คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : บันทึกบทที่1 : โศกนาฏกรรม - ราชานักฆ่า
อีกบุคคลที่ออกมาจากลิ้นชักนั้น ถูกเรียกต่อๆกันมาว่า"ราชานักฆ่า"
“หืมม!! อะไรกันล่ะเนี่ยย”ราชานักฆ่าพูดพร้อมรอยยิ้ม"รอบนี้ยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัวเลยแหะ ทั้งไอเด็กทรยศกับราชาทมิฬ"
“อ…อ…อะไรของหมอนั้นเนี่ย จิตสังหารนั้นมันอะไร”โนบิตะวิ่งออกมาจากห้องโดยเร็วที่สุด
ทั้งโนบิตะและเซวาชิต่างก้วิ่งเข้ามาหลบในห้องน้ำที่ชั้น1ของบ้านหลังนั้น
“เซวาชิ หมอนั้นมันใครกันแล้วทำไมมันถึงเรียกนายว่าเด็กทรยศแล้วเรียกชั้นว่าราชาทมิฬล่ะ”
“ฟังผมนะครับคุณปู่ทวด ตอนนี้ผมไม่มีเวลาอธิบายมาก ตอนนี้คุณปู้ทวดรับสิ่งนี้ไปก่อนเถอะครับ”เซวาชิพูดพร้อมยื่นกระเป๋าสีขาวที่โนบิตะคุ้นเคยมา
“นี่มัน!! กระเป๋าของโดเรม่อนนิ ทำไมถึงมาอยู่กับนายได้ล่ะ”
“โดเรม่อนกับโดเรมี่ ทั้งคู่ได้ตายไปแล้วครับ”เซวาชิพูดกัดฟัน
“ห…ห…ห่ะ!! มันหมายความว่ายังไงกัน”น้ำตาของโนบิตะไหลออกมาอย่างไม่หยุดและถามเหตุผลต่อ
“โดเรม่อนกับโดเรมี่เป็นตัวล่อให้ผมหนีออกมาครับ หนีมาจากไอราชานักฆ่านั้น”เซวาชิพูดกัดฟันจนเลือดเขาเริ่มออก
“แล้วราชานักฆ่านั้นเป็นใครล่ะ ทำไมมันถึงฆ่าโดเรม่อน”โนบิตะที่น้ำตายังไม่หยุดไหลได้ถามต่อ
“ตอนนี้ผมไม่มีเวลาอธิบายครับ คุณปู่ทวดรู้แค่ว่า โดเรม่อนไปเจอเหตุการณ์แปลกๆจนได้เจอกับองกรค์นึงในโลกอนาคตครับ จนโดเรม่อนถูกราชานักฆ่าหมายหัว คิดว่าน่าจะเป็นองกรค์นั้นมันจ้างราชานักฆ่านะครับ”เซวาชิอธิบายคร่าวๆ
“งั้นหมอนั้น มันกำลังจะฆ่านายสินะ”แววตาของโดนบิตะเริ่มเปลี่ยนไปจากแววตาที่เศร้าเปลี่ยนเป็นความโกรธที่ต้องการล้างแค้น
“ใช่ครับ เพราะผมได้ข้อมูลเกี่ยวกับองกรค์จากโดเรม่อนมันเลยต้องฆ่าผมครับ”
“เข้าใจแล้ว นายอยู่ในห้องนี้ไปก่อนนะ”โนบิตะพูดพร้อมกับกำลังจะเปิดประตู
“ไม่ได้นะครับ ถ้าเปิดออกไปพวกเราถูกฆ่าตายแน่ๆครับ”
“ไม่ต้องห่วง ตอนนี้ชั้นนะ ไม่มีความรู้สึกว่าจะแพ้เลยสักนิด แม้ว่าหมอนั้นจะส่งจิตสังหารที่รุนแรงมากๆออกมาก็เถอะ"
“แต่ว่…..”ยังไม่ทันที่เซวาชิจะพูดจบก็โดนขัดว่า
“หุบปากส่ะ!!!!”โนบิตะตะโกนเสียงดังพร้อมกับเปิดประตูออกไป
“อ่าวๆๆๆ เจ้าหนูราชาทมิฬกล้าออกมาเองเลยหรอเนี่ย ไม่อยากจะเชื่อเลยแหะ จากบันทึกของราชาทมิฬแล้วนายน่าจะเป็นเด็กที่ขี้ขลาดแท้ๆ”ราชานักฆ่าพูด
