คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #13 : บันทึกบทที่2 : ตระกูลโนบิ - โนบิตะในอีก3ปีต่อมา
ผ่านไป 3 ปี
โนบิตะตื่นขึ้นมาในห้องของตัวเอง สภาพห้องตอนนี้คือรกรุ่งรังมากเมื่อเปรียบเทียบกับ3ปีที่แล้ว แต่วันนี้เป็นวันที่โนบิตะตัดสินใจจะออกไปโลกภายนอกป่าแห่งนี้ดู
“เราสำรวจป่าจนทั่วแต่เราก็ไม่เจออะไรแปลกๆนอกจากสัตว์แม้แต่อย่างเดียว ตอนนี้มีเรื่องคาใจหลายอย่างเลยแหะ เรื่องแรกก็ข้อความที่หลานของเราทิ้งไว้ให้มันดันโดนตัดจบ ขนาดเราสร้างเครื่องมือจากเครื่องประดิษฐ์ยังซ่อมไม่ได้ อีก2อย่างคือ แผ่นดิสก์กับแฟลชไดร์ฟ พอเราเปิดดูข้างในมันกลับว่างเปล่า เหมือนกับไม่เคยมีอะไรอยู่ในนั้นมาก่อน ตัวเราในตอนนี้ก็ฝึกกีอัสจนชินแล้วด้วย…ถึงอยู่ป่านี้ต่อไปคงไม่มีอะไรเกิดขึ้น เพราะงั้นมันคงได้เวลาแล้วสินะ”
โนบิตะเก็บของที่จำเป็นทั้งหมดใส่กระเป๋าวิเศษและไดอารี่ของเขาเข้าไปด้วย ปัจจุบันไดอารี่ของโนบิตะมีเพียง13หน้าเท่านั้น เพราะบางทีเจ้าตัวก็ขี้เกียจเขียนเหมือนกันล่ะนะ
โนบิตะนำกระเป๋าวิเศษใส่ไว้ในกระเป๋ากางเกงของเขาและอุปสรรคอย่างแรกในการออกไปข้างนอกคือ แม่น้ำ เพราะตอนที่โนบิตะมาเขาตัดสินใจว่ายน้ำมาซึ่งตอนนี้เขาก็ไม่อยากทำอย่างงั้น โนบิตะจึงตัดสินใจใช้เครื่องประดิษฐ์สร้างของที่ทำให้ตัวเองบินง่ายๆและไม่มีเสียง
หลังจากที่โนบิตะได้แบบแปลนของของวิเศษที่เขาต้องทำแล้วเขาก็ต้องตกใจเมื่อมันคือของวิเศษที่เขาเคยประดิษฐ์ก่อนหน้านี้มันคือ เครื่องเดินบนฟ้า
โนบิตะใช้เครื่องเดินบนฟ้าข้ามแม่น้ำมาอย่างง่ายดาย พอมาถึงอีกฝั่งเขาจึเก็บเครื่องเดินบนฟ้าไว้ในกระเป๋าวิเศษ
ในครั้งนี้โนบิตะตัดสินใจเดิน ไปทางทิศเหนือของโรงงาน เขาเดินตรงไปเรื่อยๆโดยไร้จุดหมาย แต่เป้าหมายของเขาอย่างแรกในตอนนี้คือ หาตัวริลูลุให้เจอ
ผ่านไป 5 ชั่วโมง
ตอนนี้เป็นเวลาช่วงเย็นแล้ว แต่ทางที่โนบิตะเดินมามันมีแต่ถนนเท่านั้น เขาจึงตัดสินใจพักผ่อนที่ริมถนน โดยใช้เครื่องประดิษฐ์สร้างเต้นท์ขึ้นมา
