ลำดับตอนที่ #10
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : ชั่วโมง สอบ
วันนี้จะเป็นเซอร์วิสของคู่หนึ่งน้าาาา แต่ก็ไม่ใช่ของกาคุชูน้า เพราะเดียวคนอื่นจะไม่ได้ออกด้วย ยังไงอันนี้ก็เป็น all เพราะฉะนั้นก็ต้องให้คนอื่นด้วย//ขอโทษนะคะที่หายไปหนึ่งวันตอนนี้ยาวเป็นพิเศษนะ แทนเมื่อวานที่หายไปด้วย คู่ที่จิ้มวันนี้ใครส่วนใหญ่งก็น่าจะจิ้นด้วยมั้งนะ ไปดูกันโล้ดดด
วันสอบมิดเทอม
คารุมะที่เดินมาโรงเรียนอย่างทุกวันก็มาเจอนางิสะเพื่อนของตนระหว่างทางเข้า
"ไง คารุมะคุง"นางิสะเดินมาทักแล้วยิ้มตามปกติให้
"ไง นางิสะคุง พร้อมทำข้อสอบรึยังล่ะ"คารุมะพูดก่อนจะเอียงคอสงสัยออกไป
"อื้อ นิดหน่อยน่ะ แล้วคารุมะคุงล่ะ คิดว่าเป็นยังไงหรอ"นางิสะตอบด้วยท่าทางไม่ค่อยมั่นใจนิดหน่อย ก่อนหันไปถามคารุมะที่กำลังจะเข้าอาคารหลัก เพราะห้อง E นั่นในวันสอบต้องมาสอบที่อาคารหลักเท่านั้น
"อื้ม~~ ไม่รู้สิน้าาา"คารุมะพูดพร้อมยิ้มกวนๆให้ตามปกติ
"อุ้ยๆ นั้นมันนางิสะไม่หรอ"เสียงที่พูดออกแนวกวนนิดที่ไม่ใช่คารุมะนั้นคือเพื่อนสองคนที่เอาแต่ชอบดูถูกห้อง E
"ใช่ หูว....โครตเหม็นสาบเลย ยี๋~"เพื่อนอีกคนหนึ่งพูดพร้อมพ้นน้ำลายใส่ แต่ไม่โดนตัวนางิสะ คารุมะที่อยู่ข้างเหมือนไม่มีตัวตนเลยสักนิดเดียว
'ยังทำตัวเหยียดหยามคนอื่นเหมือนเดิมเลยแหะ"คารุมะพูดด้วยสายตาเบื่อหน่ายก่อนจะเข้าไปใกล้เพื่อนคู่นั้น
"งายยย ยังทำตัวทุเรศเหมือนเดิมเลยน้า ไอขยะ"คารุมะพูดพร้อมกับยิ้มโรคจิตจนเพื่อนสองคนนั้นตกใจแต่ก็ไม่ได้ตกใจเพราะกลัวแต่ตกใจในใบหน้าหวานที่น่าหลงใหล
' 'ผู้ชายอะไรร้ยกาจขนาดนี้เนี้ย กะจะไม่ให้ผู้หญิงไม่มีจุดยืนรึไงกัน' 'เพื่อนนางิสะคิดพร้อมกับเหม่อจ้องหน้าคารุมะ จนนางิสะเผลอปล่อยจิตสังหารออกมานิดๆ
"นี่ๆ ถ้าพวกนายยังยืนบื้ออย่างงี้ ชั้ยต่อยแล้วน้าาาาา"คารึมะพูดพร้อมเตรียมปล่อยหมัดเข้าหน้าเพื่อนนางิสะ แต่ทั้งสองที่พึ่งหลงจากความคิดก็รู้ตัวพร้อมใส่เกียร์หมาวิ่งหนีเข้าห้องสอบตน
"อะไรของเจ้าพวกนั้นเนี้ย ไปกันเหอะนางิสะคุง"คารุมะพูดพร้อมเอามือเท้าเอวไว้ ก่อนจะชวนนางิสะที่กำลังยืนเอ๋ออยู่ให้เข้าห้องสอบกัน
