ลำดับตอนที่ #8
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Stage. 8 ว่าด้วยศาสตร์แห่งการงอน เมื่อลูคัสงอน
Stage. 8 ว่าด้วยศาสตร์แห่งการงอน – เมื่อลูคัสงอน –
“ท่าทางคุณเฟรินจะชินกับฉันแล้วซินะคะ” เสียงใสๆเอ่ยถาม มือเรียวลูบคลำเบาๆบริเวณส่วนหัวเงินๆของเด็กน้อยที่หลับอยู่บนตัก
“งั้นมั้ง ถ้าเธอไม่ปล่อยไอวิญญาณออกมาละก็” เฟรินตอบ
ตอนนี้ เธอทั้งสองสนิทกันมากจริงๆ หลังจากที่วิ่งไล่จับกับกัสน้อย พวกหล่อนก็มานั่งคุยตามประสาผู้หญิงแก่นแก้วเหมือนกันบนเตียง โดยมีกัสนอนหนุนตักของเอเรนอยู่
เมื่อได้ยินคำตอบของเฟริน สาวเจ้าก็ยิ้มแฉ่งมีเลศนัย เงาทะมึนเริ่มแผ่กว้าง
“เมย์เมย์”
“ไม่”
เฟรินถอยครูดจนหลังชิดผนัง สาวน้อยเอเรนยิ้มกว้าง
“ไม่ทำอะไรหรอกค่ะ”
“นี่” เจ้าหญิงแห่งบารามอสหน้ายุ่ง จ้องคนชอบล้อเล่นเขม็ง “ไม่มีอะไรก็ไม่ควรเล่นอย่างนี้นะฮะ ผมตกใจหมด”
“อือ..”
เสียงที่บ่งชัดคนเคยนอนหลับสนิทได้ตื่นขึ้นมาแล้ว ทำให้สองสาวหันไปมองเด็กน้อยที่นอนหลับอยู่บนตัก
“มนุษย์ดับเบิ้ลเปี๊ยกตื่นแล้วหรอคะ”
เส้นประสาทของเด็กน้อยตึงเปรี๊ยะกับฉายาที่นับวันจะเพิ่มขึ้นไม่มีหยุด นัยน์ตาสีเงินจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าของสาวน้อยที่ไม่ทราบ
อายุแน่นอน
“ถ้าง่วงก็หลับต่อเถอะค่ะ” เจ้าหล่อนช้อนตัวเด็กน้อยให้นอนลงบนเตียงดีๆ แต่พอสาวเจ้าห่มผ้าให้เท่านั้น เด็กแก่แดดก็พลันหน้าแดงระเรื่อไร้สาเหตุ
“อ้าว...ไม่สบายหรอคะ” เจ้าหล่อนรุกเข้าไปจับหน้าผากนักบวชน้อย ก่อนนัยน์ตาสีเขียวสดนั้นจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูเหมือนจะเพิ่มสีขึ้นโดยไร้สาเหตุ แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
“โอ๊ย! อย่ามาหวานกันแถวนี้เด้!” เจ้าหญิงจอมแก่นร้องโวยวายลั่นหลังจากถูกลืมเป็นเวลานาน “หิวโว๊ยยยยย หิว...”
“ค่าๆ ไปกันเถอะค่ะ คุณเฟริน มนุษย์เปี๊ยกไปไหมคะ”
“เออ”
********************************************************************************
“งืมๆ จะกินไรดีง่ะ” เฟรินบ่นพึมพำระหว่างเดินลงบันได
“สลัดมั๊ยคะ ?”
