[FIC Nobita]บันทึกของราชาทมิฬ

ลำดับตอนที่ #15 : บันทึกบทที่2 : ตระกูลโนบิ - บุกรุก!?

ของวิเศษที่เอาออกมาจากกระเป๋าคือ ผ้าคุมกาลเวลา

“นั้นมันผ้าอะไรหรอค่ะ”

“ก็…แค่ผ้าธรรมดานะ…แล้วก็ออกห่างจากตัวบ้านหน่อย”โนบิตะพูดพร้อมกับชี้นิ้วสั่ง

โนบิตะหยิบของวิเศษอีกอย่างออกมาจากกระเป๋าคือ ไฟฉายขยายส่วน

โนบิตะคิดไว้แล้วว่ายังไงผ้าคุมกาลเวลาคงทำอะไรไม่ได้แน่ๆด้วยขนาดเท่านี้ล่ะนะ เขาจึงตัดสินใจนำไฟฉายขยายส่วนออกมาด้วย

“นี่เบ็ธ”โนบิตะเรียกให้เบ็ธวิ่งตรงมาที่เขา

“ค่ะ…มีอะไรหรอค่ะ??”เบ็ธงงว่าโนบิตะให้เธอวิ่งมาทำไม

“จงหลับตาและปิดหูเอาไว้”โนบิตะใช้กีอัสเพื่อไม่ให้เบ็ธเห็นสิ่งที่เขากำลังจะทำ แต่ความจริงแล้วเขาสามารถขอให้เบ็ธปิดตาและหูตัวเองได้แต่ที่โนบิตะไม่ทำเพราะว่า เขาไม่เชื่อใจเบ็ธ

“รับทราบค่ะ”

หลังจากนั้นโนบิตะก็ใช้ไฟฉายขยายส่วนกับผ้าคุมกาลเวลาในการทำให้บ้านกลับมาเป็นเหมือนเดิม

“กลับมาเป็นปกติ”โนบิตะมองไปที่เบ็ธพร้อมกับใช้กีอัส

“อ่ะ…มันเกิดอะไรขึ้นล่ะเนี่ย”เบ็ธที่รู้สึกตัวแล้วแต่ก็ยังงงกับเหตุการณ์นี้

“เข้าบ้านได้แล้ว”โนบิตะเรียกเบ็ธเข้าบ้าน

'ห่ะ!!! นั้นมันอะไรกัน…ทำไมบ้านถึงเป็นเหมือนเดิมล่ะ เมื่อกี้มันยังมีรอยอีกเยอะกับมีส่วนที่พังอยู่…งั้นเมื่อกี้ที่เราไม่ได้สติ คนคนนั้นต้องทำอะไรสักอย่างแน่ๆ'เบ็ธคิดและเริ่มสงสัยชายชุดทิมฬที่อยู่ตรงหน้าเธอแล้ว

คืนนั้นในวันเดียวกัน

“เธอนะ ใช้ห้องนั้นไปแล้วกันนะ…ชั้นจะใช้ห้องนี้”โนบิตะพูดพร้อมกับชี้นิ้วไปที่ห้องของพ่อแม่ในอดีต

“เข้าใจแล้วค่ะ คุณ…จะว่าไปให้ชั้นเรียกคุณว่าอะไรดีค่ะ”เบ็ธเอียงคอเล็กน้อยและถามโนบิตะ

“นายท่าน”โนบิตะตอบแบบสั้นๆและเดินเข้าห้องไป

‘อะไรกันคนคนนี้…ให้ชั้นเรียกว่านายท่านสินะ…ก็คงต้องเป็นแบบนั้นแหละ เขาช่วยเราไว้แถมยังให้ที่พักเราอีกนี่น่า’เบ็ธคิดพร้อมกับยิ้มไปด้วยและมันทำให้เธอลืมความสงสับเกี่ยวกับโนบิตะไปเลย จากนั้นเธอก็เดินเข้าห้องไป

