คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บันทึกบทที่1 : โศกนาฏกรรม - ลูลูช วี บริททาเนีย
ผ่านไป2เดือน
โนบิตะตื่นขึ้นมาในเช้าวันสุดท้ายพร้อมกับน้ำตาที่นองเต็มหน้า สาเหตุก็มาจากความฝันของเขาตลอด2เดือนที่อยู่ในโรงพยาบาล
‘อะไรที่นี้มันที่ไหน ทุกอย่างมันมืดไปหมด’โนบิตะคิด
“ย ย ย อย่าบอกนะว่า………..นี่ชั้น ตายแล้วหรอเนี่ยยยยยยยย”โนบิตะตะโกนออกมาเสียงดัง
หลังจากที่โนบิตะโกนซ้ำไปซ้ำมา จู่ๆก็มีเสียงนึงดังขึ้นมา
“หุบปาก!!!!”เสียงของชายคนนึงที่มีชุดสีดำทั้งตัว
“เอ๊ะ!! มีคนอยู่ด้วยหรอครับ”โนบิตะพูดกับชายชุดดำ
“เอาจริงหรอเนี่ย กีอัสเลือกไอเจ้าเด็กคนนี้เนี้ยนะ”ชายชุดดำพูด
“กีอัส?? มันคืออะไรหรอครับ”โนบิตะถามด้วยความอยากรู้อยากเห็น
‘ชิ!! ทำไมต้องเลือกไปเด็กที่ท่าทางดูปัญญาอ่อนแบบนี้ด้วยนะ’ ชายชุดดำคิด ‘เอาเถอะ ยังไงกีอัสก็เลือกไอเด็กคนนี้แล้ว งั้นก็มีแต่ต้องทำงั้นสินะ’
“ชือของข้าคือ ลูลูช วี บริททาเนีย จงจำนามนี้ใส่ในหัวของเจ้าส่ะ”ลูลุชพูด
“อะไรนะ วิททานียะ??”โนบิตะพูด
“บริททาเนียเว้ยย บริททาเนีย”ลูลูชขึ้นเสียง
“งี้นี้เอง แล้วท่านบริททาเนียมาทำอะไรในที่ๆมีแต่สีดำอย่างงี้ล่ะครับ”โนบิตะถาม
“ชิ ต้องอธิบายทุกเรื่องเลยรึเนี่ย เอาล่ะ!!! จงฟังเรื่องต่อไปนี้ให้ดีๆ”ลูลูชพูด
จากนั้นเขาก็เริ่มอธิบายว่าที่นี้คืออะไร มันคือที่ไหนแล้วทำไมเขากับโนบิตะถึงมาที่นี้ได้ เขาเริ่มบอกจากว่าที่นี้นะคือจิตใต้สำนึกของชั้นเอง ความจริงแล้วมันไม่ควรมีใครเข้ามาในจิตใต้สำนึกของเขาได้แต่ในกรณีของโนบิตะมันพิเศษเนื่องด้วยกีอัสของลูลูชเป็นคนเรียกหาโนบิตะ จึงทำให้โนบิตะเข้ามาที่นี้ได้ แต่สำหรับนายมันคงเป็นความฝันแหละนะ
“เริ่มเข้าใจนิดหน่อยแล้วครับ งั้นกีอัสคืออะไรหรอครับ??”โนบิตะถาม
“ถ้าให้อธิบายคงนานแถมนายอาจจะยังไม่รู้เรื่องอีกก็ได้เพราะงั้นขออธิบายง่ายๆว่ามันคือ พลัง ยังไงล่ะ”
“พลังนั้นมันช่วยอะไรได้หรอครับ”
“แล้วแต่ตัวคนใช้นะ สำหรับชั้นคือบงการคนล่ะนะ” “แต่ชั้นก็ไม่ได้ใช้มานานมากแล้วเพราะตัวชั้นเองก็ตายมานานแล้วด้วย”
“เอ๊ะๆนี่คุณตายแล้วหรอครับ ตายเมื่อไร ตอนไหนหรอครับ”โนบิตะถามต่อเนื่อง
“นี่แกได้เรียนประวัติศาสตร์บ้างไหมเนี่ยย”ลูลูชเริ่มขึ้นเสียงอีกครั้ง
“ไม่ครับ”โนบิตะตอบอย่างมั่นใจด้วยเสียงที่หนักแน่น
“อ้ากกก!!! ทำไมกีอัสถึงเลือกนายล่ะเนี่ย ไม่เข้าใจจริงๆ”
“มันต้องเป็นเพราะว่าผมแข็งแกร่งอยู่แล้วสิครับ ไม่เชื่อลองจับแขนข้างนี้ดูสิครับ”
โนบิจับมือของลูลูชมาวางที่แขนเขาและขอให้บีบมันดู
‘อึกก อะไรกัน ร่างกายไอเด็กนี้มันแปลกๆ มันแข็งมากถึงตัวจะผอมแต่ความแข็งกับความยืดหยุ่นไม่ธรรมดา’
“หึหึหึหึ ฮ่าฮ่าฮ่า เข้าใจแล้วว่าทำไมกีอัสถึงเลือกนาย”ลูลูชหัวเราะอย่างบ้าครั่ง
