เถาถิงถิง ธิดายอดนักปรุง

ข้าหลับและฝันไปว่าตัวข้ายืนอยู่ในสถานที่แห่งหนึ่ง ดูดูไปก็เหมือนโรงเตี้ยม แต่ใยคนที่นี่เรียกว่าภัตตาคารกันนะ แล้วเครื่องมือเครื่องครัวเหล่านั้นรูปร่างแปลกตานัก 

ข้ายืนดูเหล่าพ่อครัวแม่ครัวทำอาหาร วัตถุดิบมีทั้งที่ข้ารู้จักและไม่รู้จักแต่แปลกตรงที่ว่าข้าสามารถรู้ชื่อของมันได้ 'หืม! ข้าสามารถรับรู้รสชาดของอาหารเหล่านี้ได้

‘อร่อย’

‘อร่อยจริงๆ’

ตัวข้าลอยวนเวียนอยู่ในสถานที่แห่งนี้อยู่นานและหลายสถานที่ ทั้งบนถนนที่มีคนขายอาหาร ทั้งสถานที่เขาเรียกว่าโรงแรม ร้านอาหาร ภัตตาคาร นอกจากนี้สถานที่แห่งนี้ยังมีเกวียนที่ไม่ต้องใช้ม้าหรือวัวลากมันก็เคลื่อนที่ได้ มีนกยักษ์โลหะที่บินได้เร็วมาก ฯลฯ

‘หรือว่าที่แห่งนี้จะเป็น ดินแดนเซียนในตำนาน’

..

ข้าวนเวียนอยู่กับการมองดูการปรุงและรับรู้รสชาดอาหารพวกนั้น

..

…

..

“ท่านพ่อ พี่ใหญ่ตื่นแล้วขอรับ”