ตี 3 

‘อยากเข้าห้องน้ำจัง…ว่าแต่ห้องน้ำอยู่ไหนล่ะเนี่ย’เบ็ธเดินไปรอบๆเพื่อหาห้องน้ำและเมื่อไปหน้าห้องของโนบิตะเบ็ธก็ได้ยินเสียงแปลกๆ เบ็ธจึงเอาหูไปแนบกับประตูห้อง

“พ่อ…แม่”

'อะไรกัน…เป็นเด็กติดครอบครัวสินะแต่ทำไมถึงร้องล่ะ…ภายนอกดูเป็นคนสุขุม แข็งแกร่ง แถมอาจจะหล่ออีกด้วย'เบ็ธคิดพร้อมกับนึกหน้าของชายที่อยู่ภายในหน้ากากนั้นด้วย

‘ไม่สิๆๆๆ นี่เราคิดบ้าอะไรเนี่ย…คนคนนั้นเป็นเจ้านายน่ะ…ถึงจะไม่เคยเห็นหน้าเลยแม้แต่ครั้งเดียวก็เถอะ’เบ็ธคิดพร้อมกับส่ายหัวไปมา

“โดเรม่อน…เซวาชิ…ทุกคน”

‘ถึงจะไม่รู้เหตุผลก็เถอะ แต่คงฝันร้ายสินะ…อยากเข้าไปปลอบจังแต่…อยากเข้าห้องน้ำง่ะ’เบ็ธรีบออกมาจากประตูและวิ่งไปหาห้องน้ำต่อ

หลังจากที่เบ็ธวิ่งบนทางเดินเพื่อหาห้องน้ำ โนบิตะก็ตื่นขึ้นมา พร้อมกับเช็ดน้ำตาตัวเอง

‘อะไรกัน ทำไมเราถึงร้องล่ะ…ฝันร้ายรึป่าวนะ…แล้วเมื่อกี้เบ็ธวิ่งหาห้องน้ำสินะ’โนบิตะออกไปนอกห้องเพื่อไปหาเบ็ธ

‘อ่ะ!! เจอแล้ว…หาห้องน้ำไม่เจอจริงๆสินะ’โนบิตะคิดพร้อมกับเดินตรงไปหาคนในเงามืด

“นี่เบ็ธ หาห้องน้ำไม่เจอสินะ…ตามชั้นมาสิ…อ่ะ"โนบิตะเดินเข้าไปหาเบ็ธและเขาพึ่งรู้ตัวว่าตัวเองไม่ได้ใส่หน้ากาก

“เดี๋ยวก่อนๆๆ อย่าพึ่งหันมานะ ชั้นลืมใส่หน้ากากนะ”โนบิตะพูดพร้อมหันหลังกลับไป

“หืมม…ผู้หญิงคนนั้นชื่อเบ็ธสินะ”เสียงของชายคนนึงในเงามืด

‘ผู้ชายเรอะ!!!'หลังจากที่โนบิตะได้ยินเสียงเขาก็เตะกลับไปทันที

“โห่ ปฏิกิริยาเร็วดีนิ ไอหนู”ชายคนนั้นจับขาของโนบิตะเอาไว้

“นายเป็นใครกัน”โนบิตะกำลังจะพยายามจะใช้กีอัสแต่เขาไม่เห็นหน้าของอีกฝ่ายจึงไม่สามารถใช้ได้

‘ชิ!! ไม่ได้ผลสินะ’

“ชั้นนะหรอ…คนที่กำลังจะตายไม่ต้องรู้หรอก…ชั้นจะส่งแกไปพร้อมกับผู้หญิงคนนั้นเอง”ชายคนนั้นง้างมือและกำลังจะต่อยไปที่โนบิตะ

-----------------------------------------------------------------------------------------------------

อะไรน้าา เบ็ธตายไปแล้วหรอเนี่ย เอ๊ะ!! หรือยังไม่ตายหว่าา