ขณะที่โนบิตะกำลังหลับลึกอยู่นั้น ด้วยประสาทสัมผัสที่ไวขึ้นมากของโนบิตะ เขารับรู้ว่ามีรถประหลาดๆวิ่งมาทางเต้นท์ของโนบิตะ ที่ว่าประหลาดเพราะโนบิจะรับรู้ได้ว่าในรถคันนั้นมีคนอยู่4คน เป็นผู้ชาย3คนและผู้หญิงอีก1คน จากนั้นโนบิตะจึงตื่นแล้วใส่ชุดที่เขาสร้างไว้ก่อนหน้านี้
มันเป็นชุดที่โนบิตะตัดสินใจจะใช้ขณะทำงานโดยใช้ชื่อ ราชาทมิฬ
โนบิตะเก็บเต้นท์ของตนใส่กระเป๋าทันที จากนั้นเขาก็หายไปในความมืด แล้วรอให้รถคันนั้นขับมาเรื่อยๆ
ปรากฎว่า รถคันนั้นกลับจอดระหว่างทาง มีชายฉกรรจ์3คนออกมาจากรถ พร้อมเด็กผู้หญิงที่ดูอายุราวๆ 17ปี
“นี่ลูกพี่ ข้าคิดว่าเราควรจัดไอเด็กนี้ตรงนี้แหละ ไม่จำเป็นต้องรอให้ไปถึงฐานหรอ” ชายคนแรกได้พูดขึ้น
“ข้าก็เห็นด้วยกับเอ็งวะ เพราะถ้ายัยนี้ไปถึงฐานเมื่อไร…กว่ายัยนี้จะมาถึงมือเรา มันคงพังไม่เหลือแน่นอน”ชายคนที่สองพูดขึ้น
“นั้นสินะ งั้นก็ทำมันตรงนี้นั้นแหละ”ชายคนที่สามได้พูดขึ้น และลากเด็กสาวออกมาติดกับรถ
“ไม่น้าา!!!”หญิงสาวตะโกนเสียงขณะกำลังถูกจับมือและโดนบังคับถอดเสื้อผ้าไปด้วย “ใครก็ได้ อึก…อึก…ขอร้องล่ะ…ช่วยชั้นด้วย”หญิงสาวตะโกนเสียงดังมาก
“หุบปากน่า ยัยเด็กนี่!!”ชายคนที่สองได้เอามือปิดปากพร้อมกับฉีกเสื้อออกเป็นชิ้นๆ
โนบิตะที่เฝ้ามองเหตุการณ์อย่างเงียบๆ เพราะเขาไม่เข้าใจภาษาอังกฤษจึงได้แต่ยืนเฉย และเขาคิดจะเดินจากไปโดยไม่ช่วยอะไร เพราะโนบิตะคิดว่าถึงช่วยไปก็ไม่ได้ประโยชน์อะไร
หญิงสาวถูกถอดเสื้อผ้าจนหมด ตอนนี้เหลือแค่ชุดชั้นในที่ปิดบังร่างของหญิงสาวคนนี้เอาไว้ แต่แค่ชุดชั้นในก็ไม่สามารถปิดบังความงามของร่างกายของหญิงสาวคนนี้ได้
“ไม่นะ ไม่นะ ขอร้องล่ะ…ไม่มีใครอยู่แถวนี้เลยหรอ…ช่วย…ชั้น…ด้วย”หญิงสาวตะโกนดังจนหมดเสียง
“ฮ่าฮ่าฮ่า ตะโกนไปก็ไม่มีใครมาหรอกยัยหนู เพราะแถวนี้คือเขตโรงงานร้างที่เคยเป็นฐานของผู้สร้าง มันคือเขตห่วงห้ามที่ไม่มีใครได้รับอนุญาติให้เข้ามายังไงล่ะ”ชายฉกรรจ์คนที่สามพูดและหญิงสาวที่ได้ยินคำพูดนั้นออกมาถึงกับหน้าสิ้นหวังเพราะคิดว่าตัวเองต้องแปดเปื้อนแล้ว
จากนั้นชายฉกรรจ์ก็หันกลับไปหาชายอีกสองคนข้างหลังพร้อมพูดว่า
“เห้ย พวกเอ็ง ข้าขอนังเด็กนี้ก่อนแล้วกั…”แต่หลังจากที่เขาหันไปข้างหลังก็พบกับร่างที่ไร้หัวสองคนตั้งอยู่ตรงหน้าเขา