“อย่าหัวเราะแบบนั้นได้ไหมครับ มันค่อนข้างน่ากลัวนะ”
“โอเคเลย เจ้าหนู ชั้นขอบังคับให้แกมาเรียนกับชั้น”
“เอ๊ะ หมายความว่ายังไงกันครับ”
“แกไม่มีสิทธิ์ปฏิเสธ เอาล่ะมาเริ่มบทเรียนกันดีกว่า”ลูลูชพูดพร้อมกับยิ้มอย่างสะใจไปด้วย
หลังจากนั้นโนบิตะก็ถูกบังคับให้เรียนเรื่องต่างๆอย่างหนัก ทุกๆคืนเป็นเวลา2เดือนตลอดที่เขาอยู่ในโรงพยาบาล
และแล้วก็มาถึงวันสุดท้ายที่โนบิตะจะอยู่ที่โรงพยาบาลแห่งนี้
“เอาล่ะ ชั้นไม่มีอะไรจะสอนแกแล้ว”ลูลูชพูด
“งั้นสินะครับ ขอขอบคุณสำหรับที่ผ่านมานะครับ อาจารณ์"โนบิตะพูด
“เหลือเวลาอีกแค่ไม่กี่ชั่วโมงแล้ว งั้นมาฟังเรื่องของชั้นกันหน่อยไหม”ลูลูชถาม
“อยากฟังครับ!!!”โนบิตะตอบเสียงมั่นใจ
อาณาจักรบริททาเนียคืออาณาจักรมหาอำนาจของโลกแต่แล้วลูลูชหรือเจ้าชายกลับรู้ถึงความมืดของอาณาจักร จึงทำให้เจ้าชายหนีออกประเทศไปที่ญี่ปุ่น แล้วเขาก็เจอกับC2 หญิงสาวผู้ครอบครองพลังอันแข็งแกร่ง กีอัส C2ได้มอบกีอัสให้กับลูลูชก่อนจากไป ลูลูชได้ใช้พลังนั้นสร้างประเทศของตัวเองขึ้นมามีชื่อว่า สหรัฐอเมริกา เขาใช้พลังของเขาในการกำจัดราชาแห่งบริททาเนียจนบริททาเนียล่มสลายด้วยฝีมือของเจ้าชายเอง เขาใช้ชื่อ Zero เขาปกครองอาณาจักรจนหมดอายุขัยแล้วตายไปแต่เพราะเขามีกีอัสจึงทำให้จิตสำนึกของเขายังอยู่ที่โลก ตั้งแต่นั้นมาเขาก็อยากตายจากไปเร็วๆจึงให้กีอัสเลือกว่าจะเอาใครมาสืบทอดพลังแล้วเขาก็ได้เจอกับโนบิตะ
“อ๋อ อย่างงี้นี้เอง”โนบิะพูด
“เอาล่ะ ยื่นหัวมาใกล้ๆสิ ข้าจะมอบกีอัสให้แล้ว”ลูลูชพูดพร้อมยิ้มไป
“เข้าใจแล้วครับ อาจารณ์”โนบิตะพูด
หลังจากที่ลูลูชมอบกีอัสของเขาให้โนบิตะแล้วก็พูดว่า….
“ในที่สุด ข้าก็เป็นอิสระ”
ลูลูช วี บริททาเนีย ได้จากไปแล้ว!!
โนบิตะร้องไห้อย่างหนักจนเขาตื่นขึ้นมา
‘อาจารณ์ครับ’
เคาะ เคาะ (เสียงเคาะประตูเด้ออ)
แม่ของโนบิตะเดินเข้ามา แต่แล้วก็ต้องตกใจกับตาของโนบิตะ
หน้าของโนบิตะมีน้ำตานองเต็มน้ำแต่ที่แปลกคือนัยส์ตาของเขา มีตราแปลกในตาของโนบิตะ
แต่มันเป็นสีดำ ในตอนนั้นแม่ของโนบิตะรู้สึกเหมือนเจอยมทูต เพราะร่างกายของโนบิตะมีออร่าสีดำคลุมอยู่
แต่เมื่อตั้งสติแล้วดูดีๆ โนบิตะยังปกติดีมีแค่น้ำตาเต็มหน้าเท่านั้น
“โนบิตะเป็นอะไรหรอลูก”คุณแม่เดินเข้ามาหาโนบิตะช้า
“ไม่มีอะไรหรอกครับ แค่ฝันร้ายนิดหน่อย”โนบิตะตอบด้วยสีหน้าเรียบเฉย
เพราะเหตุใดไม่ทราบแม่ของโนบิตะคิดว่าโนบิตะนั้นแปลกไปจากเดิม
โนบิตะได้ออกจากโรงพยาบาลแล้วเขาก็ไปที่ห้องน้ำ เขามองหน้าตัวเองแล้วพูดขึ้นว่า
“กีอัส”
---------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนนี้เนื้อหาไม่ค่อยมีอะไรมากนะครับ แต่หลังจากนี้จะเริ่มเข้าสู้โศกนาฏกรรมของบ้านโนบิกันสักทีนะครับ
ฝากติดตามด้วยน้าาา
ความคิดเห็น