คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : #Track03 : YOUTH - Troye Sivan [ CHAEYEON X JIEQIONG ]
#Track03 :
YOUTH - Troye Sivan
วามริมันัเินว่าที่เธอะเมินเยใส่ไ้
What
if we run away.
หาว่าเราวิ่หนีไป้วยัน
ภายใ้ท้อนภาอันว้าให่
สิ่มีีวิือวามวุ่นวายอวโร
What
if we left today.
หาว่าเราหนีไปั้แ่วันนี้
เรือนผมสีมพูและเรือนผมสีำ
What
ifWe said goodbye to safe and sound.
หาว่าเราบอลาวามปลอภัย
ผู้ายะโน ผู้หิรีร้อ เ็ร้อไห้
"อ แยอน!" ายวัยลานึ้นเสีย
แยอน้อนาึ้นมอผู้ายผู้ให้ลมหายใ มอูแววาที่เ็มไป้วยวามโรธ
"ะ..."
"เมื่อี้ว่าอะไรนะ..." อแยอนเป็นนใเย็นแ่าาพ่ออเธอ
่อยๆวาะเียบในมือล่อนะมอหน้านรหน้ารๆ
"หนูบอว่า..."
ถ้าหาว่าวันหนึ่อแยอนหายไปาโลใบนี้
"หนูอบผู้หิ"
ทันทีที่สิ้นเสีย
ภายในห้อรัวเล็ๆ็ไม่ใ่ที่สำหรับรับประทานอาหารอี่อไป
ะเียบที่วาอยู่ที่โ๊ะ อนนี้มันลับลายเป็นสิ่อระบายอารม์อบิา
What
if we're hard to find.
ถ้าหาว่ายาที่ะเอัน
— ะมีใรร้อไห้เพื่อเธอบ้าไหมนะ
โสประสาทารรับรู้ับไปั่วะ
มีเพียเสียระทบระเทือนที่แปรผันเป็นรอย้ำที่าวา
เพียแ่วามไม่มีเหุผลอผู้ให่ไม่รู้ัโ
นิสัยเอาแ่ใที่ทำใหุ้แม่อเธอหนีไป
ไม่มีใรเ้าใเธอ
ไม่มีสัน
__________
What
if we lost our minds.
หาว่าเราเสียสิไป
ภายใ้าฟ้าอโรเรียนหิล้วนเล็ๆในรุโล
มีเพียสายลมหนาวที่้อนรับนมาใหม่
"โนอะไรมา..."
"เปล่า..."
"อย่าโห อแยอน" ปลายามอผู้หิผมสีำลับ้าาย
ยื่นหน้าเ้าไป ระิบเสียหวาน
"ถ้าไม่บอวันนี้ไม่ใหู้บนะ" นึำให้ับใบหน้าเลิลั่ออีน
่อนะเห็นสีมพูอ่อนๆแ้มึ้นที่แ้ม
"อะไร เห็นเราเป็นนแบบไหนัน"
"็นแบบที่้อูบเราอย่าน้อยไม่่ำว่าสิบรั้่อวัน เื่อเถอะ
ถ้าผู้าย้าล่าูบไ้เธอ็ะูบเา..." ูยอลยอเอียออบอย่ารู้ทัน ยยิ้มให้ับวามสำเร็ที่สามารถแล้อีนไ้
นไม่ทันั้ัวเมื่อเห็นใบหน้าสวยอน้าัวพุ่เ้ามา
มูสวยแะพวแ้มเบาๆ — ปลายมูที่สัมผัสัน ่อนที่ริมฝีปารสมิ้นท์ะผลิวามหวานในับร่าาย
"นี่ เรายัไม่ไ้อนุาเลยนะ" แยอนเลิิ้วอย่าไม่สนใ
แปะริมฝีปาเบาๆอีที ่อนะยยิ้ม
"เธออ่ะใร้าย"
"รไหน?ใีว่านี้หาไม่ไ้แล้วนะ"
"รู้ไ้ไว่าเราะไปูบผู้ายรนั้น..." ยอลยอหันไปมอน้าัว
นึสสัยที่เห็นอีนิมาับำพูอเธอ
ปิ็ไม่เห็นิอะไร
"เอะอะ็ูบ เอะอะ็อ เรา็ิว่าเธอะทำแบบนี้ับทุน"
เหลือบมอปิิริยาแยอนอีรั้ ยยิ้มเมื่อเห็นนบุ้ยปา
ทำหน้าอแเหมือนเ็น้อย
"เราูบเธอแ่นเียวนะ..."