"อ อื้ม รอด้วยสิคารมะคุง"นางิสะพูดพร้อมวิ่งตามคารุมะและการกระทำของคารุมะก็อยู่ในสายตาของประธานนักเรียนที่ห้องจากห้องสอบมา
'หื้มมม มาทำตัวน่ารักๆอย่างนั้นที่สาธารณะไม่กลัวใครบางคนจับก(อ)ดเลยรึไงเนี้ย'กาคุชูพูดพร้อมยิ้มเจ้าเลห์ออกมา
ณ ห้องสอบ E ชั่วโมงคณิตศาสตร์
*ตึก ตึก ตึก ตึก*เสียงของครูผู้คุมสอบดังขึ้นเพื่อทำลายสมาธิของผู้สอบนั้นกำลังดังอย่างต่อเนื่องอย่างไม่มีวันหยุด
"หึ"ผู้คุมสอบที่มองนักเรียนห้อง E ที่ไม่ค่อยเห็นเขียนคำตอบลงเอาแต่คิดอยู่ก็ส่งเสียงออกมาอย่างสะใจ
'อืมมมม ข้อสอบมันคล้ายกับอาจารย์โคโระติวให้เราเพิ่มเติมเลยนี่นา เสร็จสิคร้าบบบ~'คารุมะพูดพร้อมเขียนคำตอบอย่างชิวๆต่อไป โดยที่ผู้คนกำลังติดกับข้อสอบข้อที่ 11 ที่เหมือนกับทุกคนสู้กับบอสที่ไม่สามารถต่อกรได้อย่างไงอย่างงั้น
แล้วเวลาสอบก็ผ่านไปโดยที่เพื่อนๆคนอย่างกำลังทุกข์ใจว่าผลสอบจะแย่เพียงใด
"ฮือออ~~ คารุมะคุงผมข้อสอบไม่ได้เลยอ่ะะ"นางิสะพูดพร้อมกับทำท่าทางหูตกเหมือนกระต่ายกำลังเสียใจ
"โถ่ ไม่เป็นไรหรอกนางิสะคุง เดี๋ยวไปบ้านชั้นมั้ยเดี๋ยวชั้นจะบอกคำตอบวันนี้ให้มั้ย"คารุมะพูดพร้อมกับยิ้มบางๆให้นางิสะ จนนางิสะนั้นเผลอหน้าแดงนิดหน่อย
"คารุมะคุงจะมาซ้ำเติมผมเหรอครับ แต่ผมจะไปละกัน"นางิสะพูดพร้อมถอนหายใจอย่างเหนื่อยๆ
"งั้นไปกันเถอะ นางิสะคุง"คารุมะพูดพร้อมลาก(?)นางิสะเข้าบ้าน(เห้ยๆ อย่าคิดลึกน้า)
'ไม่เคยเข้าบ้านคนอื่นทำยังไงดีเนี้ยยยย'นางิสะคิดพร้อมทำท่าวิตกจนคารุมะที่เห็นต้องเข้าหาโดยท่าทางเป็นห่วง
"เป็นอะไรรึเปล่า นางิสะคุงไม่สบายหรอ??"คารุมะพูดพร้อมกำลังวิ่งไปหายาให้ แต่ก็ถูกนางิสะจับแขนไว้
"ม ไม่เป็นอะไรหรอกคารุมะคุงแค่ไม่รู้จะทำตัวยังไงดีอ่ะ"นางิสะพูดพร้อมเกาหัว
"งั้นหรอ ไม่เชื่ออ่ะ"คารุมะพูดพร้อมยื่นหน้าเข้าไปแตะที่หน้าผากของนางิสะเพื่อจะวัดอุณหภูมิในตัว
'โอ้....คุ้มจริงเลยที่มา'นางิสะคิดพร้อมยิ้มหน้าบาน