ราชานักฆ่าได้อ่านบันทึกของราชาทมิฬเพียงไม่กี่หน้าเท่านั้น ทำให้เขาไม่รับรู้พลังของกีอัสที่โนบิตะครอบครองอยู่เลย เขารู้เพียงว่าเด็กตรงหน้าเขาคือราชาทมิฬในวัยเด็กเท่านั้น และเขาก็คิดว่าราชาทมิฬในวัยเด็กอ่อนแอมากๆแถมยังขี้ขลาดอีกตั้งหาก โดนเพื่อนแกล้งเป็นประจำ โดนบังคับอะไรหลายๆอย่าง
“แกฆ่าโดเรม่อนทำไม”โนบิตะถามด้วยสีหน้าที่โกรธมาก
“ถามแปลกๆก็ไอทานูกินั้นมันมารู้เรื่องขององกรค์ที่ไม่ควรรู้เข้านะส……”ยังไม่ทันที่เขาจะพูดจบ เขาก็รู้สึกได้ถึงจิตสังหารของเด็กน้อยคนนึง
‘อ….อ….อะไรกัน ออร่านั้นแถมยังจิตสังหารนั้นอีก แล้วในตาของเด็กนั้นมันอะไร’ราชานักฆ่าคิด จากนั้นร่างกายของราชานักฆ่าก็สั่นด้วยความกลัวเป็นอย่างมาก จนทำให้เขาแทบขยับไม่ได้
‘อะไรกัน ทำไมขยับไม่ได้ โถ่เว้ยย!!’
“เปล่าประโยชน์ ตอนนี้แกอยู่ต่อหน้าของโนบิตะแมน”โนบิตะตอบด้วยสีหน้าที่นิ่งเฉย
‘โนบิตะแมนอะไรของมันว่ะ อีแบบนี้เราตายแน่ๆ…ทำยังไงดี’
“แกคิดจะทำอะไรก็เปล่าประโยชน์ เอาล่ะตอบคำถามชั้นมาส่ะ”โนบิตะยื่นมือไปจับคอของราชานักฆ่าพร้อมกับใช้….
“ครับ”ราชานักฆ่าที่สติหลุดตอบ
“แกมาทำอะไรที่นี้”
“มาฆ่าเด็กทรยศครับ”
“แล้วทำไมถึงเรียกชั้นว่าราชาทมิฬ”
“ราชาทมิฬคือชื่อของท่านที่จัดการองกรณ์ต่างๆทั่วโลกครับ ทุกคนเริ่มสรรเสริญท่านจนท่านได้รับฉายาว่าราชาทมิฬครับ”
“แล้วอะไรต่อล่ะ ทำไมชั้นถึงได้ฉายานี้ ใครเป็นคนคิด”
“………..”
“ไม่ตอบสินะ แสดงว่าไม่รู้อะไรไปมากกว่านี้แล้ว”โนบิตะพูดพร้อมกับปลดกีอัส
“อะไรกัน ทำไมมันถึงจับคอเราอยู่”ราชานักฆ่าที่ได้สติก็กำลังตกใจกับสถานการ์ที่เกิดขึ้น
“แกหมดประโยชน์ กลับโลกอนาคตไปส่ะ”โนบิตะพูดด้วยน้ำเสียงโมโห
“หึยย!!!”ราชานักฆ่ารีบวิ่งขึ้นไปบนชั้น3เพื่อกลับโลกอนาคต
แต่ระหว่างทางที่เขาจะกลับนั้นเขาได้ขึ้นมายังชั้น2แล้วเจอกับ2สามีภรรยา
‘2คนนี้…ต้องเป็นพ่อแม่ของไอเด็กนั้นแน่ๆ ถ้าอย่างงั้นก็…’
โนบิตะเข้าไปหาเซวาชิในห้องน้ำ พร้อมถามว่า
“จะเอายังไงต่อล่ะ จะกลับโลกอนาคตหรือจะอยู่ที่นี้ต่อดี”
“จะอยู่ต่อครับ ผมกลับไปที่โลกอนาคตก็มีแต่จะตาย เพราะงั้นให้ผมอยู่ที่นี้ด้วยนะครับคุณปู่ทวด”เซวาชิตอบพร้อมก้มหัวขอร้องไปด้วย
“ได้สิ แต่นายต้องช่วยงานบ้านด้วยนะ”โนบิตะพูด พร้อมกับขึ้นมายังห้องของแม่โนบิตะและก่อนที่เขาจะเปิดประตูเข้าไปก็พูดว่า
“แม่ครับ มีอะไรให้ผมกิ….”โนบิตะยังพูดไม่จบ แต่ก็เจอเข้ากับ……
ความคิดเห็น