ลำดับตอนที่ #9
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ชั่วโมง ติวเข้ม
ฮายยย ทุกๆคน อาจจะมีบางตอนในห้องเรียนลอบสังหารแต่เราข้าม รู้มั้ยเพราะอะไร??? เพราะว่ามันเยอะเกินไปไงเล่าาาาา แต่ไรท์จะแต่งตอนสอบครั้งที่หนึ่งก่อนน้าาาา(ในการ์ตูนมันมีสอบสี่ครั้งด้วยกัน คือ สอบครั้งที่หนึ่งกับสามคือสอบมิดเทอม แต่สอบครั้งที่สองกับสี่เป็นสอบปลายภาค) ค่อยไปสอบที่เดิมพันกับกาคุชูในครั้งที่สองที่เป็นสอบปลายภาค เพื่อให้มันสนุกและไม่เหมือนของจริงด้วยย~~ ไม่เคยคิดได้แจ่มขนาดนี้มาก่อนเล้ยยยย//ยืดอกอย่างภาคภูมิใจ (ดัดแปลงนิดหน่อยก็ไม่น่าเป็นอะไร) ไปดูกันเบย ถ้างงกับตอนก็ต้องขอโทษนะ มันเป็นอารมณ์ของไรท์เองแหละ แหะ แหะ (เออ แล้วก็กลับไปดูตอนชั่วโมงฟ้ากับเหวด้วยเน้อ เราแก้ไปนิดหน่อยอ่ะ)
"เอาล่ะครับนะเรียนทุกท่านผมได้รู้แล้วล่ะครับว่าคุณ ได้ไปท้าห้อง A ในการแข่งครั้งที่สองที่เป็นปิดเทอมฤดูร้อน แต่พวกคุณยังไม่ได้สอบครั้งแรกเลย เพราะฉะนั้น....."อาจาย์พูดพร้อมกับแยกร่างไปเป็นสิบๆตน
"เรามาติวในการสอบครั้งที่หนึ่งกันเถอะครับ!!!!"อาจารย์โคโระด้วยท่าทางที่คึกคักกันใหญ่
"เอ่อออ"ทุกคนในห้อง E กำลังงงกับสถานการณ์ในตอนนี้แล้วจู่อาจารย์โคโระก็ทำการติวในทันที
.
.
"เนี้ยย้าาาาา คารุมะคุงอย่างพึ่งลอบสังหารสิคร้าบบบ ถึงการสอบครั้งนี้จะไม่ใช่การเดิมพันแต่ก็ต้องติวนะคร้าบบบบ"ร่างแยกของผู้เป็นอาจารย์ทุกตนก็เบี้ยวจากการหลบมีดของคารุมพซึ่งกำลังแลบลิ้นใส่อยู่จนทุกคนเหงื่อตกกัน จนในที่สุดคารุมะก็เอามีดลงแล้วเริ่มติวต่อ
.
.
.
ตอนพักเที่ยง
"เห้อ ทำไมวันนี้ถึงคึกจังเลยน้าาาา"คารุมะที่โดนติวเป็นพิเศษจนน่ารำคาญตอนนี้กำลังนำข้าวของตนขึ้นมา
" "นี้ๆ คารุมะคุงขอนั่งกินด้วยสิ" "นางิสะ คายาโนะและโอคุดะได้ขยับเก้าอี้ไปใกล้ๆโต๊ะคารุมะเพื่อมากินด้วย
"หื้ม โอเค~~~"คารุมะก็ตอบด้วยท่าทางสบายๆพลางหยิบข้าวปั้นมากิน จนคนอื่นที่อยู่รอบด้านที่ได้ยินคำขอนั่งกินกับคารุมะมองกัน
'ร เราก็อยากนั่งด้วย แต่ก็ไม่กล้วอ้าาา'ทุกคนนึกพร้อมกับแอบเสียใจนิดๆ
เมื่อกินเสร็จก็เก็บของและเริ่มเรียนในช่วงตอนบ่ายและเมื่อเรียนเสร็จก็กลับบ้านเหมือนทุกๆครั้ง
ในวันต่อมา
"เอาล่ะครับ มาเริ่มติวกันเถอะครับบบ"อาจารย์โคโระพูดพร้อมกันในร่างแยก แต่ร่างแยกกลับเยอะขึ้นกว่าเมื่อวานนั่นน่ะสิ!!!