"อืมมมม ดูเหมือนจะจริงแฮะ งั้นขึ้นไปในห้องก่อนเลยนะ ห้องอยู่ชั้นสองทางซ้ายสุดนะ เดี๋ยวชั้นไปเอาน้ำมาแปปเดียว"คารุมะพูดพร้อมเข้าไปในครัว โดยที่ปล่อยนางิสะทิ้งไว้ให้หาห้องตนคนเดียวเพราะเค้ารู้ว่าเพืาอนเค้าไม่ได้โง่ขนาดที่หาไม่เจอ นางิสะที่ขึ้นไปก็เข้าห้องที่เขียนไว้ว่าคารุมะแล้วก็พบว่าในห้องนั้นไม่ได้รกเลยซักนิด ไม่เหมือนกับนิสัยของเจ้าตัวมีหนังสือเรียนจัดวางเป็นระเบียบสีห้องเป็นสีขาวสลับกับสีเทา
'ว ว้าวทำไมห้องคารุมะถึงเป็นระเบียบกว่าห้องผมได้เนี้ย'นางิสะคิดอึ้งๆพร้อมกับละอายใจนิดหน่อย
"นางิสะคุง นั่งที่โต๊ะได้เลยนะ"คารุมะคุงที่ถือถาดน้ำส้ม เค้กสองก้อนและของโปรดของตนคือนมรสสตอเบอร์รี่พร้อมวางของไว้ที่โต๊ะนั่งพื้นที่นั่งได้สองคน
"อ อื้ม"นางิสะสะดุ้งนิดหน่อยแล้วนั่งลง
"งั้นชั้นไปอาบน้ำแปปนึงนะ คารุมะพูดพร้อมถือเสื้อผ้าพร้อมเข้าห้องน้ำไป
10 นาทีผ่านไป
คารุมะออกมาจากห้องน้ำโดยที่แต่งตัวเสร็จแล้ว
"งั้นเอาวิชาคณิตศาสตร์ละกัน ข้อไหนที่นางิสะทำไม่ได้หรอ??"คารุมะพูดพร้อมกับนั่งลงที่ฝั่งตรงข้ามแล้วหยิบเค้กที่นำขึ้นมากิน แต่ก็ตกใจนิดหน่อยว่าเค้กอีกก้อนหายไปไหน
"เอ่อ....เค้กอีกก้อนไปไหนหรอ นางิสะคุงอย่าบอกนะว่า..."คารุมะที่ถามพูดพร้อมกับชี้ไปที่ท้องนางิสะ
"ใช่ครับ คือผมกินไปแล้ว ทำไมหรอครับ"นางิสะพูดพร้อมกับยิ้มหน้าบาน
"ร เหรอไม่คิดนะเนี้ยว่านางิสะคุงชอบขนมหวาน แล้วข้อไหนที่นางิสะคุงทำไม่ได้"คารุมะพูดด้วยน้ำเสียงอึ้งแล้วเปลี่ยนเรื่องเฉยเลย
"เอ่อ หลังจากข้อที่ 11 หมดเลยครับ.."นางิสะพูดพร้อมเกาแก้มแก้เขิน
"เอ่อ....เยอะจังแหะ ไม่เป็นไรงั้นทำข้อที่ชั้นจำได้ละกัน ข้อที่ 11 ชั้นจำได้นะ"คารุมะพูดพร้อมหยิบกระดาษมาเพื่อสอนให้นางิสะจนนางิสะเข้าใจหมดโดยที่คารุมะที่สอนก็กินเค้กไปด้วยโดยที่มีครีมติดที่มุมปากนิดหน่อย
ผ่านไป 50 นาที
"งั้นเอาแค่นี้ละกันนะ"คารุมะพูดพร้อมมองนาฟิกาที่ตอนนี้กำลังห้าโมงเย็นพอดีแล้วเห็นมาหยิบเค้กเข้าปากต่อ
"อุ้ป คารุมะคุงเดี๋ยวผมเช็ดให้นะ"นางิสะพูดพร้อมกับยื่นหน้าไปเลียตรงมุมปากของคารุมะ
"ห เห้ย ท ทำอะไรเนี้ย นางิสะคู๊งงงง!!"คารุมะรีบเอาปากออกอย่างรวดเร็วพร้อมหน้าแดงขึ้นมา
"แหม่~~ ก็มันมีครีมติดนี้ครับ"นางิสะพูดพร้อมกับเลียริมฝีปากของตน จนคารุมะรู้สึกถึงอันตรายขึ้นมานิดหน่อย
