คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : INTRO
‘จงให้อภัยศัตรู
แต่อย่าลืมชื่อของเขา’
‘
‘
‘
‘
‘
เสียงแจ้งเตือนและเสียงเรียกเข้าจากโทรศัพท์หลายเครื่องของทีมงานและผู้จัดการส่วนของนายแบบ
‘บยอนแบคฮยอน’ ที่กำลังตกเป็นข่าวดังอยู่ในตอนนี้กำลังรวมตัวกันในห้องประชุมขนาดใหญ่
รวมถึงประธานค่ายอย่าง ‘คิมจุนมยอน’ ถ้าถามถึงความรู้สึกท่านประธานตอนนี้ก็คงตอบได้ว่าโคตรน่าปวดหัวเพราะไอ้พวกบ้านี่ไม่ยอมปิดเสียงโทรศัพท์สักที
กว่าทุกคนจะรู้สึกตัวหลังจากที่ท่านประธานส่งสายตายอาฆาตไปที่โทรศัพท์หลายๆเครื่องก็นานเอาเรื่องอยู่เหมือนกันที่เสียงริงโทนบ้าบอถึงสงบลงได้สักที
“ทำไมถึงได้มีความสามารถสร้างเรื่องปวดหัวให้ฉันได้ทุกปีเลยนะ…แบคฮยอน”
หลังจากที่สงครามเสียงริงโทนสงบลงความเงียบและความอึดอัดก็เข้ามาพร้อมกับประโยคชวนเสียวสันหลังวาบ
เพราะนานๆทีเลยที่ประธานจะมีมุมจริงจังเป็นผู้เป็นคนแบบนี้และมันมักจะมาพร้อมกับความตึงเครียดเสมอ
เขากลัวจริงๆเลยว่าสักวันเขาจะโดนเด้งเพราะวันๆเอาแต่ก่อเรื่องโดยที่เขาก็ไม่รู้ว่าไปทำมันเมื่อไหร่
ถ้ายกเว้นเรื่องเดทน่ะนะ
“ขอโทษครับ... แต่--“
“ผมไม่ได้ตั้งใจให้เรื่องมันเป็นแบบนี้ ใช่ไหมล่ะ”
“ครับ”
“นายพูดแบบนี้มากี่ครั้งแล้วแบคฮยอนเปลี่ยนประโยคอื่นบ้างเหอะ ฉันเบื่อละ”
พูดจบประธานค่ายก็ได้รอยยิ้มแห้งๆของนายแบบเป็นคำตอบ
เขาต้องทำยังไงกับเด็กนี่ดี บางครั้งเขาก็คิดนะว่าตั้งแต่แบคฮยอนมาเป็นนายแบบในสังกัดของเขาก็ไม่เคยทำผลประโยชน์อะไรให้ได้เลยสักอย่าง
ใช่ว่าแบคฮยอนจะเป็นคนนอกลู่นอกทาง ไม่ตั้งใจทำงาน หวังแต่ผลประโยชน์และอีกหลายๆอย่าง
ทั้งๆที่เจ้านี่ก็ไม่ได้เป็นคนแบบนั้นเลยด้วยซ้ำแต่จุดเริ่มต้นของเจ้านี่ทำให้มีภาพลักษณ์แบบนั้นไปโดยปริยาย
และเขาก็เลือกที่จะเก็บเด็กคนนี้ไว้ทั้งๆที่แทบไม่มีงานไหนต้องการตัวแบคฮยอนเลย อา...ช่างเป็นเด็กที่น่าสงสารจริงๆเลย
“เอ่อ...ประธานครับ”
ชายหนุ่มผิวขาวเนียนราวกับว่าไม่เคยออกไปพบกับแสงแดดที่นั่งอยู่หัวโต๊ะประจำตำแหน่งประธานหลุดออกจากความคิดตัวเองแล้วเลิกคิ้วขึ้นมองนายแบบตัวเล็กอย่างสงสัย
“คือ…ผมอยากรู้ว่าคนที่รู้เรื่องส่วนตัวของผมคือใครหรอครับ”
“อะไรนะ”
ทุกคนห้องประชุมพร้อมใจกันมองมาที่เขาราวกับว่าคำถามที่เขาถามไปเป็นเรื่องที่ไม่น่าถามได้
แน่ล่ะชีวิตที่ถูกรุมด่าแต่ในโซเชียลจะเปิดไปหน้าไหนจะดูอะไรก็มีข่าวของเขาตามหลอกหลอนจนเขาแทบอยากจะปิดโลกด้านนี้ไปให้รู้แล้วรู้รอด
และเขาก็ไม่รู้ด้วยว่าใครหน้าไหนที่ทำให้เขาต้องเป็นแบบนี้
เท่าที่รู้ก็แค่ชื่อค่ายที่ฟังตอนแรกก็สามารถรับรู้ถึงความใหญ่โตของค่ายผีบ้าผีบอนั่นได้แล้ว
แล้วสิ่งที่ประธานจุนมยอนพูดต่อจากนี้เขาจะจำไม่ลืมเลยว่าไอ้นี่คือตัวบงการชีวิตเขาให้เป็นแบบนี้ตั้งแต่แรกเริ่ม
“ฉันก็ไม่ค่อยรู้เรื่องวงในของค่ายนั้นสักเท่าไหร่หรอกนะ ขอโทษด้วยนะที่ฉันไม่รู้ว่าใครเป็นคนตามนายอยู่ตอนนี้”
“…”
“อ่า...ฉันมันเป็นประธานที่ไม่ได้เรื่องจริงๆเลย แต่…”
“ครับ?”
“ฉันรู้จักกับประธานค่ายนั้นนะ เขาชื่อ ‘ปาร์คชานยอล’”
“ปาร์คชานยอล? งั้นหรอครับ”
คนตัวเล็กพูดกับตัวเองเบาๆแต่ทุกคนในห้องนี้คงได้ยินมันชัดเต็มสองหูเลยล่ะ
ปาร์คชานยอลสินะ
--------------------------------------------------------------------------------
#ficluckless
ความคิดเห็น