คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : ::To be wrong : Part 3:: [30 %]
สองขาของยุนโฮและแจจุงหยุดลงที่หน้าบ้านหลังเล็กสีขาวสะอาด ก่อนที่ยุนโฮจะเอื้อมมือไปกดกริ่งอันเล็ก ๆ ที่อยู่ถัดจากป้ายพลาสติกที่เขียนไว้ว่า “ บ้านคิม “
“ กลับมากันแล้วเหรอจ้ะ “ หญิงสาวยิ้มก่อนจะเปิดประตูรั้วให้แจจุงยุนโฮเดินเข้าไปในข้างในแจจุงยิ้ม น้อย ๆ ก่อนจะเอื้อมมือไปคว้าคุณแม่ยังสวยของตัวเองมากอดไว้หลวม ๆ
“ คิดถึงคุณแม่มากเลยฮะ “ เสียงหวานว่าก่อนจะฉีกยิ้มกว้าง
“ แหม ก็เล่นไปค้างคอนโดพ่อยุนเขาตั้งหลายวันนี่ถ้าวันนี้ไม่มาก็จะโทรไปตามแล้ว เชียว “ หญิงสาวว่าก่อนจะยิ้มร่า พลางเดินนำไปในบ้านโดยมีแจจุงและยุนโฮเดินตามเข้าไปติด ๆ
หลัง จากนั่งคุยกันพอหอมปากหอมคอแล้วก็ถึงเวลาของมื้อเย็นฝีมือคุณแม่คนสวยของแจ จุง ร่างบางเดินนำยุนโฮไปที่โต๊ะอาหารก่อนจะนั่งลงที่เก้าอี้ประจำตำแหน่งของตน เอง ตามด้วยร่างสูงของยุนโฮที่นั่งลงข้าง ๆ
“ ว้าว น่ากินทั้งนั้นเลยนะครับ “ ยุนโฮได้ทีหยอดคำชมใส่ว่าที่คุณแม่ยายในอนาคตเข้าไปเต็ม ๆ เล่นเอา ใบหน้าหวานๆของซอนมียิ้มไม่หุบเลยทีเดียว
....แหม ลูกเขยหล่อซะขนาดนี้แถมปากหวานอีกต่างหาก แม่ยายไม่รักให้มันรู้ไป....
แจ จุงมองยุนโฮสลับกับคุณแม่ของตัวเองยิ้ม ๆ ก่อนจะคว้าช้อนเงินตักแกงกิมจิสีสวยขึ้นมา....แต่ไม่ทันที่จะได้เข้าปาก กลิ่นของกิมจิที่ลอยมาเตะจมูกทำให้ความรู้สึกปวดมวลในท้องประกอบกับน้ำขม ๆ ที่แล่นขึ้นมาที่คอ ทำให้แจจุงจำต้องทิ้งช้อนเงินลงกับจานข้าวก่อนจะวิ่งไปโก่งคออ้วกที่ซิ้ง ล้างจานแทบไม่ทัน
“ อ้อก ! โอ้ก... แฮ่ก.. “ แผ่นหลังบางสะท้านเป็นจังหวะตามการขย้อนเอาน้ำย่อยรสขมปร่าออกมาจากลำคอตัว เอง..เสียงหวานครางเครืออย่างน่าสงสาร
“ แจจุง ! เป็นอะไรน่ะ ? “ ยุนโฮรีบลุกจากเก้าอี้วิ่งตามมาลูบหลังแจจุงทันที...ตาเรียวจับจ้องไปที่ใบ หน้าหวานที่ซีดเผือกโดยมีเหงื่อเม็ดเล็กใสผุดพรายอยู่เต็มหน้าอย่างสงสาร...
ร่าง บางแทบจะทรุดลงพื้นเมื่ออาเจียนเอาน้ำย่อยขม ๆ ออกจนแรงแทบจะไม่มีเหลือดีที่มียุนโฮคอยพยุงไว้ทัน ร่างสูงประคองร่างบางกลับมานั่งที่โต๊ะอาหารอีกครั้ง ก่อนจะจัดแจงซับเหงื่อออกจากใบหน้าหวานอย่างเบามือ
“ อือ...พี่ยุนไม่นั่งนี่...เหม็น..” แจจุงว่าเสียงเบา
“ เหม็นอะไรครับ ? “
“เหม็นกิมจิ พี่ยุนนั่งกินข้าวไปเถอะ...แจจุงจะไปนอน “
หลังจากร่างบางปลีกตัวขึ้นไปชั้น 2 ของบ้านได้ไม่นาน....บรรยากาศที่สดใสเมื่อครู่เหลือแต่เพียงความเงียบสงบ
มีเพียงแต่เสียงช้อนส้อมกระทบกันเท่านั้น...
มื้อ อาหารที่น่าอึดอัดจบลงไปในเวลาไม่นาน....หลังจากที่จัดการเก็บจานชามไปล้าง เรียบร้อยแล้ว ร่างสูงก็ขอปลีกตัวขึ้นไปชั้น 2 เพื่อไปหาแจจุง
ช่วงขายาวก้าวไว ไปหยุดอยู่ตรงหน้าห้องนอนของร่างบางก่อนจะเปิดประตูเข้าไปทันทีเมื่อพบว่าห้องมันไม่ได้ล็อค
ยุ นโฮก้าวเท้าเข้าไปในห้องนอนสีหวานของแจจุงไปหยุดอยู่ที่หน้าเตียงสีขาวสะอาด ร่างบางของแจจุงนอนหลับอยู่บนเตียง ปากหยักยกยิ้มบาง ๆ ก่นอจะทรุดตัวลงนั่งบนที่ว่างของเตียง มือหยาบเลื่อนไปลูบศรีษะที่ปกคลุมด้วยกลุ่มผมสีนิลของอีกฝ่ายอย่างแผ่วเบา ก่อนที่สายตาคมจะไปหยุดอยู่ที่หนังสือเล่มไม่ใหญ่นักที่ถูกวางเปิดทิ้งไว้ ที่หัวเตียง ตารีมองมันอย่างนึกสงสัยก่อนจะเอื้อมมือไปหยิบหนังสือน่าสงสัยมาอ่าน แต่หัวข้อของหน้ากระดาษที่ถูกคั่นไว้ซึ่งคาดว่าน่าจะเป็นฝีมือของคนหน้าหวาน ที่กำลังหลับสนิทอยู่แน่แท้ ทำให้ยุนโฮต้องเบิกตากว้างพลางมองมันอย่างครุ่นคิดและสงสัย
‘ อาการเบื้องต้นของการตั้งครรภ์และสัญญาณเตือนว่าตั้งครรภ์ ‘
“ ทำไมต้องอ่านเรื่องนี้ด้วย....แจจุง....”
.......หรือสิ่งที่พี่กลัวมันจะเป็นจริง......
30 เปอร์เซ็นต์
ความคิดเห็น