"น นางิสะก็เอาผ้ามาเช็ดก็ได้นี่นา"คารุมะพูดพร้อมกับถอยหลังตรงเตียงเมื่อนางิสะยิ้มอันตรายเข้ามาใกล้เรื่อยๆ
"ก็ผมอยากเลียนี่ แล้วผมก็ชอบคารุมะคุง ได้โอกาสก็ต้องคว้ามาสิครับแล้วคารุมะคุงก็ให้โอกาสผมเข้ามาในห้องส่วนตัวด้วยนี่นา"นางิสะพูดพร้อมไปล็อกห้องก่อนจะผลักคารุมะลงเตียง แล้วคร่อมขยับเข้าไปใกล้คารุมะ แต่ที่จริงก็ไม่ต้องล็อกประตูก็ได้เพราะปกติพ่อกับแม่จะไปกลับบ้านแต่จะส่งเงินมา
"น นางิสะคุงอย่านะ คงจะไม่ทำใช่ไหม"คารุมะพูดพร้อมกับพยายามดันอกนางิสะแต่ก็โดนร่างเล็กนั้นรวบมือทั้งสองข้างรวบเอาไว้บนหัว
'ท ทำไมถึงแรงเยอะจังเลย ไปเอาแรงมาจากไหน"คารุมะคิดพลางดิ้นไปมาแล้วโวยวายออกมา "ปล่อยชั้นน้าาาา!!"
"จุ๊จุ๊ คารุมะคุง~~~ อยู่นิ่งๆสิครับ ผมลำบากน้าา"นางิสะพูดเอานิ้วโป้งและนิ้วชี้เข้าไปในปากของคารุมะเพื่อกักเก็บเสียงเอาไว้
"อ อื้มมมมมม!!"คารุมะส่งเสียงออกมาจนไปละลายใจของนางิสะเต็มๆ
"แปปนั้นแหละคารุมะคุง เงียบๆ"นางิสะพูดพร้อมกับยิ้มหวานให้แต่ในตอนนี้สำหรับคารุมะเป็นรอยยิ้มที่แฝงเจ้าเล่ห์ไว้ แล้วที่คารุมะคิดก็เป็นจริงนางิสะที่หาเชือกได้ก็ยอมเอานิ้วออกจากปากคารุมะแล้วลงมือมัดมือคารุมะเอาไว้
"น นายทำไมทำแบบนี้ละ นางิสะคุง"คารุมะที่โดนมัดมือก็เริ่มทำเสียงสั่นๆ
"ก็คารุมะคุงทั้งน่ารักแล้วก็อุตสาห์สอนผมเลยนี่นา~~"นางิสะพูดพร้อมเลียที่หน้าคารุมะ จนคารุมะเผลอครางออกมาแล้วที่อยู่ไม่สุขก็เริ่มจับส่วนต่างๆของคารุมะเริ่มจากใบหน้าหวานที่กำลังแดงแจ๋อย่างหลงใหล แล้วเริ่มเลียนิ้วของคารุมะจนคารุมะเริ่มมีน้ำตาคลอเบ้าตานิดๆ แต่ก็ไม่รู้เลยว่านั้นทำให้นางิสะหลงใหลกว่าเดิม
แล้วก็นางิสะก็เริ่มเอาหน้าเข้าไปใกล้หน้าคารุมะที่กำลังแกะเชือกที่กำลังใกล้หลุด
"โอ๊ะ ไม่ดีนะครับคารุมะคุง อยากโดนลงโทษหรอครับ ไม่พอหรอครับ"นางิสะที่เห็นก็เชยคางคารุมะที่กำลังทำอะไรไม่ถูก แล้วยิ้มเจ้าเล่ห์
"ม ไม่ เป็นอะไรไปนางิสะคุง นายไม่ใช่คนแบบนี้นี่"คารุมะที่เริ่มรวบรวมความกล้าก็ถามออกไป
"เพราะว่าคารุมะคุงทำตัวน่ารักเกินไปไงล้าา"นางิสะพูดพร้อมไปมัดเชือกให้แน่นจนมั่นใจได้ว่าไม่หลุดแน่ๆ
