ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ชั่งโมง ท้ารบ
มาแล้วค้าาาาาาาา แต่ก็ต้องกราบขอโทษนะคะที่ลงช้าเพราะไรท์สอบเสร็จไรท์ต้องไปกินเลี้ยงกับครอบครัวค่ะ //เหนื่อยแล้วลืมทำค่ะ พึ่งมานึกได้
แต่ไม่เป็นไรค่ะเพราะไรท์เองเห็นอย่างนี้ไรท์ก็เป็รคนที่ทึกค่ะ เรื่องสุขภาพร่างกายไม่ต้องห่วงค่ะ ต้องสุขภาพจิตค่ะเพราตอนนี้ไรท์ต้องสอบเข้าโรงเรียนหนึ่งค่ะ เลยต้องอ่านหนังสือแต่ก็จะพยายามหาเวลามาแต่ค่ะ ถ้าวันไหนไรท์ไม่ได้แต่งก็แสดงว่าไรท์กำลังโดนติวเข้มนะคะ T^T ตอนติวเบื่อมากค่ะ
เมื่อหลังจากเตรียมแผนฆ่าอาจารย์โคโระเสร็จอาจารย์หนวดผู้นั้นก็มาถึง.....
"นุรุฟุฟุฟุฟุ อรุณสวัสดิ์นักเรียนทุกคน คารุมะคุงตอบรับคำ'ท้า'ของอาจารย์ที่ส่งไปเมื่อวานมั้ยครับ นุรุฟุฟุ" อาจารย์โคโระพึ่งมาไม่ได้เข้าที่เรียนแต่กลับตรงดิ่งไปหาคารุมะที่ทำหน้ามั่นอกมั่นใจอยู่
"อ้อ คำท้าที่ส่งมาเมื่อวานหรอครับ คำตอบคือ'แน่นอน'อยู่แล้วครับอาจารย์....หึหึ"คารุมะทำหน้าโรคจิตและฉีกยิ้มอย่างไม่สิ้นสุดจนคนในห้องต้องแอบเช็ดเหงื่อแต่ก็เหมือนกับว่าคารุมะกำลังเปล่ง(แสง)ออร่าความสวย(?)หรือน่ารักอยู่หรือว่าเพราะกำลังบ้าอยู่เนี้ยยย
คำ'ท้า'ที่ว่านั้นคือ อาจารย์โคโระได้ส่งจดหมายท้ารบ
และ'วิธีชนะของคารุมะก็คือ การฆ่าอาจารย์โคโระให้ได้ภายในวันนี้' แต่ถ้าทำไม่ได้ต้องยอมทำตามที่อาจารย์โคโระบอก'หนึ่ง'อย่าง ซึ่งเป็นแผนของห้อง E อยู่แล้วว่าต้องสำเร็จเพราะอุตสาห์ได้ข้อมูลจากนางิสะแล้วนี้ถ้าอาจารย์แพ้ก็ไม่รู้จะว่ายังไงแล้ว เพราะแอบโกงแล้วนี่น่า
"แต่ว่านะอาจารย์....."คารุมะพูดพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มหลอน
"???"อาจารย์ก็ทำหน้าสงสัย
"อาจารย์คงไม่ได้แอบไปโกงอะไรนะครับ"คารุมะมองอาจารย์โคโระอย่างจับผิดคนตรงหน้า
' ' 'ห้าา!! คารุมะรู้แล้วหรอเนี้ย แล้วรู้ได้ไงเนี้ย' ' 'คนในห้อง E พยายามกลับสภาพให้ดีที่สุดเพื่อไม่ให้คารุมะรู้
"ม ไม่มีทาง ร หรอกครับจะเป็นไปได้ไงครับ"อาจารย์โคโระพูดอย่างตะกุกตะกักและมีพิรุศแบบสุดๆ
' 'เห้ยย!! พูดแบบนั้นจะหลอกมันได้หรอนั่น!!' 'คนในห้อง E คิดพร้อมกับทำหน้าวิตกอยู่ในใจ
.
