[FIC Nobita]บันทึกของราชาทมิฬ

ลำดับตอนที่ #10 : บันทึกบทที่2 : ตระกูลโนบิ - ถูกทิ้ง?

ผ่านไป 3 ชั่วโมงหลังจากโนบิตะถูกนำมาทิ้งไว้ที่โรงงานร้าง

โนบิตะเริ่มรู้สึกตัวแล้ว

‘อ้าา เจ็บเป็นบ้า…แล้วที่นี้มันที่ไหนอีกล่ะฟ่ะ’โนบิตะตื่นขึ้นมาพร้อมเกาหัวแล้วหัวมองดูรอบๆ ปรากฎว่าเขาไม่ได้อยู่ในที่ที่คุ้นเคยเท่าไหร่นัก

‘จริงสิ พ่อ แม่ เซวาชิล่ะ…จริงด้วยตอนนั้นในจดหมายนั้น…'

“โธ่เว้ยยยยยยยยยยย!!!!!!!!!!!”โนบิตะตะโกนและร้องออกมาอย่างเสียงดัง บางทีนี้อาจเป็นเหตุผลที่ซายะให้พาเขามาที่ที่ไม่มีคนอยู่

“บ้าเอ่ย ไอพวกนั้น…กูจะจำมึงไว้ไอราชานักฆ่าเฮงซวยเอ่ยยยยยยยยยยยย”โนบิตะยังคงตะโกนเสียงดัง

น้ำตาของโนบิตะไหลออกมาและไม่มีทีท่าว่าจะหยุดแต่แล้วหลังผ่านไปนาน

"ตัดสินใจแล้ว ชั้นจะไล่ล่ามัน'โนบิตะแสดงสีหน้าที่น่ากลัวมากๆเหมือนกับตอนที่รู้ข่าวว่าโดเรม่อนและโดเรมี่ตายไป

โนบิตะเช็ดคราบน้ำตาตัวเองแล้วตัดสินใจว่า

“ไอเวรนั้นเรียกชั้นว่าราชาทมิฬสินะ…ได้!!! จากนี้ชื่อนี้จะกลายเป็นที่ประจักษ์ไปทั่วโลก”โนบิตะพูดขึ้นมาอย่างเสียงดัง

หลังจากนั้นโนบิตะก็เดินสำรวจรอบๆ ทำให้เขารู้ว่าที่นี้คือโรงงานร้างในอเมริกา

‘เดี๋ยวนะ อเมริกาหรอ…นี่มันประเทศของอาจารณ์นี่น่า’โนบิตะนึกเรื่องที่อาจารณ์เล่าไว้ได้ว่าเขาเคยทำลายล้างบริททาเนียและตั้งประเทศแทนบริทาเนียขึ้นมา

โนบิตะยังคงสำรวจรอบๆโรงงานร้างจนเขาเดินออกไปนอกถนน แต่เมื่อเขาออกไปเขาก็ไม่เจอผู้คนหรือสิ่งมีชีวิตอื่นๆอีกเลย แต่ระหว่างที่โนบิตะมองหาคนอยู่นั้น โนบิตะรู้สึกแปลกๆเกี่ยวกับร่างกายตัวเอง

‘อะไรกัน ทำไมรู้สึกว่าชั้นมองไม่ค่อยเห็นล่ะ’หลังจากพูดเสร็จเขาก็ลองถอดแว่นของเขาดู

‘นี่มัน ชั้นสายตาไกลงั้นหรอ…ไม่สิไม่ใช่แค่นั้น รู้สึกว่าตัวสูงขึ้นหน่อยนึง…งันถ้าคิดไม่ผิด…’โนบิตะเดินไปที่ต้นไม้ต้นนึง

“ฮึบ ย่าาา!!!”โนบิตะลองต่อยต้นไม้เต็มแรง

ตึบบบ (เสียงต้นไม้หัก+ต้นไม้ล้ม)

“เห้ยๆๆๆ นี่มันอะไรกันเนี่ยย”โนบิตะพูดออกมาพร้อมยิ้มไปด้วย

‘เอาล่ะตอนนี้ร่างกายเรามันแปลกๆไป…มันเกิดอะไรขึ้นกันนะ’โนบิตะพยายามนึกถึงเรื่องที่ผ่านมาแต่เขาก็นึกไม่ออก เขาจำได้แค่ว่าเขาอยู่ในบ้านที่กำลังไฟไหม้

‘บ้านที่กำลังไฟไหม้งั้นหรออ…' โนบิตะคิด “ใช่แล้ว!!!”โนบิตะตะโกนออกมาเสียงดัง

‘ใช่ๆๆ ตอนนั้นเรากดปุ่มที่ริลูลุให้มานี่น่า…จากนั้นเราก็หมดสติไป…แล้วก้รู้สึกเหมือนจะได้ยินอะไรบางอย่าง’โนบิตะพยายามนึกเท่าไหร่แต่ก็นึกไม่ออกทำให้เขายอมแพ้

โนบิตะเดินกลับเข้ามาที่โรงงานแล้วเขาก็เห็นห้องเล็กๆห้องนึง เขาลองเข้าไปในห้องนั้นแต่ก็พบว่าเป็นเพียงห้องที่ว่างเปล่า ขณะที่เขากำลังจะเดินจากไป เขาก็เหลือบไปเห็น…

‘สัญลักษณ์นี่มัน’โนบิตะที่เห็นกีอัสแล้วรู้สึกตกใจ เขาจึงรีบวิ่งออกจากห้องแล้วไปสำรวจโรงงานร้างอีกรอบ

“ฮ่าฮ่า”โนบิตะหัวเราะพร้อมกับยิ้มอย่างดีใจ

‘ที่นี้คือฐานของอาจารณ์ในอดีตสินะ…อาจารณ์บอกไว้ว่า ไม่ค่อยมีคนรู้เรื่องกีอัสมาก…เพราะงั้นสถานที่ที่มีกีอัสอยู่ล่ะก็ ที่นั้นต้องเป็น1ในฐานของอาจารณ์อย่างแน่นอน’

‘ถ้าที่นี้คือฐานของอาจารณ์มันต้องมีอะไรสักอย่าง…แต่เดี๋ยวนะ…บ้าเอ่ยย ลืมนึกเรื่องสำคัญสุดๆเลย…อาจารณ์ตายไปเป็นร้อยๆปีแล้วนี่หว่า ถึงที่นี้จะเป็นฐานของอาจารณ์ก็เถอะแต่มันไม่เหลืออะไรแล้วแน่นอน’หลังจากที่โฯบิตะคิดได้เขาก็เริ่มถอดใจ

‘แล้วแบบนี้เราจะอยู่ยังไงล่ะเนี่ย’โนบิตะพูดออกมาอย่าหดหู่

แต่ว่าสวรรค์ยังคงเมตตาโนบิตะ เขาได้มองเห็นป่าที่อยู่ฝั่งตรงข้ามของแม่น้ำซึ่งติดกับโรงงาน

“สวรรค์เข้าข้างเราสินะ งั้นก็ไปกันเลย!!!”

ระหว่างที่โนบิตะกำลังจะว่ายน้ำข้ามไปอีกฝั่ง เขาเจอของน่าสงสัยในกระเป๋าของตัวเอง

‘นี่มันอะไรกันนะ…โทรศัพท์หรอ’

-----------------------------------------------------------------------------------------------------------

กดถูกใจเพื่อให้คนเขียนมีกำลังใจในการทำต่อด้วยน้าา