"อึก ร้ายมากเลยนะนางิสะคุง"คารุมะพูดพร้อมยิ้มกวนๆให้ แต่ก็เริ่มเจ็บตรงมือเนื่องจากโดนมัดแรงๆเข้า
"หึหึ หรอครับ"นางิสะพูดพร้อมครอบครองริมฝีปากแล้วบดขยี้อย่างรุนแรงจนคารุมะเผลอเปิดปากให้นางิสะ แล้วก็โดนบดขยี้แรงขึ้นจนได้กลิ่นคาวเลือดแล้วก็หายใจไม่ออก นางิสะจึงถอนริมฝีปากน้ำลายของคารุมะก็ไหลออกมาอย่างยั่วยวนแต่ก็ไม่หยุดแค่จูบแน่ๆ นางิสะคิดแล้วก็เริ่มหันไปลูบไล้ตรงขาอ่อนที่เรียวจนผู้หญิงบางคนต้องอาย
"แล้วทำยังให้มีขาสวยยังงี้ล่ะ คารุมะคุง"นางิสะพูดพร้อมจูบหน้าผากของคารุมะ
"ไม่รู้สิ เกิดมาก็เป็นงี้เลย"คารุมะที่กำลังใจเต้นแรงก็พยายามพูดให้เหมือนปกติแล้วก็ตัดสินใจเตะไปที่ท้องของนางิสะ แต่นางิสะรู้ทันจึงจับขาเอาไว้
"แหม่ เอาอีกแล้วนะครับ คารุมะคุง~~ งั้นก็ช่วยไม่ได้แล้วนะ คงรู้นะครับ"นางิสะตัดสินใจเพื่อจะได้จับคารุมะให้อยู่นิ่งๆก็หยิบมามัดตรงเข่าให้แน่นๆ
"นางิสะ!!! อย่าม้าดดด!!!"ไม่เอาาา"คารุมะพูดอย่าไม่จบทั้งมือและเท้าก็ถูกพันธนาการไว้เรียบร้อย~
'เออ เรือหายแล้ววว'คารุมะพูดพร้อมกับไม่รู้จะทำยังไงแล้วจึงยอมอยู่นิ่งๆ
"งั้นมาเริ่มต่อมั้ยครับ~"นางิสะพูดพร้อมเลียที่หน้าคารุมะที่กำลังเปียกน้ำลายของนางิสะ แต่นางิสะไม่สนแล้วให้เอานิ้วโป้งยัดเข้าไปในปากคารุมะ
"เลียให้หน่อยสิครับ ที่รักของผม"นางิสะพูดด้วยน้ำเสียงเคลิบเคลิ้ม แต่คารุมะที่ไม่มีทางเลือกจนยอมเลียให้จนเริ่มเปียกก็เอาออก
"พอใจรึยัง"คารุมะพูดพร้อมน้ำตาคลอ
"หื้ม~~ งั้นก็ได้แต่ผมขอค้างคืนที่นี้น้าครับ ไม่งั้นผมไม่ให้ไปจนกว่าผมจะพอใจ"นางิสะพูดพร้อมเข้าไปกระซิบหูคารุมะ คารุมะจึงพยักหน้ายอมตกลง แล้วนางิสะก็แก้เชือกให้คารุมะ
"เห้อ~ ยอมเอาออกสักที เจ็บจะตาย"คารุมะพูดพร้อมจับข้อมือของตน
"ก็คารุมะคุงไม่ยอมให้ผมดีนี่นา"นางิสะพูดพร้อมเลียริมฝีปาก
"เห้อ งั้นนางิสะคุงก็ไปกินข้าวกับอาบน้ำนอนกัน"คารุมะพูดพร้อมพานางิสะกินข้าวแล้วอาบน้ำ นอนกับเตียงตนและตนนอนก็นอนด้วย
วันต่อมา
เพราะนางิสะไปค้างคืนที่บ้านคารุมะจึงต้องเดินไปด้วยกันกับคารุมะ