.
"งั้นก็แล้วไป"คารุมะพูดพร้อมกับเชิดหน้านิดๆซึ่งทำให้ผู้ชายในห้อง E เกือบกำเดาไหล 'เห้ย จะยั่วกันรึไงเนี้ย เกือบตายเพราะเสียเลิอดแล้วนะเฟ้ย' ผู้ชายห้อง E อยากด่าแต่ถ้าเผลอหลุดปากไปตนคงได้ไปหายมบาลแน่เลยแอบด่าเล็ก(ถึงเล็กที่สุด)ไว้ในใจ
"เริ่มเลยมั้ยครับ??"อาจารย์พูดหร้อมทำหน้าลายเขียวที่แสดงถึงความมั่นใจ(มั้ง หน้าของอาจารย์โคโระไรท์จำไม่ค่อยได้ถ้าผิดก็บอกหน่อยเน้อ)
"เอ๋~~ มันก็เริ่มแล้วนี้ครับ ลองไปดูที่โต๊ะอาจารย์สิครับ~"คารุมะพูดพร้อมกับทำหน้าสบายๆเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น
"...." อาจารย์เมื่อลองมองไปดูก็นิ่งเฉย ".....เอ่อ"นักเรียนทุกคนก็นิ่งตามเพราะสิ่งที่คารุมะทำมันเหมือนกับที่นางิสะบอกไว้เด๊ะๆเลย ทุกคนที่เข้าประชุมก็แอบยิ้มแสยะอยู่ในใจเมื่อเป็นไปตามแผนแล้วส่วนหนึ่ง
.
.
.
"!!!"นี่เป็นอีกครั้งที่ตกใจ แต่ไม่ใช่คนในห้อง E แต่เป็นคารุมะเพราะอยู่ปลาหมึกที่ตนฆ่าไว้เพื่อแกล้งอาจารย์จู่ก็อยู่ในปากคารุมะในสภาพทาโกยาอิ ซึ่งอาหารที่พึ่งทำเสร็จด็ต้องร้อนอยู่แล้วคารุมะจึงคายมันออกอย่างรวดเร็ว
'ถึงจะอร่อยก็เถอะ แต่มันร้อนนะเฟ้ย'คารุมะคิดแล้วหันหน้ามองอาจารย์ของตนด้วยหน้าตาที่เหมือนเด็กถูกขัดใจซึ่งมันเป็นไรที่โมเอะที่สุด
"อืม...ถึงจะโกรธแต่อย่าทำตัวน่ารักสิเฟ้ยเดี๋ยวโดนดีหรอก!!...อุ๊ปส์"ผู้ที่เผลอหลุดปากเพราะทนไม่ไหวคือ มาเอฮาระนั่นเอง 'ช ชิบแล้วไง จะโดนฆ่าหมกศพไม่เนี้ยยยย'นี้คือเสียงกรีดร้องของมาเอฮาระนั่นเอง และรีบไปมองเพื่อนที่กำลังไว้อาลัยมาเอฮาระกันอยู่ มาเอฮาระก็เหงื่อตกไปหยดสองหยดก่อนไปมองคนที่เค้าพึ่งตะคอกไปโดยไม่ได้ตั่งใจ
"ค คือ..คารุมะไม่ใช่นะ คือว่าแบบคืออออ เอ๊ะ?"มาเอฮาระที่รีบไปแก้ต่างตนก่อนโดนเผา(?)ทิ้งกับคารุมะแต่.....
.
.
.
'อ้าาาา น่ารักสุดๆไปเลยอ่ะ~~ คุ้มจริงๆที่มีชีวิตอยู่'มาเอฮาระคิดและเผลอปิดจมูกเพราะเลือดกำเดาไหลเพราะได้สิ่งที่ไม่คาดคิด คือ คารุมะทำหน่าเหวอๆและหน้าแดงแจ๋แล้วเบือนหน้าหนีวิ่งออกจากห้องไป
.
