คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : บันทึกบทที่1 : โศกนาฏกรรม - โนบิตะในปัจจุบัน
สวัสดีทุกท่านผม โนบิ โนบิตะ ในคืนที่เงียบสงบนี้เพื่อนรักของผม โดราเอม่อน กำลังจะกลับโลกอนาคตแล้ว
“นี่ โนบิตะ นายต้องใช้ชีวิตให้ได้โดยที่ไม่มีฉันอยู่น่ะ”โดราเอม่อนกล่าวทั้งน้ำตา
“อืม…. ฉันเข้าใจแล้วล่ะ นายไม่ต้องห่วงเรื่องของฉันน่ะโดราเอม่อน”โนบิตะก็มีน้ำตามากมายไม่แพ้กัน
“ลาก่อนน่ะ โนบิ โนบิตะ”
หลังจากนั้นหุ่นยนต์แมวจากโลกอนาคตได้ลงลิ้นชักไป เขานั้นได้กลับไปยังบ้านเกิดของเขาศตวรรษที่22
“นี่เราต้องอยู่คนเดียวแล้วสิน่ะ”โนบิตะกล่าวขึ้นหลังจากหุ่นยนต์แมวกลับโลกอนาคตไป
โนบิตะร้องไห้ทั้งคืนแต่แล้วในที่สุดเขาก็หลับไปทั้งน้ำตา เช้าวันต่อมาโนบิตะได้ตัดสินใจที่จะเปลี่ยนแปลงตัวเอง
“ฉันจะต้องไม่ทำให้โดราเอม่อนผิดหวัง”โนบิตะที่ตื่นเช้าขึ้นมากล่าวอย่างมั่นใจ
ผ่านไป2ปี
หลังจากนั้นเป็นต้นมาโนบิตะก็ฝึกร่างกายของตัวเอง ทำให้ร่างกายของเขานั้นแข็งแกร่งมากเมื่อเปรียบเทียบกับเด็กอายุเท่าๆกัน ตอนนี้โนบิตะอายุ12ปีแล้ว ในเช้าตรู่วันนี้โนบิตะตื่นขึ้นมา เขาไปล้างหน้าแปรงฟันและเตรียมออกวิ่งทันที เขาวิ่งรอบเมืองครบ2รอบเรียบร้อย เขากลับมาถึงที่บ้านในเวลา06.00 เขาไปอาบน้ำอีกครั้งและกินข้าวเช้าเตรียมตัวที่จะไปโรงเรียน
แต่แล้วแม่ของเขา โนบิ ทามาโกะ ก็ได้มาบอกข่าวเกี่ยวกับการที่จะต้องย้ายบ้านไปอเมริกาเนื่องจากคุณพ่อหรือ
โนบิ โนบิสุเกะ ได้เลื่อนขั้นเป็นหัวหน้างานสาขาอเมริกา ทำให้ทางบ้านก็ต้องย้ายไปอเมริกาด้วยเช่นกัน
ณ โรงเรียน
โนบิตะได้เข้ามาในห้องแต่หลังจากที่โนบิตะได้เข้ามาในห้องแล้วทั่วทั้งห้องกลับปกคลุมไปด้วยความเงียบงัน
“เอ๊ะ!! เงียบกันทำไมเนี่ย กลัวฉันรึงายย ฮ่าฮ่า”โนบิตะหัวเราะอย่างสะใจเพราะเขานึกว่าเพื่อนๆกลัวเขานั้นเอง
“เฮ้ย แกน่ะหลบไป”เสียงนั้นดังขึ้นมาจากข้างหลังโนบิตะ
“ห่ะ อะไรของแกฟ่ะ”โนบิตะหันหน้ากลับไป แล้วเข้าก็ได้เจอเข้ากลับ
“จะ จะ จะ จะ ไจแอนท์”โนบิตะตะโกนเสียงหลง
“หลบไปได้แล้ว ไอแว่น”ไจแอนท์ทำเสียงน่ากลัวใส่โนบิตะ
“ครับผม”โนบิตะหลีกตัวออกไป"เชิญครับ ท่านไจแอนท์"โนบิตะเชิญไจแอนท์เข้าห้องอย่างกับดารามา
ในที่สุดไจแอนท์ก็ไปนั่งกับที่ของตัวเอง แต่แล้วโนบิตะก็ไปยืนหน้าห้องและกำลังจะบอกว่าตัวเขานั้นต้องย้ายไปอเมริกา
“นี่ทุกคน ฉันมีเรื่องจะบอก”โนบิตะตะโกนเสียงดังเพื่อให้ทุกคนหันมาฟังเขา
“ฉันน่ะ ต้องย้ายไปอเมริกาแล้วน่ะ”โนบิตะพูดด้วยเสียงน่าสลด
แต่แล้วก็มีเสียงๆนึงดังขึ้นมา
“นี่แกน่ะ จะขี้โม้ก็ให้มันน้อยๆหน่อยเถอะ”โฮเนคาว่า ซึเนโอะ พูดด้วยเสียงและทำท่าไม่เชื่อ
“นี่มันเรื่องจริงน่ะ ทุกคน”โนบิตะพยายามบอกว่าเขาต้องย้ายไปจริงๆ
แต่ทุกคนกลับไม่มีใครสนใจโนบิตะเลยแม้แต่น้อย สุดท้ายโนบิตะก็ต้องจำใจไปนั่งกับที่ของตัวเอง
หลังเลิกเรียน
โนบิตะได้เดินกลับบ้านคนเดียว เนื่องจากพวกไจแอนท์ทำเวรกัน(นานๆทีไอหมอนี่มันจะทำล่ะน่ะ) โนบิตะได้เดินไปเรื่อยๆจนถึงสะพานแห่งหนึ่ง ซึ่งใต้สะพานนั้นมีพวกชายที่ใส่ชุดสีดำสนิทตั้งแต่หัวจรดเท้าอยู่2คน
“วอดก้า เมื่อไรเป้าหมายจะออกมาสักที”เสียงของชายชุดดำพูดขึ้น
“ครับลูกพี่ ตามรายงานเขาบอกว่าอีกประมาณ10นาทีครับ”ชายที่ชื่อวอดก้าพูด
“งั้นเราก็ไปเตรียมตัวได้แล้ว”ชายชุดดำอีกคนนึงพูดขึ้่น
ฉึก ฉึก (เสียงชักปืนเผื่อใครนึกไม่ออก)
โนบิตะเห็นและได้ยินทุกการกระทำของพวกชายชุดดำ ทำให้เขาตัดสินใจวิ่งลงไปหาพวกนั้น ถ้าเป็นเมื่อก่อนตัวเขาคงจะวิ่งกลับบ้านไปฟ้องโดเรม่อนแล้ว แต่ตอนนี้โนบิตะได้ฝึกร่างกายมามากกว่า2ปี เขาคิดว่าคงจะสามารถจัดการพวกนี้ได้
“นี่พวกแกคิดจะทำอะไรกันน่ะ”โนบิตะโดดลงมาจากสะพานและเก๊กเต็มที่ แต่เขาหารู้ไม่ว่านั้นจะเป็นการที่ทำให้ตัวเขาไปพบกับอันตรายส่ะเอง
ความคิดเห็น