“ม่ายอาว...” เจ้าตัวยุ่งตอบเสียงยานคาง พลางทำหน้าซังกะตาย
“กินบ้างเหอะน่าเฟริน ผักน่ะ” เสียงนี้มาจากนักฆ่าอารมณ์ดี คิลผู้ยืนอยู่นะหัวบันได “ถ้านายสุขภาพไม่ดีรัชทายาทของคาโนวาลได้อ่อนแอแน่ อย่างน้อยก็น่าจะเป็นห่วงอนาคตของคาโนวาลบ้าง..แอ็ก”
เกือกข้างหนึ่งถูกส่งมาประเคนให้ถึงที่ ตามด้วยร่างของคนที่โดดลงมาจากบันไดกลางคัน เจ้าหญิงและนักบวชได้แต่มองศึกตรงหน้ากระพริบตาปริบๆไปตามเรื่องตามราว แต่ก่อนที่เหตุการณ์จะร้ายแรงมากกว่านี้ เสียงที่แสนเคยคุ้นก็ดังมาจากทางด้าน เสียงที่ไม่น่าเชื่อมากๆ
“ลอเรนซ์ ดอร์น!” ซาตานแห่งป้อมตะโกนลั่น “แกบังอาจมาก! เลวที่สุด! ไม่ต้องมาพูดกันอีก!”
เมื่อจบประโยค ร่างของลูคัสก็โผล่มาจากห้อง ตามด้วยร่างของลอเรนซ์ผู้ไม่เหลือคราบนักบวชหน้าบูด เมื่อบัดนี้เขาได้แต่เงอะงะทำอะไรไม่ถูก
“ลูคัส”
ร่างสูงของซาตานเดินย่ำๆส้นเท้าปึงปังขึ้นชั้นสอง แก้มทั้งสองป่องขึ้นมาเหมือนเด็กๆ
“พี่ลูคัสเกิดอะไรขึ้นฮะ” เฟรินร้องถาม แต่ได้รับคำตอบเพียงเสียงปิดประตูปังเท่านั้น “อะไรอีกเนี่ย”
“ทามมายมานมีแต่ปังหาง่ะ...” นักฆ่าที่หน้าปวดฉึ่งถามเสียงอ่อย ค่อยๆมองไปยังศีรษะของเพื่อนๆที่ค่อยๆโผล่มาทีละน้อย ณ ประตู ก่อนจะสลบแหง็กไป
****************************************************************************
เตรียมเปิดภาคสอง -สงครามบานบุรี- งับ ติชมได้งับ
“ท่าทางคุณเฟรินจะชินกับฉันแล้วซินะคะ” เสียงใสๆเอ่ยถาม มือเรียวลูบคลำเบาๆบริเวณส่วนหัวเงินๆของเด็กน้อยที่หลับอยู่บนตัก
“งั้นมั้ง ถ้าเธอไม่ปล่อยไอวิญญาณออกมาละก็” เฟรินตอบ
ตอนนี้ เธอทั้งสองสนิทกันมากจริงๆ หลังจากที่วิ่งไล่จับกับกัสน้อย พวกหล่อนก็มานั่งคุยตามประสาผู้หญิงแก่นแก้วเหมือนกันบนเตียง โดยมีกัสนอนหนุนตักของเอเรนอยู่
เมื่อได้ยินคำตอบของเฟริน สาวเจ้าก็ยิ้มแฉ่งมีเลศนัย เงาทะมึนเริ่มแผ่กว้าง
“เมย์เมย์”
“ไม่”
เฟรินถอยครูดจนหลังชิดผนัง สาวน้อยเอเรนยิ้มกว้าง
“ไม่ทำอะไรหรอกค่ะ”
“นี่” เจ้าหญิงแห่งบารามอสหน้ายุ่ง จ้องคนชอบล้อเล่นเขม็ง “ไม่มีอะไรก็ไม่ควรเล่นอย่างนี้นะฮะ ผมตกใจหมด”
“อือ..”