.
"เอ่อแล้วจะทำไงต่อดีอ่ะ"เพราะมันผิดแผนไปหน่อยจึงทำอะไรถูกกันๆไปทั้งห้อง
"....นุรุฟุฟุ งั้นเรามาเรียนกันต่อเลยนะครับ"อาจารย์เหงื่อตกแล้วหันไปในกระดานแล้วเริ่มสอนให้เหมือนเมื่อกี้ไม่มีอะไรเกิดขึ้น
ทางคารุมะ
คารุมะวิ่งไปทางหลังอาคารก่อนจะชกกำแพงห้องเรียนจนแตกร้าวด้วยใบหน้าแดงผสมกับโกรธเคือง
'ฉ ฉันเนี้ยนะ น น่ารัก แต่นั้นเป็นคำของผู้หญิงไม่ใช่ผู้ชายอย่างชั้นสักหน่อย.....น หน่อยยยยย ฝากไว้ก่อนเถอะเจ้าหัวเหลือง'คารุมะพูดแล้วเส้นเลือดปูดนิดแสดงว่าคำว่าน่ารักไปสะกิดต่อมไปไม่น้อย
และคารุมะก็ออกมาไม่เสียประโยชน์และกลัวว่าจะอายไปเปล่าๆเลยโดดเรียนมาซะเลย!!
ตอนบ่ายโมง
คารุมะก็มาเรียนและก็เห็นผู้ชายทุกคนทำหน้าหื่นใส่เค้า เค้าเลยเผลอปล่อยรังสีอำมหิตที่หนาวเย็นกว่าทุกๆครั้งออกมาจนทุกคนรีบหันไปตั้งใจเรียนและคารุมะก็ก้มหน้าพยายามข่มความอับอายไว้ลึกๆ
ชั่วโมงหัตถกรรม
คารุมะที่กำลังมองโอกาสฆ่าอาจารย์ก็ไม่ได้สังเกตเห็นทุกคนกำลังแอบให้สัญญาณว่าให้อาจารย์เตรียมหลบและนำ'ผ้ากันเปื้อนลายรูปหัวใจ'ใช่คุณอ่านไม่ผิดเพราะมันคือผ้ากันเปื้อนรูปหัวใจจริงๆ!!
และเมื่อคารุมะกระโจนเตรียมแทงและเมื่อผ่านไปเพียงแค่สามวิชุดของเค้าก็มีผ้ากันเปื้อนรูปหัวใจใส่อยู่
"นุรุฟุฟุ คารุมะคุงลืมใส่ผ้ากันเปื้อนนะครับ"อาจารย์พูดพร้อมกับทำหน้ากวนบาทาให้คารุมะหมั่นไส้เล่น
"หน่อย ไอ้ปลาหมึกเอ้ยย!!"ครั้งนี้คารุมะมีเส้นเลือดปูดสองสามเส้นและมองอาจารย์โคโระด้วยสายตาโกรธแต่สำหรับทุกคนมันเหมือนสายตาเด็กผู้หญิงโดนแย่งตุ๊กตาตัสโปรดไป หรือพูดง่ายคือทำท่านั้นมันเหมือนผู้หญิงอย่างเหมาะเจาะ
.
.
