คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : บันทึกบทที่2 : ตระกูลโนบิ - ตามหา!!
“ชั้นนะหรอ…คนที่กำลังจะตายไม่ต้องรู้หรอก…ชั้นจะส่งแกไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นเอง”ชายคนนั้นง้างมือและกำลังจะต่อยไปที่โนบิตะ
ชายปริศนาง้างหมัดต่อยมาที่หน้าโนบิตะ โนบิตะสามารถหลบได้และเตะสวนไป ชายคนน้นก็สามารถรับลูกเตะนั้นได้อีกครั้ง
“แรงมีแค่นี้สินะ…แค่เด็กธรรมดาไม่ใช่รึไง…ทำไมพวกนั้นถึงให้ชั้นมาฆ่าไอเด็๋กนี้ด้วยนะ เหตุผลอะไรก็ไม่บอก”ชายคนนั้นจับลูเตะออกมาพร้อมกับพูดไป
“แน่ใจหรอ…ว่าชั้นเป็นแค่เด็กธรรมดานะ”โนบิตะแสยะยิ้มในความมืดที่ไม่มีใครเห็น
โนบิตะสามารถสลัดขาออกจากการจับของชายคนนั้นได้ จากนั้นโนบิตะก็หายเข้าไปในความมืดของบ้าน
‘ตอนนี้เรายังไม่รู้ว่าเบ็ธตายจริงแล้วรึยัง…แต่ถึงตายไปก็คงไม่เกี่ยวอะไรกับเรา’โนบิตะหลบอยู่หลังเสาในบ้าน
“เห้ยเห้ยเห้ย ไอเด็กบ้า ชั้นไม่มีเวลาเล่นซ่อนหานะเว้ยย…เห็นแบบนี้แต่ชั้นก็มีงานทำนะเฟ้ย”ชายคนนั้นพูดพร้อมกับชี้ไปในความมืด
“งั้นหรอ…แต่แกคงไปทำงานไม่ได้แล้วล่ะนะ…ลาก่อน”โนบิตะโผล่ไปข้างหลังของชายคนนั้นและใช้หมัดทุบไปที่หูจนชายคนนั้น หัวหลุด อย่างง่ายดาย
“เลอะบ้านอีกแล้วหรอเนี่ย…ชิ…ยัยนั้นมีประโยชน์จริงด้วย”โนบิตะพูดพร้อมกับเดินหาเบ็ธในบ้านไปด้วย
'ถ้าคนเมื่อกี้ฆ่าเบ็ธไปแล้ว เราคงต้องเก็บกวาดเองสินะ…บ้าเอ่ย…ปกป้องไม่ได้อีกแล้ว"โนบิตะต่อยกำแพงจนมีเสียงดังสนั่นบ้าน
“เอ๊ะ นี่นายท่านออกมาทำอะไรหรอค่ะ”เสียงของเบ็ธดังขึ้นจากด้านหลัง
ไม่รู้ว่าอะไรดลใจ หลังจากกที่โนบิตะได้ยินเสียงของเบ็ธ เขาก็วิ่งเข้าไปกอดเลยทีเดียวพร้อมกับมีน้ำตาด้วยนิดหน่อย
“เอ๊ะๆๆๆๆ นี่ท่านทำอะไรคะเนี่ย…อย่าบอกนะว่านี่คือประโยชน์ของชั้นนะ…แต่ถ้าเป็นนายท่านชั้นก็ไม่ว่าอะไรนะคะ”เบ็ธพูดพร้อมกับกำลังจะถอดเสื้อนอกของเธอออก
‘ว่าแต่ทำนายท่านถึงร้องกันนะ จะว่าไปตอนนี้ก็มืดมากๆด้วยสิ…เราไม่เห็นหน้าเขาเลยแหะ’
หลังจากที่โนบิตะได้สติและรู้ตัวว่าทำอะไรลงไป โนบิตะรีบกระโดดออกมาพร้อมหันหน้าหนีไปในทันที
“ล…ลืมเรื่องเมื่อกี้ไปส่ะ”โนบิตะพูดพร้อมกับเช็ดน้ำตาและหน้าแดงไปด้วย"
“ลืมหรอค่ะ…ทำไม่ได้หรอกค่ะ”
