Assassination Classroom [Yaoi] วันหนึ่งของผมทำไมต้องลำบากขนาดนี้นะ!! (All x karma)

ลำดับตอนที่ #1 : ชั่วโมง เริ่มต้น

ยะฮู้ววววววววววว ยินดีด้วยเราแต่งตอนแรกให้แล้วมาดูกันว่าไรท์จะทำแย่แค่ไหนน้าาาาาาา (ฮา)

'เฮ้อ...ในที่สุดก็ลาจากช่วงเวลาที่หน้าเบื่อสักที' เด็กหนุ่มผมสีแดง "คารุมะ" ผู้ถูกสั่งพักการเรียนได้มาเรียนอีกครั้งและกำลังเดินทางมาที่โรงเรียนมัธยมต้น'คุนุกิงาโอกะ'

.

.

.

"ว่าแต่ทำไมไม่มีคนเลยน้าาาาา แปลกจังเลย แต่ก็ไม่แปลกหรอกม้างงงง"ที่ไม่แปลกนั้นก็ก็ถูกเพราะ ตอนนี้มันตอนบ่ายเวลา 14:30 น. ซึ่งตอนนี้ห้องคารุมะกำลังเรียนวิชาพละอยู่ พูดให้ถูกคือเค้ามาสาย แต่คารุมะก็ไม่รีบร้อนเลย

.

เมื่อถึงยอดเขาเค้าจึงเตรียมอุปกรณ์สำหรับฆ่าอาจารย์ของตน'อาจารย์โคโระ'ที่ว่ากันว่าเป็นสัตว์ประหลาดเข้ามาเป็นครูประจำชั้นรอจนวิชาเลิก เมื่อเห็นว่าใกล้เลิกแล้วคารุมะจึงเตรียมตัวและเอากล่องนมสตเบอร์รี่ที่รัก(?) มาถือให้ดูเหมือนสบายๆ มายืนรอ

เมื่อเลิกซึกิโนะและนางิสะที่นำหน้าทุกคนก็อยู่แบบอึ้งๆพร้อมกับเพื่อนในห้อง E เพราะมีใครก็ไม่รู้มาแถมยังมีหน้าตาน่ารักเหมือนผู้หญิงด้วย

นางิสะเจอคารุมะก็แอบดีใจนิดนึงเพราะได้เจอคนที่ตนแอบรักอยู่

.

"ไง....นางิสะคุง"  เมื่อได้ยินเสียงทุกคนที่เป็นผู้ชายก็หน้าแดงเพราะเป็นเสียงที่นุ่มนวลสุดๆ 'ท ทำไมทุกคนถึงมองชั้นงั้นอ่ะ' คารุมะคิด

"ม ไม่ได้เจอกันนานนะครับ คารุมะคุง" นางิสะตอบด้วยใบหน้าที่แอบดีใจ

"เหหหห นั่นเหรออาจารย์โคโระน่ะ" คารุมะพูดพร้อมพยายามเก็บความน่ารัก เฮ้ย จิตสังหารที่ล้นลาม ซึ่งโคโระนั่นก็รู้เป็นอย่างดี

"อ้อ คุณคนเป็นนักเรียนมาใหม่ที่ถูกพักการเรียนสินะครับ...แต่คุณก็ไม่ควรมาสายตั้งแต่วันแรกนะครับ" โคโระพูดพร้อมทำสีหน้ากากบาท

คารุมะเหงื่อตกแล้วพูดว่า"ขอโทษด้วยครับจะพยายามแล้วกัน" คารุมะพูดพร้อมยื่นมือมาข้างหน้า "มาทำให้ปีนี้สนุกกันเถอะครับ แล้วเรียกชื่อผมว่าคารุมะด้วยนะครับ"คารุมะพูดแล้วยิ้มที่สดใสแต่ก็เป็นรอยยิ้มที่เสแสร้งเช่นกัน จนทำให้ทุกคนรู้สึกถึงความน่ารักและน่ากลัวในตัวคารุมะในเวลาเดียวกัน

"ครับ เช่นกันครับ คารุมะคุง"

.

.

!!!

เวลานี้ทุกคนในห้อง E ก็แสดงสีหน้าต่างเมื่อกี้อย่างสิ้นเชิงเพราะเมื่อทั้งสองคนได้จับมือกัน แล้วจู่ๆหนวดของอาจารย์โคโระก็แหลกเหลวคามือของคารุมะแล้วตอนนั้นเองพวกเราก็ได้เห็นรอยยิ้นที่น่ากลัวของคารุมะ คือ รอยยิ้นที่แฝงไปด้วยแรงอาฆาตพยาบาทจนคนอื่นเทียบไม่ติด

"เหหหห เร็วสมคำร่ำลือดีนี่นา"คารุมะพูดด้วยน้ำเสียงกวนบาทาแต่ทุกกลับคิดว่าเป็นน้ำเสียงที่น่ารักแบบสุดๆ

'ผ ผู้ชายอะไรเนี้ยทำไมถึงเหมือน ผ ผู้หยิงเกินไปแล้ว' ผู้ชายทั้งห้องพร้อมกับใบหน้าแดงอย่างเห็นได้ชัดซึ่งสิ่งนั้นอาจารย์โคโระเพราะคำพูดเมื่อก่อนก็เกือบทำให้เส้นความอดทนขาดสะบั้นแล้ว

"....." อาจารย์โคโระเงียบโดยพยายามสงบสติเอาไว้

หลังจากนั้นก็ถึงเวลากลับบ้าน(ที่ข้ามนี้เพราะความขี้เกียจล้วน ฮา)

"เอ่อ คารุมะคุงกลับบ้านด้วยกันมั้ยครับ" คนที่พูดนั้นคือเด็กผู้ชายที่มีใบหน้าเหมือนผู้หญิง 'ชิโอตะ นางิสะ' มาชวนคารุมะกลับบ้านด้วยกัน

"อื้มได้สิ ไม่มีปัญหา"คารุมะพูดพร้อมยิ้มแบบกวนๆ

ผู้ชายทุกคนในห้องได้ยินดังนั้นก็รู้สึกอิจฉานางิสะแบบสุด

'ช ชั้นก็อยากไปด้วยอ่ะ เฮ้ย ชั้นคิดอะไรของเราว้าาาา' เทราซากะ เรียวมะคิดพร้อมก้มหน้าที่แดงเจ๋

แล้วทั้งสองสาว(?)ได้ออกจากห้องไปแล้วห้องเรียนได้เงียบอย่างกับไม่มีใครอยู่

.

.

.

"ผู้หญิงในคราบผู้ชายชัดๆ" 'ทาเคบายาชิ โคทาโร่พูดเพื่อทำลายความเงียบนั้น

ทุกคนในห้องทั้งผู้ชายและผู้หญิงพยักหน้าพร้อมกัน

"งั้น......"นากามุระ ริโอะได้พูดขึ้นซึ่งทำให้คนในห้องหันมามอง

"เราแกล้งน้องใหม่ของห้องดีมั้ยล่ะ" นากามุระพูดพร้อมกับแสยะยิ้มชั่วร้าย