เสียเบาหวิวัึ้นแ่ยอลยอ็ไ้ยินอยู่ี — อยาแล้นรั้วยารเอ่ยถามอีรั้
"อะไรนะ เราไม่ไ้ยิน" เผลอหัวเราะัลั่นที่แล้อีนสำเร็
"็บอว่าูบเธอนเียวไ!!"
โอ้โห
ัไปไหมะที่รั
"ไอู~ ล้อเล่นนะ อย่าโรธเราเลย"
เ้าอผมมพูยื่นนิ้ว้อยมาให้ พลาส่รอยยิ้มหวานเยิ้มมาให้
"...นะะ"
โลนี้แม่ไม่ยุิธรรม
What
if We let them fall behind, and they're never found.
หาว่าเราทิ้พวเาไว้้านหลัและไม่มีใร้นพบพวเาอีเลย
"ลไปโนอะไรมา..." ยอลยอมวิ้ว เพราะวามเียบที่ปลุมทำให้ลมยามเ้าูแปลไป
"็..."
"เรื่อเิมๆ" แยอนเม้นริมฝีปา
นิ้วเรียวเาะรั้วเหล็ั้นาฟ้าเบาๆ
ทุอย่ามีีำัอมัน — แม้แ่วามอทนอมนุษย์
__________
What
if we close our eyes
หาว่าเราหลับาล
ภายใ้ห้อนอนสีาว
มีเพียสีำเท่านั้นที่ปราึ้น
"อ๊า..."
We're
speeding through red lights into paradise
เราะเร่วามเร็วฝ่าไฟแไปยัสรวสวรร์ัน
บทเพลบรรเลลอย่า่อเนื่อ
มีเพียสีแเท่านั้นที่ะเป็นเรื่อหมายวามปรารถนาามอผู้หิรหน้า
ูยอลยอำลัเสียเปรียบ
เธอไม่สามารถหาเหุผลให้ับสิ่ที่เิึ้นไ้
้อนเมสีาวและแล่อลอยไปทั่วห้อ
ทุอย่าพร่ามัว มีเพีย้อนเมสีแที่เ่นัในวามรู้สึ
Cause
we've no time for getting old
เพราะเราไม่มีเวลาสำหรับวามแ่เ่า
ทันทีที่ริมฝีปาห่าันเพียแ่ระาษบาๆั้น
ลมหายใประสานเป็นหนึ่ เสียพรำพร่าเรียื่ออีนไม่หยุ
ทุอย่ารวมเป็นหนึ่เหมือนน้ำหยลในมหาสมุทร
ร่าายรุ่มร้อนนไม่สามารถ้านทานไหว
วามรู้สึแปรปรวนันไปมาอยู่รอบาย
ิวิาถูึลลึถึ้นบึ้
แยอนยยิ้มพอใ
Mortal
bodies, timeless souls
Cross
your fingers, here we go
ร่าายที่้อายับวิาที่ไม่มีวันเสื่อมไป
่วยภาวนาไป้วยัน
มาเถอะ
ทั้ทีที่พายุฝนระหน่ำเ้ามาในวามรู้สึ — ้อนเมสีแ็ถูเผานมอไหม้
และแล้วปรอทวามอทนออแยอน็แออ
"ยอลยออา..."
"เราหนีไป้วยันไหม"
__________
ระเบิเวลาที่ำหนโะาอเ็ผู้หิสอนเอาไว้
"เ็บไหมน่ะ..."
"เ็บิ เล็บเธอไม่ใ่สั้นๆนะ" ยอลยอ้มหน้าล้วยวามรู้สึผิ
่อนะใ้สำลีสีาวป้ายยาแแล้วลเบาๆ ลบนแผ่นหลั
"็เธออะ..."
