ไดอารี่เรื่องรัก ฉบับป้อมอัศวิน

ลำดับตอนที่ #7 : Stage. 7 เรื่องวุ่นๆในเกวียน -ตุ๊กตากัส-

    Stage. 7 การเดินทางที่ไร้จุดหมายมุ่งกับเรื่องวุ่นในเกวียน







    ให้ตายสิ!



    อาจารย์แม่มดวิงกี้คิดอะไรกันเนี่ย!



    ความคิดที่ขณะนี้กำลังลอยตุ๊บป่องในหัวของหลายๆคน  เฟรินเหลือบสายตามองไปยังรุ่นพี่ที่ร่วมคณะเดินทางด้วยความหวั่นภัย



อันตราย  ที่พี่แกจะสามารถมอบให้ได้ทุกเมื่อ





    2 ใน สี่ผู้คุมกฎ!



    ลอเรนซ์ ดอร์น! ที่ควงคู่มากับ ลูคัส  ซาโดเรีย!    



    เวรกรรม!    





    เกวียนหรูๆที่เดมอสส่งมาจะเละก็งานนี้!





    “โหย...เฟรี่  พ่อเธอนี่สุดยอดเลยนะ  จริงมะ  ลอรี่~”



    เฟี้ยว----ฉึก!



    ตามเคย  รุ่นน้องหลายคนส่ายหัวอย่างระอา





    “เฮ้อ...ลอรี่อยากเป็นหนี้เดมอสหรอ...”





    เฟี้ยว----ฉึก!





    “เอาน่า  พวกพี่ๆฮะ” เฟรินร้องปราม  เมื่อเห็นแจกันลายครามแตกไปใบที่ 30  ก่อนดันร่างลุกไปชั้น 2



    ชั้น2???





    ใช่...เกวียนที่เดมอสส่งมาลงเวทย์ให้ด้านในเหมือนคฤหาสน์หลังย่อม  มีชั้น 1 ชั้น 2 พร้อม  ทั้งสาธารณูปโภคทั้งเครื่องอุปโภค



บริโภคที่บอกแน่ชัดว่าทางเดมอสรู้ดีว่าแม่ตัวยุ่งบริโภคอาหารกี่ตัน  ส่งมาให้ไม่อั้น  มีห้องกว่า 100 ห้อง  เล่นเอาเปลี่ยนห้องนอนห้องเล่นกัน



สบายปรื๋อ  เลยจัดส่ง2แอลไปอยู่โซนหนึ่ง  อีกโซนจะได้คงความสวยงามให้เป็นที่เจริญหูเจริญตาเสียบ้าง





    “มนุษย์เปี๊ยก~ หยุดน้า~-----“





    เสียงท้วงที่ดังหลังกัสน้อยวิ่งลงบันไดผ่านเฟรินไปเฟี้ยวด้วยความเร็วเป็นที่สุด  ก่อนที่ร่างของเจ้าหญิงแห่งแดนวิญญาณจะปรากฏ



พร้อมเสื้อผ้าเด็กหลากชนิด





    “ฉันไม่ใช่ตุ๊กตาของเธอนะ!” กัสน้อยๆร้องเสียงหลง  ก่อนวิ่งจ้า และสะดุดกลิ้งคลุกๆตกบันไดไป





    “จับได้แล้ว!” เอเรนอุ้มเด็กน้อยนักบวชพาดบ่า  พาเดินไปยังชั้นบน “มนุษย์เปี๊ยกน่ะ  เมื่อก่อนก็เปี๊ยก  ตอนนี้เปี๊ยกเข้าไปใหญ่



น่ารักมากเลย...”



    เด็กน้อยในอ้อมแขนหน้าแดงแปรด  มองไปยังเฟรินเพื่อขอความช่วยเหลือ





    “เกิดอะไรขึ้นน่ะกัส”



    “ก็ยัยเอเรนจับฉันแต่งชุดบ้าๆ  ยังกับฉันเป็นตุ๊กตาน่ะสิ!”  