“ว่าไงน้าาา…ไม่สนแล้ว”โนบิตะเริ่มงอนเบ็ธนิดๆ “แล้วก็มีศพอยู่ตรงทางเดิน…พรุ่งนี้เช้าชั้นต้องไม่เห็นศพนั้นนะ”
‘ห่ะ…เมื่อกี้เขาพูดว่าศพงั้นหรอ…ศพสินะ’เบ็ธเริ่มสงสัยในตัวโนบิตะมากขึ้นแต่เธอก็ทำตามคำสั่งของเจ้านายอยู่ดีโดยการทำความสะอาดทางเดินและทำศพไปทิ้ง
เช้าวันต่อมา
โนบิตะตื่นนอนและกำลังจะเดินไปเข้าห้องน้ำ ระหว่างทางเดินเขาก็ไม่เจอศพอีกเลย
‘สะอาดดีแหะ’โนบิตะคิดจากนั้นจึงเดินเข้าห้องน้ำไป
หลังจากที่โนบิตะออกมาจากห้องน้ำเขาก็เจอเข้ากับเบ็ธ
“นี่…นายท่านงั้นหรอค่ะ??”เบ็ธถามเพราะพึ่งเคยเจอคนที่ไม่เคยเจอครั้งแรก
“เห็นชั้นเป็นใครล่ะ แล้วเดี๋ยวตามมาทที่ห้องอาหารด้ว…”โนบิตะนึกออกแล้วว่าทำไมเบ็ธถึงถามแบบนั้น…เขาลืมใส่หน้ากาก
“ซวยเป็นบ้าเลยวุ้ย”โนบิตะพูดพร้อมกับเกาหัวไปด้วย
“หยุดจ้องแล้วตามมาส่ะ”โนบิตะสั่งเบ็ธให้ตามมา
‘หล่อเป็นบ้า…ไม่ผิดหวังกับที่คิดไว้เลย…[มโนภาพเบ็ธแต่งงานกับโนบิตะ]ห่ะ!! นีชั้นคิดบ้าอะไรเนีย’เบ็ธคิดแล้วจึงส่ายหัวไปมา
ห้องอาหาร
“เห้ออ ทำไมวันนี้มันต้องซวยอย่างงี้ด้วยนะ”โนบิตะบ่นอยู่คนเดียว
“ไม่เห็นเป็นอะไรเลยนี่ค่ะ ท่านก็หน้าตาดีไม่ใช่รึไงค่ะ[โครตหล่อต่างหาก]”
“มานั่งตรงหน้าชั้น…วันนี้จะออกไปหาคนกัน”โนบิตะเรียกเบ็ธให้มานั่่งข้างหน้าเขา
“จะหาใครงั้นหรอค่ะ”เบ็ธพูดพร้อมกับนั่งลงบนเก้าอี้
“เคยได้ยินชื่อ ราชาสีขาว ไหม”
“รู้จักค่ะ”เบ็ธตอบทันทีที่ได้ยินชื่อของชายคนนั้น
“รู้ไหม เขาเป็นใคร”
“เป็นคนที่เลวทรามค่ะ…คนคนนั้นทำทุกอย่างเพื่อเป้าหมายของตัวเอง…เขาทำลายล้างองกรณ์หลายๆที่แล้ว แถม1ในนั้น พี่ชายของชั้นทำงานอยู่ด้วยค่ะ”เบ็ธพูดพร้อมก้มหน้าลง
“งั้นสินะ…แล้วรู้ไหมบ้านเขาอยู่ที่ไหน”
“ไม่ทราบเหมือนกันค่ะ แต่มั่นใจว่าอยู่ในวอชิงตันแน่ๆค่ะ”
‘งี้นี้เอง อยู่ในเมืองหลวงสินะ…จริงด้วย’โนบิตะทำท่าเหมือนคิดอะไรออก “ฮ่าฮ่า…ตอนนี้รู้แล้วว่าจะหายังไง”
“ทำยังไงหรอค่ะ”เบ็๋ธถามเพราะอยากรู้มากว่าคนที่ฆ่าพี่ชายของเธอเป็นใครและหน้าตาเป็นยังไง เป้าหมายของเบ็ธตอนนี้คือการล้างแค้น
“ง่ายๆเลยล่ะก็แค่…”
-------------------------------------------------------------------------------------------
ตอนหน้าจะเกี่ยวกับชื่อบทจริงๆล่ะ
ความคิดเห็น