"ทำไมๆ เราทำไม" ึผ้าห่มให้ลุมร่าทั้สอ
็ะยื่นหน้าเ้าไปใล้อีน ระับอร่าเปลือยเปล่า้าาย
"อา ให้ายสิ" แยอนยยิ้ม หัวเราะออมาเล็น้อย
ิ๊อ ิ๊อ
"รัเราไหม..." ยอลยอมวิ้วเล็น้อย ็ไ้แ่ิว่าบาทีนรัอเธอเป็นไบโพล่าหรือยัไ
ทำไมอารม์เปลี่ยนไปเร็วนานี้
"รัิ"
"มาแ่ไหนล่ะ" ลูบมือผู้หิผมสีมพูเบาๆ
"็มาพอที่ะหนีออาบ้านแล้วอยู่ับเธอที่นี่..."
ยอลยอยยิ้มอบใเมื่อเห็นสีแระเรื่อเิมแ้มอยู่บนแ้มใส
"ปาหวานนะ"
"..."
"อิมอีไ้ไหม" แยอนระิบเบาๆ้าหู
เออ
ไอ้นี่มันร้าย
อแยอนือผู้หิอันราย — แ่ยอลยออบนะ
"สิบรั้ เราให้เธอแ่สิบรั้ และอีสอรั้็ะรบแล้วนะ"
"แล้วไ" แยอนเลิิ้ว
"นี่ยัไม่รึ่วันเลยนะ แยอนนา ะไม่เ็บไว้เหรอะ"
ยอลยอยยิ้มอยู่มีัย ปลายนิ้วแะที่ริมฝีปานุ่ม — แ่อย่าที่บอ แยอนือบุลอันราย
"เ็บทำไม ยัไเธอ็ให้เราอยู่ี" สิ้นเสียริมฝีปา็สัมผัสัน
เวลาเริ่มนับถอยหลั
__________
Trippin'
on skies, sippin' waterfalls
เหาะเหินบนฟาฟ้า
ิบน้ำ
"ไปอินเียันไหม"
"ห๊ะ?"
"็อนนี้เาหลีมันหนาว เราไม่อบเธอ็รู้" โอเ
ยอลยอรู้ัแยอนี แยอนเป็นนใเย็นแ่ถ้าิะทำอะไรถึมาริๆ
หล่อน็ะทำมันริๆ
ไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลวามิออแยอนไ้หรอ
เว้นแ่นนนั้นะเป็นูยอลยอน่ะนะ
"อ๋อ ็เลยะไปประเทศร้อนๆอะนะ"
"อืออ เราะไปายถั่ว เราะไปินแะหรี่้วย" ไทย็ไ้นะ
นาหน้าหนาวแล้วยัไม่มีลมหนาวพัมาเลยสันิ
Run
away now and forevermore
วิ่หนีอนนี้และ่อานี้ไปเรื่อยๆ
"มานี่มา" ยอลยออ้าแนรอรับ เสื้อโ้ทสีทึบำลัโอบล้อมรอบัว
วาวที่ส่อแสลมาูสวยว่าปิ ภายใ้บ้านร้าบนาฟ้าอึเ่าๆในย่านันัม
นับว่าโีที่ไฟฟ้ายัใ้ไ้
"อุ่นึ้นไหม" แยอนุหน้าเล็ๆลไปพลาพยัหน้าบาๆ
"ไม่้อไปไหนหรอ ัวเราอุ่นนะ หัวใเรา็อุ่น้วย
แ่เ้ามาในใเรา็พอแล้ว"
โอ้โห เสี่ยวสัส
เพียยอลยอเปิมุเสี่ยวๆเสียหัวเราะอแยอน็ัึ้น