    แทนที่เฟรินจะช่วย  เจ้าตัวกลับยิ้มมีเลศนัย  แล้วเอ่ยถ้อยคำที่เหมือนทำให้เด็กน้อยต้องชะตาขาด





    “เอเรน  ฉันไปช่วยแต่งตัวให้กัสด้วยคนนะ” เฟรินก้าวเท้าไปพร้อมอดีตคู่ปรับ เหลือบสายตามองเจ้าตัวน้อยที่ทำหน้าเหวอ อ้าปาก



ค้าง “มันจะได้รู้เสียทีว่าเวลาถูกบังคับให้แต่งตัวแบบโน่นแบบนี่น่ะแย่แค่ไหน...”





    “ม่ายยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย.......!!!!!!!!!”





    เสียงร้องของกัสที่ดังขึ้นพร้อมที่ประตูไม้สักห้องเอเรนปิดปัง  ออกไปกระทบโสตประสาทของผู้ขับเกวียนด้านนอกสองคนให้สะดุ้งโหยง



    “ไอ้กัสมันเป็นอะไรวะ”  ครี้ดถามเพื่อนรักนักฆ่าที่คุมม้าอยู่  และได้คำตอบเพียงการยักไหล่เล็กน้อยเท่านั้น









                 *******************************************************************



    



    “คุณกัส...”





    เจ้าหญิงแห่งคาโนวาลแทบร้องกรี๊ดออกมาเพราะความน่ารักของตุ๊กตามีชีวิต  ที่แม้สีหน้าจะออกไปทางบอกบุญไม่รับก็เถอะ  





    “น่ารักมากเลยใช่ม้า...” เฟรินว่าพลางขยับโบว์สีชมพูหวานบนกบาลของกัส “เห็นป๊ะกัสเอ้ย--  ฉันนี่ช่างมีรสนิยมจริงๆว่ะ”





    เพื่อนร่วมรุ่นชายมองกันตาค้าง  เจ้าตัวก็ได้แต่สาปส่งใครบางคนอยู่ในใจ





    “โค-ตร น่ารักเลยว่ะ  กัส  ตอนเด็กๆนายเป็นอย่างนี้เองเรอะ” ครี้ดชื่มชม  พร้อมรอยยิ้มทะเล้นกวนส้นพระบาทเป็นอย่างยิ่ง





    “เออ...ตาใครตามันให้มันรู้กันไป” กัสกัดฟันกรอดด้วยความเคียดแค้น





    “แต่ว่า...ถ้านายแต่งอย่างนี้  มีหวังได้เป็นกระเทยแน่เลย  ไอ้กัสเอ้ย---“  นักฆ่าไร้หัวคิดกล่าวขึ้นตามด้วยเสียงฮาก๊ากของทุกคน





    “มรึงอย่าอยู่เลย  ไอ้พวกเวรรรรรรร!!!”





    ด่าเสร็จ  เด็กน้อยวีนแตกก็ถลกกระโปรงระบายลูกไม้สีครีม  วิ่งไล่จ้าไอ้พวกปากหมาทั้งหลาย  เห็นทีพวกที่ไม่ได้ร่วมวงก็คงจะมีแต่พวกผู้หญิงกับรุ่นพี่ LL เท่านั้น





    “ลูคาสสสสสสสสสส!!!”





    เสียงเอะอะที่ดังมาจากอีกโซนพร้อมพายุมีดบินหยุดความวุ่นวายที่เกิดและเปิดประตูสู่ความวายวุ่นขึ้นต่อไป





    “เฮ้ย!”





    “กรี๊ด!”





    “โอ๊ย!!!!!!”





    “มันอะไรกานนนนนนนนนนนนน!!!!!!!!”





    ***************************************************************







                จบภาค  เรื่องวุนวายในเกวียน 1 ต่อภาคที่ 2 เรื่องวุ่นวายในเกวียน 2 - ลูคัสงอน -