เสียงที่บ่งชัดคนเคยนอนหลับสนิทได้ตื่นขึ้นมาแล้ว ทำให้สองสาวหันไปมองเด็กน้อยที่นอนหลับอยู่บนตัก
“มนุษย์ดับเบิ้ลเปี๊ยกตื่นแล้วหรอคะ”
เส้นประสาทของเด็กน้อยตึงเปรี๊ยะกับฉายาที่นับวันจะเพิ่มขึ้นไม่มีหยุด นัยน์ตาสีเงินจ้องเขม็งไปที่ใบหน้าของสาวน้อยที่ไม่ทราบ
อายุแน่นอน
“ถ้าง่วงก็หลับต่อเถอะค่ะ” เจ้าหล่อนช้อนตัวเด็กน้อยให้นอนลงบนเตียงดีๆ แต่พอสาวเจ้าห่มผ้าให้เท่านั้น เด็กแก่แดดก็พลันหน้าแดงระเรื่อไร้สาเหตุ
“อ้าว...ไม่สบายหรอคะ” เจ้าหล่อนรุกเข้าไปจับหน้าผากนักบวชน้อย ก่อนนัยน์ตาสีเขียวสดนั้นจะสะดุดกับใบหน้าที่ดูเหมือนจะเพิ่มสีขึ้นโดยไร้สาเหตุ แล้วหัวเราะออกมาเบาๆ
“โอ๊ย! อย่ามาหวานกันแถวนี้เด้!” เจ้าหญิงจอมแก่นร้องโวยวายลั่นหลังจากถูกลืมเป็นเวลานาน “หิวโว๊ยยยยย หิว...”
“ค่าๆ ไปกันเถอะค่ะ คุณเฟริน มนุษย์เปี๊ยกไปไหมคะ”
“เออ”
********************************************************************************
“งืมๆ จะกินไรดีง่ะ” เฟรินบ่นพึมพำระหว่างเดินลงบันได
“สลัดมั๊ยคะ ?”
“ม่ายอาว...” เจ้าตัวยุ่งตอบเสียงยานคาง พลางทำหน้าซังกะตาย
“กินบ้างเหอะน่าเฟริน ผักน่ะ” เสียงนี้มาจากนักฆ่าอารมณ์ดี คิลผู้ยืนอยู่นะหัวบันได “ถ้านายสุขภาพไม่ดีรัชทายาทของคาโนวาลได้อ่อนแอแน่ อย่างน้อยก็น่าจะเป็นห่วงอนาคตของคาโนวาลบ้าง..แอ็ก”
เกือกข้างหนึ่งถูกส่งมาประเคนให้ถึงที่ ตามด้วยร่างของคนที่โดดลงมาจากบันไดกลางคัน เจ้าหญิงและนักบวชได้แต่มองศึกตรงหน้ากระพริบตาปริบๆไปตามเรื่องตามราว แต่ก่อนที่เหตุการณ์จะร้ายแรงมากกว่านี้ เสียงที่แสนเคยคุ้นก็ดังมาจากทางด้าน เสียงที่ไม่น่าเชื่อมากๆ
“ลอเรนซ์ ดอร์น!” ซาตานแห่งป้อมตะโกนลั่น “แกบังอาจมาก! เลวที่สุด! ไม่ต้องมาพูดกันอีก!”
เมื่อจบประโยค ร่างของลูคัสก็โผล่มาจากห้อง ตามด้วยร่างของลอเรนซ์ผู้ไม่เหลือคราบนักบวชหน้าบูด เมื่อบัดนี้เขาได้แต่เงอะงะทำอะไรไม่ถูก
“ลูคัส”
ร่างสูงของซาตานเดินย่ำๆส้นเท้าปึงปังขึ้นชั้นสอง แก้มทั้งสองป่องขึ้นมาเหมือนเด็กๆ
“พี่ลูคัสเกิดอะไรขึ้นฮะ” เฟรินร้องถาม แต่ได้รับคำตอบเพียงเสียงปิดประตูปังเท่านั้น “อะไรอีกเนี่ย”
“ทามมายมานมีแต่ปังหาง่ะ...” นักฆ่าที่หน้าปวดฉึ่งถามเสียงอ่อย ค่อยๆมองไปยังศีรษะของเพื่อนๆที่ค่อยๆโผล่มาทีละน้อย ณ ประตู ก่อนจะสลบแหง็กไป
****************************************************************************
เตรียมเปิดภาคสอง -สงครามบานบุรี- งับ ติชมได้งับ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น