"ทำไม ไม่อบหรือไ" ปลายมูลับปลายมูสวยออีนพลาถูไถไปมา แยอนับมือบาึ้นมาเล่น แล้วลูบเบาๆ
เล่นมือันอยู่นาน่อนะรู้สึถึวามเย็นที่ปลายนิ้วอนรั ับมือมาป้อปา
ปล่อยไอวามร้อนในร่าายออไป
พลาเลื่อนมือยอลยอให้ลมาสัมผัสวามร้อนที่้นอ
__________
ถ้าเิว่าเราหนีไปเรื่อยๆแบบนี้ เธอะไม่ทิ้เราใ่ไหม — อแยอนำลััวล
เพราะารระทำอเธออนนี้็ไม่่าาเ็ไม่รู้ัโที่วันๆเอาแ่เที่ยวเล่น
หลระเริให้ับแสสี มอนรั้าัวที่อยู่ห่วนิทรา หลับาแล้วถอหายใ วันร้อนอโโ้ลอยฟุ้ไปรอบๆ นั่แหมะลับพนัพิโฟาันา้าหนึ่ึ้นัสมาธิ
ลุึ้นไปั้ระทะ
เปิไฟอ่อน่อนะเทน้ำมันลไป รอในร้อนสันิแล้วเทไ่ที่เธอีไว้
ไ่นบ้านๆที่เธอเอ็ไม่รู้ว่ามันะอร่อยถูปาอีนหรือเปล่า
แ่เื่อเถอะ
— ูยอลยอะบอว่ามันอร่อย
'หูยย อร่อยมาอ่ะ อแยอนสุยอ!!'
เป็นแบบนี้เสมอและแยอนอบที่มันเป็นแบบนั้น
โรยีสลบนหน้าไ่่อนะเอาเ้า
ไมโรเวฟที่เธอิอว่าให่ที่ะยัะทะเ้าไปไ้
ฟอยสีเินทำหน้าอมันอย่าี
ทิ้ัวนอนลบนเีย้านรั
นอนมอหน้ายอลยออย่าแสนรั นึหลใหลเ้าเรือนผมสีมพู
ร่าายที่นอนหลับปุ๋ยอย่าอารม์ี
นึสนุที่ทำให้อีนัใ้วยารแะนิ้วเบาๆที่ปลายมู
"ืออ" เสียราัึ้นในลำอ แยอนัมืออออย่ารวเร็ว
ลั้นลมหายใ้วยวามใเผลอิว่ายอลยอะื่นเพราะเธอ
"ไม่นอนหรือไ..."
"็นอนไม่หลับ"
"ทำไม"
"อืม...อิ่อนนะ" สีมพูที่อบอวลไปทั้ห้อ
"..."
"เพราะเธอสวยเินไป...ใ่แน่ๆ
เธอแม่นิสัยไม่ีสวยเินไปนเรานอนไม่หลับเลย" เอาละ
แยอนว่าไอ้หน้าประมาว่า 'อะไรอแ' ับแ้มแๆนั้น็น่ารัไปอีแบบ
เสียร้ออไมโเวฟัึ้น
แู่เหมือนว่าทัู้่ะอยู่ในภวั์อัวเอเสียแล้ว
"นอนหันหลัสิ..."
"ทำไม?"
"ออหน่อย" ยอลยอยิ้มบาๆ
แ่็ไม่ไ้ทำลับลายเป็นแยอนเอที่ถูับให้หันหลัแล้วเ้าไปอยู่ในอ้อมออผู้หิสีมพู
"นอนอันทั้ืนแล้ว ไม่พอหรือไ" วาาลบนหัวอย่าที่อบทำเวลาอนรั
ส่ายหน้าไปมา
"นี่.."
"ะ?"
"เราเยิลอนะว่ามันะมีวันที่เธอหนีเราไปหรือเปล่า..."
