื่อ เเพนโซ เฮลพรส ลุงจำไว้ด้วยหละ" เเล้วก็มองนิ่งๆอย่างกวนประสาท
“ว้าว….ก็ไม่ถึงกับแย่นะ...นึกว่าจะลืมชื่อตัวเองไปเสียแล้วนี่นา …” ยกยิ้มเล็กน้อย
= ร่างสูงโปร่งมองนิ่งเเล้วก็เงียบไปซักพักหนึ่ง เสียงนุ่มทุ้มเล็กน้อยก็เอ่ยออกมานิ่งตามปกติ " ตลกเหอะ...ลุง ผมไม่ได้ความจำเสื่อมนะถึงจะจำชื่อตัวเองไม่ได้หนะบ้าบอคอเเตกสิ้นดี...ว่างๆไปตรวจสมองมั้งนะลุงเผื่อสมองกระทบกระเทือนหรือทำงานหนัก จะได้ไม่เป็นภาระให้รู้ให้หลานเขา..ผมสงสาร " วางเเล้วก็เเกล้งบีบน้ำตาอย่างสงสารจับใจเเม้หน้ามันจะตายด้านมาก
“งั้นไว้เจอกันพรุ่งนี้….ขอเชิญกลับเข้าห้องขังในเรือได้….”
= " เออ ผมก็ไม่อยากคุยกับลุงนานนักหรอกเสียเวลาชะมัด...มานั่งคุยกับคนเเก่เนี่ย..." เเล้วเจ้าตัวก็หันหลังเดินออกไป
สัมภาษณ์ผู้ปกครอง
“สวัสดีค่ะ ไรต์ชื่อมาม่อนเนอะ อีกคนไม่ต้องบอกแล้วกัน ฮา--- รีดที่รักชื่ออะไรคะ?”
= "เรียกผมว่า ชาน ก็ได้ครับ "
“ทำไมถึงมาสมัครคะ?”
=" น่าสนุกเเละน่าสนใจดีครับ "
“ถ้าหากลูกได้เป็นตัวประกอบจะโอเคไหมคะ?”
=" ก็ได้อยู่นะถ้าเขามีบท "
“ถ้าติดแล้วอย่าหายนะคะ อยากเจอมาก 5555 แอร้”
= " ไม่หายเเน่นอนครับ ไว้ใจได้ ฮิฮิ "
“มีอะไรอยากบอกไรต์ไหมคะ?”
= " สู้ๆ พยายยามเข้านะ ครับ!! ^^"
ความคิดเห็น