“อ…อ…อะไรกัน นี่มันเกิดอะไรขึ้น”ชายฉกรรจ์ปล่อยมือจากหญิงสาวและตั้งท่าพร้อมสู้ทันที ชายฉกรรจ์มองดูรอบๆแต่เขาก็ไม่เห็นอะไรเนื่องจากความมืดมิด แต่แล้วเขาก็รู้สึกเย็นหลังวาบ เขาหันไปข้างหลังทันที
เด็กสาวที่ตัวเปล่าน่าจะยืนอยู่ตรงนั้น แต่ตอนนี้มันกลับไม่มีอะไรอยู่ แม้กระทั่งรถที่พวกเขาขับกันมามันก็หายไปด้วย
“บ้าอะไรกันว่ะเนี่ย”ชายฉกรรจ์ร้องตะโกนอย่างดัง
“จงหลับ”เสียงอันเย็นชาของชายในชุดทมิฬพูดขึ้นพร้อมกับอุ้มหญิงสาวคนนั้นไว้อยู่
ตุ้บ (เสียงชายล้มลงนอน)
โนบิตะลงมาจากต้นไม้และนำกล้องเปลี่ยนเสื้อผ้าออกมา เขาถ่ายเพื่อใส่ชุดใหม่ให้กับหญิงสาว
แฉะ (ชัตเตอร์เองจ้าาา)
“อ…อะไรกัน”หญิงสาวประหลาดใจเป็นอย่างมากเมื่อมีคนมาช่วยไว้แถมอยู่ๆเสื้อผ้าก็โผล่มาจากไหนไม่รู้อีก
โนบิตะเดินตรงไปยังร่างไร้วิญญาณของชายฉกรรจ์สองคนจากนั้นอยู่ดีๆศพมันก็หายไปทันที โนบิตะเดินกลับมาพร้อมอุ้มชายอีกคนที่หลับมาด้วย
‘เอายังไงกับคนๆนี้ดีนะ เราพูดภาษาอังกฤษไม่ได้ด้วย…จริงสิ เรามีไอนั้นอยู่นี่น่า’โนบิตะคิดพร้อมกับนำวุ้นแปลภาษาออกมาจากกระเป๋า
“เอ่อคือว่า ขอบคุณมากๆเลยนะคะ คือชั้นถูกพ่อแม่ขาย เมื่อกี้ก็กำลังไปที่ฐานของพวกมันอยู่พอดี"หญิงสาวพูดออกมาด้วยความรู้สึกขอบคุณ
“ไม่เป็นไร ตอนนี้ก็กลับบ้านไปส่ะ ชั้นจะเอาหมอนี้ไปเอง”โนบิตะพูดขึ้นแล้วกำลังจะวิ่งไป
“เอ่อคือว่า ให้ชันตามคุณไปด้วยได้ไหมคะ”
“ไม่ได้ ไปไกลๆส่ะ”โนบิตะปฏิเสธเสียงแข็ง
“ชั้นจะยอมทุกอย่างเลยค่ะ ตอนนี้ถึงชั้นกลับบ้านไปคงถูกขายอีกรอบแน่ๆ ตอนนี้ชั้นไม่มีที่ไปแล้วค่ะ…เพราะงั้นขอร้องนะคะ”หญิงสาวยังคงขอร้องเหมือนเดิม
“เธอไม่มีประโยชน์ถึงตามมาก็ไม่ช่วยอะไรเพราะงั้นไปไกลๆ และชั้นเองก็ไม่มีความรู้สึกสงสารเธอด้วย”โนบิตะพูดด้วยเสียงที่เรียบแต่มีความแน้วแน่ในเสียงนั้น
“ประโยชน์สินะคะ ชั้นเองก็มีประโยชน์เหมือนกันนะ”
“แล้วมันคืออะไรล่ะ”
“มันคือ…”
-------------------------------------------------------------------------------------------
เปิดตัวชุดใหม่ของโนบิตะเรียบร้อยยย แถมยังได้สาวเพิ่มขึ้นอีก
ความคิดเห็น