"มันะไม่มี เราสัา"
อแยอนำลัิเ้า้าัวเอ
เพียเพราะลมปาที่พูออมา็สามารถเอาวามเื่อใอเธอไปไ้ทั้หม
ถ้าหาว่าวันหนึ่อแยอนหายไปาโลใบนี้ — ะมีใรร้อไห้เพื่อเธอบ้าไหมนะ
ะมีบ้าไหมนะ
ใรนนั้น — แล้วนนนั้นใู่ยอลยอหรือเปล่า
บนโลนี้ไม่มีอะไรอยู่ไปไ้ลอ
— ำมั่นสัานั้น็้วย
__________
ูยอลยอำลัผิสัา
ร่าให่รหน้าึ่ลาึ่ึในเธอามไป
เสียโวยวายัึ้นพร้อมับวามว่าเปล่าในบ้านบนาฟ้า
มีเพียหนึ่ลมหายใที่ยัสะท้อนลับมา
น้ำาที่รินไหล
ูยอลยอมอมัน้วยสายาเ็บปว
เสียหนัอผู้ายร่าสูยับ่นไม่หยุ
ารเลื่อนไหวรอบ้า้าลอย่าเห็นไ้ั
ูยอลยอ้อลับไป
__________
ูยอลยอหายไปแล้ว
And
when the lights start flashing like a photobooth
อนที่แสไฟสาเ้ามาเหมือนับู้ถ่ายรูป
ทุอย่าเิึ้นาวามผิพลา
วามิเ็ๆอเ็อายุสิบแปลายเป็นโศนารรมทาวามรู้สึ
เสียรีร้อที่ระแทเ้ามาในโสประสาทยัั้ออยู่ในห้วเวลา — ทุอย่าเลื่อนไหว้าและายเป็นสีเทา
น้ำวัวนที่มาพร้อมับวามรู้สึผิ
มันเป็นวามผิพลาออแยอน
"พ่อ!ปล่อยหนู!!"
ลมหนาวยามเย็นพัเ้ามาและพาออไป
"แ้อลับบ้าน!! เลิทำัวเป็นเ็สัทีูยอลยอ!!"
And
the stars exploding
We'll
be fireproof
และาวมามายระเบิออ
เราะไม่มีทามอไหม้
"ูบอให้มึลับบ้าน"
แรระทบสั่นสะเทือนับใบหน้าหวานอนรั โลหิสีสปราึ้น
ปลายผมสีมพูที่แยอนะไ้เห็นมันเป็นรั้สุท้าย
ถ้าหาว่าวันหนึ่อแยอนหายไปาโลใบนี้ — ะมีใรร้อไห้เพื่อเธอบ้าไหมนะ
What
if we run away.
หาว่าเราวิ่หนีไป้วยัน
ภายใ้ท้อนภาอันว้าให่
สิ่มีีวิือวามวุ่นวายอวโร
What
if we left today.
หาว่าเราหนีไปั้แ่วันนี้
เรือนผมสีมพูและเรือนผมสีำ
What
if We said goodbye to safe and sound.
หาว่าเราบอลาวามปลอภัย
ทันทีที่ไ้ยินเสียเรียาหุบเหว
อแยอนแ่นยิ้ม
พาร่าายเหาะเหินไปบนท้อฟ้าและร่วโรยลไป
้อนเมสีาวเป็นสิ่สุท้ายในวามรู้สึ
อแยอนรู้แล้ว ไม่ว่าใรหน้าไหนหรือแม้แู่ยอลยอเอ —
ถ้าเธอเิหายไปริๆ็ไม่มีนร้อไห้เพื่อเธอหรอ
ทุอย่ายัเหมือนเิม
มนุษย์ยัเป็นวามวุ่นวายอวโร
ผู้ายยัะโน
ผู้หิยัรีร้อและเ็ยัร้อไห้
ไม่มีสิ่ไ้เปลี่ยนแปลเพียเพราะมนุษย์หนึ่ีวิหายไป
My
youth is your
ันอมอบ่ววัยรุ่นอัน
ให้ับเธอไปเลย มันเป็นอเธอแล้วนะ
บนโลนี้ไม่มีอะไรอยู่ไปไ้ลอ
วามริมันัเินว่าที่เธอะเมินเยใส่ไ้
__________
- อ่านแล้วผมร่วไปให้หมเลย่ะ 555555555
- ล้าไปหน่อย อโทษนะะ
- สำหรับเรามันไม่่อยีเท่าไหร่ แ่็หวัว่าะอบันนะะ
- อบุพี่พัน์ที่เลือเพลนี้มา มีวามเยาว์วัย555555555
#CK_YOUTH
- อบุที่อ่านันนะะ
- รั.
ความคิดเห็น