'โอ้ ไม่ต้องดูผลสอบก็ได้เพราะเมื่อวานก็คุ้มสำหรับชีวิตนี้แล้ว อิอิ'นางิสะคิดพร้อมชวนคารุมะคุย เพราะเจ้าตัวเอาแต่หาวอยู่นั้นแหละ
"เอ่อ นางิสะคุงไม่กลัวผลสอบแย่หรอ"คารุมะถาม
"ก็กลัวครับ เพราะอาจารย์โคโระบอกไว้ใช่มั้ยล่ะ"นางิสะพูดพร้อมกับเหงื่อตกนิดหน่อยว่าถ้าตนไม่ได้ผลดี ตนตายแน่
ณ ห้องเรียน E
นางิสะและคารุมะได้นั่งเตรียมตัวรู้ผลสอบโดยที่คารุมะนั่งยิ้มเพราะรู้ว่าอย่างหน่อยตนก็ต้องได้เยอะ แต่ในทางกลับกันคนทั้งห้องกำลังกุมขมับเครียดกับผลที่สอบได้
ในตอนนี้อาจารย์โคโระได้เข้า โดยทำท่าเศร้าพร้อมกับอาจารย์คาราซึมะ ทาดาโอมิ มาแจกผลสอบให้ทุกคน และผลก็เป็นไปตามที่คาด
ทุกคนได้คะแนนที่น้อยแบบสุดๆ
"อาจารย์ขอโทษด้วยครับที่ประมาณไปหน่อย อาจารย์ไม่มีหน้าเจอทุกคนอีกแล้ว"อาจารย์โคโรุที่กำลังเศร้าก็กำลังถูกเล็งหัวโดยชายคน
.
.
"เนี้ยย้าาา ทำอะไรเนี้คารุมะคุง ผมกำลังเศร้าอยู่นะครับ...อ่ะ"อาจารย์โคโระกำลังช็อกเพราะคารุมะที่ปามีดมาเอาผลสอบมาให้ดูก็ตกใจเพราะคารุมะได้คะแนนเกินเก้าสิบคะแนนทุกวิชา โดยที่โดนเพื่อนมามุมดู
"ค คณิตศาสตร์ได้ร้อยงั้นเหรอ"มาเอฮานะพูดพร้อมเบิกตากว้างแสดงความตกใจ
"หึ เปลี่ยนข้อสอบน่ะไม่เป็นไรกับผมหรอก และยังไงผมก็ไม่ออกจากห้องนี้ด้วย"คารุมะพูดและเห็นอาจารย์ปลาหมึกกำลังช็อกก็เริ่มพูดกวนๆว่า
"ที่อ้างไปอย่าบอกนะว่ากลัวพวกเราจนหัวหดน่ะครับ คุณอาจารย์~"คารุมะยื่นหน้าไปใกล้พร้อทพูดดูถูกจนอาจารย์โคโระต้องเส้นเลือดปูด แล้วเมื่อเห็นโอกาสคาตาโอกะ เมงุก็สกิดมาเอฮาระ โดยที่มาเอฮาระก็เข้าใจแล้วเริ่มพูดตามน้ำต่อ "อ๋อ อาจารย์กลัวหรอครับทำไมไม่พูดตรงล่ะครับ"
"ใช่ นั่นสิ แค่พูดว่าผมกลัวจังเลยก็ได้นี่ค่ะ 55"ยาดะได้เริ่มพูดต่ออีก
"เนี้ยย้าาาา หน่อยอาจารย์จะเอาคืนเป็นสองเท่าเลยคอยดู ทุกคนฟังผมรึเปล่าคร้าบบบ"อาจารย์โคโระเริ่มโวยวายแล้วก็เริ่มมีบรรยากาศที่คึกคักเหมือนเดิม คารุมะยิ้มแล้วแอบแลบลิ้น
"เริ่มน่าตื่นเต้นแล้วสินะ"คารุมะแอบพูดเบาๆ
ไงค้าาา เป็นไงบ้างอาจจะมีการเปลี่ยนเนื้อหาอันเก่านิดหน่อยเน้อถ้ายังไม่รู้ก็ไปดูก่อนน้าาาาา
จากไรท์นะค้าาาาาาา
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น