'อ อะไรล่ะเนี่ย แล้วมันจะเยอะไปไหนเนี้ยยยยยย'ทุกคนคิดแต่ก็ไม่มีใครกล้าถามสาเหตุจนในที่สุด
"นี่ อาจารย์โคโระ ทำไมวันนี้เยอะกว่าเดิมล่ะครับ เมื่อวานมีเรื่องอะไรรึเปล่าฮะ"คารุมะพูดพลางยกมือขึ้นด้วยความสงสัย
ตอนเที่ยง
"เห้อ เห้อ เห้อ"อาจารย์โคโระที่กำลังนั่งหอบก็เอาไม้พัดมาพัดให้หายเหนื่อบ
"ถึงครูอยากให้เราเกรดดีๆ ก็เถอะแต่นี่มันแค่สอบกลางภาคนะแถมยังไม่ได้เริ่มแข่งเดิมพันที่ท้าด้วยนะครับ"มิมูระพูดพร้อมหันไปมองยาดะ
"นั่นสิถึงจะไม่ได้ท้าอาซาโนะ ถ้าเราฆ่าอาจารย์ได้ก็ได้ตั้งหมื่นล้านเยนแล้วนี่น่า"ยาดะพูดพร้อมยักไหล่ให้
"ถึงจะเกรดไม่ดี แต่เราก็มีเงินตั้งเป็นล้านๆอยู่แล้วล่ะ"นากามุระพูดเสริม อาจารย์โคโระที่ได้ยินเถอะกับช็อค
"ก็พวกเราเป็นห้อง E นี้ครับอาจารย์"โอคาจิมาพร้อมพร้อมกับยิ้มบางๆ
".....เข้าใจแล้วครับ"อาจารย์โคโระพูดพร้อมก้มหน้าลง
"??? อะไรหรอครับ"มิมูระถาม
"คุณยังไม่เข้าใจการลอบสังหารอย่างถ่องแท้สินะครับ ทุกคนไปลานกว้างเดี๋ยวนี้"อาจารย์พูดพร้อมทำหน้ากากบาทบนหน้า
ณ ลานกว้าง
"ทุกๆคน คงรู้สินะว่าการกลับไปห้องปกติเป็นไปได้ยากแต่ว่านะครับ.....คุณจะพึ่งแค่การฆ่าที่เป็นดาบเล่มเดียวไม่ได้นะครับ"อาจารย์โคโระพูดพร้อมกับกับเริ่มหมุนตัว หมุนๆและเริ่มแรงขึ้นเรื่อยๆจนมันเริ่มเป็นลมหมุนเล็กๆ
"แล้ว...ถ้าเกิดอาจารย์ไม่มาสอนพวกคุณล่ะ? ถ้าเกิดผมถูกฆ่าโดยคนอื่นล่ะ? ถ้าไม่มีการลอบฆ่าแล้วคุณจะเหลืออะไร.....มีแต่แค่ห้อง E ที่โดนกดขี่งั้นเหรอครับ"อาจารย์พูดด้วยน้ำเสียงที่จริงจังไม่เหมือนปกติ
"นี่คือคำแนะนำอาจารย์นะครับ 'ผู้ใดไม่กล้าเหวี่ยงดาบครั้งที่สอง คือคนที่ไม่มีคุณสมบัติมากพอที่จะเป็นนักฆ่า!' "แล้วลมก็แรงขึ้นจนพัดดิน หญ้ามา แล้วกลายพายุในที่สุด แล้วจู่ก็หยุดหมุนแล้วฝุ่นก็เริ่มหายไป ทุกคนที่หลับตาก็เริ่มลืมตาขึ้นแล้วก็เจอสิ่งที่น่าตกใจคือสนามที่มีหญ้าเยอะแยะเป็นหลุมเป็นบ่อ ตอนนี้ก็เป็นพื้นเรียบสะอาดจนไม่น่าเชื่อ
"สนามที่มีหญ้า...อาจารย์ทำความสะอาดให้แล้วครับ ผมเป็นสุดยอดสิ่งมีชีวิตนะครับ เพราะฉะนั้นนี้ถือว่าเป็นเรื่องกล้วยๆ"อาจารย์พูดพร้อมใบหน้าทะมึน และตาที่เป็นสีแดงแสดงถึงความโกรธ จนนักเรียนแต่ล่ะคนต้องผวาตามๆกัน
"ถ้าคุณไม่กล้าแกว่งดาบครั้งที่สองให้ผมดู....มันก็ไม่มีทางที่จะฆ่าผมให้หรอกครับ"อาจารย์โคโระก็พูดด้วยน้ำเสียงที่ดูมั่นใจ
"....แล้วดาบที่สอง ตอนไหนล่ะครับ"คนที่เปิดปากพูดก่อนคือนางิสะ เด็กชายผมแกละสีฟ้าของเรา(?)นี้เอง
"พรุ่งนี้ไงครับ ผมต้องการให้ทุกๆคนติดท็อปห้าสิบนะครับ"อาจารย์พูดพร้อมทำหน้าเป็นปกติ
"แออออออ๋!!"ทุกคนถึงกับร้องเสียงหลงกับคำพูดของอาจารย์โคโระ
"ผมได้สร้างดาบที่สองให้แล้วครับ ผมไม่ใช่วิธีงี่เง่าแบบอาจาย์ในอาคารหลักแน่นอนครับ ดังนั้นจงเหวี่ยงดาบอย่างน่าภาคภูมิเถอะครับ!"อาจารย์พูดพร้อมชี้นิ้วมาที่พวกเรา แล้วหลังจากตอนนั้นเราก็พบว่า อาจารย์โคโระ....
เป็นคนที่จริงจังกว่าที่คิด
ว้าวๆกำลังจะสอบมิดเทอมแล้วเหลืออีกไม่กี่ตอนน่าจะสอบปลายภาคตัดสินแล้วว(มั้ง) แต่ตอนนี้ก็รอไปก่อนน้าาาาา อิอิ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น