'โอ้ ช่างที่เบาะบางอะไรขนาดนั้นบางขนาดนี้อาจจะชนะผู้หญิงหลายคนเลยไม่ใช่หรอ!!'โอคาจิมาที่ผ่านประสบการณ์(?)อันโชกโชนยังยืนยันขนาดนั้นเลย เพราะคารุมะที่โดนเสื้อกันเปื้อนรัดทำให้เอวบางๆของคารุมะอย่างชัดเจนจนผู้หญิงห้อง E หลายคนยังรู้สึกอิจฉา
'คารุมะ....นายไปแปลงเพศเถอะนะ ทั้งหน้าตาหวานกับร่างกายบางนั้นยังเอาชนะฉันอย่าง่ายดายเลยอ้าา ฮือๆ'ฮาระ สุมิเระ ร่ำไห้ภายในใจโดยไม่แสดงสีหน้า
แต่ผิดกับความคิดของคารุมะที่เกลียดถูกคนเข้าว่าเหมือนผู้หญิงมองอาจารย์โคโระก่อนจะถอดอุปกรณ์ทำอาหารที่เป็นลายหัวใจทั้งหมด และถีบประตูออกจากห้องด้วยอารมณ์หงุดหงิด
" "โอ้ว ไม่สงสารประตูหน่อยเรอะ" "ทุกคนเผลอพูดพร้อมกันโดยมิได้นัดหมาย
หลังเลิกเรียน
คารุมะนั่งกัดเล็บด้วยแล้วใช้สมองคิดก่อนที่จะแพ้การท้ารบที่หน้าผาที่สูงชัน อาจารย์โคโระและนางิสะก็ยืนอยู่ข้างหลังด้วยใบหน้าที่ปกติโดยไม่รู้ว่าคารุมะจะการฆ่าที่น่ากลัว
"นี่ อาจารย์โคโระถ้าผมอยู่ในอันตรายจะช่วยผมรึเปล่า??"คารุมะพูดพร้อมกับยิ้มอ่อนๆให้
"ครับ แน่นอนครับว่าแต่ทำไม-"อาจารย์โคโระแล้วคิดถาม แต่ยังไม่ได้พูดคารุมะก็กระโดดจากหน้าผาที่สูงสุดๆ
"!!!"นางิสะที่อยู่ข้างก็ทำหน้าเหวอแบบตกใจสุดไม่คิดว่าคารุมะจะใช้วิธีนี้ใรการกำจัดอาจารย์เพราะคารุมะไม่ได้บอกซักคำว่าจะใช้
'เอาล่ะมาจบกันตรงนี้ดีกว่าแต่ว่าอาจารย์ต้องเลือกแล้วล่ะว่าจะช่วยหรือไม่ช่วย อยากรู้จังน้าาว่าเลือกอะไร'คารุมะคิดแล้วยิ้มแบบบ้าสุดๆ เพราะถ้าแค่ช่วยน่ะไม่เป็นไรหรอกแต่คารุมะที่เป็นเจ้ากรรม(?)ดันถือปืนที่บรรจุกระสุนกำจัดอาจารย์ไว้เตรียมยิงถ้าอาจารย์โคโระคิดจะช่วย
.
.
.
"อะไรกันเนี้ยยย!"แต่ผลกลับไม่ได้ตามที่คิดเพราะคารุมะในตอนนี้โดนหนวดที่กางเป็นกับดับที่เหนียวจนขยับไม่ไหน'โธ่เว้ย! ขยับไม่ได้เลย'คารุมะกัดฟันโกรธและในที่สุด....
"ครับๆ ยอมแพ้ก็ได้ แล้วอยากให้ทำอะไรล่ะ"ในที่สุดคารุมะก็ยอมตัดใจและยอมแพ้และกัดฟันยอมฟังและทำตาม
"นุรุฟุฟุฟุ งั้นอาจารย์ให้คารุมะใส่ชุดเมดมาโรงเรียนหนึ่งวันนะครับ"อาจารย์พูดพร้อมกับยิ้มให้คารุมะที่กำลังทำหน้าเหวออยู่
ผู้อ่านทุกท่านคะ ไรท์ทำให้อ่านครั้งนี้ยาวหน่อยเน้อเพราะไรท์ก็เพลินกับการแต่งอยู่ว่าแต่ถ้าคารุจังแต่งชุดเมดจะเป็นยังไงน้าาาาาาา ถ้าอยากรู้ติดตามกันน้าาาาาา
จากไรท์ผู้รัก Yaoi
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น